Περίεργη σιωπή…

Ανανεωμένο στις 14/06/09 και στις 21/06/09

Ο ΔΗΣΥ πήγε καλά στις ευρωεκλογές. Ασφαλώς θα μπορούσε να έχει μεγαλύτερη διαφορά από το ΑΚΕΛ, όπως και θα μπορούσε να εντείνει περισσότερο την εκστρατεία του, μειώνοντας την αποχή. Όμως ο ΔΗΣΥ ήρθε πρώτος με ψηλά ποσοστά, και διεμβόλισε άλλους χώρους (κυρίως ΔΗΚΟ και ΕΥΡΩΚΟ). Η τοποθέτηση του πήχη πάνω από τον πρώτο γύρο των προεδρικών αποδείχθηκε ορθή, με την αύρα των προεδρικών να μην έχει εκλείψει.

Την προοπτική επιτυχίας του Συναγερμού έθεσε πρώτα σε κίνδυνο και μετεκλογικά σκίασε ο συνήθης ύποπτος κ. Χρίστος Πουργουρίδης. Ο οποίος αφού “επιχείρησε” να ανακόψει εισροές από άλλους χώρους υπογράφοντας το ψήφισμα για την Ρόδο και την Κω, ακολούθως “αποφάσισε” να δώσει ρεσιτάλ αμετανόητης κακίας, με τις ύβρεις που εκτόξευσε εναντίον του κ. Κασουλίδη.

Ο κ. Πουργουρίδης υπέγραψε την κατάργηση της Συνθήκης της Λωζάνης

Κάποιοι, παρασυρμένοι από την νέα περιρρέουσα που τείνει να δίνει ελαφρυντικά σε παράλογες Τουρκικές επιθυμίες, έσπευσαν να αποδεχθούν την θέση Πουργουρίδη, ότι ζητώντας να διερευνηθούν και εναντίον της Ελλάδας κατηγορίες, προσδίδει αξιοπιστία στην διεκδίκηση εφαρμογής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Μακάρι αυτό να ίσχυε. Γιατί μόνο όταν κάποιος διαβάσει το προτεινόμενο ψήφισμα, αντιλαμβάνεται ότι δεν αιτείται διερεύνηση κατά πρώτο λόγο, αλλά υιοθέτηση τριών καίριων και απαράδεκτων Τουρκικών αιτημάτων. Πρώτο, την “ισοφάριση” των παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε Ίμβρο και Τένεδο με αυτές που πιθανόν να υπάρχουν σε Ρόδο και Κω. Τόσο στην πρώτη, όσο και στην τελευταία παράγραφο, το αίτημα είναι να εκδοθεί ανάλογο ψήφισμα εναντίον της Ελλάδας όπως το προηγούμενο εναντίον της Τουρκίας: “to instruct the relevant committee to draft a report similar to the one on “Gökçeada (Imbros) and Bozcaada (Tenedos)”. Δευτερο, το ψήφισμα Πουργουρίδη υιοθετεί την συμβολική μεν αλλά τεράστια προσπάθεια που καταβάλλει η Τουρκία για να προσδίδει στα Ελληνικά νησιά Τουρκικά ονόματα. Εξ‘ ου και η αναφορά σε “Kos (Istanköy)”. Τρίτο και κυριότερο, είναι ότι με την υπογραφή του ο κ. Πουργουρίδης ουσιαστικά καταργεί τη συνθήκης της Λωζάνης. Το ψήφισμα τιτλοφορείται “The situation of the Turkish minority in Rhodes (Rodos) and Kos (Istanköy)” και αναφέρεται άλλες έξι φορές σε “τουρκική μειονότητα”, υιοθετώντας την τούρκικη θέση ότι η μειονότητα έχει εθνικό και όχι θρησκευτικό χαρακτήρα, όπως είχε συμφωνηθεί στη Λωζάνη. Ο κ. Πουργουρίδης ασφαλώς θα έπρεπε να ζητήσει διερεύνηση και να ήταν αξιόπιστος και δίκαιος, εάν όμως πρώτα έθετε ως προϋπόθεση για την υπογραφή του την αφαίρεση των τριών πιο πάνω συστατικών. Με την πράξη του ωστόσο, μάλλον την επιθυμία της Τουρκίας να μην εφαρμόσει καθόλου τα ανθρώπινα δικαιώματα εξυπηρέτησε, παρά την καθ’ αυτό προστασία τους.

