Σαπουνόπερα

Η υπόθεση του φυσικού αερίου δεν ταλανίζει την κοινή γνώμη για πρώτη φορά. Έχει χαρακτηρίσει δημόσιες συζητήσεις όλων των ειδών στο πέρασμα του χρόνου. Η κινηματογραφική απεικόνιση του τι έχει συμβεί τα τελευταία δέκα περίπου χρόνια γύρω από το θέμα, πέραν των υπολοίπων, είναι πολύ χαρακτηριστική, για να μας εξηγήσει πώς λειτουργούν τα πράγματα στην Κύπρο. Όταν βέβαια αφορούν ουσιαστικά ζητήματα…

Κατ’ αρχήν, είχαμε το χιούμορ και τη λοιδορία που δέχθηκε ο κ. Νίκος Ρολάνδης (υπουργός Εμπορίου τότε), όταν πρώτος μιλούσε για την πιθανότητα η Κύπρος να διαθέτει αποθέματα υδρογονανθράκων. Τα είχε ακούσει όλα ο άνθρωπος! Φαντασμένο εμίρη τον χαρακτήριζαν, διαγωνισμό γελοιογραφιών πραγματοποιούσαν οι εφημερίδες. Η τότε αντιπολίτευση θεωρούσε ότι βρήκε αντικείμενο για να τσαλαπατήσει τη σοβαρότητα της κυβέρνησης Κληρίδη και να το ρίξει στο γέλιο.

Επί Τάσσου Παπαδόπουλου και με τον διαχωρισμό των «οικοπέδων», η πιθανότητα ύπαρξης πετρελαίου ή φυσικού αερίου στην Κύπρο χρησιμοποιήθηκε για να δικαιολογήσει την πίεση που δεχόμασταν λόγω της απόρριψης του Σχεδίου Ανάν. Στο εσωτερικό πάντα. «Μας φοβούνται που θα είμαστε η μόνη ευρωπαϊκή χώρα που θα διαθέτει πετρέλαιο», υποστήριζαν οι θιασώτες των διεθνών συνωμοσιών. Προχωρούσαν μάλιστα στην άποψη ότι η απόπειρα λύσης του Κυπριακού ήταν ουσιαστικά η προσπάθεια διεθνών συμφερόντων να μην ελέγχουμε και να μην απολαμβάνουμε τα οφέλη.


Το φυσικό αέριο δείχνει μεγαλοπρεπώς πως λειτουργεί το Κυπριακό κράτος…


Η Κύπρος, που τότε ευημερούσε, δεν έκανε τίποτα για να εισαγάγει φυσικό αέριο. Παράγει ακόμη ηλεκτρισμό με μαζούτ και ο κάθε πολίτης πληρώνει σήμερα και για πολλά χρόνια ακόμη θα πληρώνει το πρόστιμο των ρύπων. Ο σημερινός πρόεδρος της ΑΗΚ, που επιχειρεί να ρίξει σε άλλους την ευθύνη των ακριβότερων λογαριασμών στην Ευρώπη, ήταν εκείνη την εποχή υπουργός Συγκοινωνιών και Έργων. Το κράτος, την ίδια ώρα, έδωσε άδειες για πραγματοποίηση ερευνών στον υποθαλάσσιο χώρο της Κύπρου που έγιναν και γίνονται με επιτυχία. Ο μόνος που αντιδρά είναι η Τουρκία, εφόσον κανείς άλλος δεν επιβεβαίωσε τα περί διεθνούς συνωμοσίας…

Αφού, λοιπόν, ξεκινήσαμε να πληρώνουμε πρόστιμο, θυμηθήκαμε ότι πρέπει να αλλάξει ο τρόπος που παράγουμε ηλεκτρισμό. Διάφοροι τρόποι εισαγωγής φυσικού αερίου έπεσαν στο τραπέζι και οι πρώτες ιδιωτικές εταιρείες εμφάνισαν προτάσεις ολοκληρωμένες και σε καλές τιμές. Ο μ. Τάσσος Παπαδόπουλος επιβαρύνθηκε με την ανάμειξη του οικογενειακού δικηγορικού γραφείου στο θέμα, πυροδοτώντας έντονη δημόσια αντιπαράθεση, μέχρι την ανάληψη της Προεδρίας από τον κ. Χριστόφια.

