Το 2004 ο Κύπριος πολίτης βίωσε τεράστια ψυχολογική πίεση κατά το δημοψήφισμα που δεν άξιζε, διότι εκλέγει ηγέτες για να χειρίζονται αυτά τα ζητήματα και όχι για να μετακυλύουν την ευθύνη πίσω σε αυτόν. Τότε, ούτε οι ξένοι, ούτε οι Κύπριοι πολιτικοί, ούτε και τα ΜΜΕ έδειξαν τον σεβασμό που άξιζαν οι πολίτες. Οι ξένοι, διότι πίστευαν ότι μέσα από την θηλιά του ασφυκτικού χρονοδιαγράμματος ο λαός δεν θα είχε επιλογές πλην της αποδοχής, οι Κύπριοι πολιτικοί διότι ουδέποτε ένιωσαν την ανάγκη να εξηγήσουν στον λαό τι πραγματικά συζητούν και το πως θα είναι μια λύση, αλλά και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης διότι θεωρούσαν ότι μπορούν να καθοδηγήσουν την κοινή γνώμη.
Αποτέλεσμα της τεράστιας αλαζονείας που από όλους επιδείχθηκε, ήταν η παταγώδης αποτυχία. Οι ξένοι ενέργησαν μακρυά από τον λαό και πιθανόν εκδικητικά προς τον τότε πρόεδρο Παπαδόπουλο, ο οποίος έδειχνε (τουλάχιστον) να προδιαγράφει με τις ενέργειες του το τέλμα. Εξάσκησαν προκλητικά την επιδιαιτησία και έδειξαν μονομέρεια, ικανοποιώντας τις τελικές απαιτήσεις της Τουρκικής πλευράς, αφού θεώρησαν ότι αυτοί που υποστήριζαν την τότε λύση θα κατάφερναν να έχουν ικανοποιητική απήχηση στην κοινή γνώμη. Οι Κύπριοι πολιτικοί επεχείρησαν στην πλειοψηφία τους να κρυφτούν πίσω από τον άναυδο λαό και να δαιμονοποιήσουν ή να χρυσώσουν ένα σχέδιο, το οποίο – στο τέλος της ημέρας – οι ίδιοι έφεραν ενώπιον του. Το ίδιο και τα ΜΜΕ, τα οποία εγκατέλειψαν τον ρόλο της πληροφόρησης και επικεντρώθηκαν στην καθοδηγούμενη προπαγάνδα, είτε προς τη μια είτε προς την άλλη κατεύθυνση.
|
Εδώ και δύο βδομάδες στήνεται σκηνικό για νέο δημοψήφισμα |
Σήμερα, το τι συμβαίνει είναι πασιφανές. Χριστόφιας και Ταλάτ, αυτοεγκλωβίστηκαν σε μια ανούσια και χρονοβόρα διαδικασία καταγραφής παραδοσιακών απόψεων, χωρίς ουσιαστικά να προσθέτουν στη λύση του Κυπριακού. Ενώ ήθελαν να πάρουν οι ίδιοι την πρωτοβουλία, στην ουσία αποδεικνύουν ότι δεν μπορούν, ακριβώς επειδή κανένας από τους δύο δεν δείχνει το αναγκαίο τσαγανό να “πάρει το παιγνίδι πάνω του” και να καθοδηγήσει τις εξελίξεις, την ώρα που η κλεψύδρα αδειάζει επικίνδυνα όσο πλησιάζουμε στον Δεκέμβριο. Το δικό μας πολιτικό σύστημα επιμένει να μην εξηγεί στο λαό γιατί η λύση του Κυπριακού είναι ωφέλιμη και απαραίτητη και το τι πραγματικά συζητιέται. Ο κ. Χριστόφιας ολοένα και περισσότερο νοιώθει το σφίξιμο της μέγκενης των αντιδρούντων συγκυβερνώντων, όπως και ο κ. Ταλάτ την μέγκενη του Έρογλου και των εκεί απορριπτικών. Και όσο οι μέγκενες σφίγγουν, τόσο περιορίζεται το περιθώριο κινήσεων που οι δύο ηγέτες διαθέτουν.
Οι ξένοι, έπαψαν να αυταπατώνται από το καλό κλίμα της “συντροφικότητας” και βλέπουν το αδιέξοδο να πλησιάζει. Αντιλαμβάνονται ότι η επιθυμία τους να λυθεί το Κυπριακό για τους δικούς τους λόγους και ανεξάρτητα από το περιεχόμενο, δεν είναι πια τόσο ρεαλιστική. Άργησαν όμως, γιατί το χρονικό ορόσημο που εκ των πραγμάτων ορίζεται από τις “εκλογές” στα κατεχόμενα και την εξέταση της πορείας της Τουρκίας, ήδη δημιουργεί ασφυκτικό χρονοδιάγραμμα. Αντί λοιπόν, τουλάχιστον οι ξένοι – εφόσον οι Κύπριοι δεν τολμούν – να απευθυνθούν στον Κύπριο πολίτη και να του εξηγήσουν γιατί αυτοί θεωρούν ότι η λύση εξυπηρετεί τα δικά τους συμφέροντα αλλά και όλων ημών, επέλεξαν μέθοδο ίδια με εκείνη του 2004. Να διαρρέουν δηλαδή τις προθέσεις τους μέσω του τύπου, τις οποίες οι δημοσιογράφοι προπαγανδιστικά παρουσιάζουν με μαύρο ή άσπρο, αλλά ουδέποτε με το πραγματικό τους χρώμα.
Εδώ και δύο βδομάδες, στήνεται σκηνικό νέου δημοψηφίσματος, τέλος του τρέχοντος ή αρχές του επόμενου έτους. Με τις πρεσβείες να δίνουν “ειδήσεις” και τα πλείστα εκ των ΜΜΕ να παίζουν το παιγνίδι της προπαγάνδας, χωρίς και πάλι κανένα σεβασμό προς τον πολίτη. Ένα σύστημα όλως διόλου αντιδεοντολογικό και ήδη καταδικασμένο σε αποτυχία. Γιατί αυτό που τελικά επιχειρείται είναι είτε η πλήρης και δια παντός απαλλαγή της Τουρκίας από το Κυπριακό, είτε να πιεστούν έντονα οι δύο ηγέτες να προχωρήσουν σε ένα αμοιβαία αποδεκτό σχέδιο. Και για τα δύο ενδεχόμενα, η νέα ψυχολογική πίεση που εξασκείται στο λαό με την εργολαβική επίκληση πληροφοριών, εκτός από απαράδεκτη, θα οδηγήσει ακριβώς και στο ανεπιθύμητο αποτέλεσμα.