Η Καπνοαπαγόρευση

Ασχολούμαι με αυτό το θέμα για τέσσερις βασικούς λόγους. Πρώτο, διότι είναι ένα ζήτημα που προκαλεί κοινωνικό ρατσισμό. Οι καπνιστές θεωρούνται αντιδημοφιλής και ντεμοντέ, με αποτέλεσμα, ενώ εκατοντάδες χιλιάδες συμπολίτες μας να έχουν ενστάσεις με την παρανοϊκή νομοθεσία που η βουλή ενέκρινε, εντούτοις κανείς από όσους έχουν την δυνατότητα, δεν αναλαμβάνει το δήθεν αντιεκσυγχρονιστικό βάρος να τοποθετηθεί εναντίον. Και ενώ το τσιγάρο αποτελεί νόμιμο προϊόν με εκατομμύρια ευρώ οφέλη για το κράτος, εντούτοις, η Κυπριακή Βουλή αποφάσισε το αδιανόητο. Να απαγορεύσει το κάπνισμα παντού! Όχι μόνο σε όλα ανεξαίρετα τα εστιατόρια, τις καφετέριες και τα μπαρ, όπως πιστεύουν οι περισσότεροι, αλλά και στις φυλακές, το ψυχιατρείο, τα ξενοδοχεία (και στους κοινοχρήστους χώρους και σε όλα τα δωμάτια). Το κάπνισμα απαγορεύεται στα κυβερνητικά γραφεία, δίνοντας έξτρα λόγους διαλείμματος, αλλά και στα καφενεία και τα σωματεία. Η Αστυνομία δηλαδή, θα πρέπει να κάνει επιδρομές στον Ροτσίδι Μάμμαρι και τις Λαϊκές Οργανώσεις Περβολιών, για να επιβάλλει πρόστιμο στους φτωχούς ηλικιωμένους που περνούν εκεί την ώρα τους.

Δεύτερο, γιατί πιστεύω απόλυτα στο ότι η ελευθερία του ενός τελειώνει εκεί που καταπατά την ελευθερία του άλλου. Γι‘ αυτό και έχει δίκιο ο καθένας που επιθυμεί να απολαμβάνει περιβάλλον χωρίς καπνό, να δικαιούται σχετικές ρυθμίσεις και πρόνοιες. Μόνο που σε αυτή την περίπτωση είναι επίσης παρανοϊκό, η ελευθερία του άλλου να αρχίζει και να τελειώνει στην μέση του δρόμου. Οι πρόνοιες ολοκληρωτικής και τυφλής απαγόρευσης του νόμου, θυμίζουν την αστεία ποτοαπαγόρευση του 1919 στις ΗΠΑ, αλλά και την μη δημιουργία καζίνο στον τόπο μας. Όπως στα καζίνο, που η κοντόφθαλμη προσέγγιση των θεσμών επέτρεψε να μετατραπεί η Κύπρος σε μια απέραντη παράνομη λέσχη, χρηματοδότη του οργανωμένου εγκλήματος, έτσι και εδώ, θέλουν να εφαρμόσουν στην χώρα με το μεγαλύτερο ποσοστό καπνιστών, ένα ανεφάρμοστο νόμο που θα οδηγήσει σε νέες παρανομίες και συμφέροντα.

Τρίτο, γιατί είμαι καπνιστής που σέβεται τον μη καπνιστή και ουδέποτε έχει καπνίσει σε αεροπλάνο, μπροστά από παιδιά ή εγκύους, ή σε σπίτι και παρέα μη καπνιστών. Αρνούμαι όμως να αποδεχθώ ότι η κοινωνική συναναστροφή θα πρέπει να περιοριστεί σε οικίες, ή στα παραπήγματα με τα οποία θα γεμίσει εκ νέου η Κύπρος. Όπως έκαναν με την Αγία Νάπα, όπου οι ασφυκτικές πολεοδομικές ρυθμίσεις του ’80, που θα προστάτευαν δήθεν το δομημένο περιβάλλον, δημιούργησαν ένα πολεοδομικό έκτρωμα, έτσι και σήμερα, ετοιμαστείτε για να ξεφυτρώσουν παντού κακόγουστα παραπήγματα, τέντες και κατασκευές από ναύλον και σόμπες. Ετοιμαστείτε για πάρτι σε σπίτια ή παράνομα υποστατικά μέχρι πρωίας με την μουσική στη διαπασών, χιλιάδες καταγγελίες στην αστυνομία, διαφθορά και όλα όσα φέρνουν μαζί τους οι θεσμικοί παραλογισμοί.

Τέταρτο, γιατί δεν αποδέχομαι το σκεπτικό της βουλής. Την λογική του “πονάει δόντι, κόβει κεφάλι”. Ψήφισε λέει το νόμο απαγορεύοντας τα πάντα και παντού, για να έρθει μετά να δώσει δήθεν εξαιρέσεις. Πιο αναλυτικά; Η βουλή δεν άντεχε το βάρος και δεν είχε την ικανότητα να βρει τις λύσεις. Οπότε, σου λένε, κόψε τα πάντα και μετά δημιουργούμε και κάποιο παραθυράκι για να είναι και οι παραπονούμενοι ευχαριστημένοι. Και όταν ήρθε η ώρα, κανένας δεν αναλαμβάνει το ντεμοντε βάρος της δημιουργίας ενός λογικού θεσμικού πλαισίου που θα επιτρέπει χώρους και για τους καπνιστές. Περιμένουν τον νόμο να καταρρεύσει, για να έρθουν πιο μετά!

Στην Κύπρο, δεν είναι η πρώτη φορά που οι θεσμοί αδυνατούν να βρουν το μέτρο και παίρνουν αποφάσεις είτε του ύψους, είτε του βάθους. Σε αυτή όμως την περίπτωση, υπάρχει μια ενδιαφέρουσα προοπτική. Ένα θέμα που σαφώς δεν είναι τεράστιας σημασίας, μπορεί να οδηγήσει την μαθημένη στον συμβιβασμό κυπριακή κοινωνία, στην πρώτη σύγκρουση της με τους θεσμούς. Ακριβώς επειδή δεν πέτυχαν να ρυθμίσουν το ελάσσων. Για σκεφτείτε, μια ιδέα λέω, να διοργανώσουν όλοι οι καπνιστές πάρτι σπίτι τους ένα συγκεκριμένο Σάββατο βράδυ. Ενδιαφέρον δεν θα’ χει;