Γη της λεμονιάς και των καρδιναλίων

Το 2001 ο κ. Ρομάνο Πρόντι ήρθε και μας είπε από το βήμα της Βουλής το ιστορικότατο “Ως Πρόεδρος της ΕΕ λέω σε όλους τους Κυπρίους καλωσορίσατε, η ΕΕ θα είναι μόνο τότε ολοκληρωμένη όταν εσείς και οι άλλοι ευρωπαϊκοί λαοί είναι έτοιμοι να ενταχθούν”. Αυτό ουσιαστικά το ακούγαμε για πρώτη φορά από επίσημα Ευρωπαϊκά χείλη. Ήταν το ηχηρότερο ράπισμα που μπορούσε να δεχθεί η Τουρκία την τότε εποχή, όταν απειλούσε με αντίδραση άνευ ορίων αν η Κύπρος εντασσόταν. Σε ένδειξη λοιπόν της εκτίμησης μας που ο κ. Πρόντι μας έβαλε με το ένα πόδι στην Ευρώπη, όλα τα κυπριακά κανάλια το βράδυ ξεκίνησαν με πρώτο θέμα στις ειδήσεις την ιστορία ενός περίεργου, που από την οροφή ισόγειας κατοικίας απειλούσε ότι θα αυτοκτονήσει και προσπαθούσαν οι αρμόδιοι να τον πείσουν να κατεβεί. Ο τύπος δεν ζούσε κανένα δράμα, αλλά ήθελε από την πολιτεία κάτι βοηθήματα αν θυμάμαι καλά. Αν έπεφτε δε, το πολύ πολύ θα έσπαγε κανένα πόδι. Τίποτα όμως δεν εμπόδισε τους επαΐοντες – του ΡΙΚ συμπεριλαμβανομένου – να θεωρήσουν το δούλεμα που μας έριχνε ο τύπος από τα τρία μέτρα ύψος, πολύ πιο σημαντικό από το ότι η Κύπρος φαινόταν να πετυχαίνει το θαύμα της ένταξης!

Ο Ρομάνο Πρόντι λοιπόν, έβαλε τις βάσεις για το επίπεδο της εκτίμησης με το οποίο αντιμετωπίζουμε τους προέδρους της Ευρωπαϊκής Επιτροπής όταν αυτοί μας επισκέπτονται. Και η τραγωδία δυστυχώς, είναι ότι ο κ. Πρόντι μάλλον ήταν πολύ πιο τυχερός από τον κ. Μπαρόσσο. Πρώτον γιατί μπορεί ο ίδιος να μην παρακολούθησε τότε τα νέα στην τηλεόραση. Και δεύτερο γιατί σίγουρα δεν υπέστη ο κ. Πρόντι live, την Εθνική Ηθική Διαπαιδαγώγηση που δέχθηκε ο κ. Μπαρόσσο από τον πρόεδρο της Βουλής.

Ο κ. Μπαρόσσο ήρθε και αυτός για να υποστεί την Εθνική Ηθική του Διαπαιδαγώγηση

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Ο κ. Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόσσο, διεκδικεί την επανεκλογή του στο ύπατο Ευρωπαϊκό αξίωμα και πολύ ορθά επισκέπτεται όλα τα κράτη μέλη της ΕΕ. Στην Κύπρο με την ιδιαιτερότητα του Εθνικού προβλήματος, επίσης πολύ ορθά, κατάρτισε πρόγραμμα προκειμένου να συνδράμει στη διαδικασία των διαπραγματεύσεων, συναντώντας από κοινού και ξεχωριστά τους δύο ηγέτες. Αυτό το γεγονός όμως δεν μπορεί παρά να είναι ένα μέρος, μεγάλο έστω μέρος, του ενδιαφέροντος της επίσκεψης του προέδρου της επιτροπής σε μια ευρωπαϊκή χώρα. Έλα όμως που εμείς πρέπει καθημερινά να αποδεικνύουμε ότι δεν συζητούμε και δεν ξέρουμε τίποτα άλλο εκτός από το Κυπριακό….