Πρώτη πράξη της νέας κυβέρνησης ήταν να ξεκαθαρίσει ότι η ιδιωτική πρωτοβουλία δεν έχει θέση στην υπόθεση. Το τερματικό θα το κάνει η ΑΗΚ, για το καλό του λαού και το αέριο θα το προμηθευτούμε απευθείας από άλλο κράτος και όχι από ιδιωτική εταιρεία. Η εισαγωγή απέκτησε τη λογική μονόδρομου και απέθανε η έννοια του ανταγωνισμού. Στα δικά μας αποθέματα τώρα, οι έρευνες – ειδικά στις γείτονες χώρες – ξεκαθαρίζουν ότι αποθέματα αερίου υπάρχουν. Οι Ευρωπαίοι κοιτάνε με ενδιαφέρον την προοπτική να μην εξαρτώνται αποκλειστικά από τη Ρωσία στην ενέργεια, ενώ η συμφωνία με το Ισραήλ αποτελεί σημαντική πρόοδο.

Αίφνης, όμως, η αριστερή κυβέρνηση, που αντιστέκεται δήθεν στα διεθνή μονοπώλια, ετοιμάζεται να υπογράψει συμφωνία που θα δεσμεύει τον Κύπριο πολίτη να πληρώνει για δύο δεκαετίες το ακριβότερο δυνατό φυσικό αέριο σε διεθνή κολοσσό. Δεν ανοίγει καν τους φακέλους προσφορών άλλων εταιρειών και αδιαφορεί για την πιθανότητα δικής μας παραγωγής. Οι εκθέσεις των εμπειρογνωμόνων, που χρυσοπληρώσαμε για να καθορίσουν το ύψος της τιμής που συμφέρει στον τόπο, σχεδόν εξαφανίζονται, όπως οι ακτινογραφίες του κ. Παπασάββα και τα πρακτικά των 35 εκατ. ευρώ της Eurocypria. Το κυριότερο; Η Κύπρος παρουσιάζεται αναβλητική και διστακτική στο να προχωρήσει στον 2ο γύρο αδειοδοτήσεων, για να προχωρήσουν οι έρευνες και σε άλλα «οικόπεδα». Εξυπηρετώντας ποιες σκοπιμότητες, αποτελεί ένα τεράστιο ερώτημα.

Σήμερα, λοιπόν, η Κύπρος προχωρά σε μια πανάκριβη συμφωνία και δείχνει να στέλνει τα δικά της αποθέματα στις ελληνικές – ή καλύτερα στις εβραϊκές – καλένδες. Αυτή ακριβώς τη στιγμή δεν υπάρχει υπουργός ή πρόεδρος να εξηγήσει στον λαό τι γίνεται και γιατί στο καλό πρέπει να πληρώνουμε τα συνθετικά σεντόνια για μεταξωτά. Από την ώρα που δεν θα ασχοληθούμε με συνθήματα εναντίον Χριστόφια, όλοι κρύβονται! Και ο λαός παρακολουθεί αποσβολωμένος να μονομαχούν επί κορυφαίων εθνικών και οικονομικών αποφάσεων δύο – μη εκλεγμένοι – δημόσιοι υπάλληλοι. Ο διευθυντής Ενέργειας και ο διευθυντής της ΑΗΚ, που εκθέτουν με τον καυγά τους τη γύμνια μιας – κατά τα άλλα – ευρωπαϊκής και δημοκρατικής πολιτείας…

Posted in Άρθρα.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *