Γενναίες αποφάσεις

Τον Ιανουάριο το 2004, ο Κώστας Σημίτης προκήρυξε στην Ελλάδα πρόωρες εκλογές δίνοντας το ΠΑΣΟΚ στον Γιώργο Παπανδρέου. Την ίδια ώρα, η Κυπριακή πολιτική ηγεσία με πρόεδρο τον μακαριστό Τάσσο Παπαδόπουλο, ξεκινούσε για την Νέα Υόρκη, όπου συμφωνήθηκαν η επιδιαιτησία και τα χρονοδιαγράμματα. Εν μέσω εκλογών στην Ελλάδα, είχαμε τις άγονες συνομιλίες επί Κυπριακού εδάφους. Βρεθήκαμε δε στο Μπούρκενστοκ, έχοντας στο πλευρό Ελληνική Κυβέρνηση που μετρούσε λίγες μόνο μέρες εξουσίας και η οποία ήταν σαφώς αδύνατο να εμπλακεί με τον τρόπο που θα έπρεπε στο παιγνίδι. Η έναρξη της πρωθυπουργίας Καραμανλή σημαδεύτηκε έτσι με μια μεγάλη εθνική αποτυχία, την οποία, δικαίως, δεν χρεώθηκε.

Στα χρόνια της Ελληνικής Δημοκρατίας, έχουν προκηρυχθεί αριθμός πρόωρων εκλογών με πρόφαση εξελίξεις στο Κυπριακό. Σήμερα ωστόσο, έχουμε πράγματι μπροστά μας κρίσιμες εξελίξεις. Η προοπτική της εξέτασης της ευρωπαϊκής πορείας της Τουρκίας τον Δεκέμβριο και των αποφάσεων που θα πρέπει να ληφθούν για την ουσία του Κυπριακού, δεν αποτελεί θέμα που να θέλουν να αγγίξουν προεκλογικά ούτε η Κυβέρνηση ούτε και η αντιπολίτευση. Ορθώς, μια και οι λαϊκίστικες τοποθετήσεις που φυσιολογικά θα επικρατήσουν, θα μειώσουν την δυνατότητα ελιγμών οποιασδήποτε αυριανής Κυβέρνησης. Ειδικά έχοντας την Τουρκία να παραβιάζει με πρωτοφανή ένταση και προκλητικότητα τον Ελληνικό εναέριο χώρο. Το θέμα είναι άλλο: Τι χειρισμοί θα γίνουν και πως θα καλλιεργηθεί το έδαφος μέχρι να φτάσουμε εκεί. Πως θα χειριστούμε την Τουρκία, αλλά ακόμη και χώρες όπως τη Γαλλία, που πιθανόν να προβάλουν δικά τους εμπόδια.

Προσωπικά συμφωνώ με την απόφαση του κ. Καραμανλή για πρόωρες εκλογές, όσο και αν ακούγετε οξύμωρο. Δεν μπορεί ένας πρωθυπουργός να καθίσταται όμηρος και ουραγός των εξελίξεων και της εσωκομματικής εσωστρέφειας. Αντιθέτως, οφείλει να εξασφαλίζει για τον εαυτό του την πρωτοβουλία και αυτό έπραξε. Επισημαίνω όμως εδώ τον κίνδυνο, να συνδέσει πιθανή αποχώρηση του από το αξίωμα με μια νέα Εθνική ήττα έναντι στην Τουρκία, ξανά για το Κυπριακό. Η οποία πέραν της τεράστιας εθνικής ζημιάς που θα προκαλέσει, αυτή τη φορά θα του αποδοθεί προσθετικά στην προηγούμενη.

Από την ώρα που οι εκλογές στην Ελλάδα δεν θεωρούνται επαρκής αιτία αναβολής κρίσιμων διαπραγματεύσεων στην Κύπρο, όπως θεωρούνται οι Τουρκικές εκλογές, το ζητούμενο είναι να μην παρουσιαστεί ξανά το καταστροφικό κενό του 2004. Ένα κενό που δεν μπορεί να καλύψει ούτε ο πρωθυπουργός εν μέσω της προεκλογικής περιόδου, ούτε και η υπουργός Εξωτερικών που αποτελεί μεγάλο πολιτικό κεφάλαιο για την τρέχουσα Ελληνική πολιτική πραγματικότητα. Αν η Κυβέρνηση μετά τις εκλογές παραμείνει η ίδια, τότε θα πρέπει να τρέξει να προλάβει τα Ελληνο-Τουρκικά, έχοντας να αντιμετωπίσει ένα σωρό άλλες προκλήσεις που θα δημιουργηθούν εσωτερικά. Αν γίνει κυβέρνηση το ΠΑΣΟΚ, τότε θα πρέπει να χειριστεί το Κυπριακό και την Τουρκία με τα εχέγγυα του κ. Καραμανλή στο Μπούρκενστοκ, ή του κ. Σημίτη στα Ίμια. Πέραν της προκατάληψης (άδικης κατά τη γνώμη μου), που αντιμετωπίζει στην Κύπρο ο κ. Παπανδρέου. Το χειρότερο είναι να μην εξασφαλίσει κανείς αυτοδυναμία. Τότε, θα οδηγηθούμε σε νέες εκλογές την στιγμή ακριβώς της εξέτασης της Τουρκίας και το κενό θα μετατραπεί σε μαύρη τρύπα. Την ώρα μάλιστα που η δική μας κυβέρνηση – αντικειμενικά και αποδεδειγμένα πλέον – δεν έχει τη δυνατότητα ούτε να επηρεάσει επαρκώς ξένες κυβερνήσεις, ούτε και να κτίσει διεθνής συμμαχίες, έναντι στην πολύ δυνατή σήμερα Τουρκία.

Σε όλα τα προβλήματα, υπάρχουν και οι λύσεις. Ο πρωθυπουργός, ανακοινώνοντας εκλογές, μίλησε για γενναίες αποφάσεις προκειμένου να αντιμετωπιστούν κορυφαία ζητήματα. Υπάρχει όμως, μια γενναία απόφαση που πρέπει να ληφθεί προεκλογικά. Διότι σήμερα, αποτελεί εθνική αναγκαιότητα η τοποθέτηση ειδικού εκπροσώπου της Ελλάδας για το Κυπριακό. Μιας προσωπικότητας που θα παρέχει κύρος, αναγνώριση και συνέχεια πολιτικής, ανεξαρτήτως εκλογικού αποτελέσματος. Που θα μπορεί να σηκώσει το τηλέφωνο και να συνομιλήσει πειστικά τόσο με τους ξένους, όσο και με τους “δικούς”. Υπάρχουν προσωπικότητες με δυνατότητα να σηκώσουν το βάρος και μπορώ να προτείνω δύο. Τον κ. Πέτρο Μολυβιάτη και τον κ. Κώστα Σημίτη. Ιδιαίτερα τον πρώην πρωθυπουργό, ο οποίος με επιτυχία χειρίστηκε την Κοπεγχάγη το 2003 και έχει, ίσως, καλύτερες προσβάσεις στην Ευρώπη. Μια τέτοια πρωτοβουλία του κ. Καραμανλή άλλωστε, θα δείξει ότι εννοεί την ανάγκη συλλογικών χειρισμών, θα δώσει την δυνατότητα συνέχειας πολιτικής, θα είναι αξιόπιστη και εθνικά υπεύθυνη, υποχρεωτικά αποδεκτή από το ΠΑΣΟΚ και θα ξαναφέρει τον κ. Σημίτη στο διεθνές προσκήνιο, όπου σαφώς μπορεί καλύτερα. Το απόλυτο win win situation.