Κάθε εκλογική αναμέτρηση, πέραν του τελικού αποτελέσματος που είναι πέρα και πάνω από κάθε τι άλλο, χαρακτηρίζεται και από την ποιότητα, το εύρος, την ευρηματικότητα, την πολιτική ουσία, τα κτυπήματα, αλλά και το τελικό δίλημμα που θα θέσει η προεκλογική εκστρατεία του κάθε σχηματισμού. Έτσι και αυτή που μόλις τελείωσε. Ή σχεδόν έτσι, εφόσον καμία εκστρατεία αυτή τη φορά δεν ήταν ολοκληρωμένη και αποτελούμενη από όλα τα αναγκαία συστατικά.
Η ΕΔΕΚ ξεκίνησε πρώτη την καμπάνια και έθεσε από την αρχή το δικό της διακύβευμα. Να πάρει την μια θέση στα έδρανα του σοσιαλιστικού κόμματος, από τα οποία απουσίαζε η Κύπρος προηγουμένως. Κατάρτισε ένα αξιοπρεπές ψηφοδέλτιο με πείρα, φρεσκάδα και την ευρωπαϊκή εμπειρία. Από εκεί και πέρα όμως εφησυχάστηκε στην σιγουριά της έδρας και της αποτελεσματικότητας του διλήμματος. Μπήκε σε ένα ανούσιο διαγωνισμό με το ΔΗΚΟ, προσπαθώντας να κρύψει ότι ο Ευρωβουλευτής του τελευταίου θα έχει κάθε δικαίωμα να κάθεται στα σοσιαλιστικά έδρανα. Και όσο και αν ορθώς εκτίμησαν στην ΕΔΕΚ ότι το ΕΥΡΩΚΟ δεν θα είχε τύχη να πάρει από τον ΔΗΣΥ για να την απειλήσει, αυτό που δεν ανέμεναν είναι τις εισροές του ΕΥΡΩΚΟ από την πλευρά του ΔΗΚΟ. Και έτσι κατέληξε την τελευταία εβδομάδα να προσπαθεί να φυλάξει τα νώτα της. Εδώ είναι που ελέγχεται η ΕΔΕΚ. Διότι μας είπε μεν ότι χρειάζεται την έδρα στο Ευρωκοινοβούλιο, αλλά δεν μας είπε και τι θα την κάνει. Δεν έδωσε πολιτική διάσταση και άφησε το δίλημμα να περιοριστεί στο γόητρο μακρυά από την πολιτική ουσία.
|
καμία εκστρατεία αυτή τη φορά δεν ήταν ολοκληρωμένη και αποτελούμενη από όλα τα αναγκαία συστατικά |
>Στο ΑΚΕΛ, οφείλει κάποιος να ομολογήσει, ότι είδαν αυτές τις εκλογές πολύ πιο σοβαρά από κάθε άλλο κόμμα. Ξεκίνησαν την προετοιμασία νωρίς προκειμένου να είναι έτοιμοι στην πρώτη εκλογή χωρίς τον Δημήτρη Χριστόφια στο κομματικό τιμόνι. Προετοίμασαν την επιχειρηματολογία τους και είναι οι μόνοι που ασχολήθηκαν για να δώσουν στην επικοινωνία τους κάποια ευρωπαϊκή υφή. Έτσι επανασχεδίασαν τα λογότυπα τους και είδαμε από το ΑΚΕΛ διαφημίσεις αρκετά προχωρημένες για την σκληρή λογική του κομμουνιστικού κόμματος. Το ψηφοδέλτιο δεν μπορούσε να προσελκύσει κόσμο από τους άλλους χώρους. Έκρυψαν μάλιστα τους υποψηφίους του από την πρώτη γραμμή. Για το ΑΚΕΛ δεν είναι εύκολες οι ευρωεκλογές. Διεξάγονται σε ένα γήπεδο που δεν του αρέσει. Εκεί όπου δεν έχει και πολλά να προτείνει και αναγκάζεται να παίξει καταστροφικό και προπαγανδιστικό παιγνίδι. Κάτι που αποδείχθηκε και στην καμπάνια. Γιατί η εκστρατεία του ΑΚΕΛ ένα κοινό είχε με εκείνη του ΔΗΚΟ. Το μεν ΑΚΕΛ κρύβεται πίσω από την “διεκδίκηση” για να κρύψει την άρνηση σε κάθε τι Ευρωπαϊκό, όπως το ΔΗΚΟ κρύβεται πίσω από την “διεκδίκηση” για να κρύψει την άρνηση σε κάθε τι για το Κυπριακό.
Ο τελευταίος λοιπόν του κυβερνητικού περίεργου και παράξενου στρατοπέδου, το ΔΗΚΟ, δεν έκανε εκστρατεία για τις Ευρωεκλογές. Έκανε εκστρατεία για τις εσωκομματικές. Άργησε να ξεκινήσει οτιδήποτε ασχολούμενο με το συνέδριο του, τόσο πριν όσο και μετά από αυτό. Και όταν ξεκίνησε, μάλλον με τις εσωκομματικές ισορροπίες ασχολήθηκε, σε ένα διαγωνισμό για το χρυσό μετάλλιο του μεγαλύτερου Δηκοϊκού “πατριώτη”. Για το ΔΗΚΟ όμως του σοσιαλισμού και της αντιπαλότητας με την κυβερνητική συμμετοχή, τα είπαμε πολύ πιο αναλυτικά τις προηγούμενες βδομάδες.
Έτσι ερχόμαστε στον ΔΗΣΥ, το κόμμα με το μεγαλύτερο πολιτικό πλεονέκτημα στις Ευρωεκλογές. Ο ΔΗΣΥ ξεκίνησε πολύ καλά αυτή την εκστρατεία. Ανέδειξε τον Ευρωπαϊκό του προσανατολισμό και κατάρτισε ένα ψηφοδέλτιο πολλά σκαλιά πιο πάνω από τα υπόλοιπα. Απέκτησε αέρα νίκης, δεν είχε εσωτερικά προβλήματα και με την φόρα των περσινών προεδρικών αλλά και την διεισδυτικότητα των υποψηφίων του, εισέπραττε από άλλους χώρους σοβαρά ποσοστά. Αυτό που δεν είδαμε στην εκστρατεία του ΔΗΣΥ ήταν η κορύφωση. Δεν πέτυχε όσο θα μπορούσε να αξιοποιήσει και να κεφαλαιοποιήσει την παράσταση νίκης εντείνοντας την καμπάνια του δείχνοντας κάποιο εφησυχασμό. Και σίγουρα δεν παρουσίασε στον βαθμό που θα μπορούσε το πολιτικό περιεχόμενο που κρύβεται πίσω από το ουσιαστικό Ευρωπαϊκό περιτύλιγμα. Αν τα διλήμματα του ΔΗΣΥ ήταν πιο έντονα και διαπεραστικά, σίγουρα τα αποτελέσματα του θα ήταν ψηλότερα.
Οι καμπάνιες και η επικοινωνία δεν μπορούν να υποκαταστήσουν την πολιτική. Μπορούν όμως να την αναδείξουν. Κάτι που σ’ αυτές τις εκλογές με τις ορφανές από προτάσεις εκστρατείες δεν έγινε. Ούτε καν για την τιμή των όπλων.