Τρομακτικό ολίσθημα του προέδρου ήταν η ταύτιση μιας χούφτας χούλιγκαν που επιτέθηκαν σε Τουρκοκυπρίους, με οργανώσεις του μεγέθους της ΕΟΚΑ Β’ ή με την εποχή του σχεδίου Ακρίτας. Όχι μόνο γιατί έδωσε την ευκαιρία στην Τουρκική διπλωματία να μεγαλοποιήσει και να εκμεταλλευθεί το θέμα για να στηρίξει τις θέσεις της για τις εγγυήσεις και την ασφάλεια, αλλά επειδή με αυτό τον τρόπο έδωσε μεγάλη και δυσανάλογη αξία σε αφελείς και σε περιθωριακά στοιχεία και γεγονότα. Είναι δυστυχώς αυτή η εθνική, ή εθνικιστική, ή και σοβινιστική αξία που ο κ. Χριστόφιας και το ΑΚΕΛ επιθυμούν να προσδίδουν σε ότι διαφωνούν, που προκαλεί τον τρόμο για το τι μας περιμένει.
Ξεκινώντας από το θέμα της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης και αλλαγής των βιβλίων της ιστορίας, η κυβέρνηση δείχνει ότι η ύψιστη προτεραιότητα της είναι ο εξαγνισμός της αριστεράς από κάθε τι κακό που κουβαλά, η εμπέδωση των απόψεων της για την αμαρτωλή και δαιμονική δεξιά, το να πείσει για την ιδεολογία της αριστεράς και να απογαλακτίσει τόσο τους Ελληνοκυπρίους όσο και τους Τουρκοκυπρίους από την εθνική τους καταγωγή. Όποιος αντιστέκεται σε αυτή την προσπάθεια αφορίζεται ως λαϊκιστής και περίπου ως “πραξικοπηματίας”.
Ο κ. Χριστόφιας και ο Υπουργός της Παιδείας κρύβονται πίσω από δήθεν άμεμπτες επιστημονικές ομάδες προκειμένου να προωθηθεί το μεγάλο σχέδιο. Οι οποίες ομάδες αποτελούνται από ανθρώπους που στην έκθεση για την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση τοποθετούνται σαφέστατα στην σελίδα 35 ότι η παιδεία πρέπει να αναδεικνύει την θετική διάσταση της δημοκρατίας όπως είναι η σοσιαλδημοκρατία, επιχειρώντας να δώσουν στην εκπαίδευση ξεκάθαρη αριστερή ιδεολογικοπολιτική κατεύθυνση. Στην σελ. 133 προτείνουν την συγκρότηση οµάδας επιστηµόνων, αποτελούµενης από Ελληνοκύπριους και Τουρκοκύπριους, για αναθεώρηση των βιβλίων της Ιστορίας.
|
Η ψυχολογική και ιδεολογική βία, είναι επίφοβο να οδηγήσει ξανά σε αντιβία
|
Οι Τουρκοκύπριοι ορθώς διαμαρτύρονται για την απόπειρα του κ. Χριστόφια να τους αποκόψει από την εθνική τους καταγωγή. Το ίδιο και οι Ελληνοκύπριοι που χωρίς εξάρσεις γνωρίζουν ότι η ειρηνική συμβίωση σε αυτό το νησί μπορεί να βασιστεί αποκλειστικά στον σεβασμό της μιας κοινότητας προς την άλλη και σε καμία περίπτωση μέσα από την ισοπέδωση. Οι Έλληνες και οι Τούρκοι αντιπαρατέθηκαν με βία πάμπολλες φορές. Μόνο η γνώση αυτών των γεγονότων, όπως η κάθε εθνότητα τα έζησε, μπορεί να πείσει για την ανάγκη και το όφελος αν τερματιστεί η έχθρα. Όχι το πέπλο της άγνοιας και της διαστρέβλωσης που επιχειρείται να ριχθεί. Η ιστορία όντως χρειάζεται ανανέωση και συμπερίληψη κριτικής. Με συναινετικό όμως τρόπο και με απόλυτο τον σεβασμό στην εθνική καταγωγή. Πως μπορούμε να πείσουμε τους άλλους ότι θα σεβαστούμε την δικιά τους ιστορία όταν εμείς δείχνουμε να μην σεβόμαστε την ίδια την δικιά μας;
Ο κ. Χριστόφιας σχολιάζοντας τα μεμονωμένα και απόλυτα καταδικαστέα γεγονότα που σχετίζονταν με ένα ποδοσφαιρικό αγώνα, ταύτισε τους δράστες με το ’57, το ’58, το ’63, το ’67 και το ’74, λέγοντας ότι ρίχνουμε νερό ξανά στο μύλο του διαχωρισμού. Για το ‘57 και το ‘58 ο πρόεδρος αναφέρθηκε στους αγωνιστές της ΕΟΚΑ, για το ‘63 στο σχέδιο Ακρίτας, τους εμπνευστές και τους εκτελεστές του, το ‘67 για την Κοφίνου και το ‘74 για το πραξικόπημα. Αυτά είναι τα κεφάλαια που θέλουμε σήμερα να ανοίξουμε και να συζητούμε; Και μέσα στην συζήτηση θα αποφανθούμε και για την στάση του ΑΚΕΛ και την μετέπειτα τοποθέτηση του έναντι στους πρωταγωνιστές;
Είναι αλήθεια ότι σήμερα ρίχνεται άπλετο νερό στον μύλο του διαχωρισμού. Ακατάπαυστα από τον ίδιο τον πρόεδρο και τείνει δυστυχώς να οδηγήσει σε νεα διχόνοια το εσωτερικό μας μέτωπο, όπως εκείνες του ’60, του ’70 και του ’80. Το κόμμα δείχνει για άλλη μια φορά να μπαίνει πάνω από την πατρίδα. Ο κ. Χριστόφιας δεν σταματά μπροστά σε τίποτα και κανέναν. Δίνει αξία και “αππώνει” πέντε χουλιγκάνους προκειμένου να αναφερθεί στο παρελθόν και προβαίνει σε προληπτικές συλλήψεις ανθρώπων που διαφωνούν. Δεν λαμβάνει καν υπόψη τις ανυσηχίες των κομμάτων που τον εξέλεξαν, ενώ αδειάζει με τον πιο άκομψο τρόπο όλα εκείνα τα ανώτατα στελέχη της αντιπολίτευσης που στήριξαν τις ελπίδες τους για λύση στο πρόσωπο του, εμφανιζόμενος ξανά ως ορκισμένος εχθρός κάθε ευαισθησίας τους.
Η ψυχολογική και ιδεολογική βία που σήμερα ασκείται, είναι εξαιρετικά επίφοβο να οδηγήσει σε πολύ χειρότερες και ακόμη πιο καταδικασταίες πράξεις αντιβίας διαφόρων μορφών. Πόσο μάλλον όταν δίνεται τόση αξία στο περιθώριο. Και από “πρόεδρος που ενώνει” όπως επαγγελλόταν ότι θα ήταν ο κ. Χριστόφιας, να καταλήξει στον τραγικότερο πυρήνα της αναταραχής. Η ιστορία θέλει πολλή προσοχή και σεβασμό. Πρώτα απ’ όλα στην πιο δραματική ικεσία της. Να μην περάσει ξανά ο τόπος μας την εσωτερική έχθρα και την διχόνοια που ευτυχώς οι νεότερες γενιές δεν πρόλαβαν να ζήσουν…