Ο Barrack Obama, ασφαλώς και δεν είναι ένας συμβατικός πολιτικός. Τα ιδιότυπα χαρακτηριστικά του εκτείνονται πολύ πιο πέρα από το προφανές σκούρο χρώμα. Ελάχιστα τον γνωρίζουμε τόσο εμείς στην Ευρώπη, όσο και αυτοί ακόμη οι πολίτες των Ηνωμένων Πολιτειών. Ως πρόεδρος μπορεί να αποδειχθεί ο άνθρωπος που επαναπροσδιόρισε την θέση και τις νέες δυνατότητες των ΗΠΑ στον 21ο αιώνα, με την ίδια ευκολία που μπορεί να καταλήξει και ως ακόμη μια φούσκα, κάτι σαν τα subprimes που γονάτισαν την οικονομία ολόκληρου του πλανήτη.
Τον Obama ως πολιτικό δεν μπορούμε με ασφάλεια να τον κρίνουμε. Αξίζει όμως προσοχής το πως έφτασε μέχρι εδώ ένας άνθρωπος που κόντραρε κάθε λογής κατεστημένο. Είτε φυλετικό, είτε οικονομικό, είτε πολιτικό, είτε στρατιωτικό.
Στην Αμερική, την υπό αποσύνθεση υπερδύναμη, ο Obama επέλεξε να στηριχθεί εκεί όπου ελάχιστοι πολιτικοί επενδύουν στις μέρες μας. Στην ίδια την κοινωνία, στα “grass roots” όπως λέει ο ίδιος. Ο εκλογικός μηχανισμός του έχει δημιουργηθεί μέσα από την πρωτοφανή συμμετοχή του κόσμου στην ιστοσελίδα του. Από εκεί εκατοντάδες χιλιάδες πολιτών έχουν τροφοδοτηθεί με την δυνατότητα να διοργανώσουν προεκλογικές εκδηλώσεις, να συμμετάσχουν σε τηλεφωνικές εκστρατείες ή επισκέψεις από πόρτα σε πόρτα. Να εκφραστούν πολιτικά και να δώσουν ιδέες σε μια εκστρατεία που αν μη τι άλλο έδωσε την αίσθηση πρωτοφανούς συμμετοχικής δημοκρατίας.
Στο επίπεδο του προγράμματος, ο Obama διακήρυξε την αποχώρηση από το Ιράκ, καλύτερα δημόσια συστήματα υγείας και παιδείας, τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Ότι δηλαδή αντιστρέφεται παγιωμένων πρακτικών και συμφερόντων. Πάνω απ’ όλα, πρότεινε “αριστερόστροφη” φορολογική μεταρρύθμιση που επιθυμεί μερική αναδιανομή του πλούτου. Γιατί δεν μπορεί να εξηγηθεί διαφορετικά η πρόταση του για αύξηση της φορολογίας όσων έχουν εισόδημα πάνω από 250,000 δολάρια το χρόνο, προκειμένου να επιτευχθεί μείωση για όλους τους υπόλοιπους.
|
Με την εκλογή του Obama, οι Αμερικάνοι κατάφεραν και πάλι μέσα από την κατάντια τους να πρωτοπορήσουν |
Στο τέλος της εκστρατείας του, ο Obama δέχθηκε την έμπρακτη στήριξη μεγάλων εταιρειών που πιστεύουν ότι η εκλογή του θα αντιστρέψει την οικονομική δυστοκία των ημερών. Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης που παραδοσιακά έβλεπαν τους Δημοκρατικούς με κακό μάτι, έδειξαν να τάσσονται αναφανδόν υπέρ του. Αυτά όμως μετά από την επικράτηση του στο κόμμα του και μετά που οι δημοσκοπήσεις του έδωσαν ένα ξεκάθαρο προβάδισμα. Και κυρίως, μετά την κατρακύλα της Αμερικάνικης οικονομίας. Γιατί πριν, όταν αυτή η εκστρατεία ξεκινούσε, οι δημοσκοπήσεις δεν έδιναν στον Obama ούτε μισή πιθανότητα. Θεωρούσαν μάλιστα ότι με αντίπαλο τον McCain, το μόνο που θα κατάφερνε, θα ήταν να κερδίσει το Σικάγο και την Χαβάη.
Στις μέρες μας η Ευρώπη πασχίζει να αποκτήσει τρόπο όπου ο πολίτης θα συμμετέχει στη λήψη αποφάσεων και αποτυγχάνει παταγωδώς, αφού πέραν της Ευρωβουλής, ο κόσμος δεν συμμετέχει σε καμία άλλη διαδικασία. Στην Ρωσία μια νέα συντηρητική ολιγαρχία κυβερνά – με επιτυχία προς το παρόν – βασισμένη στην οικονομική επιφάνεια και την επιβολή. Στην Ασία διάφορες παραλλαγές δικτατορίας έχουν ακόμη το πάνω χέρι.
Στην Αμερική ο πολίτης είχε την περασμένη Τρίτη δύο επιλογές ανασφάλειας. Την σιγουριά της μιζέριας που του προσφέρει ο McCain και την επικίνδυνη αβεβαιότητα του Obama. Με την εκλογή του Barrack Obama όμως, οι Αμερικάνοι κατάφεραν και πάλι μέσα από την κατάντια τους να πρωτοπορήσουν. Εκλέγοντας ένα πρόεδρο που επένδυσε πρώτα και πάνω απ’ όλα στην κοινωνία και τον απλό πολίτη. Και το κυριότερο: Εφαρμόζοντας στη μέκκα του καπιταλισμού, ένα πραγματικό και όχι κατ’ επίφαση μοντέλο Λαϊκής Δημοκρατίας.
Αυτό που απομένει, είναι να δούμε το μοντέλο αυτό να πετυχαίνει.