Ο κύριος καθηγητής

Σε κάθε χώρα υπάρχουν κάποια ετήσια γεγονότα που σηματοδοτούν την πορεία της οικονομίας της. Τα πρόσωπα-κλειδιά αναπτύσσουν σε αυτά τη στρατηγική, τα μέτρα και τις πρωτοβουλίες που θα πάρουν, προκειμένου να αντιμετωπιστούν οι οικονομικές προκλήσεις. Ταυτόχρονα, στο πλαίσιο ή στο περιθώριο αυτών των γεγονότων, αναλυτές, σχολιαστές και ακαδημαϊκοί καταθέτουν από καθέδρας τη δική τους θεώρηση, σχολιάζουν τις κινήσεις όσων έχουν εξουσία και ο καθένας προβαίνει και σε μια φιλολογική-φιλοσοφική προσέγγιση που μπορεί να έχει επιστημονικό ενδιαφέρον, αλλά εκείνη τη στιγμή δεν έχει καμία πρακτική αξία.

Στην Κύπρο αυτά τα γεγονότα – πέραν του κορυφαίου, που είναι η συζήτηση του προϋπολογισμού στη Βουλή – είναι τα εγκαίνια της Διεθνούς Έκθεσης και τα συνέδρια της ΟΕΒ, του ΚΕΒΕ και της ΠΑΣΥΔΥ. Η κυβέρνηση, οι πολιτικές δυνάμεις και οι κοινωνικοί εταίροι εξαγγέλλουν συνήθως, με αφορμή τέτοιες περιστάσεις, τη δική τους οικονομική οπτική. Συνήθως! Και επιμένω στο «συνήθως», διότι σε αυτόν τον τόπο μάθαμε την τελευταία εβδομάδα ότι ο ρόλος της κυβέρνησης δεν είναι να κυβερνά, αλλά να σχολιάζει!

Παραθέτω πιο κάτω αυτούσια, συγκεκριμένη τοποθέτηση που έγινε κατά τη διάρκεια του συνεδρίου του ΚΕΒΕ, για να αποδείξω του λόγου το αληθές:

«Θέλω να κάνω μια έκκληση. Είμαι σίγουρος ότι έχετε ακούσει ότι ένας από τους Οίκους άρχισε την πορεία της υποβάθμισης της κυπριακής οικονομίας. Αυτό τι σημαίνει; Αυτό σημαίνει ότι εάν επιδεικνυόταν η αναγκαία αλληλοκατανόηση – να μου επιτρέψετε να πω με όλο τον σεβασμό – και υπευθυνότητα από όλους τους κοινωνικούς εταίρους και παίρναμε απλά μέτρα, δεν θα είχαμε αυτή την εξέλιξη. Και είναι κατεπείγον να επιδειχθεί αυτή η αλληλοκατανόηση και να τερματιστεί το παιχνίδι πινγκ πονγκ που παίζεται. Το λέω με όλο τον σεβασμό και την αγάπη μου και ενώπιον των συντεχνιών και ενώπιον των επιχειρηματιών και ενώπιον των πολιτικών δυνάμεων. Δεν μπορεί κανείς να λέει “αν δεν γίνει τούτο, δεν έχει τίποτε”, ο άλλος να λέει “αν δεν γίνει τούτο, δεν υπάρχει τίποτε”. Το “τίποτε” θα το εισπράξει η οικονομία και το “τίποτε” θα φέρει την Ευρωπαϊκή Ένωση και άλλους οργανισμούς να μας επιβάλουν με το “έτσι θέλω” πολύ σκληρά μέτρα, τα οποία δεν μπορούμε να φανταστούμε.

Με μικρές κινήσεις και με λίγη αλληλοκατανόηση, είναι δυνατόν όσο εύκολα μπήκε στην κρίση η κυπριακή οικονομία, πιο εύκολα να βγει και αυτή είναι η έκκλησή μου σε όλο τον κόσμο, σε όλους τους κοινωνικούς εταίρους και εύχομαι πολύ σύντομα να έχουμε αποτελέσματα σε αυτή την προσπάθεια».

Η πιο πάνω τοποθέτηση λοιπόν δηλώνει τα ακόλουθα:
– Στην Κύπρο, αν παίρναμε απλά μέτρα, δεν θα είχαμε μπει σε πορεία υποβάθμισης.
– Οι κοινωνικοί εταίροι είναι ανεύθυνοι.
– Δεν λαμβάνεται κανένα μέτρο, διότι κανείς δεν είναι διατεθειμένος να πληρώσει οτιδήποτε, αν δεν πληρώσει πρώτα ο άλλος.
– Τελικά γίνεται ένα τίποτε και αυτή την τρύπα στο νερό την εισπράττει η οικονομία.
– Το απόλυτο μηδέν θα φέρει τον κακό μπαμπούλα της Ευρώπης, με τους κακούς που έχουν βίτσιο να βάζουν αφάνταστα σκληρά μέτρα, για να διασκεδάζουν.
– Η Κύπρος μπήκε πολύ εύκολα στην κρίση.
– Η Κύπρος μπορεί να βγει πολύ εύκολα από την κρίση, αν κάποιος κάνει κάτι γι’ αυτό.
– Και όταν λέμε κάποιος, ασφαλώς εννοούμε τους εργοδότες και τις συντεχνίες.

Τις πιο πάνω διαπιστώσεις, λοιπόν, δεν τις έκανε κάποιος μέτριος δημοσιογράφος. Ούτε ένας πρωτοετής φοιτητής οικονομικών που μπορεί και να μη γνωρίζει ότι οικονομικά μέτρα λαμβάνονται από τις κυβερνήσεις και όχι από τους κοινωνικούς εταίρους. Ούτε ένας ρομαντικός μαθητής, που μπορεί να πιστεύει ότι τα προβλήματα υπάρχουν, διότι δεν υπάρχει στον κόσμο αλληλοκατανόηση. Την πιο πάνω τοποθέτηση δεν την έκανε καν κάποιος καθηγητής, που του αρέσει να λέει αφ’ υψηλού θεωρίες χωρίς ουσιαστική αξία, για να εντυπωσιάζει το ακροατήριο.

Την έκανε – αν είναι δυνατόν – ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Που αντί να καταλάβει ότι οφείλει να κυβερνήσει, μας είπε ότι έχει πετάξει ακόμη και τη σφυρίχτρα του διαιτητή πιγκ πογκ και κάθεται και βλέπει τους παίκτες να παίζουν, παρακαλώντας να σφυρίξουν μόνοι τους και αναμένοντας… κατανόηση… Ωιμέ…