Συνέντευξη στην Εφημερίδα “Πολίτης” και τη δημοσιογράφο Κατερίνα Ηλιάδη.
Ο Μιχάλης Σοφοκλέους είναι εκτελεστικός διευθυντής του Ινστιτούτου «Γλαύκος Κληρίδης» και μέλος του εκτελεστικού γραφείου του Δημοκρατικού Συναγερμού. Μεταξύ άλλων, έχει διατελέσει βουλευτής Λευκωσίας του ΔΗΣΥ, καθώς και διευθυντής του Γραφείου του Προέδρου της Δημοκρατίας, επί προεδρίας Νίκου Αναστασιάδη. Ο Μιχάλης Σοφοκλέους διεκδικεί σήμερα τη θέση του αναπληρωτή προέδρου του Δημοκρατικού Συναγερμού στις εσωκομματικές εκλογές που θα διεξαχθούν στις 6 Μαΐου. Ερωτηθείς τι διαφορετικό θα φέρει στον ΔΗΣΥ εάν εκλεγεί αναπληρωτής πρόεδρος του κόμματος, ο κ. Σοφοκλέους απάντησε ότι δεν έχει άλλη ατζέντα πέραν του να εκπληρώνει τα καθήκοντα και την αποστολή του αναπληρωτή προέδρου. «Στην ηγεσία των προεκλογικών μας εκστρατειών, στην οργάνωση του κοινωνικού και εσωκομματικού διαλόγου, στην εκπροσώπηση της παράταξης στον δημόσιο διάλογο και τη δημοκρατική αντιπαράθεση, στην ενίσχυση του πολιτικού βάθους και τη λήψη των αποφάσεων στα κορυφαία ζητήματα όπως το Κυπριακό και την Οικονομία, στο να εκμηδενίσουμε την απόσταση μεταξύ βάσης και ηγεσίας, αλλά και στην επαναφορά των αρχών και των αξιών της παράταξης, πιστεύω ότι έχω αποδείξει όλα αυτά τα χρόνια πόσο μπορώ να φανώ χρήσιμος», συμπλήρωσε, σημειώνοντας ταυτόχρονα πως όλοι ξέρουν ότι ποτέ δεν έβαλε το προσωπικό πάνω από το παραταξιακό συμφέρον. «Αυτός είναι ο ρόλος που φιλοδοξώ να επιτελέσω, εργαζόμενος όπως πάντα 20 ώρες την ημέρα και διασφαλίζοντας ότι στον ΔΗΣΥ δεν υπάρχουν αποκλεισμοί αλλά μια πολιτική πανστρατιά που θα μας βγάλει ξανά περήφανους και γεμάτους αυτοπεποίθηση στην κυπριακή κοινωνία και τον πολιτικό στίβο», πρόσθεσε.
Δεξιό κόμμα
Τι είναι ο Δημοκρατικός Συναγερμός σήμερα; Τι κόμμα είναι; Κεντροδεξιό, ακροδεξιό, της λαϊκής δεξιάς, της φιλελεύθερης δεξιάς, κόμμα του «Πατρίς, Θρησκεία, Οικογένεια», έχασε τον μπούσουλά του;
Ο Συναγερμός ήταν, είναι και πρέπει να παραμείνει η φιλελεύθερη πατριωτική παράταξη της Κύπρου. Δεν έχασε τον μπούσουλά του ο ΔΗΣΥ, υπήρξε όμως μια λανθασμένη σπουδή για δεκαετίες να κρύψει την ιδεολογία του για να προβάλει τον εαυτό του ως το κόμμα του «πραγματισμού» ή του δήθεν «μεσαίου χώρου». Ο Δημοκρατικός Συναγερμός όμως είναι δεξιό κόμμα, και στοίχησαν πάρα πολύ στην παράταξη τόσο η αποπολιτικοποίηση όσο και οι ιδεολογικές ακροβασίες. Το ίδιο έπαθαν και πάρα πολλά αδελφά κόμματα στην Ευρώπη, με κάποια από αυτά να έχουν σχεδόν διαλυθεί. Είμαστε ένας μεγάλος πολιτικός οργανισμός και το μόνο πραγματικό μας κεφάλαιο είναι οι ιδέες και η φιλοσοφία μας, τίποτα άλλο. Γι’ αυτό επέμενα από το 2016 σε ένα ιδεολογικοπολιτικό συνέδριο, το οποίο τελικά ανέλαβα εγώ ο ίδιος ως επικεφαλής να φέρω σε πέρας μόλις πέρυσι -μια επίπονη διαδικασία ενός σχεδόν χρόνου. Έχουμε πλέον ένα ιδεολογικό μανιφέστο που συνοδεύει τη διακήρυξη αρχών μας, εκεί λύνονται όλα τα σύγχρονα ζητήματα και είμαι πολύ περήφανος για το τι πετύχαμε. Δεν θα είναι όμως ποτέ αρκετό αυτό το νέο έγγραφο εάν δεν συζητείται, δεν προβάλλεται και δεν εφαρμόζεται στην πράξη από όλους μας καθημερινά.
