Τον Νοέμβριο του 2008 και κατά την επίσκεψή του στη Μόσχα, ο κ. Χριστόφιας δήλωνε πανευτυχής που υποστήριξε τη ρωσική πρόταση για νέο δόγμα ασφάλειας, κινούμενος ενάντια στις ευρωπαϊκές θέσεις. Σημείωσε μάλιστα ότι «η ρωσική πρόταση, την οποία εμείς χαιρετίσαμε, θέλει να επαναφέρει την τάξη στη βάση του διεθνούς δικαίου, σε αντίθεση με τις νέες τάξεις πραγμάτων, που σημαίνουν αταξίες και αναρχία στη διεθνή σκηνή”, ανασύροντας από το χρονοντούλαπο της ιστορίας το ξεχασμένο σύνθημα περί ΕΟΚ και ΝΑΤΟ. Πρόσφατα, η χώρα μας δέχθηκε από τη Ρωσία τα εύσημα, επειδή εμείς ταχθήκαμε στο πλευρό της για το θέμα, αντιμαχόμενοι την Ε.Ε.
Την ίδια περίοδο, ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας δήλωνε ότι δεν ένιωσε ποτέ δυσμενή διάκριση, επειδή ηγείτο (τότε) του κυπριακού κομμουνιστικού κόμματος, αναφερόμενος στη συμπεριφορά των Ευρωπαίων απέναντί του.
Η Δύση, από την άλλη, έδειξε προς τη δική μας Αριστερή κυβέρνηση μεγάλη κατανόηση από την εκλογή της, προσδοκώντας προφανώς πρόοδο στο κυπριακό πρόβλημα. Ουδέποτε έθεσε θέματα ιδεολογικής προέλευσης και προσανατολισμού της εξωτερικής μας πολιτικής. Και η Ευρώπη και οι ΗΠΑ και η κυνική Μ. Βρετανία αποδέχθηκαν την εκλογική βούληση του λαού μας, κρίνοντάς την μάλιστα και ελπιδοφόρα (ως όφειλαν, για να μην παρεξηγηθώ, αλλά και ως δεν συνηθίζουν, για να λέμε και την πραγματικότητα). Πίστεψαν οι ξένοι ότι οι παλιόφιλοι Χριστόφιας και Ταλάτ θα έλυναν το ζήτημα, με βάση απλά και μόνο τη σχέση τους, όπως ο δικός μας Πρόεδρος άφηνε να νοηθεί.
Στη χειρότερη ακριβώς στιγμή, τώρα δηλαδή που η πραγματική επιθυμία του Δημήτρη Χριστόφια να λυθεί το Κυπριακό έφτασε να αμφισβητείται διεθνώς και να συζητούνται τρόποι αναβάθμισης των Κατεχομένων, καταφέραμε δυστυχώς και πάλι να εκπέμψουμε τη χειρότερη δυνατή εικόνα, τόσο ως σοβαρή χώρα όσο και ως ευρωπαϊκό κράτος. Αναφέρομαι ασφαλώς στην απόδραση του υπόπτου για κατασκοπεία υπέρ της Ρωσίας.
|
Όταν μια Αριστερή κυβέρνηση «χάνει» Ρώσο κατάσκοπο, δημιουργούνται πολύ κακοί συνειρμοι
|
Είναι αλήθεια ότι εδώ στην Κύπρο μπορούμε να βρούμε πολλές δικαιολογίες ως προς το γιατί αφέθηκε ελεύθερος με χαλαρούς περιοριστικούς όρους ο κατηγορούμενος για κατασκοπεία Καναδός υπήκοος. Είτε ότι το κατηγορητήριο δεν ήταν και πολύ βαρύ είτε ότι η δική μας Αστυνομία και υπηρεσίες έχουν τόσο μεγάλο σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα, που δεν θα ενδώσουν στην αστυνομοκρατία και θα παρακολουθούν από κοντά έναν άνθρωπο, έστω και αν φιγουράρει στα πρωτοσέλιδα του CNN και του BBC. Αυτά όμως δεν απασχολούν κανέναν έξω από τα χωρικά μας ύδατα, όπως δεν θα απασχολούσαν και εμάς οι λόγοι, αν για παράδειγμα ο κατηγορούμενος για τη δολοφονία Χατζηκωστή διέφευγε των Αρχών της Μολδαβίας με όμοιες νομοτυπικές δικαιολογίες.
Το τι συνέβη πράγματι με τον φερόμενο ως κατάσκοπο ουδείς σοβαρός άνθρωπος μπορεί να το εικάσει. Από το πιο απλό μέχρι και το πιο πολύπλοκο σενάριο μπορούν να έχουν βάση. Το ότι όμως το κύρος της χώρας μας έχει και πάλι πληγεί ανεπανόρθωτα σε διεθνές επίπεδο αποτελεί δεδομένο, με επιπτώσεις σημαντικές και σε επίπεδο αξιοπιστίας στην εξωτερική πολιτική, αλλά και στο επίπεδο της οικονομίας και των ξένων επενδύσεων.
Ήδη τα πιο μεγάλα και σοβαρά διεθνή ΜΜΕ χλευάζουν τη χώρα μας με τα χειρότερα λόγια, αφήνοντας πολλά υπονοούμενα για τη σοβαρότητά της, αλλά και σενάρια για προσπάθειά μας να βοηθήσουμε τη ρωσική κατασκοπεία. Και πώς άλλωστε θα μπορούσε να γίνει αλλιώς;
Όπως και να το κάνουμε, όταν μια Αριστερή κυβέρνηση, με επανειλημμένες τοποθετήσεις υπέρ της Ρωσίας και ένα σωρό επενδύσεις από τη χώρα «χάνει» Ρώσο «κατάσκοπο», δημιουργούνται πολύ κακοί συνειρμοί. Πολύ περισσότερο δε όταν το δικό μας αποτελεί κράτος που αποδεδειγμένα και χωρίς κανέναν σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα παρακολουθεί διαδικτυακά blogs και μικρές περιθωριακές ομάδες πολιτών, απλά και μόνο επειδή έχουν «πιστεύω» που συγκρούονται με εκείνα του ΑΚΕΛ και του Προέδρου.
Είναι για ένα κράτος θέμα προτεραιότητας το κύρος και η αξιοπιστία του. Προτεραιότητα που δείχνουμε δυστυχώς να μην έχουμε καθόλου έγνοια να διαφυλάξουμε…