Ως Έλληνας χωρίς δικαίωμα ψήφου, θα ήθελα να απευθύνω μια έκκληση στον Ελληνικό λαό.
Εδώ υπό τη σκιά του Γλαύκου Κληρίδη, ο οποίος μαζί με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή είναι οι 2 ηγέτες που πέτυχαν ενάντια σε κάθε πρόβλεψη να εντάξουν τις χώρες μας στο επίκεντρο του σύγχρονου κόσμου, θα παρακαλούσα κάθε Έλληνα και κάθε Ελληνίδα πολίτη της Ελληνικής Δημοκρατίας να προσμετρήσει στην απόφαση του όχι μόνο την οικονομική, αλλά και την εθνική και γεωστρατηγική σημασία της.
Κι αυτό γιατί τα όποια δραματικά σημερινά προβλήματα είναι με σκληρή δουλειά ανατρέψιμα. Μια έξοδος από την Ευρώπη όμως θα είναι μη ανατρέψιμη. Οι επιπτώσεις της θα είναι τεράστιες για όλο τον Ελληνισμό, είτε στην μητροπολιτική Ελλάδα, είτε οπουδήποτε αλλού στον κόσμο.
Και όμως έχουμε, ως Ελληνισμός, τρομερές δυνατότητες και προοπτικές. Μόνο και μόνο το ρευστό και ασταθές γεωπολιτικό περιβάλλον στην ευρύτερη περιοχή μας, δημιουργεί ευκαιρίες εθνικές, στρατηγικές και οικονομικές για όλο τον Ελληνισμό.
Αυτές τις ευκαιρίες, που ειρήσθω εν παρόδω μπορούν να δώσουν στην Ελλάδα προστιθέμενη αξία και να βελτιώσουν το βιωτικό επίπεδο του κάθε Έλληνα, δεν θα μπορέσουμε ποτέ να εκμεταλλευθούμε με την Ελλάδα να μετατρέπεται σε τριτοκοσμική χώρα.
Είναι πολλές οι φορές στη μακρά ιστορία του Ελληνισμού που το συναίσθημα και το θυμικό της στιγμής οδήγησαν τον Ελληνισμό σε αποφάσεις που καταδίκαζαν τη λογική. Αυτές τις διδαχθήκαμε στο σχολείο ως παραδείγματα προς αποφυγή. Είναι καιρός και στην πράξη να τα αποφεύγουμε.
Ο πρωθυπουργός χαρακτήρισε τις εικόνες που εκπέμπονται από την Ελλάδα αυτές τις μέρες ως ντροπή για την Ευρώπη. Και όμως, οι εικόνες αυτές προκλήθηκαν όταν η Ελλάδα – έστω και προσωρινά – αποφάσισε να κόψει τον ομφάλιο λώρο από την Ευρώπη. Αυτή είναι αλήθεια.
|
“Πατριωτισμός είναι αυτός που πάει το έθνος περήφανα μπροστά και όχι μίζερα πίσω. Πατριώτης είναι αυτός που αναδυκνείει τη χώρα και το έθνος, όπως ακριβώς έκαναν ο Κωνσταντίνος Καραμανλής και ο Γλαύκος Κληρίδης.” |
Και όσο αληθινά και πιεστικά είναι τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι Έλληνες πολίτες μετά από έξι χρόνια αναποτελεσματικής αντιμετώπισης της κρίσης, άλλο τόσο αληθινές είναι οι παθογένειες ενός κράτους που όχι μόνο είναι ο μεγαλύτερος εργοδότης, αλλά είναι και ο μεγαλύτερος πελάτης των ιδιωτικών επιχειρήσεων. Αυτό το μοντέλο – για το οποίο ευθύνονται όλες ανεξαίρετα οι Ελληνικές κυβερνήσεις – της παρούσας συμπεριλαμβανομένης – δεν είναι και δεν θα μπορέσει ποτέ να είναι βιώσιμο.
Το κράτος της μεταπολίτευσης έχει αποτύχει. Είναι κλινικά νεκρό. Δεν εξυπηρέτησε τα συμφέροντα των Ελλήνων. Και ασελγεί στην πλάτη του Ελληνισμού όποιος επιμένει να το διατηρεί στον αναπνευστήρα. Το δημοψήφισμα δίνει την ευκαιρία στους Έλληνες να του δώσουν την χαριστική βολή, μέσα από την νομιμοποίηση της λαϊκής εντολής.
Ένα όχι στο δημοψήφισμα, είναι αναπόφευκτο ότι θα οδηγήσει τη χώρα εκτός ευρωζώνης. Δεν θα μείνει κανείς στην υπόλοιπη ευρώπη να θέλει να συνεχίσει την παλινωδία που κρατάει και το κοινό νόμισμα και την Ευρωπαϊκή Ένωση δέσμιους του Ελληνικού προβλήματος. Θα δικαιωθούν οι φωνές που θέλουν το ευρώ να δυναμώνει ξανά μόνο αν αποκόψει το ελληνικό “καρκίνωμα”. Ούτε η Ελλάδα θα μπορέσει να κρατηθεί στο ευρώ. Θα βγει μόνη της για να θεωρηθούν οι τράπεζες – όσες αντέξουν – ζωντανές και να μπορεί το κράτος να λέει ότι πληρώνει μισθούς και συντάξεις. Κουρεμμένους μισθούς και κουρεμμένες καταθέσεις λόγω της υποτίμησης του νομίσματος.