Δεν είμαστε παρέα που τσακώθηκε μεταξύ της. Είμαστε ο κορυφαίος πολιτικός οργανισμός της Κύπρου που μπορεί να έχει ως μόνη συγκολλητική ουσία το νήμα των αρχών του.
Αυθεντικός ΔΗΣΥ
Τι έχει ανάγκη ο Δημοκρατικός Συναγερμός για να ανακτήσει την παλιά του αίγλη και επιρροή και αξιοπιστία και κύρος και δύναμη;
Τέσσερα πράγματα: Να εμπνεύσει ξανά για τις αρχές και τις ιδέες του, να πολιτεύεται με βάση αυτές και όχι για να ικανοποιήσει πρόσκαιρα συμφέροντα, να δώσει ξανά ρόλο και φωνή στη βάση του, και να συνομιλεί διαρκώς και με συνέπεια μαζί με την ευρύτερη κοινωνία των πολιτών για το μέλλον της Κύπρου, προβάλλοντας σαφείς δικές του προτάσεις. Αυτό είναι που εγώ εννοώ όταν επικαλούμαι τον μεγάλο, σοβαρό και αυθεντικό Συναγερμό. Ένα κόμμα ανοικτό στην κοινωνία, ανοικτό στην οικονομία, ανοικτό στην αλλαγή.
Συναγερμός είναι…
Υπάρχει, όμως, σύγχυση για το ποιες είναι οι αρχές και οι αξίες του ΔΗΣΥ. Το τι τελικά εκπροσωπούσε ο Γλαύκος Κληρίδης που όλοι επικαλείστε.
Έχετε δίκαιο που με ρωτάτε για δύο κυρίως λόγους: από τη μια όλοι μιλούν για τις αρχές και τις αξίες μας, αλλά κανείς σχεδόν δεν περιγράφει το ποιες είναι. Από την άλλη, όλοι μιλούμε για ενότητα, αλλά κανείς σχεδόν δεν λέει σε ποια βάση μπορεί αυτή η ενότητα να επιτευχθεί. Να μου επιτρέψετε να διαχωρίσω τον εαυτό μου ως κάποιον που απαντά πολύ συγκεκριμένα σε αυτά τα ερωτήματα. Ποιες είναι οι αρχές μας; Είναι η ξεροκέφαλη επιμονή μας για τη λύση του Κυπριακού ως η κορυφαία μας προτεραιότητα. Είναι ταυτόχρονα η αποστολή μας να προάγουμε και να διαφυλάττουμε την εθνική ταυτότητα των Ελλήνων της Κύπρου, σεβόμενοι απόλυτα την αντίστοιχη εθνική ταυτότητα των Τουρκοκυπρίων. Αυτή η αποστολή ατόνησε μετά το 2004, όταν κάποιοι πίστεψαν πολύ λανθασμένα ότι η εθνική μας ταυτότητα λειτουργεί εις βάρος της λύσης του Κυπριακού. Αντίθετα, εμείς θέλουμε τη λύση του Κυπριακού επειδή δεν δεχόμαστε να παραχωρήσουμε τη μισή Κύπρο στην Τουρκία, διακινδυνεύοντας μάλιστα την επιβίωση του κυπριακού ελληνισμού και στην υπόλοιπη μισή. Απ’ εκεί και πέρα, είναι η επιμονή μας σε μια ελεύθερη δυνατή οικονομία που θα δίνει όλα τα εφόδια στη μεσαία τάξη και τους νέους μας να προοδεύουν και να ευημερούν. Ο συνεχής αγώνας για να θωρακίζεται η οικονομική και κοινωνική αξιοπρέπεια κάθε πολίτη και κάθε κοινωνικής ομάδας. Είναι η εξωστρέφεια της χώρας, ο ευρωπαϊκός και δυτικός μας προσανατολισμός. Αλλά και η εμμονή μας στην ελευθερία του ατόμου, της άποψης, της