Συνέντευξη στην Εφημερίδα “Ο Φιλελεύθερος” και τη δημοσιογράφο Ανδρούλα Ταραμουντά.
Θέτει τον δάκτυλο επί τον τύπον των ήλων και χωρίς περιστροφές δηλώνει ότι ως συναγερμικό στέλεχος ακούει την καμπάνα που κτυπά για το Δημοκρατικό Συναγερμό. Ο Μιχάλης Σοφοκλέους σημειώνει ότι μια νέα μεγάλη αποστολή, που μόνο το κόμμα του Κληρίδη μπορεί να επιτύχει, βρίσκεται ενώπιον του σύγχρονου ΔΗΣΥ: Χρειάζεται, περισσότερο από ποτέ, να κτίσει την πολιτική από την αρχή.
Παραδέχεται ότι το πρόβλημα για την παράταξή του ξεκινά από το ότι κυβέρνηση και κόμμα, έδωσαν την εικόνα ότι υποβιβάζουν τον εαυτό τους στο ρόλο του «διαχειριστή της πολυκατοικίας», αντί του διαμορφωτή της νέας εποχής. Διαμηνύει πως χρειάζεται να σημάνει πολιτικός συναγερμό για να αποκατασταθεί στην Κύπρο ο θεσμός της πολιτικής. Θέση του; Ότι οι συναγερμικοί πρέπει να ψηφίσουν το κόμμα τους, κάνοντας επιλογές ουσίας, που θα διορθώνουν την παράταξη και θα τους καταστήσουν περήφανους ξανά.
Το στοίχημα για το νέο ΔΗΣΥ είναι να πείσει για τη σοβαρότητα και την ευθύνη με την οποία αντιμετωπίζει την κατάσταση μού είχατε επισημάνει σε μια παλαιότερη κουβέντα που κάναμε. Τώρα τι λέτε;
Σήμερα, με την πολιτική ζωή και τους θεσμούς σε ένα φαύλο κύκλο, αυτή η ανάγκη είναι ακόμη μεγαλύτερη. Έχουμε θεσμική κρίση στη χώρα που εάν δεν αντιμετωπιστεί με πράξεις θα ζήσουμε δυστυχώς μια νέα μεγάλη περιπέτεια. Είναι σε αυτό το πλαίσιο που επιμένω ότι απαιτείται μία πλήρης επανεκκίνηση στο Δημοκρατικό Συναγερμό, με υπόβαθρο τις αρχές του και αιχμή του δόρατος ένα πλήρες νέο όραμα για τη χώρα. Το να μηρυκάζουμε τα προβλήματα απλά βαθαίνει τη φαυλότητα που σήμερα βιώνουμε. Στην κρίση να απαντήσουμε ανοίγοντας νέους δρόμους.
Ο Συναγερμός ονομάστηκε το 1976 Δημοκρατικός, για να τονίσει την ανάγκη να εμπεδωθεί στην Κύπρο η δημοκρατία. Αντίστοιχα, σήμερα, χρειάζεται να σημάνει πολιτικός συναγερμός, για να αποκατασταθεί στην Κύπρο ο θεσμός της πολιτικής. Μια νέα μεγάλη αποστολή, που μόνο το κόμμα του Κληρίδη μπορεί να επιτύχει. Χρειάζεται, περισσότερο από ποτέ, να κτίσουμε την πολιτική από την αρχή.
Ο Συναγερμός ονομάστηκε το 1976 Δημοκρατικός, για να εμπεδωθεί στην Κύπρο η δημοκρατία. Σήμερα, χρειάζεται να σημάνει πολιτικός συναγερμός, για να αποκατασταθεί στην Κύπρο ο θεσμός της πολιτικής.
