Διαρρηγνύει τα ιμάτια της η Κυπριακή πολιτική ηγεσία και θέλει τις τελευταίες μέρες την κεφαλή του Σουηδού Καρλ Μπιλτ επί πίνακι. Γιατί; Επειδή τόλμησε ο ανάδελφος Σουηδός να ρίξει την ευθύνη της εισβολής στο πραξικόπημα και στην τότε δράση της χούντας των Αθηνών. Δεν γίνεται να εξισώνεται το πραξικόπημα με την εισβολή ούτε και να δικαιολογείται η παραβίαση του διεθνούς δικαίου και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων για 35 ολόκληρα χρόνια με την επίκληση της δράσης της Χούντας, φωνάζει η Κυπριακή και η Ελληνική Κυβέρνηση.
Για να είμαι ειλικρινείς – και έχοντας πλήρη επίγνωση του μεγάλου ρίσκου να παρεξηγηθεί μια τέτοια τοποθέτηση – ενώ επί της ουσίας θεωρώ την τοποθέτηση του κ. Μπιλτ εκτός τόπου και χρόνου, επί της διαδικασίας πιστεύω ότι η δική μας Κυβέρνηση, ο δικός μας πρόεδρος και το ΑΚΕΛ θα έπρεπε να είναι απόλυτα ικανοποιημένοι για την θεωρία του Σουηδού. Δεν βλέπω καμία λογική να κατηγορούμε τον Καρλ Μπιλτ όταν σχεδόν υιοθετεί τις απόψεις που ως πρόεδρος ολόκληρης της Κύπρου, ο Δημήτρης Χριστόφιας καταθέτει στα διεθνή φόρα. Και για του λόγου το αληθές, για το ποιος πρώτος απ’ όλους εξισώνει τα δύο, παραθέτω αυτούσιες δύο αναφορές του κ. Χριστόφια τον τελευταίο χρόνο (σε κορυφαία διεθνή βήματα, όχι σε ακτίβ του ΑΚΕΛ), αλλά και την τοποθέτηση του κ. Μπιλτ:
|
Υπάρχει λογική να κατηγορούμε τον Καρλ Μπιλτ όταν υιοθετεί την θεώρηση Χριστόφια;
|
Ομιλία Προέδρου Χριστόφια στην Γ.Σ. του ΟΗΕ: “Η Κύπρος έγινε θύμα ξένων επεμβάσεων που έσπειραν τον σπόρο εσωτερικών προβλημάτων στο καινούργιο κράτος. Αυτές οι δυσκολίες έτυχαν εκμετάλλευσης για την εξυπηρέτηση στρατηγικών συμφερόντων, ξένων προς την ανεξαρτησία και την εδαφική ακεραιότητα της. Το αποκορύφωμα ήταν το στρατιωτικό πραξικόπημα που προήλθε από την στρατιωτική χούντα των Αθηνών και η τουρκική εισβολή στρατιωτική εισβολή του Ιουλίου – Αυγούστου του 1974.”
Ομιλία Προέδρου Χριστόφια στην Κ.Σ. του Συμβουλίου της Ευρώπης: “Το αποκορύφωμα των ξένων επεμβάσεων στις εσωτερικές υποθέσεις της Κύπρου, ήταν το στρατιωτικό πραξικόπημα που προήλθε από την χούντα των Αθηνών και η τουρκική εισβολή στρατιωτική εισβολή του Ιουλίου – Αυγούστου του 1974.”
Τοποθέτηση Καρλ Μπιλτ στο Ευρωκοινοβούλιο: “Εκείνη την εποχή η χούντα των Αθηνών ξεκίνησε μια σειρά γεγονότων στην Κύπρο που τελικά οδήγησαν στην εισβολή της Τουρκίας. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Δεν μπορεί να υπάρχει οποιαδήποτε χούντα σε κράτος μέλος της Ευρώπης.”