σκέψης, στη δημοκρατία και τον αλληλοσεβασμό. Χωρίς όλα τα πιο πάνω, δεν υπάρχει Συναγερμός. Αυτές είναι οι κορυφαίες αρχές μας και αυτές εγώ θεωρώ τις παρακαταθήκες του Γλαύκου Κληρίδη που οφείλουμε να διαφυλάξουμε. Γιατί δεν είναι και δεν θα ήθελε ποτέ να είναι εικόνισμα ο Κληρίδης για να τον προσκυνούμε. Ο Κληρίδης είναι οι ιδέες και η φιλοσοφία του. Και όταν επιδιώκουμε την ενότητα, να ξέρουμε ότι αυτή μπορεί να επιτευχθεί μόνο πάνω στο νήμα των αρχών και των αξιών μας που ξεκινά από την 4η Ιουλίου του 1976, φτάνει στο σήμερα και προβάλλεται στο μέλλον. Δεν είμαστε παρέα που τσακώθηκε μεταξύ της και θα πάμε μαζί μια εκδρομή για να τα βρούμε. Είμαστε ο κορυφαίος πολιτικός οργανισμός της Κύπρου που μπορεί να έχει ως μόνη συγκολλητική ουσία τις αρχές του.
Το ότι αφέθηκε να αιωρείται για καιρό αναπάντητη η ιστορία περί δύο κρατών ή για τον συμβιβασμό με τη διχοτόμηση, ήταν γεγονός απαράδεκτο.
ΔΗΚΟποίηση;
Συναγερμικοί ασκούν κριτική στο κόμμα, επισημαίνοντας ότι έγνοια του σήμερα είναι η εξουσία, το βόλεμα/ρουσφέτι, η εξυπηρέτηση μεγαλοσυμφερόντων. Τι δηκοποίησε τον Συναγερμό;
Να με συμπεριλάβετε και εμένα σε όσους πιστεύουν ότι δώσαμε πολλές φορές αυτήν την εντύπωση, αδικώντας κατάφωρα την προσφορά και την ιστορία της παράταξης. Δεν μπορεί ο Συναγερμός να θεωρείται μαγαζί εξυπηρέτησης μικροπολιτικών, οικονομικών ή πελατειακών συμφερόντων. Δεν μας αξίζει να αμαυρώνεται, για παράδειγμα, το μεγάλο έργο των τελευταίων δέκα χρόνων, η οικονομική ανάκαμψη, οι μεταρρυθμίσεις, τα αναρίθμητα αναπτυξιακά έργα, από κακές συμπεριφορές που πλήγωσαν την υπερηφάνεια των συναγερμικών. Έχω, κ. Ηλιάδη, πολύ ισχυρή άποψη πάνω σε αυτό που με ρωτάτε. Τα κόμματα φθίνουν, όταν γεμίζουν από οσφυοκάμπτες και μαλιστάκηδες, στελέχη που αναρριχώνται γλείφοντας την εκάστοτε εξουσία, χωρίς μάλιστα να έχουν κανένα ηθικό φραγμό. Στελέχη που δεν θα μπορούν καν να σταθούν πολιτικά εάν δεν έχουν πρόσβαση για να εξυπηρετήσουν. Και με αυτόν τον τρόπο πλήττεται η παραταξιακή μας αξιοπρέπεια και σμικρύνεται το εύρος του Δημοκρατικού Συναγερμού. Ο ΔΗΣΥ ήταν και πρέπει να γίνει ξανά κόμμα πολλών προσωπικοτήτων, αυτόφωτων και με το θάρρος της γνώμης τους. Έτσι είναι που θα προκαλεί τον σεβασμό και θα μπορεί να είναι αποτελεσματικός στις διεκδικήσεις του. Εσείς με θυμάστε πάρα πολλές φορές να παραμένω μόνος ή μαζί με ελάχιστους, για να στηρίζω την ορθόδοξη συναγερμική άποψη, είτε στο προεδρικό είτε στο κόμμα.
