Εφημερίδα “Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ”
Συνέντευξη στον ΜΙΧΑΛΗ ΤΣΙΚΑΛΑ
Ο υποψήφιος βουλευτής Λευκωσίας με τον ΔΗΣΥ, μιλάει για τη στρατηγική της Λευκωσίας στο Κυπριακό, μετά την απομάκρυνση Νταβούτογλου. Αναγνωρίζει πως υπάρχουν οικονομικές δυσκολίες για τους πολίτες, αλλά η χώρα κάνει σταθερά βήματα. Δεν κρύβει την αγωνία του για το ενδεχόμενο να καταστεί η Βουλή βωμός του λαϊκισμού και για τον ίδιο υποστηρίζει ότι επιδιώκει να εκπροσωπήσει όσους δεν ενθουσιάζονται με λόγια και δεν εμπιστεύονται κανέναν.
Θεωρείτε πως δεν επηρέασαν οι βουλευτικές εκλογές την όλη διαδικασία στο Κυπριακό;
Ευτυχώς οι πολίτες έχουν πλέον την ωριμότητα να διακρίνουν τις εθνικές πολιτικές από τα προεκλογικά συνθήματα για εσωτερική κατανάλωση. Έτσι δεν πήραν τοις μετρητοίς τις απελπισμένες προσπάθειες της αντιπολίτευσης να πλήξουν τις προοπτικές του Εθνικού θέματος στην εκλογική ατζέντα. Προφύλαξαν τις προσπάθειες του Προέδρου και του έδωσαν το δικαίωμα να συνεχίσει να επιδιώκει έναν έντιμο, αμοιβαία ωφέλιμο, συμβιβασμό. Η Τουρκία από την άλλη, είναι αλήθεια, προσπάθησε να κερδίσει χρόνο λόγω των βουλευτικών. Πιστεύω ότι ο Ερτογάν θέλει να κρατά τις επιλογές του ανοικτές, μέχρι του σημείου που θα κληθεί εκ των πραγμάτων να λάβει μια απόφαση και για την Κύπρο. Προσωπική μου άποψη είναι ότι ο Ταγίπ Ερτογάν βλέπει το Κυπριακό σε ένα συνολικό πλαίσιο που έχει να κάνει με όλες τις εξελίξεις στην ευρύτερη περιοχή μας. Και όταν στο σύντομο μέλλον θα έρθει η ώρα να γίνει η ευρύτερη αναδιάταξη στην Νοτιοανατολική Μεσόγειο και τη Μέση Ανατολή, εμείς θα πρέπει να είμαστε εκεί. Έτοιμοι να εκμεταλλευθούμε την συγκυρία με τόλμη, αντί να την φοβόμαστε.
Οι τελευταίες εξελίξεις στην Τουρκία, με την απομάκρυνση κυρίως Νταβούτογλου, θα έχουν επίδραση στις συνομιλίες;
Πιθανόν, όπως και οι τελευταίες τουρκοκυπριακές εξελίξεις. Αλλά εμείς οφείλουμε να ακολουθήσουμε τη στρατηγική μας και να συνεχίσουμε τις επαφές με όποιον έχουμε απέναντί μας. Ακούω πολλούς να διερωτώνται πως μπορούμε να εμπιστευθούμε την Τουρκία, τον έναν, τον άλλον ή τον ίδιο τον Ερντογάν. Σε κάθε περίπτωση με την Τουρκία θα πρέπει να μετρηθούμε στο τέλος, καθώς με την Τουρκία είναι που έχουμε το πρόβλημα. Δεν έχουμε επιλογή να λύσουμε το Κυπριακό με κάποια άλλη χώρα. Το κυρίαρχο ζητούμενο για εμάς είναι να φτάσουμε στο σημείο εκείνο που θα αναγκαστεί η Τουρκία να τοποθετηθεί επί της ουσίας, στέλνοντας ταυτόχρονα το μήνυμα πως η λύση του κυπριακού θα είναι προς όφελος και της ίδιας της Τουρκίας.
Το ζήτημα της κατάργησης της βίζας για είσοδο των Τούρκων πολιτών στην ΕΕ συνιστά κίνδυνο για την Κύπρο;
Όχι. Αντίθετα, στο πλαίσιο μιας ευρύτερης συνεννόησης Ευρωπαϊκής Ένωσης – Τουρκίας μπορεί να αποβεί χρήσιμοι στο εθνικό θέμα. Θυμίζω ότι είναι πάγια επιδίωξή μας η με κάθε τρόπο, έμμεσο και άμεσο, αναγνώριση του κυπριακού κράτους από την Τουρκία, οπότε κάθε κίνηση που εδραιώνει αυτόν τον χαρακτήρα προσθέτει στην εθνική υπόθεση.