Βλέπετε εσείς από τον κ. Χριστόφια διαφοροποίηση στον τρόπο αντιμετώπισης της εισβολής από εκείνον του πραξικοπήματος; Βλέπετε να μην τα εξισώνει ως όμοιες εξωτερικές επεμβάσεις; Βλέπετε εσείς να καταδικάζει την εισβολή ως χειρότερο πράγμα από το πραξικόπημα; Γιατί να έχουμε απαίτηση να το κάνει αυτό ένας φιλότουρκος Σουηδός, από την ώρα που δεν το κάνει ο δικός μας πρόεδρος;
Το πραξικόπημα ήταν πολύ μεγάλο έγκλημα κατά της Κύπρου και αυτό δεν μπορεί να το αμφισβητήσει κανένας νοήμων άνθρωπος. Από εκείνο όμως το σημείο μέχρι να χρησιμοποιούμε το πραξικόπημα διεθνώς για να ενισχύσουμε τους τοίχους του εθνικού διχασμού εντός Κύπρου, εις βάρος μάλιστα της εθνικής μας υπόθεσης, πάει πολύ. Είναι το ίδιο αδιανόητο με την απεγνωσμένη προσπάθεια να αναδείξουμε λάθη της δικής μας κοινότητας κατά την δεκαετία του 60, σε σημείο που να δικαιολογούμε κάθε ασύμμετρη τουρκική αντίδραση. Είναι το ίδιο επικίνδυνο με το να κάνουμε μάρτυρες και να ηρωοποιούμε πέντε ανεγκέφαλους επειδή φώναξαν κάτι ηλίθια συνθήματα που μόνο περιφρόνηση θα έπρεπε να προκαλούν. Εμείς όμως τους κάνουμε πρώτο θέμα και τους δίνουμε υπόσταση, χρησιμοποιώντας μια χούφτα περιθωριακούς για να ανακαλέσουμε τις καταστάσεις προ του 1974.
Δεν θα κουραστώ να επαναλαμβάνω από αυτές τις γραμμές, ότι ο πρόεδρος Χριστόφιας – κατά την γνώμη μου πάντα – αδυνατεί μέχρι σήμερα να διαχωρίσει την κομματική ηγεσία από την προεδρία της χώρας. Και χρησιμοποιεί την προεδρία για να μεγαλώσει και να δικαιώσει το κόμμα του και τις παραδοσιακές του θεωρίες. Αυτό μπορεί να είναι θεμιτό, όταν δεν επηρεάζει το εθνικό συμφέρον. Είναι όμως απαράδεκτο όταν γίνεται εις βάρος της εθνικής υπόθεσης. Γιατί στην διπλωματία δεν υπάρχουν αυτοκριτικές όπως αυτές που συχνά κάνει το ΑΚΕΛ. Στη διεθνή σκακιέρα, όπως στρώσεις, έτσι ακριβώς θα κοιμηθείς.
Δυστυχώς οταν ο κ. Χριστόφιας προσπαθεί να αναδείξει και να εξισώσει τις δικές μας ευθύνες στο πραξικόπημα με την εισβολή είναι προφανές οτι αυτές θα τύχουν εκμετάλλευσης από την Τουρκία και τους φίλους της. Αρα προς τι η υποκρισία και η οργή της κυβέρνησης. Επίσης ειναι με λύπη που βλέπω τον κ. Χριστόφια να έχει την αριστερή του ιδεολογία μόνο στα λόγια. Συμπεριφέρονται πιο δεξιοί από τους δεξιούς, με συλλήψεις. Και δεν είναι μόνο αυτό το περιστατικό αλλά και στην παρέλαση οταν στο ρίξιμο φυλλαδίων πάλι προχώρησε σε συλλήψεις. Αυτά γίνονται μόνο σε εποχές χούντας και ολοκληρωτικών καθεστώτων. Θα πρέπει ο ίδιος να μάθει να ανέχετε περισσότερο την κριτική (η οποία είναι και επιοικής σε σχέση με άλλες χώρες )ακόμα και όταν αυτή ξεφεύγει και έχουμε και βρισιές. Τίς οποίες βέβαια καταδικάζουμε και καλό θα ήταν να μήν ξανακουστούν.
το πιο ευθυνόφοβο κόμμα με τον πιο ευθυνόφοβο πρόεδρο είναι πια στην κυβέρνηση, πάντα αμέτοχοι στα μεγαλύτερα προβλήματα του τόπου, έτσι ώστε να τα πηγαίνουν καλά με τους ψηφοφόρους τους. να τα βλέπει το ΔΗΚΟ αυτά βέβαια…