Ο κ. Κασουλίδης με τον κ. Πουργουρίδη έχουν μια ειδοποιό διαφορά. Ο πρώτος ρίχθηκε σε όλες τις εκλογικές μάχες της παράταξης του, εκθέτοντας αλλεπάλληλα τον εαυτό του σε απίστευτα εκλογικά ρίσκα, που αν αποτύγχαναν θα έφερναν και το πολιτικό του τέλος. Ο δεύτερος υπονόμευσε παλαιότερα τον Κληρίδη, χαρακτηρίζοντας ένα σεμνό και λιτό πολιτικό “Ρωμαίο Αυτοκράτορα”, έσπευσε πρώτος να δώσει άλλοθι στο ΔΗΚΟ στις προεδρικές, δηλώνοντας επιθυμία να ψηφίσει Χριστόφια, στήριξε την προσπάθεια της Τουρκίας στο ΣτΕ για να παρουσιαστεί “αντικειμενικός” και σήμερα εκτοξεύει εναντίον του πρώτου μία από τις βαρύτερες πολιτικές ύβρεις, αυτή του “πατριδοκάπηλου”.

Οι συζητήσεις για τους λόγους που ώθησαν τον κ. Πουργουρίδη να εκτοξεύσει απρόκλητα το υβρεολόγιο βασίζονται σε τρία σενάρια. Το πρώτο, θέλει την ύπαρξη προσυνεννόησης με τον κ. Αναστασιάδη για να πληγεί ο κ. Κασουλίδης. Δεν συμμερίζομαι αυτή τη θεωρία. Το δεύτερο, θέλει τον κ. Πουργουρίδη να έχει επιτεθεί σε μια προσπάθεια να τα “βρει” με τον κ. Αναστασιάδη. Αυτό το σενάριο δείχνει να έχει αποτέλεσμα. Το τρίτο, αποδίδει την επίθεση Πουργουρίδη σε θυμό, επειδή δεν στηρίχθηκε για το ψήφισμα που υπέγραψε. Το τελευταίο σενάριο στερείται λογικής.

Η ανοχή στα συνεχή και έντονα ζημιογόνα ατοπήματα του κ. Πουργουρίδη, δημιουργεί πολλά και καίρια ερωτηματικά για το κόμμα και για τους βουλευτές του. Όπως εκείνα που υπήρχαν σε αντίστοιχες συμπεριφορές (προς την αντίθετη πολιτική κατεύθυνση) ενός προηγούμενου κοινοβουλευτικού εκπροσώπου, του κ. Συλλούρη. Μεγαλύτερα ερωτήματα όμως δημιουργεί η περίεργη σιωπή, με την οποία ο επίσημος ΔΗΣΥ αντιμετώπισε το ρεσιτάλ ύβρεων Πουργουρίδη. Γιατί όταν ο τρίτος τη τάξει του κόμματος, αυτός που εκπροσωπεί όλους τους βουλευτές του, βρίζει ένα ηγετικό στέλεχος της παράταξης του ως πατριδοκάπηλο και λαϊκιστή, η επίσημη σιωπή μπορεί να ερμηνευτεί και ως αποδοχή. Οι αυτόβουλες δηλώσεις του κ. Λευτέρη Χριστοφόρου, δεν καλύπτουν το κενό. Όπως επίσης δεν μπορεί να αποτελεί δικαιολογία η προσπάθεια αποφυγής της εσωστρέφειας. Διότι αυτή τροφοδοτείται πολύ περισσότερο από την μη αντίδραση…

14/06/09 – Ανανέωση Άρθρου: Ο καλός φίλος Διονύσης Διονυσίου στο δισέλιδο που αφιερώνει για το θέμα στην εφημερίδα “Πολίτης”, προβαίνει σε ένα νομικό ακροβατισμό προκειμένου να δικαιολογήσει την απαράδεκτη ενέργεια του κ. Πουργουρίδη.  Παρουσιάζει την απόφαση του ΕΔΑΔ, βάση της οποίας αναγνωρίζεται το δικαίωμα σε συλλόγους να έχουν στην ονομασία τους την λέξη “Τουρκική”, εφόσον έτσι εξυπηρετείται το δικαίωμα του συνέρχεσθαι  και συνεταιρίζεσθαι, ως επιχείρημα για να αποκαλείται συλλήβδην η μουσουλμανική μειονότητα της Ελλάδας ως “Τουρκική μειονότητα”. Είναι σαν να δείχνουμε το παγάκι και να λέμε ότι βλέπουμε παγόβουνο, σε μια νομικά ανυπόστατη διασταλτική ερμηνεία. Το ΕΔΑΔ δεν κατήργησε την συνθήκη της Λωζάνης όπως παρουσιάζεται στο δημοσίευμα, ούτε και ονόμασε την μειονότητα “Τουρκική”. Αυτό που έλυσε είναι το ζήτημα για το κατά πόσο ομάδες πολιτών μπορούν να αυτοπροσδιορίζονται όταν συνέρχονται. Περαιτέρω, το ψήφισμα του ΣτΕ, δεν αποτελεί κείμενο της Μουσουλμανικής μειονότητας της Ρόδου και της Κω για να τίθεται το ζήτημα του αυτοπροσδιορισμού, όπως υποστηρίζει το δημοσίευμα. Αποτελεί κείμενο μελών του ΣτΕ μεταξύ των οποίων και του κ. Πουργουρίδη.

Επειδή θεωρώ άκομψο εκ μέρους του φίλου Διονύση να αναλώνει δύο σελίδες για την υπεράσπιση Πουργουρίδη και δύο γραμμές για να σχολιάσει την απάντηση Κασουλίδη σε ερώτηση επισκέπτη της ιστοσελίδας του για το θέμα (όχι τηλεοπτικής συνέντευξης), παραθέτω τον εύχρηστο και όχι τον σιδηροδρομικό σύνδεσμο της σχετικής τοποθέτησης Κασουλίδη, προκειμένου ο αναγνώστης να μπορεί να κρίνει και να συγκρίνει την παράθεση επιχειρημάτων και την υπεράσπιση της απόφασης ενός κόμματος, έναντι του υβρεολογίου:

http://www.kasoulides.com.cy/index.php?id=1084

Τέλος, με θλίβει το γεγονός ότι ο Διονύσης δεν βρήκε μια λέξη να πει για τους χαρακτηρισμούς, δίνοντας και αυτός την εντύπωση ότι αποδέχεται τα περί “λαϊκιστή” και “πατριδοκάπηλου” Κασουλίδη.

21/06/09 – Ανανέωση Άρθρου: Απάντηση του κ. Πουργουρίδη

Ο κ. Μιχάλης Σοφοκλέους, εξ απορρήτων κολλητός του κ. Ιωάννη Κασουλίδη, πρόβαλε ένα σωρό ισχυρισμούς στο κείμενο του που φιλοξένησε τη περασμένη Κυριακή η «Καθημερινή».  Πλείστοι εξ αυτών είναι αστείοι και δεν χρειάζονται κανένα σχολιασμό.  Κάποιοι όμως δεν μπορούν να παραμείνουν αναπάντητοι.

