Μυρίζει άσχημα…

Την ώρα που το κάστρο πέφτει και ο βασιλιάς παρακολουθεί αμήχανος και αδύναμος να αντιδράσει, οι αξιωματικοί συνήθως ψάχνουν πώς να σώσουν το τομάρι τους, να κατασκευάσουν τους ενόχους της καταστροφής και να εξασφαλίσουν το μέλλον τους για την επόμενη μέρα. Κάτι που για να επιτευχθεί, χρειάζεται μηχανορραφία, λασπολογία και υπονόμευση αντίθετων συμφερόντων. Να δημιουργηθεί το σωστό κλίμα τέλος πάντων.

Αυτή, δυστυχώς, είναι η εικόνα που παρουσιάζει η Κύπρος σήμερα. Ενός οργανισμού χωρίς ηγεσία που παρακολουθεί χωρίς να αντιδρά τη μέρα που θα μας τελειώσουν εντελώς τα χρήματα και να μην έχουμε άλλη επιλογή παρά να δανειστούμε με τους χειρότερους δυνατούς όρους και τα πιο επαχθή μέτρα που θα μπορούσαν να μας επιβληθούν.

Ο Πρόεδρος, όχι μόνο έριξε λευκή πετσέτα εν όψει των επόμενων εκλογών, αλλά βλέπει ότι ο χρόνος δεν του επιτρέπει τη μετακύλιση της ευθύνης των δύσκολων αποφάσεων στον επόμενο. Η επιλογή ήττας του κ. Μαλά και η μαεστρική αποφυγή κάθε προοπτικής εκλογικής συνεργασίας, δείχνει ότι το ΑΚΕΛ δεν θέλει να έχει σχέση με την επόμενη διακυβέρνηση. Μάλλον προτιμά να αντιπολιτεύεται τις επιπτώσεις της δικής του (κυρίως).


Όπως πάμε, στο τέλος οι «αξιωματικοί» θα σφαχτούν μεταξύ τους πάνω από τα ερείπια


Οι θεσμοί, όλοι ανεξαιρέτως, διάγουν τη χειρότερη περίοδο από πλευράς αξιοπιστίας. Είτε αυτή είναι η Βουλή, είτε οι τράπεζες, είτε τα δικαστήρια, είτε η αστυνομία, σε όλους αποδίδονται αλλότρια κίνητρα και σκοτεινές επιλογές. Ο γενικός εισαγγελέας σε συνέντευξή του κατηγόρησε τον Πρόεδρο για παράκαμψη και υπόσκαψη της ανεξαρτησίας του. Ο Πρόεδρος αποκάλεσε τον δικό του υπουργό Οικονομικών εν μέσω οικονομικής κρίσης «άσχετο» – περίπου– σε δική του συνέντευξη Τύπου (ο τελευταίος παραμένει στη θέση του).

Το μέτρο έχει τόσο πολύ χαθεί, που ο διευθυντής του διπλωματικού γραφείου του Προέδρου δεν αισθάνεται καθόλου άσχημα να εκπροσωπεί επιχειρηματία σε διαπραγματεύσεις και να έχει τη γυναίκα του στο Δ.Σ. Μια μεγάλη επένδυση τίθεται εν αμφιβόλω. Ορθά ή λανθασμένα δεν μπορώ να ξέρω, αλλά είναι προφανές ότι υπάρχουν συμφέροντα. Και όπου υπάρχουν συμφέροντα, η διαφάνεια θα ήταν η μόνη λύση. Να πεις δηλαδή, έχω αυτό το πράγμα (παλιό αεροδρόμιο, παλιά Στρατονομία κ.λπ.), πείτε μου ποιος έχει την καλύτερη πρόταση να του το δώσω. Από την ώρα που δουλεύεις στα κρυφά, αδυσώπητος γίνεται και ο υπόγειος πόλεμος. Έτσι και έγινε.

Είναι πασίγνωστο ότι, αν η Κύπρος ακόμη επιβιώνει, αυτό οφείλεται στις καταθέσεις ξένων προς τις Κυπριακές τράπεζες, απότοκο της πολιτικής των υπεράκτιων εταιρειών και του χαμηλού εταιρικού φόρου. Αν οι υπεράκτιες πάνε αλλού και οι καταθέσεις φύγουν, τότε η χώρα απλώς βάζει λουκέτο για πολλές δεκαετίες. Είναι ακόμη αποδεκτό από όλους, ότι οι τράπεζες έχουν βαρύτατες ευθύνες για την κατάσταση στην οποία βρέθηκαν. Οι ευθύνες πρέπει να αποδοθούν.

Το απαράδεκτο όμως είναι να υπονομεύεται το ήδη ισχυρά αυτοτραυματισμένο τραπεζικό σύστημα για χάρη της μικροπολιτικής. Να έχουν αρχίσει οι επιλεκτικές διαρροές που δεν λογαριάζουν τίποτα προκειμένου να ριχθεί η ευθύνη αλλού. Αν κύριοι φταίει ο διοικητής, ο νυν ή ο πρώην, πάρτε τους δικαστήριο. Αν φταίνε οι εκτελεστικοί διευθυντές της μιας ή της άλλης τράπεζας, πάρτε τους δικαστήριο. Αν η κυβέρνηση παρενέβη για να δοθεί καταχρηστικά δάνειο στην Ομόνοια, το Λαϊκό ή κάποιον επιχειρηματία, πηγαίνετέ την στον εισαγγελέα σταματήστε όμως να τορπιλίζετε την όποια αξιοπιστία έμεινε σε αυτή την οικονομία, μόνο και μόνο για να σώσετε το τομάρι σας. Εγώ, αν ήμουν ξένος επιχειρηματίας, δραστηριοποιούμενος στην Κύπρο, θα είχα ήδη εξαφανιστεί.

Μυρίζει άσχημα και πολύ φοβάμαι ότι είναι μόνο η αρχή. Σε αυτό το εξάμηνο, η χώρα καλείται να υπογράψει Μνημόνιο για την αναδιάρθρωση των τραπεζών και της κρατικής μηχανής, να λάβει σκληρότερα μέτρα από όσα συζητούσαμε που θα κτυπήσουν τους εργαζομένους, να αντιμετωπίσει έλλειμμα διπλάσιο από το προβλεπόμενο, να λύσει γεωστρατηγικά ζητήματα υδρογονανθράκων, να ολοκληρώσει προεδρία.

Με αίσθηση ακυβερνησίας και με Πρόεδρο που επιτρέπει να συζητείται η προοπτική να παραιτηθεί παρά να λάβει μέτρα, αυτά δεν γίνονται. Δεν θα μας μείνει τίποτα στο τέλος. Οι «αξιωματικοί» θα σφαχτούν μεταξύ τους πάνω από τα ερείπια. Ο Πρόεδρος οφείλει να αναλάβει επιτέλους και ξεκάθαρα την ευθύνη να κυβερνήσει. Αλλιώς ας την αναλάβει από τώρα η αντιπολίτευση. Η χώρα –ούτως ή άλλως– είναι σχεδόν σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης.

Posted in Άρθρα.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *