Επιτηρήστε μας!

Ειλικρινά θα ήθελα να ξέρω αν ο οποιοσδήποτε από τους αναγνώστες αυτής της στήλης, γνωρίζει επιχείρηση που να μπορεί να δίνει ως δικαίωμα λειτουργίας το 33% του τζίρου της και να είναι βιώσιμη… Και όμως, η Κυπριακή Δημοκρατία έδωσε την ανέγερση, διαχείριση και λειτουργία και των δύο μας αεροδρομίων σε ένα στρατηγικό επενδυτή (για να μην υπάρχει και ανταγωνισμός), με συμφωνία να παίρνει ως αντάλλαγμα το ένα τρίτο όλων των εσόδων του (όχι μόνο των κερδών). Η λογική λέει ότι για να δουλέψει μια τέτοια συμφωνία, θα πρέπει να εξασφαλίζεται για τον διαχειριστή ένα περιθώριο κέρδους 75-80% πάνω από το κόστος. Με τις αποσβέσεις, τις φορολογίες και το ΦΠΑ, ασφαλώς θα καταλήγει ως χρέωση στον Κύπριο και ξένο επαγγελματία και τουρίστα, λογαριασμός τουλάχιστον διπλάσιος του πραγματικού κόστους. Στοιχειώδη μαθηματικά χρειάζονται, για να συμπεράνουμε ότι το κράτος μας δημιουργεί τα ακριβότερα (και ίσως μη βιώσιμα) αεροδρόμια της περιοχής, για να πλήξει περαιτέρω τον ήδη ταλαιπωρημένο τουρισμό.

Η αριστερά σε όλο τον κόσμο, έχει τη φιλοσοφία ότι το κράτος δεν μπορεί ποτέ να χρεοκοπήσει, αφού πάντα οι επιχειρηματίες και οι πλούσιοι θα έχουν λεφτά και θα χρωστούν φόρους, ταλαιπωρώντας τον “φτωχό εργάτη”. Αυτό που δεν κατάφερε ποτέ να αποσαφηνίσει, είναι το πως θα υπάρχουν αυτά τα λεφτά, αν οι εταιρείες δεν έχουν αξιόλογο κέρδος. Θεωρούν μάλιστα το κέρδος υπέρτατο εχθρό. Ας δούμε λοιπόν τι γίνεται στην Κύπρο σήμερα. Είναι αλήθεια ότι η Κυβέρνηση Χριστόφια στάθηκε άτυχη, έχοντας να αντιμετωπίσει την οικονομική κρίση. Είναι όμως μεγαλύτερη αλήθεια ότι οι Κύπριοι πολίτες είναι πολύ περισσότερο άτυχοι, διότι διανύουν την οικονομική κρίση με την αριστερά στο τιμόνι. Έχοντας μια κυβέρνηση που δίνει αβέρτα κοινωνικές παροχές, χωρίς κριτήρια για να πηγαίνουν σε αυτούς που έχουν πραγματικά ανάγκη. Μια κυβέρνηση που το μόνο που δείχνει να την ενδιαφέρει είναι το πως θα εισπράξει και θα “βολέψει”, όχι το πως θα δημιουργήσει τις συνθήκες για να “γεννηθούν” χρήματα. Από τα κρυμμένα μπλόκα της αστυνομίας στους δρόμους με την καθαρά εισπρακτική φιλοσοφία, μέχρι την γιγάντια επιχείρηση που έχουν αναλάβει οι φορολογικές υπηρεσίες για να ταλαιπωρούν τις εταιρείες με ελέγχους, πρόστιμα και φόρους, την ώρα που αυτές γονατισμένες προσπαθούν να επιβιώσουν, μία είναι η λογική.

Το κορυφαίο είναι, ότι την ώρα της κρίσης αποφάσισε η Κυβέρνηση να μεγαλώσει τον ήδη δυσβάστακτο και δυσανάλογο δημόσιο τομέα που ήδη διαθέτουμε κατά 1083 δημοσίους υπαλλήλους. Κλασσικές συνταγές αριστερά προερχόμενης χρεωκοπίας δηλαδή. Τους διορισμούς των υπαλλήλων αυτών θα αναλάβει η νέα ΕΔΥ. Η επιτροπή με την “εξαιρετική” σύνθεση και την τεχνογνωσία, να διαχειρίζεται χιλιάδες προσωπικό με “αξιοκρατικά” και “παραγωγικά” κριτήρια… Έβλεπα τον νέο πρόεδρο της ΕΔΥ να κλαίει με λυγμούς, για το δώρο του διορισμού του, και σκεφτόμουν πόσοι Κύπριοι θα έπρεπε να κλαιν την ίδια ώρα, που η Επιτροπή που διαχειρίζεται αυτούς που πληρώνουμε, δεν έχει ιδέα για την δουλειά που ανάλαβε να κάνει, εκτός από του να ξέρει από ποιο κόμμα προέρχονται.

Τις προάλλες, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο διαπίστωσε ότι το έλλειμμα θα ανέλθει φέτος στο 4%. Θα έχουμε δηλαδή σχεδόν ένα δισεκατομμύριο ευρώ χρέος! Η Κυβέρνηση των νέων προσλήψεων, διαμαρτύρεται ότι αυτό θα είναι μόνο 3%. Δεν απαντά όμως στην τοποθέτηση του ΔΝΤ ότι τα κονδύλια που δαπανώνται θα έπρεπε να βοηθήσουν περισσότερο τον ιδιωτικό τομέα να αποδώσει και όχι την κρατική γραφειοκρατία. Ούτε και απέρριψε το συμπέρασμα ότι δεν θα υπάρχει άλλη επιλογή από του να μπουν νέοι φόροι με τον ρυθμό που πάμε.

Όλη η Κύπρος αγχώθηκε, ότι η χώρα μας με τους δείκτες που αποκτά θα τεθεί υπό την επιτήρηση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Ειλικρινά δεν αντιλαμβάνομαι το άγχος. Αντιθέτως, θεωρώ ότι ως πολίτες θα έπρεπε οι ίδιοι να επιδιώκουμε την επιτήρηση. Διότι μέχρι σήμερα αποδείχθηκε, ότι η Κυβέρνηση μας μπορεί μόνο να ξοδεύει ασύστολα λεφτά, να δυσκολεύει τις επιχειρήσεις, να κάνει λογιστικές πράξεις με τις Κοινωνικές Ασφαλίσεις και να πουλά ομόλογα του δημοσίου. Κάναμε το κράτος τράπεζα δηλαδή.

Επανερχόμενος στο θέμα των αεροδρομίων θα ήθελα να υπενθυμίσω στον κ. Σταυράκη που λέει ότι κληρονόμησε μια κακή συμφωνία και προσπαθεί να περισώσει ότι μπορεί, ότι την προηγούμενη συμφωνία την διαπραγματεύτηκε και την συνομολόγησε ο κ. Θράσου. Ο κ. Θράσου είναι άνθρωπος του ΑΚΕΛ. Είναι ακόμη ο άνθρωπος που βάλαμε τώρα στην ΑΗΚ για να χειριστεί και το θέμα του φυσικού αερίου… Γι’ αυτό σας λέω! Ας μας επιτηρήσει η Ευρώπη όσο είναι νωρίς!