Επισκέφθηκε και προσφώνησε την Βουλή ο κ. Μπαρόσσο. Μίλησε για την ιστορία και τον πολιτισμό μας. Για την Ευρωπαϊκή ολοκλήρωση. Για την επιθυμία της επιτροπής να αποκτήσουν μεγαλύτερο ρόλο τα Εθνικά κοινοβούλια. Για την περαιτέρω εμπλοκή των πολιτών, για την ανάγκη μια δυνατή Ευρώπη να αντιμετωπίσει της σύγχρονες προκλήσεις της παγκοσμιοποίησης, της λαθρομετανάστευσης, της ενέργειας, του φαινομένου του θερμοκηπίου. Υπέδειξε ο κ. Μπαρόσσο την ευκαιρία της χώρας μας να γίνει πρωτοπόρος σε θέματα όπως το νερό και η τεχνολογία του περιβάλλοντος. “Μπορείτε να μετατρέψετε τα προβλήματα σε ευκαιρίες” συμβούλευσε πολύ εύστοχα. Και ασφαλώς αναφέρθηκε εκτεταμένα στο Κυπριακό, διαγράφοντας το πως η Ευρώπη βλέπει την παρούσα διαδικασία και το “παράθυρο ευκαιρίας”.

Πριν λοιπόν την περιεκτική του ομιλία ο κ. Μπαρόσσο “καλωσορίστηκε” από τον κ. Κάρογιαν. Ή μάλλον καλύτερα δέχθηκε από τον κ. Κάρογιαν, σε πατερναλιστικό και κατσαδιαστικό ύφος, μια ηχηρή διάλεξη για τις αξίες της Ευρώπης και για την καταπάτηση που υφίστανται στην Κύπρο. Λες και ο κ. Μπαρόσσο δεν έχει ιδέα για το τι γίνεται. Λες και είναι κάποιος άγνωστος με τον οποίο δεν σχετιζόμαστε. Λες και είναι αυτός που φταίει. Λες και δεν κάνει ότι του ζητήσουμε σε σχέση με το Εθνικό μας θέμα (αυτό τουλάχιστον είναι που υποστηρίζει ο πρόεδρος και δεν έχω λόγο να το αμφισβητήσω).

Έβλεπα την συνεδρία της Βουλής στην τηλεόραση και αισθάνθηκα ντροπή… Μεγάλη ντροπή. Και όσο το δεικτικό ύφος με το οποίο ο κ. Κάρογιαν παρέθετε την ομιλία του λες και ήταν σε εθνικό μνημόσυνο αυξανόταν, τόσο περισσότερο ήθελα το δράμα να τελειώσει. Το δράμα που θέλει την χώρα μου να μένει μακρυά από το Ευρωπαϊκό γίγνεσθαι. Να μην έχει καμία σχέση με τα Ευρωπαϊκά ζητήματα. Το δράμα του να θεωρούμε μια επίσκεψη όχι ξένου, αλλά δικού μας ηγέτη, ως ευκαιρία να διαφημίσουμε πατριωτισμό. Το δράμα του να προσπαθεί ένας νεαρός σε ηλικία πολιτικός να το παίξει Κωστής Στεφανόπουλος. Λες και δεν έφτανε το προηγούμενο ατόπημα με την μακρόσυρτη ομιλία στην επίσκεψη του κ. Καραμανλή.  Ο πρόεδρος Χριστόφιας, ακόμη και με την ιδιότητα του κομμουνιστή, δεν έπεσε στην παγίδα και συμπεριφέρθηκε ως Ευρωπαίος με τον κ. Μπαρόσσο. Για να έρθει ο κ. Κάρογιαν με ύφος χιλίων καρδιναλίων να μας κάνει να αισθανθούμε ξανά περιθωριακοί και περίεργοι… Κρίμα…