Τα αντιπολιτευόμενα στην πολιτική για το Κυπριακό κόμματα, κατά κόρον ταυτίζουν ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ ενώ ακόμα και την Πέμπτη ο πρόεδρος του ΔΗΚΟ Νικόλας Παπαδόπουλος κατηγόρησε τα δύο κόμματα ότι «επιδιώκουν επαναφορά του Σχεδίου Ανάν και απλά φοβούνται να το πουν στο κόσμο».
Η πολιτική του Δημοκρατικού Συναγερμού για το Κυπριακό δεν ετεροκαθορίζεται. Έχει κριτήριο την επιβίωση και επανένωση της πατρίδας μας, την επιστροφή των τόπων και των περιουσιών μας, τη μακροπρόθεσμη επιβίωση και ευημερία της Κυπριακής Δημοκρατίας και των κατοίκων της. Στο πλαίσιο αυτό συνομιλούμε με όλα τα άλλα μέρη από την αιγίδα του ΟΗΕ και με τη στήριξη της ΕΕ και προσπαθούμε για το καλύτερο. Συζητάμε για έναν νέο, διαφορετικό από το παρελθόν, έντιμο συμβιβασμό, στο διακομματικά συμφωνημένο πλαίσιο της Ομοσπονδίας, που να σέβεται τις βασικές ελευθερίες και δικαιώματα. Τις ευρωπαϊκές αρχές στο σύνολό τους. Όποιος συμφωνεί είναι ευπρόσδεκτος στην κοινή προσπάθεια και δεν αποκλείουμε κανέναν. Οι υπόλοιποι ας κάνουν τον δημοκρατικά επιβεβλημένο έλεγχο και κριτική τους. Δεν κάνουμε μικροπολιτική με την κυπριακή τραγωδία, ούτε με το μέλλον μας.
Βγαίνοντας από το μνημόνιο χρησιμοποιήθηκε από το κυβερνητικό στρατόπεδο ο όρος «success story» κάτι που οι άλλες πολιτικές δυνάμεις σάς προσάπτουν περίπου σαν αλαζονεία, λέγοντας ότι ζείτε «σε μια άλλη πραγματικότητα», χωρίς να θέλετε να παραδεχθείτε την όποια ευθύνη σας για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει η πλειοψηφία των πολιτών.
Ασφαλώς και οι πολίτες υπέφεραν από την πίεση της κρίσης και εξακολουθούν να περνάνε δύσκολα. Όποιος δεν το παραδέχεται αυτό δεν έχει επαφή με την πραγματικότητα. Το θέμα είναι να μην πηγαίνουν οι θυσίες όλων μας χαμένες. Και η κυβέρνηση εδώ κάνει έτη φωτός καλύτερη δουλειά από την προηγούμενη. Για παράδειγμα: Οι άνεργοι είναι χιλιάδες. Είναι ήδη όμως 20.000 λιγότεροι. Είναι χιλιάδες οι οικογένειες που τυγχάνουν φροντίδας από τα κοινωνικά παντοπωλεία. Από 15.000 όμως, έχουν γίνει 4.500. Δεν είμαστε ακόμη η χώρα που θέλουμε. Είμαστε όμως μια χώρα που μέρα με τη μέρα γίνεται σκαλί-σκαλί καλύτερη. Ο καθένας μας βλέπει γύρω του το τι συμβαίνει. Και αντιλαμβάνεται ότι τα πράγματα βελτιώνονται. Θυμηθείτε πως πηγαίναμε όλοι για ύπνο πριν από 3-4-5 χρόνια. Οι εργαζόμενοι με την ανασφάλεια εάν θα έχουν δουλειά ή μείωση μισθού την επόμενη μέρα, οι επιχειρηματίες εάν η επιχείρηση τους θα επιβιώσει. Και δείτε πως πάμε σήμερα. Με την κρυφή – τουλάχιστον – ελπίδα ότι για τον καθένα μας η επόμενη μέρα θα είναι μια καλύτερη μέρα. Συγκρίνεται το τότε που οι ξένοι επενδυτές έφευγαν σωρηδόν από την Κύπρο, με το σήμερα που ενδιαφέρονται και έρχονται να επενδύσουν σε λιμάνια, καζίνο κοκ. Συγκρίνεται ακόμη με την Ελλάδα και την αριστερή κυβέρνηση εκεί. Εγώ επιμένω, είμαστε σε πορεία για ένα νέο success story. Φτάνει να μην βάλουμε τα χέρια μας και να βγάλουμε ξανά τα μάτια μας, στο βωμό του λαϊκισμού και των μαγικών λύσεων που πολλοί επιμένουν να προτείνουν.
