Ντρέπομαι… Ντρέπομαι….

Ενδιαφέρουσα Άποψη – του Mιχάλη Περσιάνη*

Κάπου εδώ πρέπει να σταματήσει αυτή η ιστορία. Η προεκλογική περίοδος αναγκάζει τους δημοσιογράφους να τηρούν μια ουδέτερη στάση, αλλά φτάσαμε στο απροχώρητο.

Η διάσκεψη του Προέδρου ξεπέρασε κάθε όριο, εξευτέλισε τον θεσμό του Προέδρου και επιβεβαίωσε αυτό που φοβόμασταν όλοι: Ο κ. Χριστόφιας, πράγματι, ζει σε άλλο κόσμο.

Πρώτο, έκανε πολλά και σοβαρά τεχνικά λάθη. Όταν δήλωνε πως η Κεντρική Τράπεζα όφειλε “να μειώσει” τα επιτόκια, επιδείκνυε πως δεν κατανοεί τα πιο βασικά που αφορούν τον ρόλο της Κεντρικής Τράπεζας ως εποπτική αρχή και την νομοθεσία που της απαγορεύει την επιβολή όρων στις τράπεζες. Και, όταν ο Πρόεδρος τηρεί εν αγνοία σχετικά με τις πιο βασικές νομικές και θεωρητικές αρχές που διέπουν την ρύθμιση του τραπεζικού συστήματος, τότε διερωτάται κανείς πώς μας κυβερνά. Δεν είναι υποχρεωμένος, μεν, να γνωρίζει, είναι όμως υπόχρεος, αν σέβεται τον εαυτό του, τον θεσμό του Προέδρου και τους πολίτες των οποίων είναι πρόεδρος, να ενημερώνεται πριν να μιλήσει.

Για την ιστορία, για τα επιτόκια ευθύνες έχουν πολλοί, συμπεριλαμβανομένης και της Κεντρικής Τράπεζας. Αλλά ο Πρόεδρος, για ακόμα μια φορά υιοθέτησε το «φταίνε όλοι πλην εμού, του έχοντος ιώβεια υπομονή». Τα πάντα πλέον βγαίνουν στην φορά όσον αφορά στην κόντρα του διοικητή της Κεντρικής τράπεζας με την κυβέρνηση. Νομίζαμε όλοι πως η όλη ιστορία αφορούσε τις προσωπικές διαφορές Ορφανίδη-Σταυράκη. Μάλλον κάναμε λάθος, κι αυτό άρχισε να φαίνεται τον τελευταίο καιρό, αρκετά έντονα.

Όποτε μιλήσει ο κ. Ορφανίδης, ένας ολόκληρος μηχανισμός από το ΑΚΕΛ (αλλά και την ίδια την κυβέρνηση, κοντά στο προεδρικό) αναλαμβάνει να “μιλήσει” με τα ΜΜΕ για να διαμηνύσει πως “τον Ορφανίδη κουρτίζει τον ο Αβέρωφ”. Λέξη προς λέξη. Και δεν αναφέρομαι στον προφανή «ύποπτο», τον κ. Σταυράκη. Ύστερα μαθαίνουμε πως τελικά είναι “ο Θανασάκης” που κουρτίζει τον Αβέρωφ. Μετά, μας λένε πως όλα τα σκηνοθετεί ο Νικόλας Παπαδόπουλος. Δίνονται στους δημοσιογράφους “πληροφορίες” για διάφορα “περίεργα”. Και, όποτε λάβει συγκεκριμένες αποφάσεις ο Διοικητής στα πλαίσια του εποπτικού του ρόλου, αρχίζει νέος χαμός. Η μανία με την οποία λειτουργεί ο μηχανισμός του αδειάσματος, αλλά και το πόσο καλοστημένος είναι (μας ξεγέλασε κι εμάς) είναι τρομακτικό. Όταν ακούμε, όμως πως «Ο Θανάσης είναι πεισματάρης», μάθαμε να καταλαβαίνουμε πως «δεν κάνει ότι του λέμε». Ως οφείλει, κύριοι. Και, εδώ, που τα λέμε, όσοι γνωρίσαμε το Διοικητή γνωρίζουμε πως δεν είναι και ο πιο εύκολος άνθρωπος. Είναι και πεισματάρης. Αλλά, γι’ αυτό τον λόγο δεν είναι ούτε και ο πιο ευκολοκούρδιστος άνθρωπος…Και, «κουρτίσιμος» δεν είναι ούτε ο Αβέρωφ, ούτε ο Νικόλας, κι ας μας διαμηνύουν πως αλληλοκουρτίζονται.

