Τα βρήκαν λοιπόν στο Εθνικό Συμβούλιο οι πολιτικοί μας αρχηγοί και κατέληξαν σε μια κοινή συνισταμένη που να τους βολεύει όλους. Η οποία συνισταμένη δίνει σε όλους το δικαίωμα να μεταθέσουν τα εσωτερικά τους ζητήματα για λίγο αργότερα, όταν πραγματικά θα πλησιάζουμε προς τον Δεκέμβριο. Το ότι βολεύονται όλοι είναι προφανές και επισφραγίζεται από το ίδιο το γεγονός ότι συμφώνησαν σε ομόφωνο ανακοινωθέν. Μια σύνοψη όμως του “πάρε – δώσε” στο εθνικό πάντα είναι χρήσιμη.
Ο πρόεδρος Χριστόφιας και το ΑΚΕΛ από σήμερα και για το αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα μπορεί να διαπραγματεύεται χωρίς μια μερίδα των κομμάτων, ή αξιωματούχων των κομμάτων της συμπολίτευσης, να του τραβά μανιωδώς το χαλί κάτω από τα πόδια. ΔΗΚΟ, ΕΔΕΚ και ΕΥΡΩΚΟ συμφώνησαν σε ένα κείμενο μαζί με την κυβέρνηση που λεν ότι στηρίζουν, το οποίο μάλιστα ζητά διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία. Ο κ. Χριστόφιας νομιμοποιείται να λέει σε πολλά πράγματα ότι δεν μπορεί να υποχωρήσει εφόσον θα έχει πρόβλημα στο εσωτερικό, ενώ δεσμεύτηκε ότι δεν θα αφήσει την Τουρκία χωρίς κυρώσεις.
|
Το εθνικό κάλυψε τις ανάγκες των μελών του. Η γνώση των πολιτών πάλι στις διαρροές θα βασίζεται όμως… |
Αυτά ήταν τα κέρδη του προέδρου. Πάμε τώρα στις απώλειες με πρώτη την μεγάλη κυβερνητική υπαναχώρηση προς όφελος του ΔΗΣΥ και του κ. Αναστασιάδη. Ένα χρόνο φωνάζει ο πρόεδρος της αξιωματικής αντιπολίτευσης ότι θέλει το κόμμα του να συμμετάσχει στην διαμόρφωση θέσεων και την προώθηση τους και ένα χρόνο ο κ. Χριστόφιας του γυρίζει προκλητικά την πλάτη, δείχνοντας και στον ΔΗΣΥ αλλά και σε όλους τους άλλους ότι δεν τους θέλει στην ουσιαστική διαχείριση. Προχτές είχαμε την Ισπανική υποχώρηση του προέδρου που ούτε καν άλλες ιδέες δεν ήθελε να ακούει, εφόσον όχι μόνο δέχτηκε την σύσταση διακομματικών επιτροπών, αλλά και την αξιοποίηση των πολιτικών αρχηγών. Το ερώτημα γιατί αυτό δεν μπορούσε να γίνει ένα χρόνο πριν, παραμένει αναπάντητο.
Επί της ουσίας του Κυπριακού επαναδιατυπώθηκαν εν πολλοίς οι παραδοσιακές θέσεις που αφήνουν ΔΗΚΟ, ΕΔΕΚ και ΕΥΡΩΚΟ σχετικά ευχαριστημένους χωρίς όμως να αφαιρούν από την κυβέρνηση περιθώρια ελιγμών. Κι αυτό γιατί όταν λέμε αποχώρηση των εποίκων ασφαλώς και δεν εννοούμε αυτούς που θα πολιτογραφηθούν ως Κύπριοι με βάση μια πιθανή συμφωνία, ενώ όταν λέμε όχι στις μόνιμες παρεκκλίσεις από το κεκτημένο, ασφαλώς και αποδεχόμαστε τις προσωρινές. Απογραφή του πληθυσμού δεν μπορεί να γίνει τους αμέσως επόμενους μήνες, ενώ το μορατόριουμ στην ανάπτυξη των εναπομεινασών Ελληνοκυπριακών περιουσιών μάλλον επαφίεται στην καλή θέληση της Τουρκίας και του κ. Ταλάτ.
Ουσιαστικά μηνύματα το Εθνικό Συμβούλιο έστειλε μόνο προς την Ευρώπη και την Βρετανία. Προκρίνοντας φυσιολογικά την επιβολή κυρώσεων στην Τουρκία τον Δεκέμβρη, χωρίς να καθορίζει το εύρος αυτών αλλά ούτε και την φιλοσοφία άσκησής τους. Έθεσε ακόμη θέμα βάσεων με δεικτικό τρόπο, επιχειρώντας προφανώς να στείλει προειδοποιητική βολή προς την Βρετανία για το θέμα της ευρύτερης στάσης της γενικότερα, αλλά και των εγγυήσεων ειδικότερα.
Που λοιπόν είναι το πρόβλημα εφόσον οι ηγέτες μας κατέληξαν στην Σολωμόντεια λύση τους; Ακριβώς εδώ. Διότι μπορεί το Εθνικό Συμβούλιο να κάλυψε τις ανάγκες των μελών του μέσα από ένα νέο φύλο συκής, η γνώση όμως των πολιτών και πάλι στις διαρροές θα βασίζεται. Η οποία πληροφόρηση του λαού για όσα γνωρίζουν οι ηγέτες, ο Ταλάτ, ο ΟΗΕ, η Τουρκική, Ελληνική, Βρετανική και ένα σωρό άλλες κυβερνήσεις θεωρείται ακόμη περιττή ενέργεια και απαξιώνεται.
Ουδέποτε έχω αντιληφθεί γιατί η ομοφωνία των πολιτικών είναι πιο σημαντική ως αξία από την γνώση του λαού. Ποιο άραγε θα ήταν το κακό να γνώριζε και ο κόσμος το τι πραγματικά συζητείται στο βαθμό που θα αποφάσιζε το Εθνικό Συμβούλιο, αντί να διαβάζει εκθέσεις ιδεών, που τίποτα δεν έχουν να προσφέρουν στην προσπάθεια λύσης του Κυπριακού, αλλά αντιθέτως αποπροσανατολίζουν; Δυστυχώς είτε δεν μάθαμε από το 2004, είτε θέλουμε να φέρουμε μια νέα κεραμίδα στον Κύπριο πολίτη που ενώ κάποιοι θα πιστεύουν ότι μπορούν να τον χαλιναγωγήσουν, αυτός και πάλι θα τους διαψεύσει.