Ο Πρόεδρος και Β’ Αντιπρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων έχουν δηλώσει ότι «θα ήταν όντως αναξιόπιστο και καθοριστικά ζημιογόνο και για την Ελλάδα και για την Κύπρο αν ο Χρήστος Πουργουρίδης, ο πρώτος Αντιπρόεδρος της Επιτροπής Νομικών Υποθέσεων και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων – και για χρόνια πρόεδρος της ειδικότερης υποεπιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων ηρνείτο στον Andreas Gross την συνοπογραφή της εισήγησης του». Οι δύο κορυφαίοι αυτοί Έλληνες Κοινοβουλευτικοί πρόσθεσαν:  «δεν δικαιούται κανένας να ομιλεί για διατάραξη των σχέσεων μεταξύ της Ελληνικής Βουλής και του εκλεκτού Κυπρίου Βουλευτή.  Η Ελληνική Βουλή παρακολουθεί, γνωρίζει και εκτιμά τις προσπάθειες των κοινοβουλευτικών που τιμούν όχι μόνο το προσωπικό τους χρέος απέναντι στην χώρα τους και στην συνείδηση τους αλλά και στις διαχρονικές Ελληνικές Αρχές για Δημοκρατία και Ανθρώπινα Δικαιώματα που συνιστούν τους πυλώνες του ΣτΕ».

Όταν ο Σοφοκλέους γράφει πως «κάποιοι, παρασυρόμενοι από τη νέα περιρρέουσα που τείνει να δίνει ελαφρυντικά σε παράλογες τουρκικές επιθυμίες, έσπευσαν να αποδεχθούν τη θέση Πουργουρίδη», εννοεί τον Πρόεδρο και Αντιπρόεδρο της Βουλής των Ελλήνων;  Μήπως ο κ. Σοφοκλέους γνωρίζει καλύτερα από τον Πρόεδρο και Αντιπρόεδρο της Βουλής των Ελλήνων τι βλάπτει τα Ελληνικά συμφέροντα και τι τα εξυπηρετεί;  Ή μήπως η νέα περιρρέουσα αποτελεί δόλωμα για τους υποστηρικτές της προηγούμενης περιρρέουσας;  Τι έχουμε να δούμε και ν’ ακούσουμε μέχρι τις επόμενες προεδρικές.

Μίλησα πιο πάνω για ισχυρισμούς που δεν αξίζουν σοβαρού σχολιασμού.  Ένας όμως που αξίζει σχολιασμού είναι ο ισχυρισμός πως με την αναφορά σε «τουρκική μειονότητα» στα δύο Ελληνικά νησιά ο κ. Πουργουρίδης υπέγραψε την κατάργηση της Συνθήκης της Λωζάνης!  Η Συνθήκη της Λωζάνης όμως υπογράφηκε δεκάδες χρόνια πριν την απελευθέρωση των Δωδεκανήσων.  Έτσι δεν τυγχάνει καμίας απολύτου εφαρμογής για τους τουρκικής καταγωγής κατοίκους της Ρόδου και της Κω.  Από την άγνοια αυτού του στοιχειώδους ιστορικού δεδομένου είναι πρόδηλο ότι ο κ. Σοφοκλέους δεν μπορεί να γνωρίζει ότι το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων έχει τα τελευταία χρόνια, σε σειρά αποφάσεων του, αποφανθεί πως ακόμη και οι Μουσουλμάνοι της Θράκης – για τους οποίους τυγχάνει εφαρμογής η Συνθήκη της Λωζάνης – μπορούν να αυτοπροσδιορίζονται ως «Τούρκοι».  (βλέπε σχετικά τη σχετική νομική ανάλυση του έγκριτου δικηγόρου Ν.Ε. Νεοκλέους που δημοσιεύθηκε στις Κυπριακές εφημερίδες).

Οι αποφάσεις αυτές του ΕΔΑΔ έχουν καταστεί τελεσίδικες και για περίοδο που υπερβαίνει τα 5 χρόνια παραμένουν ανεκτέλεστες.