Συλλογικότητα
Με ποιο τρόπο η Πινδάρου ακούει -αν την ακούει- τη βάση του κόμματος;
Είναι υποχρέωση της ηγεσίας του κόμματος να ακούει τη βάση του. Και πρέπει να το κάνει οργανωμένα. Να μην νιώθει κανείς συναγερμικός ότι η γνώμη του, οι αγωνίες του αλλά και η προσφορά του δεν λαμβάνονται υπόψη. Εδώ χρειάζεται μεγάλη συλλογικότητα, γιατί είναι αδύνατον ένας-δύο άνθρωποι να τα προλαβαίνουν όλα. Γι’ αυτό επιμένω στο κόμμα των πολλών προσωπικοτήτων που θα είναι συνείδηση ότι εκπροσωπούν το σύνολο της ηγεσίας του Συναγερμού εκεί και όπου βρίσκονται. Όπως ήταν και επί Κληρίδη, όπου ένας μεγάλος αριθμός κορυφαίων πολιτικών στελεχών μπορούσε με τη μεγαλύτερη ευκολία να εκπροσωπήσει την ηγεσία παντού και δεν χρειαζόταν να μιλήσεις με τον ίδιο τον Γλαύκο Κληρίδη για να ακουστείς.
Είμαι αισιόδοξος. Έχουμε σήμερα στον ΔΗΣΥ μια ευκαιρία να επανεκκινήσουμε την παράταξη και να τη φέρουμε στο σημείο που της αξίζει.
Σκιώδης κυβέρνηση
Πώς μπορεί να επιτευχθεί η αποκατάσταση των σχέσεων ηγεσίας – βάσης;
Ο μόνος τρόπος είναι μοιράζοντας ξανά εξουσίες και αρμοδιότητες. Πρώτα απ’ όλα στις τοπικές μας επιτροπές και τις επαρχιακές μας δομές. Δεν μπορούμε να τους παρακάμπτουμε, ούτε και να τους δίνουμε την εντύπωση ότι το μόνο που τους χρειαζόμαστε είναι για να στελεχώνουν τις κάλπες. Μετά είναι η πλήρης ανασύσταση των κλαδικών μας επιτροπών, η κατάργηση των οποίων στοίχησε πάρα πολύ στον Δημοκρατικό Συναγερμό. Και είναι ακόμη η εμπλοκή όσο περισσότερων ανθρώπων, τόσο πολιτικών στελεχών όσο και ανθρώπων από την ευρύτερη κοινωνία, στη διαμόρφωση των πολιτικών μας. Η σκιώδης κυβέρνηση που προτείνουμε είναι ο τρόπος για να φέρουμε μαζί πολιτικά στελέχη, βουλευτές και πολίτες που έχουν συγκεκριμένο αντικείμενο ενδιαφέροντος μαζί, για να εμπλουτίσουν ακόμη περισσότερο την πολιτική μας παρέμβαση.
Τα μεγάλα λάθη
Γιατί ο ΔΗΣΥ δεν άσκησε κριτική στα 10 χρόνια διακυβέρνησης Νίκου Αναστασιάδη; Για διαχείριση του Κυπριακού, για θέματα διαφθοράς κ.λπ.; Εκτός κι αν συμφωνούσατε πλήρως με τον τέως Πρόεδρο και την κυβέρνησή του.
Οι πολίτες ουδέποτε διαχώρισαν τον ΔΗΣΥ από την κυβέρνηση Αναστασιάδη και λογικά έπραξαν. Άρα δεν ήταν θέμα εσωπαραταξιακής σύγκρουσης αλλά αυτοκριτικής για σοβαρά λάθη που έγιναν. Το ότι αφέθηκε, για παράδειγμα, να αιωρείται για καιρό αναπάντητη η ιστορία περί δύο κρατών ή για τον συμβιβασμό με τη διχοτόμηση, ήταν γεγονός απαράδεκτο. Η αποδοχή της παρουσίας της Τουρκίας στην Κύπρο καταργεί τους λόγους ίδρυσης του Δημοκρατικού Συναγερμού. Το ότι επετράπη σε γεγονότα όπως οι Σεϋχέλλες ή η μη έγκαιρη διόρθωση της πολιτικής μας για τα διαβατήρια, που οδήγησε σε μια προσωρινή σύγκρουση με την Ευρώπη, να αποτελέσουν κηλίδα που αμαύρωσε το τεράστιο έργο της κυβέρνησης, ήταν μεγάλα λάθη με τα οποία αδικήσαμε τους ίδιους τους εαυτούς μας. Σας λέω παραδείγματα που προσωπικά είχα αντιδράσει και έγκαιρα. Πρέπει να διδαχθούμε από αυτά τα λάθη για να μην επιτρέψουμε ποτέ ξανά να πληγεί η υπερηφάνεια και η αξιοπρέπεια της παράταξης με αυτόν τον τρόπο.
