Ο γράφων επιθυμεί να ξεκαθαρίσει από την αρχή αυτού του κειμένου ότι είναι θερμός υποστηρικτής των ξένων επενδύσεων και των στοιχείων που επιφέρουν ώθηση και δίνουν ενέργεια στην οικονομία. Όπως επίσης ότι θεωρεί πολύ επωφελή ενέργεια την πώληση ή ανταλλαγή κρατικών κτημάτων ή περιουσιακών στοιχείων όπως οι μετοχές, νοουμένου ότι αυτή γίνεται με διαφάνεια και με γνώμονα την οικονομική ανάπτυξη και την κοινωνική συνοχή. Τέτοιες ενέργειες, όπως η παραχώρηση για σκοπούς ανάπτυξης κρατικής γης, ή η παροχή με κριτήρια χαλαρώσεων, ή οι μετοχοποιήσεις δημοσίων εταιρειών, αποτελούν υπεύθυνες δημόσιες συναλλαγές όταν γίνονται σωστά και όχι ξεπούλημα. Το ξεπούλημα αποτελεί όρο που κατά καιρούς επιχειρήθηκε να αποδοθεί ακόμη και σε σκέψεις προς τέτοιες κατευθύνσεις, από πολιτικά στελέχη τα οποία – ειρήσθω εν παρόδω – σήμερα κυβερνούν.
Ας έρθουμε τώρα στο προκείμενο, που αφορά την παραχώρηση της γης παρά το Χίλτον για ανάπτυξη, σε συμφέροντα της νέας μας συμμαχικής χώρας, του Κατάρ. Ας δούμε πως παρουσιάζεται η συγκεκριμένη ιστορία από την επίσημη πλευρά: Ήρθαν οι Καταριανοί για επίσκεψη στο ευρωπαϊκό χρυσοπράσινο φύλλο. Απολαμβάνοντας το πρωινό τους στο Χίλτον της πρωτεύουσας Λευκωσίας “έριξαν” ένα βλέφαρο απέναντι. Είδαν κάτι παράγκες με κάτι σημαίες από πάνω και θεώρησαν ότι αυτή η πολύτιμη για την παγκόσμια οικονομία γη παραμένει αναξιοποίητη. Επιστράτευσαν τους καλύτερους τους οικονομικούς αναλυτές και επενδυτικούς οργανισμούς για να συμπληρώσουν μια ελκυστική οικονομική πρόταση, χωρίς ασφαλώς να λαμβάνουν υπόψη κανένα νόμο και κανένα πολεοδομικό κανονισμό (έτσι άλλωστε λειτουργούν κράτη όπως τα Εμιράτα με Σεΐχηδες ηγέτες). Έβαλαν κάτω το νούμερο του μισού δις και κατέβηκαν να συναντήσουν τον ομόλογο τους Δημήτρη Χριστόφια, ο οποίος τους υποδέκτηκε με ανοικτές αγκάλες, εφόσον το Κατάρ μπορεί να είναι φιλική χώρα παρά τον έντονο Αμερικανικό δάκτυλο που επικρατεί εκεί.
|
Η ιστορία με το Κατάρ δημιουργεί απεριόριστες προοπτικές επενδύσεων για όλους |
Ενθουσιασμένος ο πρόεδρος μας από τα επιχειρηματικά ανοίγματα των νέων φίλων Καταριανών, ενέπλεξε και τους Υπουργούς του στη διαδικασία για να λύσουν τα μικρά “διαδικαστικά” της υπόθεσης και να την φέρουν σε πέρας. Αλλά και να απαντούν στις επικρίσεις όλων εκείνων των στενόμυαλων που επιζητούν διαφάνεια. Ταυτόχρονα ξεκίνησαν οικογενειακές, υπηρεσιακές και επίσημες επισκέψεις στην φίλη χώρα, για να φτάσει σήμερα η “δουλειά” ένα βήμα πριν να κλείσει. Κορυφαία δικαιολογία που δόθηκε για την καταστρατήγηση κάθε δεοντολογίας και διαφάνειας ήταν αυτή του Υπουργού Εμπορίου κ. Πασχαλίδη. Ο συμπαθής Υπουργός, με ύφος χιλίων καρδιναλίων αναφώνησε: “Τόσα χρόνια το κομμάτι είναι εκεί και κάθεται. Τώρα που το ζητούν οι Καταριανοί, όλοι θυμηθήκατε ότι το θέλετε;” Αυτή ακριβώς η τοποθέτηση, δημιουργεί απεριόριστες προοπτικές επενδύσεων για όλους στην Κύπρο και θα πρέπει να καταγραφεί.
Τα ερωτήματα βέβαια που προκύπτουν από την συγκεκριμένη διαδικασία είναι πολλά και αμείληκτα. Οι υποψίες καλπάζουν, από την ώρα που η Κυβέρνηση δεν βάζει κάτω καμία επίσημη διαδικασία και σε αυτή τη δουλειά. Και ο καθένας δικαιούται να αναρωτηθεί:
1. Δικαιούμαι εγώ ως Ευρωπαίος Κύπριος πολίτης να επιλέξω ένα συγκεκριμένο τεμάχιο κρατικής γης και να υποβάλω συμφέρουσα πρόταση αξιοποίησης του, προκειμένου αυτό να μου αποδοθεί; Οι Καταριανοι πάντως δικαιούνται…
2. Δικαιούμαι εγώ ως Ευρωπαίος Κύπριος πολίτης να υποβάλω πρόταση μεγαλειώδους ανάπτυξης ενός τεμαχίου γης, χωρίς να λαμβάνω υπόψη κανένα κανονισμό και να μου παραχωρηθούν όλες οι αναγκαίες χαλαρώσεις; Οι Καταριανοι πάντως δικαιούνται…
3. Δικαιούμαι εγώ ως Ευρωπαίος Κύπριος πολίτης να υποβάλω χωρίς προηγούμενη σχετική προκήρυξη, συμφέρουσα πρόταση για αγορά κρατικής περιουσίας, όπως για παράδειγμα οι ζημιογόνες Κυπριακές Αερογραμμές, και αυτή η πρόταση τουλάχιστον να εξεταστεί; Οι Καταριανοι πάντως δικαιούνται…
4. Υπάρχει σε αυτή τη χώρα νομοθετικό και κανονιστικό πλαίσιο που να καθορίζει την διαχείριση της κρατικής γης και των δημοσίων περιουσιακών στοιχείων; Για τους Καταριανούς πάντως δεν υπάρχει…
Όλα τα πιο πάνω κτίζουν μια τεράστια απορία για το τι σόι δημοκρατία και ισονομία έχουμε. Γιατί μπορεί να κυκλοφορούμε χωρίς κελεμπία αλλά μετά τα πρόσφατα γεγονότα νομίζω όλοι αντιλαμβανόμαστε ότι δεν έχουμε κράτος. Έχουμε Εμιράτο!