Η αναφορά στην Εισήγηση στα τουρκικά ονόματα των δύο νησιών, έγινε για καθαρά λόγους παραλληλισμού προς το ψήφισμα για την Ίμβρο και Τένεδο που εκεί αναγράφησαν τα ονόματα και στις δύο γλώσσες.  Αλλά και πάλιν διερωτώμαι γιατί ενοχλήθηκε ο κ. Σοφοκλέους από την αναγραφή των Τουρκικών ονομάτων σε ένα έγγραφο που αποτελεί απλή Εισήγηση και δεν έχει κανένα δεσμευτικό χαρακτήρα και το αναγάγει σε μείζον θέμα, όταν οι κορυφαίοι εκπρόσωποι του Ελληνικού Κοινοβουλίου δεν του αποδίδουν καμία σημασία;   Γίνεται βασιλικότερος του βασιλέα.  Οι λόγοι είναι προφανείς.  Να φανεί αρεστός σ’ όλους αυτούς που για χρόνια πουλούν πατριωτισμό στην Κύπρο.

Και η αναφορά στα περί «Ρωμαίου Αυτοκράτορα» δείχνει το πολιτικό ήθος και επίπεδο του ανδρός.  Ενώ ξέρει πολύ καλά το σεβασμό μου και την εκτίμηση μου προς τον Γλαύκο Κληρίδη, παρουσιάζει μια καθαρά πολιτική θέση (που ήταν: ο πρόεδρος Κληρίδης συμπεριφέρεται σαν Ρωμαίος Αυτοκράτορας αφού αγνοεί εντελώς τα συλλογικά όργανα του ΔΗ.ΣΥ.) σαν υπονόμευση του Κληρίδη.

Δεν εκτόξευσα καμία ύβρη κατά του κ. Ιωάννη Κασουλίδη.   Του άσκησα κριτική.  Εκείνος παρουσίαζε την ενέργεια μου να υπογράψω την Εισήγηση Γκρος, ως προδοτική ενέργεια για την οποία ανάλογη θα πρέπει να είναι και η τιμωρία, και εγώ δεν είχα δικαίωμα να υπεραμυνθώ του εαυτού μου;  Δεν μπορούσα να του υπενθυμίσω δημόσια ότι στον χώρο της ΕΕ δεν χωρεί πολιτική δύο μέτρων και δύο σταθμών στον ευαίσθητο τομέα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων;  Δεν μπορούσα να του υποδείξω ότι ένας που θέλει να καταστεί ο ηγέτης ενός λαού, σε ημικατεχόμενη Ευρωπαϊκή χώρα, οφείλει να βρίσκει το σθένος να αντιστέκεται στην αδικία και την πατριδοκαπηλία;  Που είναι το ρεσιτάλ ύβρεων σ’ αυτά;  Προκαλώ τον κ. Σοφοκλέους να καταγράψει τη δήλωση μου αυτούσια και να υποδείξει έστω και μια λέξη που είναι υβριστική.  Δεν κατηγόρησα τον κ. Κασουλίδη ως πατριδοκάπηλο.  Τον κατηγόρησα ότι έπρεπε να βρει το σθένος να αντισταθεί στους γνωστούς πατριδοκάπηλους.

Ας μην αναζητεί σενάρια ο κ. Σοφοκλέους για τη δήλωση μου.  Ήταν μια απάντηση στ’ όσα, κατά την γνώμη μου άδικα, μου έσερνε ο κ. Κασουλίδης για μέρες πολλές στη διάρκεια του τελικού σταδίου του προεκλογικού αγώνα.  Ανάλογη απάντηση θα δώσω με την κατάλληλη ευκαιρία και σ’ άλλους, που αντί να υπεραμυνθούν, αν μη τι άλλο του δικαιώματος μου να ενεργώ σύμφωνα με τις υπαγορεύσεις της συνείδησης μου, με προπηλάκιζαν για να φανούν αρεστοί στους επαγγελματίες πατριώτες της Κύπρου. Σε αντίθεση με τη στάση που τήρησαν όλοι αυτοί εγώ επέλεξα να μην απαντήσω στον κ. Κασουλίδη αμέσως, στη διάρκεια του προεκλογικού, έτσι ώστε να μην βλάψω ούτε τον ίδιο αλλά πρωτίστως ούτε το κόμμα μου.