Απολιτίκ και likes…
Είναι η εποχή των απολιτίκ και στον ΔΗΣΥ; Ή είναι ένας νέος τρόπος άσκησης πολιτικής;
Είναι αλήθεια ότι η εικόνα έχει κυριαρχήσει ως πολιτική πρακτική αυτή τη χρονική περίοδο. Η εικόνα μπορεί να σε πάει μέχρι το σημείο που θα κληθείς να αντιμετωπίσεις τα πραγματικά προβλήματα και τις προκλήσεις. Εκείνη την ώρα, οι αποφάσεις σου πρέπει να είναι καθαρά πολιτικές. Αυτό που ονομάζεται απολιτίκ ή πολιτική του Instagram, επισκίασε μόνο προσωρινά την πολιτική ουσία. Η πρόβλεψή μου είναι ότι η κυριαρχία της εικόνας θα αποτελέσει την αφορμή για να επανέλθει πολύ σύντομα η πολιτική στο προσκήνιο. Κανένα ζήτημα δεν θα λυθεί και κανένα μέλλον δεν θα διαμορφωθεί από τα likes στα κοινωνικά δίκτυα.
Ο Νίκος Χριστοδουλίδης χρειάζεται τον σοβαρό και υπεύθυνο Δημοκρατικό Συναγερμό στο δύσκολο έργο που έχει αναλάβει.
Τι σημαίνει «υπεύθυνη αντιπολίτευση»;
Στην ερώτηση «τι σημαίνει ο ΔΗΣΥ είναι ‘‘υπεύθυνη αντιπολίτευση’’ και στο σχόλιο ότι αυτή η φράση θυμίζει «ΔΗΠΑ στη διακυβέρνηση Αναστασιάδη, που στα καλά και τη μοιρασιά ήταν συμπολίτευση, και στα δύσκολα αντιπολίτευση», ο Μιχάλης Σοφοκλέους απάντησε ότι ο Δημοκρατικός Συναγερμός έχει εθνική και κοινωνική ευθύνη. «Από τα πρώτα κιόλας βήματα αυτής της κυβέρνησης, διαφαίνεται πόσο χρειάζεται έναν υπεύθυνο Δημοκρατικό Συναγερμό, που να στηρίζει σωστές πολιτικές αποφάσεις. Ο ΔΗΣΥ όμως έχει εξίσου μεγάλη ευθύνη να αντιστέκεται σε οτιδήποτε θα πάρει τη χώρα πίσω, ακόμη και στην αδράνεια. Σωστά ανοίξαμε την πόρτα στο ειδικό καθεστώς συμμετοχής του Προέδρου Νίκου Χριστοδουλίδη στο Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα. Σωστά δεσμευτήκαμε ότι δεν θα αφήσουμε την Κύπρο χωρίς προϋπολογισμό. Θα είμαστε υπεύθυνοι απέναντι στην κυβέρνηση Χριστοδουλίδη, διατηρώντας όμως την πλήρη αυτονομία, τη φυσιογνωμία, τις θέσεις, τις αρχές και τις αξίες αυτής της παράταξης. Και θα πρέπει παράλληλα και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας να αποδείξει τον σεβασμό του απέναντι στην ιστορική μας παράταξη» διευκρίνισε, τονίζοντας ότι «ο Νίκος Χριστοδουλίδης χρειάζεται τον Δημοκρατικό Συναγερμό στο δύσκολο έργο που έχει αναλάβει».
Ο ΔΗΣΥ πρέπει να παραμένει πέντε χρόνια στην αντιπολίτευση;
Η θέση η δική μου είναι σαφής. Ο Δημοκρατικός Συναγερμός και λόγω της ψήφου του λαού, αλλά και λόγω της φιλοσοφίας του είναι και πρέπει να παραμείνει η υπεύθυνη αντιπολίτευση του τόπου. Ο ΔΗΣΥ δεν μπορεί να είναι ουρά κανενός. Ούτε και χρειάζεται υπουργεία για να είναι σοβαρός και υπεύθυνος. Αντίθετα, μια επίσημη συμμετοχή του Συναγερμού στην κυβέρνηση αυτή, που έχει άλλους πρωταγωνιστές, θα υπονομεύσει τον ρόλο μας ως οι εγγυητές της σταθερότητας και της προόδου της χώρας και των πολιτών.
