Όχι άλλα πειράματα

Τα τελευταία πέντε χρόνια υπήρξαν διδακτικά για ολόκληρο το λαό μας. Με τον κακό τρόπο δυστυχώς, όπως κάθε πάθημα που πρέπει να γίνει μάθημα στη ζωή. Πρώτα απ’ όλα αποδείχθηκε πόσο λανθασμένη πεποίθηση είναι το ότι “όλοι είναι οι ίδιοι”. Δεν είναι. Κατέρρευσε η πρόφαση ότι τα κόμματα και οι ιδεολογίες δεν έχουν καμία σημασία και καμία αξία στην καθημερινότητα του καθενός μας, πολύ περισσότερο στην πορεία του τόπου μας. Έχουν τεράστια επίδραση. Καταδείχθηκε με τον χειρότερο τρόπο ότι η πολιτική δεν είναι κάτι ξένο, μακρυνό, που ασχολείται σχεδόν αποκλειστικά με το Κυπριακό. Αφορά την κάθε δραστηριότητά μας.

Η τελευταία πενταετία επιβεβαίωσε με τον χειρότερο τρόπο τη σοφή εκείνη φράση του Αβραάμ Λίνκολν, που ανέφερε ότι “Η ψήφος είναι πιο δυνατή από τη σφαίρα. Με τη σφαίρα μπορεί να σκοτώσεις τον εχθρό σου. Με την ψήφο μπορεί να σκοτώσεις το μέλλον των παιδιών σου.” Και πράγματι, μια ολόκληρη γενιά Κυπρίων νέων δεν θα έχουν ποτέ το δικαίωμα να δημιουργήσουν στα πιο παραγωγικά τους χρόνια. Έχουν καταδικαστεί απλά να παλεύουν για να επιβιώσουν, χάνοντας τα ομορφότερα και πιο προκλητικά τους χρόνια. Απόρρεια πολλών πραγμάτων, αλλά και – σε πολύ μεγάλο βαθμό – της ψήφου των Κυπρίων πολιτών πέντε χρόνια προηγουμένως.

Σε λίγες μέρες ο καθένας μας καλείται ξανά να επιλέξει την μελλοντική πορεία του τόπου και ποιος είναι ο καταλληλότερος για να τη φέρει σε πέρας. Οι εκλογές είναι ψήφος σε συγκεκριμένες επιλογές που υπάρχουν σε συγκεκριμένα ψηφοδέλτια. Δεν είναι διαδικασία έκφρασης συμπάθειας, ούτε μέσο διαμαρτυρίας. Οι αποφάσεις μας, κρίνουν πολύ περισσότερα από μια απλή πενταετία. Αυτή τη στιγμή ο καθένας μας έχει μπροστά τον Νίκο Αναστασιάδη, τον Σταύρο Μαλά και τον Γιώργο Λιλλήκα. Επί αυτών θα αποφασίσουμε. Μέσω αυτής μας της επιλογής, θα προδιαγράψουμε όχι μόνο το μέλλον της πατρίδας μας, αλλά και την επανάκαμψη από την εξαιρετικά δυσχερή θέση και καθόλου τιμητική στην οποία έχουμε σήμερα βρεθεί.

Δεν είναι μυστικό, ούτε και προκαλεί έκπληξη, ότι η δική μου επιλογή είναι ο Νίκος Αναστασιάδης. Σημαντικό όμως θεωρώ το γιατί ο πρόεδρος του ΔΗΣΥ πιστεύω ότι πρέπει να είναι ο επόμενος πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας. Γιατί πιστεύω ότι είναι η ορθότερη λύση για την Κύπρο σήμερα.

Οι Έλληνες της Κύπρου, είμαστε άνθρωποι εξωστρεφείς, εργατικοί, φιλοπρόοδοι και υπερήφανοι σε υπερβολικό πολλές φορές βαθμό. Καταφέραμε να αναγεννήσουμε τη χώρα μας μετά από μια τεράστια καταστροφή, αλλά και να της δώσουμε το απαραίτητο κύρος και αξιοπρέπεια για να μπορέσει και να αναπτυχθεί οικονομικά και να πετύχει την ένταξη στην Ευρώπη, παρά το ιδιαίτερο της πρόβλημα. Αυτά είναι τα στοιχεία που χρειαζόμαστε ξανά, για να πετύχουμε τόσο την οικονομική ανάκαμψη, όσο και την απάλειψη της αδυναμίας μας να χειριστούμε το Εθνικό πρόβλημα.

Για να ξεπεράσουμε το που έχουμε βρεθεί, πρέπει πρώτα απ’ όλα να ξέρουμε τι πραγματικά συμβαίνει και που στεκόμαστε. Ο Νίκος Αναστασιάδης προσφέρει σήμερα τη μόνη ουσιαστική και πραγματιστική πρόταση εξουσίας. Μια επιλογή που επιχειρεί να κτίσει στο τι πραγματικά έχουμε και όχι να διαμαρτυρηθεί για το τι δεν έχουμε ή τι θα έπρεπε να είχαμε κάνει για να μη φθάσουμε εδώ. Είναι η μόνη πρόταση θεωρώ, που με σχέδιο και σύστημα εξουσίας, θέλει να διαχειριστεί στη ρίζα του το πρόβλημα και να δημιουργήσει προοπτικές επανεκκίνησης της χώρας. Είναι – πάνω απ’ όλα – η μόνη υποψηφιότητα που προσφέρει δυνατότητες συνεννόησης με τον έξω κόσμο. Που πραγματικά γνωρίζει πως λειτουργεί ο έξω κόσμος. Γιατί χωρίς αυτά τα χαρακτηριστικά, θα συνεχίσουμε την πορεία στο πουθενά.

Πριν από πέντε χρόνια, πήραμε ως λαός ένα δημοκρατικό μεν, αλλά τεράστιο ρίσκο. Να αναδείξουμε στην προεδρία άνθρωπο που δεν μπορούσε να αντιληφθεί και να διαχειριστεί τον σύγχρονο κόσμο. Που έμενε κολλημένος σε ιδεοληψίες και αγκυλώσεις από το χθες. Που με χθεσινές απαντήσεις επιχειρούσε να δώσει λύσεις σε αυριανά ερωτήματα. Το ερώτημα είναι: μας παίρνει σήμερα να συνεχίσουμε το ίδιο πείραμα με τον κ. Μαλά, ή να πάμε σε ένα νέο, ακόμη πιο επικίνδυνο, με τον κ. Λιλλήκα; Κατά τη γνώμη μου όχι.