Πράγματι ήσαν πολλά τα ατοπήματα του κ. Πουργουρίδη που κατά καιρούς τον έφεραν σε αντίθεση με κάποιους μέσα στο κόμμα.  Όταν ο κ. Πουργουρίδης πολεμούσε, με κίνδυνο ακόμη και αυτή την ζωή του, για την απομάκρυνση ενός υπουργού του Κληρίδη για τους γνωστούς λόγους, κάποιος άλλος υπουργός βγήκε δημόσια και μίλησε για «θέατρο του παραλόγου» δίδοντας έτσι στήριξη και κάλυψη στον εν λόγω υπουργό.  Όταν ο Πουργουρίδης έκαμνε την τιτάνια προσπάθεια για το σκάνδαλο του Χρηματιστηρίου κάποιοι μέσα στο κόμμα τον θεωρούσαν «παρανοϊκό».  Και όταν ο Πουργουρίδης πέτυχε την περιβόητη έκθεση της Βουλής για το ΧΑΚ κάποιοι του επετέθησαν δημόσια και άρχισαν να κυνηγούν τον Πουργουρίδη και όχι τους κλέφτες του Χρηματιστηρίου.  Το αποτέλεσμα είναι πασίγνωστο.  Φορτώθηκε η παράταξη το μεγάλο στίγμα ότι άφησε τους κλέφτες του ΧΑΚ ατιμώρητους.  Όταν ο Πουργουρίδης πολεμούσε για την απομάκρυνση του Δημάρχου Παραλιμνίου, κάποιοι όντας υπουργοί του Κληρίδη, έτρωγαν αμπελοπούλια μαζί του….. Και όταν ο Πουργουρίδης ζητούσε να εφαρμοστεί η νομοθεσία που απαγορεύει το κυνήγι των αμπελοπουλιών κάποιοι όντας υπουργοί τον εξύβριζαν για να μην κακοφανίσουν 100 ή 200 ανθρώπους που κερδοσκοπούν από το παράνομο κυνήγι.  Έκαμα ήδη κατάχρηση του φιλόξενου χώρου της «Καθημερινής».  Μπορώ να γράψω ολόκληρο βιβλίο για άλλα παρόμοια «ατοπήματα» του Πουργουρίδη.

Λέω απλά στον Σοφοκλέους: Καμία διαστρέβλωση και καμία παραπληροφόρηση του κόσμου δεν θα με εμποδίσει από του να αγωνίζομαι γι’ αυτά που πιστεύω, χωρίς φόβο και πάθος, αλλά και χωρίς να θυσιάζω τις αρχές μου για κάποια καρέκλα….ή κάποιο θώκο………

Χρήστος Πουργουρίδης

Βουλευτής ΔΗ.ΣΥ.

21/06/09 – Ανανέωση Άρθρου: Σχόλια στην απάντηση του κ. Πουργουρίδη

1. Θέση Αρχής: Επειδή στήνεται ένα σκηνικό που υποστηρίζει ότι ο κ. Πουργουρίδης ο οποίος είναι ο εις και μόνος προασπιστής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Κύπρο, δέχεται μια κατά μέτωπο επίθεση από παντού που θέλει να τον παρουσιάσει ως μειοδότη, θέλω να ξεκαθαρίσω από την αρχή ότι δεν θεωρώ επ΄ ουδενί τον κ. Πουργουρίδη προδότη ούτε και υπερασπιζόμενο μειοδοτικές θέσεις. Όπως και δεν δέχομαι τη προσπάθεια του να μονοπωλήσει την έγνοια για την διαφάνεια και τα ανθρώπινα δικαιώματα.