Δίνω πολύ μεγάλη έμφαση στους νέους μας. Γιατί χωρίς τον δυναμισμό των νέων γενιών, ο ΔΗΣΥ δεν μπορεί να έχει μέλλον.
Ο νέος Συναγερμός
Κληθείς να πει «ποιος θα πρέπει να είναι ο Συναγερμός του 2023», ο Μιχάλης Σοφοκλέους απάντησε πως ο νέος Συναγερμός πρέπει να είναι μεγάλος, σοβαρός και αυθεντικός. «Αυθεντικός για να έχει ξανά ως προμετωπίδα τις αρχές και τις αξίες του που με συνέπεια θα αποτελούν το θεμέλιο των σύγχρονων πολιτικών του. Σοβαρός στην πολιτική του παρέμβαση, το πολιτικό του βάθος, το όραμα και τις προτάσεις μας για το μέλλον της χώρας. Μεγάλος, φέρνοντας ξανά πίσω όσους έχουν απομακρυνθεί από την παράταξη, αλλά και απευθυνόμενος στην ευρύτερη κοινωνία», ανέφερε, επιμένοντας ότι «ο ΔΗΣΥ είναι καταδικασμένος να ηγείται και όχι να άγεται».
Πώς θα γίνει ο Συναγερμός αυτό που μόλις έχετε περιγράψει;
Πιστεύω σε τέσσερις προτεραιότητες: Πρώτο, να εκσυγχρονίσουμε τις δομές μας και να οργανώσουμε καλύτερα τη ζύμωση και τον διάλογο. Δεύτερο, να είμαστε έμπρακτα πιο κοντά στη βάση μας. Τρίτο, να συνομιλήσουμε και να ενθουσιάσουμε ξανά το κοινωνικό μας ακροατήριο με μεγάλη έμφαση στους νέους ανθρώπους. Και τέταρτο, να επικυρώσουμε τη σημαντικότητά μας για τη σταθερότητα και την πρόοδο της Κύπρου και την επιβίωση του κυπριακού ελληνισμού. Δίνω πολύ μεγάλη έμφαση στους νέους μας. Γιατί χωρίς τον δυναμισμό των νέων γενιών, ο ΔΗΣΥ δεν μπορεί να έχει μέλλον. Είναι δουλειά της ηγεσίας της ίδιας, όλων εμάς, να συνομιλήσουμε με τους νέους του τόπου μας ως ίσοι προς ίσους και όχι από καθ’ έδρας ή μέσω «γονικών αντιπροσώπων». Να τους βρούμε στα πανεπιστήμια, στις καφετέριες, στους χώρους δουλειάς, να τους μιλήσουμε και να τους ακούσουμε. Αυτό θα είναι η πρώτη μου έγνοια, εάν τα μέλη του κόμματος με εμπιστευθούν στη θέση του αναπληρωτή προέδρου.
Ο Αβέρωφ προσέφερε με αυτοθυσία στον τόπο και το κόμμα, και αυτό θα πρέπει να του αναγνωριστεί από την παράταξη.
Με κηδεμόνες;
Πόσο εύκολο είναι να απογαλακτιστούν στελέχη και κόμμα από Νίκο Αναστασιάδη και Αβέρωφ Νεοφύτου; Και οι δυο έχουν ανοίξει πολιτικά γραφεία και παραμένουν ενεργοί στην πολιτική… και στο κόμμα, απ’ ότι φαίνεται από τα πρώτα δείγματα γραφής.
Δεν έχουμε καμία πολυτέλεια και κανένα δικαίωμα να παραγράφουμε ηγέτες της παράταξης, όπως ο Νίκος Αναστασιάδης και ο Αβέρωφ Νεοφύτου. Χρειαζόμαστε τη γνώση και την τεράστια εμπειρία του Προέδρου Αναστασιάδη. Κυβέρνησε την Κύπρο για δέκα χρόνια όπου η χώρα ορθοπόδησε και αναστήθηκε από την οικονομική καταστροφή. Όπως και χρειαζόμαστε ενεργό στην πολιτική τον Αβέρωφ Νεοφύτου με τις κορυφαίες ικανότητες και την αντίληψη που διαθέτει. Ο Αβέρωφ προσέφερε με αυτοθυσία στον τόπο και το κόμμα, και αυτό θα πρέπει να του αναγνωριστεί από την παράταξη, γιατί υπάρχει έντονο και δικαιολογημένο το αίσθημα της αδικίας για τον τέως πρόεδρο του ΔΗΣΥ. Τους θέλουμε κοντά μας και τους δύο. Όχι για να μας ποδηγετούν, αλλά για να μας εμπλουτίζουν.
