Τα προβλήματα και η απόγνωση που περιγράφει ο αγαπητός μου Μάριος Διανέλλος είναι πραγματικά, αληθινά, εύλογα. Είναι οι τρομερές δυσκολίες που αντιμετωπίζουν εκατοντάδες επιχειρήσεις μας εδώ στην Κύπρο, αλλά και αντίστοιχες σε όλη την υφήλιο λόγω της πανδημίας που μας βρήκε. Καταλαβαίνω την αγανάκτησή του και έχει μάλιστα και μια λεβεντιά ο τρόπος που τοποθετήθηκε.
Επικοινώνησα ψες μαζί του, ενώ - προς τιμή του - ο φίλος Υπουργός Οικονομικών Κωνσταντίνος Πετρίδης ενδιαφέρθηκε και ο ίδιος να εξετάσει (ως παράδειγμα και πριν ανακοινωθούν) το πως τα νέα, γενναία ομολογουμένως μέτρα, θα βοηθήσουν μια επιχείρηση όπως αυτή, να επιβιώσει, να κρατήσει στην εργασία τους απασχολούμενους της και να ξαναλειτουργήσει μόλις γίνει αυτό εφικτό (αυτός είναι ο στόχος μας, ξεπεράσαμε ήδη τις δυνατότητές μας, οφείλουμε να είμαστε ειλικρινείς).
Σήμερα, ανακοινώθηκαν τα νέα μέτρα πέραν των 200 εκατομμυρίων για την στήριξη αυτών των επιχειρήσεων, τα οποία λαμβάνουν υπόψη το για πόσο καιρό είναι κλειστές και το πόσο έχει επηρεαστεί ο τζίρος τους.
Μια επιχείρηση όπως αυτή θα στηριχθεί με:
- Νέο εφάπαξ ποσό κάποιων χιλιάδων ευρώ για να μπορεί να καλύψει τα τρέχοντα έξοδα της (ενοίκια, λογαριασμούς, λειτουργικά κοκ).
- Δίμηνη αναστολή της υποχρέωσης καταβολής του 70% του ενοικίου για Γεννάρη και Φλεβάρη.
- Δικαίωμα αναστολής της αποπληρωμής των δόσεων για επιχειρηματικά δάνεια για ακόμα 6 μήνες.
- Επιδότηση επιτοκίου σε περίπτωση που επιθυμεί να συνάψει επιχειρηματικό δάνειο.
- Συνέχιση της στήριξης των εισοδημάτων των εργαζόμενων της με καταβολή του 60% του μισθού τους με τα σχέδια του Υπουργείου Εργασίας, προκειμένου να έχουν εισόδημα και να μην χάσουν τη δουλειά τους.
Επαναφέραμε ακόμη το πλαίσιο των κρατικών εγγυήσεων, το ισχυρότερο μέτρο στήριξης επιχειρήσεων. Ελπίζω αυτή τη φορά οι πολιτικές δυνάμεις να είναι πιο υπεύθυνες. Το ίδιο και για τον προϋπολογισμό, χωρίς τον οποίο τίποτα απ' αυτά δεν θα μπορεί να γίνει πράξη. Αλλά και για το πλαίσιο που θα αποτρέπει την πτώχευση σε αυτές τις συνθήκες.
Είναι το ίδιο με το να δούλευε κανονικά η επιχείρηση του Μάριου, ή οποιαδήποτε άλλη δουλειά έχει πληγεί τόσο καίρια από την υπερπροσπάθεια να προστατεύσουμε την ανθρώπινη ζωή; Ασφαλώς όχι.
Λύνουν όλα αυτά τα αληθινά προβλήματα του Μάριου και κάθε αντίστοιχου επιχειρηματία ή των υπαλλήλων του; Ασφαλώς όχι.
Είναι όμως ο τρόπος για να μην καταστραφούν οι επιχειρήσεις μας και να μπορέσουν να ξαναξεκινήσουν τις μηχανές της επιστροφής μας στην κανονική ζωή.
Ας σφίξουμε όλοι τα δόντια για λίγο ακόμη, τώρα που η πανδημία μετράει αντίστροφα και το φως από την έλευση των εμβολίων γίνεται σταθερά, ολοένα και πιο φωτεινό.
Και - μέσα στην κόπωση που μας πιέζει και μας εξασθενεί - ας είμαστε, λίγο έστω, πιο περήφανοι για τη χώρα μας, που καταφέρνει μέχρι τώρα να έχει αναλογικά σε όλη την Ευρώπη, από τους λιγότερους θανάτους και από τα γενναιότερα πλαίσια στήριξης επιχειρήσεων και εργαζόμενων. Έχουμε, αλλά και εξαντλούμε όσο πάει, κάθε προσφερόμενη δυνατότητα να στηρίξουμε αυτούς που έχουν πληγεί περισσότερο. Να μπορέσουμε να συνεχίσουμε να είμαστε σε αυτή τη θέση και - κυρίως - να μην χάσουμε αγαπημένους μας ανθρώπους.
Λίγη υπομονή ακόμη. Η λευτεριά είναι κοντά.