2. Σιούφας – Παπαδημητρίου: Το μόνο επιχείρημα του κ. Πουργουρίδη που έχει μια βάση, είναι η ευγενής υποστήριξη που πέτυχε από τους δύο Ελλαδίτες κοινοβουλευτικούς. Στην θέση του ωστόσο δεν θα ανάλωνα την μισή μου απάντηση επικαλούμενος άλλους αλλά θα προέβαλλα τα δικά μου επιχειρήματα. Και ασφαλώς δεν θεωρώ τους δύο πιο πάνω υποστηρικτές της νέας περιρρέουσας. Πάμε λοιπόν στα επιχειρήματα του κ. Πουργουρίδη:

3. Αστοιχείωτοι και εγώ και ο κ. Πουργουρίδης; Ο κ. Πουργουρίδης με παρουσιάζει περίπου ως αστοιχείωτο επειδή συνέδεσα την συνθήκη της Λωζάνης (1923) με τα Δωδεκάνησα που προσαρτήθηκαν το 1947. Προς απάντηση του παραθέτω την παράγραφο 3 του ψηφίσματος που ο ίδιος ο κ. Πουργουρίδης υπέγραψε στο ΣΤΕ:

“The minority rights enshrined in the Lausanne Peace Treaty of 1923 and European standards on minority rights should be applied to persons of Turkish ethnic origin of those islands. The fact that those islands were not part of Greece when the Lausanne Peace Treaty was signed should not be a reason to deprive the Turkish population on the islands of their minority rights.”

Ουδέν περαιτέρω σχόλιο…

 

4. Προσδιορισμός Vs Αυτοπροσδιορισμός: Ο κ. Πουργουρίδης επικαλείται και πάλι το ανθρώπινο δικαίωμα του καθενός να αυτοπροσδιορίζεται (το οποίο σθεναρά υποστηρίζω) και τις δύο αποφάσεις του ΕΔΑΔ. Επαναλαμβάνω ότι το ψήφισμα δεν αποτελεί κείμενο της μουσουλμανικής μειονότητας για να θεωρούμε ότι αυτοπροσδιορίστηκε. Αποτελεί κείμενο 16 βουλευτών του ΣτΕ οι οποίοι προσδιορίζουν οι ίδιοι 7 φορές την μουσουλμανική ως τουρκική μειονότητα. Δεν μιλάμε εδώ για αυτοπροσδιορισμό!

Σε ό,τι αφορά το νομικό μέρος του επιχειρήματος θα επικαλεστώ τον διδάκτορα στο Διεθνές Δίκαιο κ. Γιώργο Παμπορίδη ο οποίος στο δικό του σχόλιο αναφέρει: «Οι αναφορές στη νομολογία του ΕΔΑΔ, οι οποίες και είναι απόλυτα ορθές, αφορούν το ατομικό δικαίωμα ενός εκάστου φυσικού ή ομικού προσώπου να αυτοπροσδιορίζεται. Στα πλαίσια αυτά μπορεί ο κάθε ένας από εμάς να αυτοχαρακτηρίσει την προσωπικότητά του, την σεξουαλικότητά του και κάθε άλλη έκφανση της προσωπικότητάς του. Αυτό όμως το δίκαίωμα δεν είναι δυνατόν να συγχέεται με ζητήματα που τυγχάνουν ρύθμισης από διεθνείς συμβάσεις. Tο πως ο καθένας αυτορποσδιορίζεται δεν επηρεάζει το πως προσδιορίζεται στο Διεθνές δίκαιο. Το διεθνές δίκαιο (του οποίου μέρος αποτελεί η σύμβαση της Λωζάνης) δεν επηρεάζεται από φυσικά ή νομικά πρόσωπα αφού αυτά δεν αποτελούν καν υποκείμενά του. Υποκείμενα δικαίου στο Δημόσιο Διεθνές Δίκαιο είναι τα κυρίαρχα κράτη και κάποιοι διεθνείς οργανισμοί. Είναι λοιπόν άτοπο να ισχυρίζεται κανείς ότι οι αποφάσεις του ΕΔΑΔ μπορούν να ανατρέψουν ή έστω να εμηνεύσουν κείμενα του διεθνούς συμβατικού δικαίου. Το Διεθνές δίκαιο μπορεί να ερμηνευθεί από το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης και δεν είναι τυχαία η πάγια άρνηση της Τουρκίας να αποδεχθεί την υπαγωγή των διαφορών της με την Ελλάδα (όπως την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας) σε αυτό.”

