Αδιαμφισβήτητα, οι τελευταίες δύο εβδομάδες παίζουν πολύ καθοριστικό ρόλο σε κάθε εκλογική αναμέτρηση. Κατ’ αρχάς είναι η περίοδος που ασχολούνται με τις εκλογές οι πιο «δύσκολοι» ψηφοφόροι. Όσοι δεν αποφάσισαν ποιον και εάν θα πάνε να ψηφίσουν, αλλά και όσοι δεν είναι βέβαιοι για την επιλογή τους. Αλλά, κυρίως, διότι αυτό ακριβώς το δεκαπενθήμερο ανεβάζουν τις στροφές στο μέγιστο οι κομματικοί μηχανισμοί, που στην Κύπρο και πολύ έμπειροι είναι και πολύ αποτελεσματικοί.
Όσο και αν φαίνεται οξύμωρο στην εποχή μας, σε αυτές τις εκλογές οι μηχανισμοί αποκτούν ακόμη μεγαλύτερη αξία από την ήδη εξαιρετικά σημαντική. Κι αυτό γιατί οι εκλογές που διανύουμε ελάχιστα έχουν να επιδείξουν σε επίπεδο προεκλογικών εκστρατειών, ατζέντας, προτάσεων και διλημμάτων. Στη συντριπτική της διάρκεια, η εκστρατεία όλων των υποψηφίων αναλώθηκε στην ανάδειξη των προσωπικών προτερημάτων τους και –κυρίως– στην εξόντωση της αξιοπιστίας και ικανότητας των αντιπάλων. Τα διλήμματα έχουν επίσης να κάνουν με τους ανθρώπους. Από το ψηφίστε τον Α΄ για να μην εκλεγεί ο Β΄, μέχρι το δεν πρέπει να συμμετέχει ο Α΄ ή ο Β΄ κομματικός σχηματισμός στην κυβέρνηση. Στο καθαρά «εκλογολογικό» επίπεδο, οι προεδρικές του 2013 θα μείνουν στην ιστορία ως οι πιο προσωποκεντρικές και οργανωτικού χαρακτήρα εκλογές μετά την εισβολή.
Τα ζητούμενα της αναμέτρησης είναι δύο πολύ συγκεκριμένα. Εάν ο κ. Αναστασιάδης θα εκλεγεί από τον πρώτο γύρο και ποιος από τους κυρίους Μαλά και Λιλλήκα θα είναι δεύτερος. Το τι θα γίνει με αυτά τα δύο θέματα, δεν θα καθορίσει απλώς το εκλογικό αποτέλεσμα και την επόμενη διακυβέρνηση, αλλά θα παίξει τον σημαντικότερο ίσως ρόλο στις πολλές προεκτάσεις που οι εκλογές θα έχουν στην εσωτερική πολιτική σκηνή.
|
Στις πιο οργανωτικού χαρακτήρα εκλογές από την εισβολή, ήρθε η ώρα των μηχανισμών |
Η στρατηγική της επιδίωξης εκλογής από τον πρώτο γύρο, είναι μια απολύτως λογική και ορθή επιλογή από τον κ. Αναστασιάδη και τους συνεργάτες του. Είναι μεν ψηλός ο πήχης, αλλά ο στόχος είναι εφικτός από τη μία και από την άλλη δεν επιτρέπει περιθώρια ψήφων στρατηγικής σε άλλους τον πρώτο γύρο με την προοπτική του δεύτερου. Εξακολουθώ να πιστεύω ότι ο κ. Αναστασιάδης μπορεί να το πετύχει, παρά το ότι οι δημοσκοπήσεις μέχρι σήμερα δεν το δείχνουν. Το μειονέκτημα βέβαια, είναι ότι πλέον – και από την ώρα που ο ΔΗΣΥ εδώ και μήνες είναι σε κατάσταση πλήρους συσπείρωσης, η επιτυχία επαφίεται αποκλειστικά στην δεδομένη οργανωτική δεινότητα του μηχανισμού του ΔΗΚΟ. Όχι ότι αυτή δεν είναι αξιοθαύμαστη. Κάθε άλλο. Την έχω ζήσει –ως αντίπαλος δυστυχώς– τη δεύτερη Κυριακή του 2008 και την έχω δει να γυρίζει σε χρόνο μηδέν το εκλογικό αποτέλεσμα. Οι υπαρκτές δυνατότητες επιτυχίας, ωστόσο, θα ήταν πολύ μεγαλύτερες, αν η όλη προσπάθεια συνοδευόταν και από μια δομημένη και πολυεπίπεδη προεκλογική εκστρατεία προτάσεων, οράματος, ελπίδας και προοπτικής επανεκκίνησης του τόπου. Ο πολίτης επιζητά από τον κ. Αναστασιάδη λόγους για να μπορέσει να τον εμπιστευθεί τόσο ως πρόσωπο, όσο και ως πολιτική.
Στη μάχη της δεύτερης θέσης, τα πράγματα για τον κ. Μαλά επικεντρώνονται στο εξής ένα. Τη συσπείρωση του ΑΚΕΛ και τον περιορισμό της αποχής. Ήδη η εκστρατεία του κ. Μαλά τα έχει γυρίσει όλα στο κόκκινο, σε μια ύστατη προσπάθεια αναζωπύρωσης του ΑΚΕΛικού κομματικού πατριωτισμού. Δεν ξέρω πόσο αποτελεσματικό θα είναι αυτό το μέτρο στους μισούς περίπου ψηφοφόρους του κόμματος που θεωρούν τη διακυβέρνηση Χριστόφια επιζήμια για τον τόπο. Το σίγουρο είναι ότι μέχρι τις 17 του μηνός θα δοκιμαστεί πόσο ακόμη αντέχει το σύστημα «πόρτα-πόρτα» των στελεχών του ΑΚΕΛ. Το οποίο πιθανόν να έχει υποστεί κόπωση μετά από τόσες αναμετρήσεις που καλείται να «σβήσει» τις φωτιές.
Ο κ. Λιλλήκας τέλος, έχει δύο αποστολές. Να αντέξει την οργανωτική πίεση του ΑΚΕΛ από τη μία και της συνεργασίας ΔΗΣΥ – ΔΗΚΟ από την άλλη. Θα είναι τεράστια αυτές τις μέρες. Από την άλλη, θα πρέπει να διευρύνει την επιρροή του με εισροές από όλους τους χώρους, με μοναδικό επιχείρημα ότι μόνο αυτός έχει μια αμυδρή ελπίδα να νικήσει τον κ. Αναστασιάδη στον 2ο γύρο. Είναι πολύ δύσκολο εγχείρημα.