Άριστος Μιχαηλίδης
Ενδιαφέρουσα Άποψη – του Άριστου Μιχαηλίδη*
ΦΤΑΣΑΜΕ άραγε στον πάτο ή έχουμε ακόμα κι άλλα περιθώρια να συνεχίσουμε την κατηφόρα; Πόσο εύκολα μπορεί τελικά να διαλυθεί αυτή η κοινωνία, να τρομοκρατηθεί, να βρεθεί στο έλεος της ανασφάλειας και της ανομίας; Πόσο εύθραυστο μπορεί να γίνει, μέσα σε ελάχιστο χρόνο, το κράτος της Κυπριακής Δημοκρατίας, που άντεξε μια εισβολή, αλλά σήμερα δεν αντέχει και δείχνει να καταρρέει από τη δράση του υποκόσμου;
Σήμερα και μετά από τη δολοφονία του Άντη Χατζηκωστή, που ακολούθησε με ένα μήνα διαφορά το άλλο πρωτοφανές έγκλημα, την αρπαγή της σορού του Τάσσου Παπαδόπουλου, κανείς δεν μπορεί να αισθάνεται εμπιστοσύνη για την ασφάλεια που του προσφέρει το κράτος του. Μέχρι να δώσει απα- ντήσεις η Αστυνομία σε αυτά τα εγκλήματα, όλοι είμαστε υποψήφια θύματα εγκληματικών πράξεων, όλοι οι ανυποψίαστοι πολίτες. Ακόμα και η πρόσφατη δήλωση του γ.γ. του ΑΚΕΛ, ενώπιον της Βουλής, ότι κάποιοι απειλούν την φυσική εξόντωση του Προέδρου της Δημοκρατίας, όσο αβάσιμη κι αν είναι, δημιουργεί κλίμα ανασφάλειας και επικίνδυνων συνθηκών. Πόσο μάλλον οι πραγματικές εγκληματικές πράξεις.
|
Όταν κυνηγάς όσους γράφουν συνθήματα, δεν έχεις μάτια να δεις τους δολοφόνους |
Η ευκολία με την οποία έγιναν τα δυο εγκλήματα, η άνεση που αισθάνονται οι παράνομοι να οργανώνουν τη δολοφονία ενός καθώς πρέπει μέλους αυτής της κοινωνίας, χωρίς να ανησυχούν για τις συνέπειες (διότι είναι προφανές ότι εκτιμούν πως οι περισσότερες πιθανότητες που ισχύουν είναι ότι δεν θα έχουν συνέπειες) προκαλεί τέτοια ανησυχία και κλονισμό, που αποτελεί την πιο ισχυρή απειλή για την ομαλή πορεία και την ισορροπία ολόκληρης της κυπριακής κοινωνίας. Η ανωμαλία αυτή τη φορά δεν έχει να κάνει με την αλληλοεξόντωση μελών του υποκόσμου, που παρακολουθούμε συχνά, σχεδόν με αδιαφορία. Αλλά, με την ευθεία επίθεση κατά της δημοκρατίας. Γιατί η δολοφονία ενός στελέχους των μέσων μαζικής ενημέρωσης, ενός νέου, δραστήριου και αγαπητού ανθρώπου, όποιοι κι αν κρύβονται πίσω από τους φονιάδες, στην πραγματικότητα είναι τρομοκρατικό κτύπημα κατά της πολιτικής σταθερότητας. Κι αυτό είναι που πρέπει να ανησυχήσει την Πολιτεία. Δεν έχει άλλα περιθώρια εφησυχασμού και αλληθωρισμού.
Οι υπηρεσίες ασφαλείας του κράτους και προπάντων η Κεντρική Υπηρεσία Πληροφοριών, που θα έπρεπε να είναι σε θέση να γνωρίζει και να ελέγχει την παρανομία σ’ ένα νησί μιας δρασκελιάς, πρέπει να σταματήσουν να ασχολούνται με τα δευτερεύοντα. Το μυαλό τους να ξεκολλήσει από το κυνηγητό δυο αργόσχολων νεαρών επειδή γράφουν συνθήματα στους τοίχους, να σταματήσουν να αναλώνουν τις δυνάμεις τους σε έρευνες για μεσαιωνικά ζητήματα όπως είναι το φακέλωμα «αντικαθεστωτικών» ή η αποδελτίωση εφημερίδων. Τα γεγονότα δείχνουν ότι έχουν πιο σοβαρά ζητήματα να αντιμετωπίσουν και δεν τα αντιμετωπίζουν. Ιδού τα αποτελέσματα.
* Ο Άριστος Μιχαηλίδης είναι Διευθυντής του Φιλελεύθερου. Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “Ο Φιλελεύθερος” την 13η Ιανουαρίου 2010. Τα δικά μου σχόλια ακολουθούν στα “comments” πιο κάτω.
Ο Άριστος Μιχαηλίδης έχει απόλυτο δίκιο σε όσα γράφει σήμερα στην άποψη του. Και δυστυχώς δεν είναι μόνο το φακέλλωμα “αντικαθεστωτικών” και η διερεύνηση νεαρών που πιθανόν να προσέβαλαν τον Πρόεδρο, που αποκλίνουν την αστυνομία από τα καθήκοντα της. Είναι ακόμη η μετατροπή των αστυνομικών σε φοροεισπρακτορων με εξώδικα ή και ψευδοπαιδονόμων μέσα από την γενική επιστράτευση για απαγόρευση του τσιγάρου.
Το χειρότερο όλων είναι η ανοχή που επιδεικνύεται στο οργανωμένο έγκλημα, η διαφθορά στα σώματα ασφαλείας και η ένοχη αιμοδοσία του υποκόσμου μέσα από τη μετατροπή της Κύπρου σε ένα απέραντο καζίνο, μισοκρυμμένο κάτω από το πέπλο της δήθεν ηθικής αντίστασης στον νόμιμο τζόγο.
Αγαπητέ Μιχάλη,
Εύστοχη η παρατήρηση σου. Ελπίζω να συγκλονιστεί η ηγεσία του τόπου μας και να κατευθύνει ορθά τις δυνάμεις της κοινωνίας και του κράτους. Είναι αδιανόητο να μας λένε ότι μέλος της ΚΥΠ είχε την πληροφορία επικείμενης δολοφονίας και την μεταβίβασε φιλικά….. στον δολοφονηθέντα. Μόνο αυτό το γεγονός μας τρομάζει..να μεταδίδονται φιλικά οι πληροφορίες δολοφονίας επιφανών ανθρώπων της κοινωνίας μας…. Τέλος, πραγματικά με ξενίζει η δολοφονία ενός καθόλα μετριοπαθούς, φιλικού, αγαπητού, ανεξίκακου ανθρώπου όπως ήταν ο Άντυς.
Με εκτίμηση,
Γεώργιος