Οι δημοσκοπήσεις αφήνουν να διαφαίνεται ότι είναι πιθανόν να έχουμε μια πολυκομματική Βουλή γεγονός που θα κάμει πολύ πιο σύνθετα τα πράγματα από ότι στόχευε η αύξηση του εκλογικού μέτρου. Ποια η εκτίμηση σας;
Δεν θα κρύψω ότι αγωνιώ για τη δυνατότητα να μπορεί να κυβερνηθεί αυτή η χώρα και να πάει μπροστά μετά το μνημόνιο. Αλίμονο αν πετάξουμε τις θυσίες μας στον κάλαθο των αχρήστων. Με βάση τις δημοσκοπήσεις, κινδυνεύουμε αντί συντεταγμένης βουλής να αποκτήσουμε ένα πύργο της Βαβέλ των προσωπικών συμφερόντων. Ένα κοινοβούλιο που δεν θα περνά κανένα σοβαρό νομοσχέδιο, αλλά θα το θυσιάζει στον βωμό του λαϊκισμού. Αγωνιώ για τα ποσοστά και τις έδρες του ΔΗΣΥ. Και ενώ αντιλαμβάνομαι πλήρως τους λόγους που μπορεί κάποιος Συναγερμικός να αισθάνεται δυσαρεστημένος, εντούτοις δεν μπορώ να δικαιολογήσω το ότι μπαίνουν αυτοί οι λόγοι πάνω από την ίδια την προσπάθεια να σωθεί και να κυβερνηθεί η χώρα. Να γίνει η Κύπρος καλύτερη. Διότι αυτό είναι το διακύβευμα της 22ας του Μάη. Αν θα έχουμε βουλή που θα στηρίξει την πορεία της χώρας ή αν θα έχουμε βουλή που θα μας τραβά πίσω, σε μια κατάσταση ακυβερνησίας.
Είστε νέος στην ηλικία αλλά όχι στην πολιτική εμπειρία. Είστε πολιτικό πρόσωπο αλλά όχι κλασσικός πολιτικός. Ποιους εκπροσωπείτε τελικά;
Επιδιώκω να εκπροσωπήσω την σιωπηλή πλειοψηφία. Αυτούς που δεν ενθουσιάζονται με λόγια και δεν εμπιστεύονται κανένα. Αυτούς που κρατούν τους προβληματισμούς τους για τους ίδιους και τους δικούς τους ανθρώπους. Που αισθάνονται άσχημα για το πως έφτασε η Κύπρος σε αυτό το σημείο αλλά και ελπίζουν σε μια καλύτερη επόμενη μέρα. Τους νούσιμους και σοβαρούς, αλλά και τους δημιουργικούς νέους που θέλουν ένα κράτος που θα ανταποδίδει επαρκώς αυτά που ο κάθε πολίτης του προσφέρει και θα δημιουργεί ευκαιρίες για όλους. Όλοι εμείς κάνουμε ένα λάθος. Επειδή δεν βλέπει ο ένας τον άλλο νομίζουμε ότι είμαστε λίγοι. Δεν είμαστε όμως λίγοι. Είμαστε πολλοί και είμαστε παντού. Ήρθε η ώρα να προτάξουμε τις δικές μας ανάγκες και αγωνίες, τα δικά μας συμφέροντα. Να κάνουμε μια αλλαγή ουσίας. Αυτό το προνόμιο το έχουμε στις 22 Μαΐου. Να στείλουμε αυτούς που θέλουμε στη βουλή και τους άλλους σπίτι τους. Το ερώτημα είναι αν θα το χρησιμοποιήσουμε το προνόμιο αυτό ή αν θα το χαραμίσουμε ξανά βρίζοντας από τον καναπέ. Το κόστος της ψήφου στην ζωή και την τσέπη μας, το πληρώσαμε πολλές φορές και κυρίως το 2008 με την εκλογή Χριστόφια. Αυτές οι εκλογές είναι πολύ πιο κρίσιμες απ’ ότι οι περισσότεροι αρχικά υπολόγιζαν. Είναι άδικο να πάμε πίσω και να τα γκρεμίσουμε όλα για τα δευτερεύοντα, όσο και αν ενοχλούν. Το διακύβευμα είναι η ίδια η ποιότητα της ζωής μας και η πορεία του τόπου μας στο μέλλον.