Δαίμονες

Ρώτησαν τον υποψήφιο τότε Δημήτρη Χριστόφια, πριν τις προεδρικές, γιατί θα έπρεπε να τον ψηφίσει ο λαός. “Για την ανθρωπιά μου!” απάντησε. Η οποία “ανθρωπιά” προφανώς, αποτελεί πολιτικό επιχείρημα περιωπής και πρέπει να διαφημίζεται από τον αυτόκλητο φέροντα της ιδιότητας ταύτης.

Ο Πρόεδρος Χριστόφιας ασφαλώς και δεν εξελέγη για την “ανθρωπιά” με την οποία πίστωνε τον εαυτό του, αλλά επειδή το ΔΗΚΟ αποφάσισε να τον ψηφίσει στον δεύτερο γύρο. Η καταφυγή όμως σε ηθικοπλαστικά ψευδοεπιχειρήματα και ψευδοδιλήμματα για να καλυφθούν πολιτικές ανεπάρκειες και δυσκολίες, αποδεικνύεται η μοναδική επικοινωνιακή στρατηγική που μπορεί και θέλει να εφαρμόσει η παρούσα κυβέρνηση. Περί πολιτικών απαντήσεων και αντιπαράθεση επιχειρημάτων, ούτε λόγος…

Διαβρώνει το εσωτερικό μέτωπο η κριτική, υπονομεύουν τον πρόεδρο οι ανησυχίες, αποτελούν χειροβομβίδα για την οικονομία οι αγωνίες για την κακή πορεία της, το πραξικόπημα, δεν είναι εμείς που φταίμε κ.ο.κ., αποτελούν μονότονες, επαναλαμβανόμενες καθημερινά και χωρίς περιεχόμενο απαντήσεις για οποιοδήποτε θέμα. Με κορυφαία ατάκα για τις σοβαρές επικρίσεις, ότι αυτές αποτελούν “προσωπική επίθεση κατά του προέδρου”. Λες και οι Κύπριοι κλήθηκαν το 2008 να εκλέξουν ιερή αγελάδα και όχι πρόεδρο μιας δημοκρατικής πολιτείας!

Η Κυβέρνηση αυτή ούτε την πίεση αντέχει ούτε την κριτική. Και είναι προφανές τις τελευταίες μέρες ότι βρίσκεται κάτω από καθεστώς έντονης φόρτισης που την έχει αποσυντονίσει. Κρατάει πολλά καρπούζια κάτω από μια μασχάλη που δεν τα χωράει. Τα τεράστια ρίσκα που πήρε στο Κυπριακό επιθυμώντας μανιωδώς να βοηθήσει στην εκλογή του κ. Ταλάτ. Την αγωνία της να μην χάσει το ΔΗΚΟ και την ΕΔΕΚ από την Κυβέρνηση παρά τις κάθετες τους διαφωνίες, η οποία αγωνία έρχεται σε  σύγκρουση με την αποφασιστικότητα του ΑΚΕΛ να μην επιτρέψει στους άλλους δύο ουσιαστική συμμετοχή στην διακυβέρνηση και τον καθορισμό πολιτικής στο Κυπριακό. Προσθέστε σε όλα αυτά την αδήριτη ανάγκη με την οποία ουδέποτε το ΑΚΕΛ και ο κ. Χριστόφιας συμβιβάστηκαν ψυχολογικά, να συνομιλήσουν με τον ΔΗΣΥ τουλάχιστον για το Κυπριακό, και θα αντιληφθείτε σε τι καθεστώς πανικού και σύγχυσης έχουν περιέλθει.

Η στρατηγική του “καημένου”, μια ιδιαίτερα προσφιλής διέξοδος όλων σχεδόν των Κυπρίων πολιτικών, που όταν βρίσκονται σε δυσκολία προσπαθούν να εμφανιστούν ως θύματα για να κερδίσουν την συμπάθεια, είναι πολυεφαρμόσμενη πρακτική του νυν προέδρου από πολύ παλαιότερα. Το 2004 από το Μπουργκενστοκ, ο τότε πρόεδρος της Βουλής κ. Χριστόφιας μιλούσε τηλεφωνικώς στο ραδιόφωνο του “‘Αστρα” και με λυγμούς ψέλλιζε “είμαστε και εμείς άνθρωποι….”. Η πολιτική δε των Χριστοφιακών δακρύων είχε γίνει ιδιαίτερα δημοφιλής κατά την προεκλογική περίοδο, όπου χρειαζόταν απλά ένα παιδικό χαμόγελο για να ξεσπάσει ο νυν πρόεδρος σε λυγμούς, προκειμένου να αποδείξει ή επιδείξει την “ανθρωπιά“ του. Το ότι η δημοκρατία πρόεδρο έχει ανάγκη και όχι μοιρολογήτρα, φαίνεται να αποτελεί ασήμαντη λεπτομέρεια ορισμένες φορές.

Σήμερα λοιπόν και κάτω από τις συνθήκες που περιγράψαμε πριν, η στρατηγική του “καημένου” δεν ήταν αρκετή και χρειαζόταν μετάλλαξη. Η φράση “αποτελεί προσωπική επίθεση στον πρόεδρο της Δημοκρατίας”, έχει τόσο πολύ χρησιμοποιηθεί από τα χείλη των υποστηρικτών του, που απαιτούσε υπόσταση. Την οποία ήρθε να δώσει απλόχερα ο ΓΓ του ΑΚΕΛ δηλώνοντας με στόμφο: «το τελευταίο διάστημα είμαστε μάρτυρες μιας χυδαίας και εκβιαστικής επίθεσης, που γίνεται ενάντια στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας μέσα από μπλόγκ στο ίντερνετ, σατιρικές δήθεν εφημερίδες και άλλους». Κατάγγειλε μάλιστα ότι: «ενθαρρύνεται η φυσική εξόντωση του Προέδρου. Βλέπετε αυτός είναι ο μόνος τρόπος, που γνωρίζουν για να απαντούν σε επιχειρήματα».

Ανακαλύψαμε λοιπόν όχι μόνο τον τρόπο δαιμονοποίησης της άλλης άποψης, αλλά και δολοφόνους συνωμότες! Και για να γλυτώσουμε την Κυβερνητική συνεργασία, τον Ταλάτ, το κόμμα, την οικονομία και την οργή του ΔΗΣΥ, το δημοκρατικό επιχείρημα ήταν να τραγουδηθούν πειστικά οι  στίχοι του Σιδερά και του Καρβέλα: “Με κατατρέχουν, με εξουσιάζουν, φρικιά και δαίμονες, πίσω μου τρέχουν και με προστάζουν, τα μυαλά μου έχουν γεμίσει ιδέες έμμονες – Δαίμονες!”.

Καλές Γιορτές σε όλους.