Αφορμή για το σημερινό άρθρο έδωσε ο μιμητισμός μας. Διαδικασία που δείχνει μη ολοκληρωμένο κράτος. Και δεν τον εννοώ με την έννοια που την καταλαβαίνει το ΑΚΕΛ, το οποίο επισήμως διερωτάται σε όλους τους τόνους γιατί άμα κρυολογεί σε ένα θέμα η Ελλάδα, τότε κάποιοι ξεκινούν και φταρνίζονται στην Κύπρο. Το εννοώ ακριβώς από την ανάποδη. Και διερωτώμαι λοιπόν: Γιατί πρέπει να γίνει κάτι τρομερό στην Ελλάδα για να ξυπνήσουμε εδώ στην Κύπρο;
Ας δούμε λοιπόν τι έγινε τις τελευταίες ημέρες. Στην Κύπρο και την Ελλάδα, δόθηκαν φάκελοι από την ΟΥΕΦΑ για στημένα παιγνίδια. Έγινε θόρυβος πολύς για 3-4 ημέρες, όπως γίνεται παραδοσιακά, όποτε ριχθεί μια τέτοια φωτοβολίδα. Μετά το τριήμερο λοιπόν, όλοι αγρόν ηγόρασαν, Και άντε να το αντιληφθούμε λοιπόν αυτό για την αστυνομία. Και αυτοί οπαδοί είναι, που να τρέχουν τώρα εναντίον των ομάδων. Το ίδιο και η κυβέρνηση και ο αρμόδιος υπουργός. Το ίδιο δυστυχώς και ο γενικός εισαγγελέας που αφήνει πολλές φορές να νοηθεί ότι επηρεάζεται από το ευρύτερο πολιτικό περιβάλλον. Το ίδιο όμως και οι δημοσιογράφοι. Μόλις κάθισε ο κουρνιαχτός, ήταν οι πρώτοι που ξέχασαν το θέμα.
|
Για πρώτη φορά έχουμε συνάντηση κορυφής για το Κυπριακό και δεν κινείται ρούπι! |
Στην Ελλάδα λοιπόν με τα χιλιάδες προβλήματα, δύο γυναίκες εισαγγελείς ξεσκόνισαν το θέμα. Στην Κύπρο; Αφού βγήκε το θέμα στην Αθήνα και αφού πέρασαν μήνες και μήνες, θυμήθηκαν αστυνομία και ΚΟΠ να ρίξουν ευθύνες ο ένας στον άλλον για το ποιος τελικά δεν ζήτησε τη συνδρομή της ΟΥΕΦΑ για τη διερεύνηση. Ο γενικός εισαγγελέας μιλά για υπόθεση αρχείου λόγω μη επαρκών στοιχείων. Τα ΜΜΕ; θυμήθηκαν ότι υπήρχαν και στην Κύπρο φάκελοι στημένων και δειλά δειλά θα παίξουν το θέμα για 2-3 μέρες, μέχρι την επόμενη εξέλιξη στη μητρόπολη.
Λόγω των στημένων στην Αθήνα, ένα συγκεκριμένο μέσο ενημέρωσης θυμήθηκε –και μπράβο του– την υπόθεση ενός διπλού συμβολαίου, το οποίο μάλιστα κατατέθηκε ως τεκμήριο στο δικαστήριο. Μαζί του το θυμήθηκαν όλοι! Και η αστυνομία και ο υπουργός και ο γενικός εισαγγελέας. Όλοι αυτοί που θα το είχαν βολικά ξεχασμένο, αν δεν ήταν τα ελληνικά στημένα.
Αν το πράγμα περιοριζόταν σε θέματα ποδοσφαίρου, ασφαλώς και δεν θα ήταν τόσο κρίσιμο. Το πρόβλημα, όμως, είναι ότι αν δεν υπήρχε η οικονομική κρίση στην Αθήνα, κανείς εδώ δεν θα ασχολείτο ζεστά με την οικονομία. Σίγουρα αν δεν ζούσε αυτήν την πολύ δυσχερή περίοδο η Ελλάδα, κανένα μέτρο δεν θα λαμβανόταν. Και δεν είναι τυχαίο που εξαγγέλθηκαν μέτρα δύο μέρες μετά που το Ελληνικό κοινοβούλιο ξεκίνησε να φλερτάρει με την ολική καταστροφή. Θα ασχολούμασταν λες και θα ερχόταν το τέλος του κόσμου στις 7 Ιουλίου στη συνάντηση της Γενεύης. Που για πρώτη φορά έχουμε τέτοιο γεγονός και δεν κινείται ρούπι…
Αν πολιτικός μιλήσει για την οικονομία, τότε όλοι θυμούνται να ασχοληθούν. Αν δεν μιλήσει, τότε δεν υπάρχει σχεδόν κανείς να συζητήσει άλλα θέματα εκτός του Κυπριακού. Και αυτό ενοχλεί. Ενοχλεί να αισθάνεσαι αυτό που ονομάζεται τέταρτη εξουσία να είναι ανεπαρκής, πλην πολύ ελάχιστων φωτεινών εξαιρέσεων. Να μην μπορεί να κρατήσει κανένα θέμα στην επικαιρότητα από μόνη της. Να χρειάζεται την τοποθέτηση από τους αρμοδίους για να μπορεί να συντηρήσει μια υπόθεση. Να μην έχει άποψη. Να μη συζητά γνώμες, αν δεν έχουν πρώτα λεχθεί από άλλους. Να μην ερευνά, να μην επιμένει.
Στην Κύπρο υπάρχει αυτή η ιδιότυπη και παράδοξη δημοσιογραφική δεοντολογία. Αντί να θεωρούμε τον δημοσιογράφο που έχει άποψη και γνώμη κόσμημα, τον θεωρούμε ότι εξυπηρετεί αλλότρια συμφέροντα. Στο ραδιόφωνο και την τηλεόραση, η γνώμη και η άποψη κινούνται σε μηδενικά επίπεδα. Οι λειτουργοί των μέσων παρουσιάζονται συχνά ως άβουλοι τροχονόμοι – χρονομέτρες. Αυτό δεν είναι υγεία ούτε και βοηθά τη δημοκρατία. Μάλλον την καθηλώνει στη μετριότητα, εφόσον ο κατ’ εξοχήν σύγχρονος μηχανισμός ελέγχου των πολιτικών επιλέγει να κινείται σε αυτήν…