Τα πράγματα πήραν για το επόμενο διάστημα τον δρόμο τους μετά τον ανασχηματισμό. Η Κυπριακή Δημοκρατία θυμίζει ποδοσφαιρική ομάδα που έχει καταδικαστεί σε υποβιβασμό. Όπως γίνεται σε αυτές τις περιπτώσεις, αντί το Δ.Σ. ν’ αλλάζει προπονητή και να μπαίνει σε έξοδα για το υπόλοιπο της σαιζόν, επιλέγεται να δοθούν ευκαιρίες στα «δεύτερα» και του χρόνου… βλέπουμε. Η κυβέρνηση Χριστόφια επιστράτευσε ένα παίκτη με εμπειρίες (τον κ. Καζαμία), πλαισιώνοντάς τον με διάφορους «μικρούς» για να βγει η χρονιά, έχοντας στο πίσω μέρος του μυαλού την προσδοκία ενός ανέλπιστου θαύματος. Ο «προπονητής» κ. Χριστόφιας, περιμένει κι αυτός το τέλος της θητείας, με την προσδοκία ανανέωσης του «συμβολαίου» του να κινείται στα όρια της επιστημονικής φαντασίας. Υπάρχει δε μεγάλος κίνδυνος να μην αντέξει μια πολύ πιθανή νέα συντριβή, εφόσον ο κόσμος ήδη συγκεντρώνεται και γιουχάρει έξω από τα «αποδυτήρια» (βλέπε πλατεία Προεδρικού).
Για την κυβέρνηση όμως και τους συνοδοιπόρους της τα έχουμε πει πολλάκις τον τελευταίο καιρό. Το μόνο ενδιαφέρον των ημερών, είναι ότι αποσύρονται σιγά σιγά οι «καμικάζι» Στεφάνου, Άριστος και Χριστοφίδης που είχαν ριχθεί στη φωτιά για να λένε ασύνδετες ασυναρτησίες μέχρι να περάσει η μεγάλη μπόρα. Εμφανίζονται πλέον οι πιο παραδοσιακοί, Άντρος Κυπριανού, Ευαγόρου κτλ., για να το παίζουν συναινετικοί και να δίνουν την εντύπωση ότι τους χωρά η τρύπα του βελονιού. Αυτά όμως λίγη σημασία έχουν.
Στο πολιτικό επίπεδο, η τράπουλα ξαναμοιράζεται και αυτό είναι πολύ προφανές. Το ΑΚΕΛ αρχίζει να ξανασυμβιβάζεται με την έλλειψη συμβατότητας με την εξουσία. Το ΔΗΚΟ δεν πήρε διαζύγιο, αλλά βρίσκεται σε βελούδινη διάσταση με το ΑΚΕΛ, προσμένοντας να αποτελέσει τη διέξοδο το 2013, διατηρώντας την ίδια ώρα το δικαίωμα να κοιτάξει και προς τα δεξιά. Νοουμένου βέβαια ότι δεν θα αυτοδιαλυθεί εσωτερικά. Η ΕΔΕΚ έχει κάθε λόγο να αισθάνεται ανεβασμένη και δικαιωμένη, περιμένοντας ίσως να αποτελέσει η ίδια τη χρυσή διέξοδο ή τον κυρίαρχο ρυθμιστή.
|
Η αντιπολίτευση να αποτελεί το διαφορετικό και όχι την άλλη όψη του ίδιου νομίσματος |
Τα πάντα θυμίζουν κινούμενη άμμο. Και εδώ είναι που έχει σημασία να είσαι σοβαρός και αξιόπιστος. Πολύ περισσότερη αξία από το να είσαι άχρωμος και άοσμος, ευελπιστώντας ότι έτσι θα γίνεις ευρύτερα αρεστός. Αυτό είναι σήμερα το μεγάλο στοίχημα του Δημοκρατικού Συναγερμού. Διότι, αν κάτσει στην «κλούβα» και περιμένει να του παραδοθεί με τυπικές διαδικασίες η εξουσία, είναι πάρα πολύ πιθανόν να τη χάσει. Ακριβώς επειδή δεν θα αποτελεί πραγματικά διαφορετική επιλογή εξουσίας, αλλά μέρος ενός συστήματος που έχει αποτύχει.
Δυστυχώς, τα μέχρι σήμερα δείγματα γραφής της πολιτικής του κόμματος, δείχνουν συχνά προς την αντίθετη κατεύθυνση. Ότι δηλαδή η προτίμηση βρίσκεται στη στρατηγική που είναι γνωστή με την ονομασία «ώριμο φρούτο». Παρουσιάζεται ο ΔΗΣΥ να περιμένει να ξεφτίσει εντελώς η σημερινή διακυβέρνηση, για να ανέλθει στην εξουσία ως η επιλογή του «μη χείρον βέλτιστον» αντί ως η επιθυμητή. Και αυτό είναι εξαιρετικά επικίνδυνο και για την ίδια την προοπτική των προεδρικών, αλλά και για την ποιότητα και την ευχέρεια μιας μελλοντικής διακυβέρνησης.
Ασφαλώς και δεν εισηγούμαι να γίνει ο ΔΗΣΥ αντιπολιτευόμενος πολιτικός τρομοκράτης. Θα ήταν εξίσου, αν όχι περισσότερο, αυτοκαταστροφικό. Όμως το κόμμα της αντιπολίτευσης έχει υποχρέωση προς τον λαό μας που βλέπει τη χώρα να κατρακυλάει, να του αναπτύξει μια αξιόπιστη πολιτική πρόταση σύγχρονης διακυβέρνησης, με όλες τις αιχμές που αυτή απαιτεί. Με σοβαρότητα και υπευθυνότητα να επικρίνει τα κακώς κείμενα και να δίνει τη διέξοδο. Κάποιος θα αντιτάξει ότι για να εκλεγείς στην εξουσία χρειάζονται ευρύτερες συνεργασίες. Ασφαλώς θα έχει δίκιο. Οι συνεργασίες όμως κτίζονται βασισμένες στη συναίνεση και τον συγκερασμό πρώτα των θέσεων. Μόνο έτσι είναι αξιόπιστες. Αλλιώς αποτελούν απλό παζάρι εξουσίας.
Ο ΔΗΣΥ στους 18 μήνες που απομένουν, θα πρέπει να ακολουθήσει διαφορετική πολιτική από εκείνη των βουλευτικών. Ασφαλώς και πρέπει να στηρίξει μέτρα που θα δεήσει να πάρει η κυβέρνηση, αλλά να επιμένει στις θέσεις του για την οικονομία, το Κυπριακό, την Ευρώπη. Να αποτελεί το διαφορετικό και όχι την άλλη όψη του ίδιου νομίσματος, όπως λανθασμένα πολλές φορές επιτρέπει να νοηθεί…