Δαίμονες (2)

Ρώτησαν τον υποψήφιο τότε Δημήτρη Χριστόφια, πριν από τις προεδρικές εκλογές, γιατί θα έπρεπε να τον ψηφίσει ο λαός. «Για την ανθρωπιά μου!», απάντησε. Η οποία «ανθρωπιά» προφανώς αποτελεί πολιτικό επιχείρημα περιωπής και πρέπει να διαφημίζεται από τον αυτόκλητο φέροντα αυτής της ιδιότητας.

Ο Πρόεδρος Χριστόφιας ασφαλώς και δεν εξελέγη για την «ανθρωπιά» με την οποία πίστωνε τον εαυτό του, αλλά επειδή το ΔΗΚΟ αποφάσισε να τον ψηφίσει στον δεύτερο γύρο. Η καταφυγή όμως σε ηθικοπλαστικά ψευδοεπιχειρήματα και ψευτοδιλήμματα, για να καλυφθούν πολιτικές ανεπάρκειες και δυσκολίες, αποδεικνύεται η μοναδική επικοινωνιακή στρατηγική που μπορεί και θέλει να εφαρμόσει η παρούσα κυβέρνηση. Περί πολιτικών απαντήσεων και αντιπαράθεση επιχειρημάτων ούτε λόγος…

Διαβρώνει το εσωτερικό μέτωπο η κριτική, υπονομεύουν τον Πρόεδρο οι ανησυχίες, χειροβομβίδα για την οικονομία οι αγωνίες για την κακή πορεία της, το πραξικόπημα, «δεν είναι εμείς που φταίμε», μας είπαν οικοκυρές κ.ο.κ. αποτελούν μονότονες, επαναλαμβανόμενες καθημερινά και χωρίς περιεχόμενο απαντήσεις για οποιοδήποτε θέμα.

Με κορυφαία ατάκα για τις σοβαρές επικρίσεις ότι αποτελούν «προσωπική επίθεση κατά του Προέδρου». Λες και οι Κύπριοι κλήθηκαν το 2008 να εκλέξουν ιερή αγελάδα και όχι Πρόεδρο μιας δημοκρατικής πολιτείας!

Η κυβέρνηση αυτή ούτε την πίεση αντέχει ούτε την κριτική. Είναι προφανές ότι βρίσκεται υπό καθεστώς έντονης πίεσης και φόρτισης, το οποίο την έχει αποσυντονίσει. Κρατάει πολλά καρπούζια κάτω από μια μασχάλη που δεν τα χωράει. Τα τεράστια ρίσκα που πήρε στο Κυπριακό, επενδύοντας τα πάντα στη φιλία με τον κ. Ταλάτ, στρατηγική που έχει πλήρως καταρρεύσει.

Την αγωνία να μη χάσει και το ΔΗΚΟ μετά την ΕΔΕΚ από την κυβέρνηση, παρά τις κάθετές τους διαφωνίες σε όλα ανεξαιρέτως τα θέματα. Την αδήριτη ανάγκη να παρθούν επιτέλους μέτρα για την οικονομία, διότι τα προβλήματα, αν δεν περιοριστούν τα έξοδα, θα είναι ιδιαίτερα εμφανή πριν από το 2013. Τέλος, αν προσθέσουμε τη σοβαρή πιθανότητα να μην έχουν ΑΚΕΛ και ΔΗΚΟ πλειοψηφία στη νέα Βουλή, θα αντιληφθούμε σε τι καθεστώς πανικού και σύγχυσης έχουν περιέλθει.

Η στρατηγική του «καημένου» είναι μια ιδιαίτερα προσφιλής διέξοδος πολλών Κυπρίων πολιτικών. Όταν βρίσκονται σε δυσκολία, προσπαθούν να εμφανιστούν ως θύματα, για να κερδίσουν τη συμπάθεια. Για τον κ. Χριστόφια, όμως, αποτελούσε πάντα ευαγγέλιο.

Το 2004 από το Μπούργκενστοκ, ο τότε πρόεδρος της Βουλής μιλούσε τηλεφωνικώς στο ραδιόφωνο του Άστρα και με λυγμούς ψέλλιζε «είμαστε και εμείς άνθρωποι…». Η πολιτική μάλιστα των χριστοφιακών δακρύων είχε γίνει ιδιαίτερα δημοφιλής κατά την προεκλογική περίοδο, όπου χρειαζόταν απλά ένα παιδικό χαμόγελο για να ξεσπάσει ο νυν Πρόεδρος σε λυγμούς, προκειμένου να αποδείξει ή να επιδείξει την «ανθρωπιά» του.

Κάτω από τις συνθήκες που περιγράψαμε πριν, η στρατηγική του «καημένου» δεν επαρκούσε και χρειάστηκε ενίσχυση.

Ανακαλύφθηκαν προσπάθειες ακόμη και φυσικής εξόντωσης του Προέδρου μέσα από ένα σχόλιο σε μπλογκ στο Διαδίκτυο. Συνελήφθησαν άτομα που μοίραζαν φυλλάδια, παίρνοντας την Κύπρο πολλά χρόνια πίσω. Πέντε με έξι νεαροί φωνάζουν εναντίον του Προέδρου και όλο το σύστημα κυβέρνησης και ΑΚΕΛ τούς επιτίθεται, με το να οπτασιάζεται ακροδεξιές φασιστικές συνωμοσίες και δίνοντάς τους υπόσταση.

Πρόσφατα είδαμε ξανά τον Πρόεδρο της χώρας να κλαίει. Όχι γιατί του έκανε κάποιος κάτι, αλλά επειδή ο ίδιος έπεσε στον λάκκο που πήγε να σκάψει για τους αντιπάλους του. Μόνος του έσπειρε ανέμους, μόνος του θέρισε θύελλες, αλλά έπρεπε να εφευρεθούν τα «σκοτεινά κέντρα που απεργάζονται το κακό», για να αναλάβουν την ευθύνη!

«Προσπαθούν να μας δολοφονήσουν πολιτικά», τσίριξε ο Πρόεδρος. «Αυτή η προσπάθειά τους ΔΕΝ θα περάσει», διακήρυξε μέσα από ρυάκι δακρύων.

Το ότι η Δημοκρατία έχει ανάγκη ηγέτη από Πρόεδρο και όχι μοιρολογήτρα φαίνεται να αποτελεί για τον κ. Χριστόφια ασήμαντη λεπτομέρεια. Προέχει το προφίλ του ανθρώπου που είναι κρίμα… Και για να γλυτώσουμε την ουσία της κυβερνητικής αποτυχίας, το δημοκρατικό επιχείρημα καταντά να είναι το να τραγουδηθούν δραματικά οι στίχοι του Σιδερά και του Καρβέλα: «Με κατατρέχουν, με εξουσιάζουν, φρικιά και δαίμονες, πίσω μου τρέχουν και με προστάζουν, τα μυαλά μου έχουν γεμίσει ιδέες έμμονες-Δαίμονες!».

Καλό Πάσχα σε όλους!

Υ.Γ. Το άρθρο αποτελεί εξέλιξη ομότιτλου άρθρου που δημοσιεύθηκε στις 28/12/2009.