Η έξοδος από το ευρώ νομοτελειακά θα οδηγήσει σε έξοδο και από την Ευρώπη. Διότι η Ελλάδα θα αναγκαστεί να προστατεύσει όσα προϊόντα παράγει και όλο το συνάλλαγμα που διαθέτει. Θα χρειάζεται να αυξήσει τους φόρους στις εισαγωγές και από τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες, καταστρατηγόντας την ελεύθερη διακίνηση ανθρώπων και αγαθών. Αλλά και πολιτικά, δεν θα αντέξει να ακολουθεί την υπόλοιπη Ευρώπη, τις Ευρωπαϊκές οδηγίες, τους δείκτες. Οι ευρωπαίοι σύμμαχοι θα θεωρούνται οι μεγαλύτεροι εχθροί, ότι και αν κάνουν.
Ένα ναι από την άλλη, μέσα από ξεκάθαρη λαϊκή εντολή, μπορεί να αποτελέσει την απαρχή μιας νέας Ελλάδας. Χωρίς τα πέρα δώθε, χωρίς το κλείσιμο του ματιού στο αμαρτωλό παρελθόν. Με ένα νέο κράτος και ένα νέο πολιτικό σύστημα. Στην πράξη η επανάσταση είναι το ΝΑΙ. Αυτό θα είναι η οριστική καταδίκη των όσων οδήγησαν την Ελλάδα μέχρι εδώ, μηδενός εξαιρουμένου.
Εφόσον οι πολιτικές δυνάμεις της Ελλάδας δεν στάθηκαν για δεκαετίες στο ύψος των περιστάσεων, ας σταθούν οι Έλληνες πολίτες. Να δώσουν το έναυσμα μιας ουσιαστικής νέας αρχής. Αυτής που θέλει την Ελλάδα να στέκει ξανά στα πόδια της και να απελευθερώνει τις απεριόριστες δυνατότητες που έχει.
Να γίνει ο Ελληνισμός το οικονομικό και πολιτικό δόρυ του σύγχρονου κόσμου στην Νοτιοανατολική μεσόγειο. Να γίνουν ξανά οι έλληνες περήφανοι. Να πάψουν να είναι επαίτες. Να πάψει η χώρα να ασχολείται με το πως θα καθυποτάξει κάθε δημιουργική ελπίδα. Να έχουν οι νέοι ευκαιρίες να μεγαλουργήσουν σε μια χώρα του κόσμου. Όχι του τρίτου κόσμου.
Ο πατριωτισμός των Ελλήνων πολιτών αφορά όλους τους Έλληνες, όπου και αν βρίσκονται στην υφήλιο. Και ο πατριωτισμός είναι αυτός που πάει το έθνος περήφανα μπροστά και όχι μίζερα πίσω. Πατριώτης είναι αυτός που αναδυκνείει τη χώρα και το έθνος, όπως ακριβώς έκαναν ο Κωνσταντίνος Καραμανλής και ο Γλαύκος Κληρίδης. Όχι αυτός που καταδικάζει τους Έλληνες στην ανέχεια και την Ελλάδα στο παγκόσμιο περιθώριο.
Η Ελλάδα έβαλε πλάτη για να μπει η Κύπρος στην Ευρώπη για να έχουμε ως έθνος δύο φωνές. Ο Ελληνισμός θα ακρωτηριαστεί με την πατρίδα εκτός Ευρώπης.
Το όχι είναι βολικό, καταδικαστικό και εφήμερο. Πατριωτικό, ελπιδοφόρο και επαναστατικό είναι το Ναι. Αυτή είναι η μεγάλη εικόνα. Αυτή είναι η μεγάλη αλήθεια.
Μιχάλης Σοφοκλέους
Εκτελεστικός Διευθυντής Ινστιτούτου Γλαύκος Κληρίδης
Ευτυχώς που σας ξεφεύγει τζ̆αι αφήννετε πότε-πότε το φαντασιακόν σας να φκαίννει περίπατον άνενοι̮ας, να μεν ξηχάννουμεν τζ̆αι να σας φοούμαστιν. Διαιρωτούμαι αν οι αθρώποι του Ακκιντζ̆ι εκαταλαβαίνναν ελληνικά τζ̆ι εθκι̮αβάζαν το ποίημα σας τζ̆αι εκαταλαβίσκαν με τί φάραν πιάννουν το ρίσκον να κάμουν ξανά κοινόν κράτος, αν δεν θα εκάμναν πίσω τζ̆αι να προτιμούν τους δικούς τους εθνοανώμαλλους σε μιαν διχοτομημένην Κύπρον, παρά εσάς σε μιάν ενωμένην (οι κόρη να σέβεται την μάναν της τζ̆αι να μεν κάμνει της κκελλές της είπεν του Ακκιντζ̆ι ο Σουλτάνος, επίσης σε ώραν αλήθκει̮ας που εμίλαν το φαντασιακόν).
Διαιρωτούμαι πως μπορεί να σταθεί η Κύπρος στα πόθκι̮α της τζ̆αι να ελευθερωθεί με έτσι ανώμαλα φαντασιακά συστήματα να σαχνιάζουν πίσω που μιαν τσίππαν ορθολογιστικής μοντενιάς, τζ̆αι ποτζ̆ει, τζ̆αι ποδά.