Θέλω η Αννίτα Δημητρίου να ηγείται κοιτάζοντας μόνο μπροστά, ποτέ πίσω από την πλάτη της, φοβούμενη ότι κάποιος πίσω της κρατάει «μαχαίρι».
Η Αννίτα να κοιτάζει μπροστά
Με πρόεδρο του ΔΗΣΥ την Πρόεδρο της Βουλής, ο αναπληρωτής θα είναι περίπου και πρόεδρος του Συναγερμού;
Κατηγορηματικά όχι. Εγώ θέλω να είμαι εκεί για να ενισχύω την πρόεδρο και την συλλογική μας προσπάθεια, και όχι για να την υποκαθιστώ. Θέλω η Αννίτα Δημητρίου να ηγείται κοιτάζοντας μόνο μπροστά, ποτέ πίσω από την πλάτη της, φοβούμενη ότι κάποιος πίσω της κρατάει «μαχαίρι». Στόχος μου είναι να είμαστε με την πρόεδρο του ΔΗΣΥ σε απόλυτη αρμονία. Γι’ αυτό μιλάω για ασφάλεια στην ηγεσία και προοπτική στην κοινωνία. Έχουμε σήμερα στον ΔΗΣΥ μια ευκαιρία να επανεκκινήσουμε την παράταξη και να τη φέρουμε στο σημείο που της αξίζει. Να ξεκινάμε κάθε εκλογές με στόχο την άνοδο και όχι τον περιορισμό της απώλειας. Είμαι αισιόδοξος για το μέλλον του Συναγερμού και πιστεύω ότι κάθε Συναγερμικός πρέπει να είναι. Φτάνει να συμπληρώσουμε την ηγεσία με τον σωστό τρόπο και τα σωστά κριτήρια και να κοιτάζουμε πλέον μόνο μπροστά, απευθυνόμενοι στη βάση μας και την κοινωνία.
Η γυναίκα του Καίσαρα
Κατά τη γνώμη σας, πόσο μεγάλο είναι το πρόβλημα τής διαφθοράς στον τόπο μας; Πώς θα το περιορίσουμε;
Το πρόβλημα της διαφθοράς στη ρίζα του λύνεται μόνο με θεσμικό τρόπο. Με νομοθεσίες αλλά και την καλλιέργεια νοοτροπίας που επιβάλλει τη λογοδοσία και τη διαφάνεια. Βεβαίως υπάρχει θέμα διαφθοράς στην Κύπρο, όχι στον βαθμό που σήμερα πιστεύουν οι πολίτες, αλλά αυτό δεν λέει κάτι. Ισχύει η ρήση για τη γυναίκα του Καίσαρα που δεν πρέπει απλά να είναι, αλλά να φαίνεται κιόλας τίμια.
Παράδεισος στην ανατολική Μεσόγειο
Πώς βλέπετε την Κύπρο το 2030;
Η Κύπρος έχει όλες τις προοπτικές να είναι ένας παράδεισος στην ανατολική Μεσόγειο, σημείο συνεργασίας στην περιοχή και χώρα που εξασφαλίζει την ευημερία, ακόμη και την ευτυχία στους πολίτες της. Υπάρχουν, όμως, πράγματα που πρέπει να γίνουν τα επόμενα πέντε χρόνια για να είναι η χώρα μας ανταγωνιστική. Τα ζητήματα της πράσινης μετάβασης, του ψηφιακού μετασχηματισμού και της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης επείγουν, και θα είναι έγκλημα αν δεν προχωρήσουν. Θα καταδικάσουμε γενιές Κυπρίων εάν μπει φρένο ή αδρανήσουμε μπροστά σε αυτές τις ανάγκες. Και υπάρχουν και τα κορυφαία ζητήματα του Κυπριακού, της Ενέργειας, της θέσης μας στην Ευρώπη και την περιοχή. Δημιουργείται μια νέα ευκαιρία, ίσως η τελευταία για το Κυπριακό. Πρέπει να κάνουμε το παν για να μην πάει χαμένη.