Πάνω από όλα, όμως, ο Διοικητής, με τον οποίο, παρεμπίπτοντος διαφώνησα πολλάκις, δεν έκανε τίποτε παραπάνω από την δουλειά του. Ο πρόεδρος της Δημοκρατίας προφανώς δεν μπορεί να το καταλάβει αυτό, κι αυτό με τρομάζει. Διότι από τις τοποθετήσεις του Προέδρου διαφαίνεται η όλη στάση του, πως δουλειά του καθενός είναι «να υπακούει», να κάθεται στα βραστά του, να μην επεμβαίνει, να μην ασκεί την κριτική που οφείλει να ασκεί.

Να περιμένουμε, ας πούμε, πρόεδρε, την Επιτροπή Προστασίας Ανταγωνισμού να τοποθετηθεί για τα μονοπώλια, ή θα κάνετε κι εκεί σχόλια να κάτσουν στα βραστά τους; Να πιστέψουμε όσα ακούμε για «εντολές από το προεδρικό» σε άλλους ανεξάρτητους αξιωματούχους; Να περιμένουμε άλλους αξιωματούχους, ας πούμε την Γενική Ελεγκτή ή άλλες εποπτικές αρχές, να μιλήσουν για τα κακώς έχοντα ή θα εισπράξουν μια παρόμοια επίθεση;

Καθώς ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας καλούσε τον κ. Ορφανίδη να μην σχολιάζει τα θέματα που αφορούν την δουλειά του, ο Jean-Claude Trichet, εξέδιδε ανακοίνωση σχετικά με την πρόθεση της Κυπριακής κυβέρνησης για την επιβολή φόρων στο τραπεζικό μας σύστημα. Η ανακοίνωση εξέφραζε τις ανησυχίες της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας για τις προθέσεις της κυβέρνησης. Αν ο Πρόεδρος είναι ειλικρινής, τότε οφείλει να στείλει και στον κ.Trichet μήνυμα να κοιτάζει την δουλειά του, όπως έστειλε και στον κ. Ορφανίδη. Eκτός κι αν μας πουν (όπως και πριν μερικούς μήνες) πως «Ο Ορφανίδης βάλλει πάνω τον Trichet», σαν να είναι κανένα λυκειόπαιδο ο πρόεδρος της ΕΚΤ.

Ο διοικητής σχολίασε τα μέτρα που απαιτούνται για να διορθωθεί το χρηματοπιστωτικό σύστημα της χώρας και να εξασφαλιστεί η χρηματική και μακροσκοπική υγεία της κυπριακής οικονομίας. Και, δεν είπε το παραμικρό που να μην έχει επίσης πει και η Κομισιόν (η οποία «μας δίνει εύσημα») οι διεθνείς αναλυτές, οι οίκοι αξιολόγησης και οι διεθνείς οργανισμοί. Κι όμως, ο πρόεδρος, ο οποίος νομίζει πως η Κεντρική δικαιούται να επιβάλει επιτόκια στις τράπεζες, του είπε με τον πιο επίσημο τρόπο να σιωπήσει. Και, δεν επικαλούμαι την δημοσιογραφική αντικειμενικότητα για να κάνω πως δεν βλέπω αυτά που γίνονται. Είμαι βέβαιος πως, μετά από αυτό το κείμενο θα πέσει, πάλι, τηλεφώνημα από «ψηλά», για να «με μαζέψουν». Αυτά, εδώ, δεν γίνονται, όμως. Δεν κάνουμε δηλοσιογραφία αλλά ασκούμε το λειτούργημα μας, ασκώντας έλεγχο στην (εκάστοτε) εξουσία. Και, όταν φτάνεις να ντρέπεσαι για τον πρόεδρό σου, τότε δεν δικαιούσαι μόνο να μιλάς, κύριοι, αλλά υποχρεούσαι.

Επίσης, ΓεΣΥ δεν βλέπουμε διότι ο Πρόεδρος δεν το τολμά διότι είναι δύσκολο, ενώ Μεσοπρόθεσμο Δημοσιονομικό Πλαίσιο επίσης δεν θα δούμε, για να μπορούν να μαγειρεύονται τα νούμερα, όπως έγινε με τις λειτουργικές δαπάνες.

* Ο Μιχάλης Περσιάνης είναι υπεύθυνος οικονομικού ρεπορτάζ της εφημερίδας “Η Καθημερινή”. Το άρθρο δημοσιεύθηκε στο προσωπικό του blog http://fortheisland.wordpress.com