5. Ισοπαλία: Η φράση του κ. Πουργουρίδη ότι «Η αναφορά στην Εισήγηση στα τουρκικά ονόματα των δύο νησιών, έγινε για καθαρά λόγους παραλληλισμού προς το ψήφισμα για την Ίμβρο και Τένεδο», απλά επιβεβαιώνει την θεωρία μου περί προσπάθειας να ισοφαριστούν και να αλληλοεξουδετερωθούν οι παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε Ελλάδα και Τουρκία.

 

6. Γλαύκος Κληρίδης: Ο κ. Πουργουρίδης ισχυρίζεται ότι η φράση του «ο πρόεδρος Κληρίδης συμπεριφέρεται σαν Ρωμαίος Αυτοκράτορας αφού αγνοεί εντελώς τα συλλογικά όργανα του ΔΗ.ΣΥ.» δεν υπονόμευσε τον κ. Κληρίδη. Εγώ θεωρώ ότι του προκάλεσε τεράστια ζημιά, δεν ανταποκρινόταν στην πραγματικότητα και έτυχε – εύλογα – τεράστιας εκμετάλλευσης από την τότε αντιπολίτευση για να σπιλωθεί η εικόνα του τότε προέδρου.

7. Επόμενες προεδρικές: Λαμβάνοντας υπόψη την αναφορά του κ. Πουργουρίδη προς τον κ. Κασουλίδη «ότι ένας που θέλει και επιδιώκει να καταστεί ο ηγέτης μιας μικρής, ημικατεχόμενης Ευρωπαϊκής χώρας πρέπει να διαθέτει το σθένος να αντιστέκεται στους λαϊκισμούς, την πατριδοκαπηλία», από την επομένη κιόλας των Ευρωεκλογών, ας σκεφτεί ο καθένας τι έχουμε να ακούσουμε μέχρι τις επόμενες προεδρικές. Λες και δεν μας έφταναν όσα ακούσαμε στις προηγούμενες…

8. Έργο Πουργουρίδη: Δεν αμφισβητώ το έργο του κ. Πουργουρίδη ο οποίος βρίσκεται στην πολιτική από πριν εγώ γεννηθώ. Πάρα πολλές είναι οι φορές που τον υποστήριξα. Με παραξενεύει όμως που δεν βρήκε και κάποιο παράδειγμα που να προκάλεσε προβλήματα και σε παρατάξεις άλλες από την ίδια τη δική του.

9. Συμβουλές Πουργουρίδη: Με την τελευταία παράγραφο του κ. Πουργουρίδη συμφωνώ, συνυπογράφω, υπερθεματίζω. Εγώ τουλάχιστον, εθελοντικά, με κόστος και χωρίς θώκους δίνω τις πολιτικές μάχες για τις αρχές μου.

Σημείωση: Τα πλείστα σχόλια (comments) που ακολουθούν, αποτελούν αυτούσια την συζήτηση που ακολούθησε την ανάρτηση του άρθρου στην ιστοσελίδα της Καθημερινής. Συμπεριλαμβάνεται και ο πολύ ενδιαφέρον διάλογος με τον φίλο δημοσιογράφο Διονύση Διονυσίου. Η συζήτηση στο blog  είναι ανοικτή.