Παλεύω κάθε μέρα για να έχουμε μια αλλαγή ουσίας στη βουλή, αλλά αυτό ούτε και εγώ το περίμενα. Να συμπεριφέρονται κόμματα και βουλευτές στους πολίτες λες και είναι άνθρωποι της κατώτατης δυνατής νοητικής ικανότητας. Να περνάνε με συνοπτικές διαδικασίες έκδηλα αντισυνταγματικά νομοσχέδια. Και το χειρότερο; Να γνωρίζουν καλά ότι αυτά τα νομοσχέδια θα πέσουν στα δικαστήρια, αλλά να μην τους καίγεται καρφί.
Μου θύμισαν την καταψήφιση του πρώτου κουρέματος. Εκεί που, εν τη «σοφία» τους, πολλοί αντιπρόσωποι του λαού έλεγαν ότι θα έρθει το «ξανθό γένος να μας σώσει», εάν στέλναμε ένα τόσο ηχηρό μήνυμα. Και αρνούμενοι να αναλάβουν το βάρος της σωτηρίας της χώρας, επέλεξαν να ικανοποιήσουν το λαϊκό αίσθημα της στιγμής. Καταστρέφοντας ακόμη περισσότερο τον καθένα μας…
Έτσι και σήμερα. Όλα στην βορά του λαϊκισμού και των ψήφων. Κοροϊδέψαν στα μούτρα τους κατόχους αξιογράφων. Ψήφισαν ένα νόμο χωρίς άκρη και τέλος, με προφανείς τις αδικίες και τις παραβάσεις του συντάγματος και των νόμων. Ένα νόμο που γνωρίζουν καλά ότι θα πέσει στο πρώτο δικαστήριο που θα βρεθεί.
Το χειρότερο όμως είναι, ότι για μια ακόμη φορά έθεσαν την αξιοπιστία της χώρας στον αέρα με την κοροϊδία προς τους υπαλλήλους των ημικρατικών οργανισμών. Δεν είναι καθόλου απλό το πράγμα. Αντιθέτως είναι πολύ επικίνδυνο.
Η συντριπτική πλειοψηφία των βουλευτών ζητούν από την τρόικα να έρθει πίσω |
Η Κύπρος έχει μεν βγει από το μνημόνιο αλλά – παρά τις πολλές αναβαθμίσεις – δεν έχει ακόμη φτάσει σε επενδυτική βαθμίδα από τους οίκους αξιολόγησης. Η ίδια βουλή ψήφισε πριν από δύο χρόνια, με την Κύπρο στο πρόγραμμα, τον νόμο για τις ιδιωτικοποιήσεις. Με βάση αυτό τον νόμο πήραμε τότε την θετική αξιολόγηση και προχωρήσαμε την πορεία διάσωσης της χώρας. Μια υπευθυνότητα και σοβαρότητα που έφερνε και τις απαραίτητες αναβαθμίσεις για να μπορεί η Κύπρος να βγει στις αγορές.
Προτού αλέκτωρ λαλήσει και ούτε μήνα μετά που ολοκληρώσαμε από το μνημόνιο, αρχίσαμε πάλι τις εξυπνάδες. Λέμε ουσιαστικά σε όλο τον κόσμο: «Ξέρετε, σας κοροϊδεύαμε πριν. Τώρα τα παίρνουμε όλα πίσω!»
Και θεωρούμε πάλι ότι όλοι οι άλλοι είναι «κουτόφραγκοι» και εμείς οι «παμπόνηροι» θα τους ξεγελάσουμε. Τα ίδια με πριν.
Ελπίζω η κυβέρνηση να καταφέρει να αποτρέψει μια υποβάθμιση της Κυπριακής οικονομίας εξαιτίας των αποφάσεων της βουλής, μέχρι την φυσιολογική ανατροπή τους. Το σίγουρο όμως είναι ότι την περασμένη Πέμπτη η Κύπρος πήγε πίσω. Και μαζί της πήγε πίσω η επόμενη αναβάθμιση που θα έφερνε την Κύπρο πιο κοντά στην επενδυτική βαθμίδα, πιο κοντά στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης και πιο κοντά στο να δανείζεται με πολύ φθηνότερα επιτόκια προς όφελος του κάθε πολίτη και της ανάπτυξης.
Όλα αυτά τείνουν να δικαιώσουν όσους υποστήριζαν ότι η τρόικα δεν έπρεπε να φύγει. Ότι από μόνοι μας θα πάμε την Κύπρο στα παλιά που την κατέστρεψαν. Δεν είναι μόνο οι αποφάσεις της βουλής. Είναι και οι συμπεριφορές που υποδαύλιζαν τις απεργίες σε νοσοκομεία, λιμάνια, σχολεία και την ΑΗΚ.
Η συντριπτική πλειοψηφία των βουλευτών και των κομμάτων, ουσιαστικά ζήτησαν με την ανευθυνότητά τους από την τρόικα να έρθει πίσω. Βροντοφώναξαν σε όλο τον κόσμο πόσο ανίκανοι και αδύναμοι είναι να αντισταθούν στον λαϊκισμό. Πόσο πρόχειρο το έχουν να βάζουν στην άκρη το εθνικό καλό για το πρόσκαιρο κομματικό συμφέρον.
Εγώ όμως δεν θέλω να φτάσω στο σημείο να επιθυμώ την επιστροφή της τρόικας. Και θέλω να πιστεύω ότι ούτε η σιωπηλή πλειοψηφία των πολιτών θέλει ξανά την Κύπρο χώρα με ειδικές ανάγκες. Αυτό όμως, με τις πρακτικές που εφάρμοσε η απερχόμενη βουλή, μοιάζει αδύνατον.
Η βουλή στην τελευταία της συνεδρία, επιβεβαίωσε με τον χειρότερο δυνατό τρόπο γιατί θα πρέπει να αλλάξει. Γιατί η Κύπρος χρειάζεται ένα πιο ειλικρινές και πιο τολμηρό πολιτικό σύστημα. Γιατί ο κάθε σκεπτόμενος πολίτης δικαιούται να ζητά πολιτικούς της αλήθειας και όχι της κοροϊδίας και του λαϊκισμού.
Η διαφορά όμως είναι ότι τίποτα δεν θα αλλάξει εάν δεν το αλλάξουμε εμείς. Και όσο η σιωπηλή πλειοψηφία παραμένει σιωπηλή, οι συμπεριφορές αυτών που θορυβούν θα υπερισχύουν. Και η ζωή μας θα γίνεται όλο και χειρότερη…