Ανοίγει δρόμους ή απλώς διαχειρίζεται μια κατάσταση διόλου ευχάριστη για να μην πω καταθλιπτική για ένα κόμμα που δημιουργήθηκε για να αλλάξει πολλά στο κυπριακό κομματικό σκηνικό;
Μα όλο το πρόβλημα ξεκινά από το ότι η παράταξη, κυβέρνηση και κόμμα, έδωσαν την εικόνα ότι υποβιβάζουν τον εαυτό τους στο ρόλο του «διαχειριστή της πολυκατοικίας», αντί του διαμορφωτή της νέας εποχής. Όσο και αν η φθορά μίας κυβερνητικής θητείας 8 χρόνων, παρά το τεράστιο και πρωτοφανές κυβερνητικό έργο, είναι φυσιολογική. Και ακόμη και για μία κυβέρνηση που κλήθηκε να διαχειριστεί τις δύο μεγαλύτερες κρίσεις μετά την εισβολή, αυτή του κινδύνου άτακτης χρεωκοπίας το 2013 και την παγκόσμια κρίση της πανδημίας. Παρά τα αντικειμενικά αξιοθαύμαστα αποτελέσματα, χρειάστηκε να ληφθούν αποφάσεις που άφησαν τραύματα. Το αντίδοτο μας δεν μπορεί να είναι άλλο από ένα πλήρες και ευδιάκριτο στον κάθε πολίτη σχέδιο για τη χώρα, που θα εφαρμόζεται ευλαβικά. Να διορθώσουμε τη λειτουργία της Κύπρου εσωτερικά, να δημιουργήσουμε τις συνθήκες για τη μεσαία τάξη να ακμάσει ξανά και τους νέους μας να σχεδιάζουν ένα λαμπρό μέλλον στη χώρα τους. Τέτοιο σχέδιο είναι το πρόγραμμα διακυβέρνησης, το οποίο, δυστυχώς, παραμερίστηκε. Αυτό το γεγονός, σε συνδυασμό με μια προσπάθεια αποπολιτικοποίησης κυβέρνησης και κόμματος, έκανε τον κόσμο να πιστεύει ότι έχουμε αφεθεί στον αυτόματο πιλότο.
Ο Συναγερμός, όμως, έχει ιστορική ευθύνη να οδηγεί την Κύπρο μπροστά. Η σύγχρονη ηγεσία της παράταξης δεν μπορεί να παραμερίζει αυτή την ευθύνη, οφείλει να την αντιληφθεί και να την αναλάβει πριν είναι πολύ αργά.
Ο Συναγερμός έχει ιστορική ευθύνη να οδηγεί την Κύπρο μπροστά. Η ηγεσία της παράταξης δεν μπορεί να παραμερίζει αυτή την ευθύνη, οφείλει να την αντιληφθεί και να την αναλάβει πριν είναι πολύ αργά.
Τι αξιολόγηση κάνετε ως νέος πολιτικός με ευθύτητα θέσεων και μια λειτουργική σχέση με το Ίδρυμα Γλαύκος Κληρίδης όταν ως κυβέρνηση και κυβερνών κόμμα βρίσκεται στο εδώλιο κατηγορούμενοι για έξαρση της διαφθοράς;
Εμένα δεν μου αρέσει να κρύβομαι και πιστεύω ότι έχω αποδείξει όλα αυτά τα χρόνια για το θάρρος της γνώμης μου. Ευθαρσώς λοιπόν σας λέω ότι ο ΔΗΣΥ αντιμετωπίζει σήμερα κρίση, ακριβώς επειδή είναι το κόμμα του Γλαύκου Κληρίδη και έχει μάθει τον κόσμο του να είναι ο αυστηρότερος κριτής. Οι Συναγερμικοί αντιδρούν έντονα στα παραστρατήματα, δεν ανέχονται τη μετριότητα και δεν συμβιβάζονται με στόχους και οράματα μικρά, ευτελή και ασαφή. Δεν συγχωρούν τις εικόνες αλαζονείας, νεποτισμού και επιδειξιομανίας, που ακολούθησαν τη μεγάλη νίκη των προεδρικών του 2018. Εικόνες που ενισχύθηκαν από την εσφαλμένη ένταση στην επιμονή για το πρόγραμμα των διαβατηρίων και τις μεγάλες αστοχίες στη διαχείριση περιστατικών που εξέθεσαν την Κύπρο, ακόμη και αν δεν αφορούσαν στελέχη της παράταξης.
Η διαχείριση του βίντεο του Al Jazeera ήταν απαράδεκτη. Έγιναν λάθη, όπως τα ταξίδια στις Σεϋχέλλες, με τον τρόπο που έγιναν. Δόθηκαν αφορμές που επέτρεψαν σε άλλους την ευκαιρία να αμφισβητήσουν – αν είναι δυνατόν – την προσήλωση μας στην ελευθερία και τη δημοκρατία. Γεγονότα που όχι μόνο έπρεπε να αποφευχθούν, αλλά να τύχουν ξεκάθαρής παραδοχής και ευθείας απολογίας από την αρχή. Πληγώθηκε η περηφάνεια και το ηθικό πλεονέκτημα της παράταξης, τα συστατικά δηλαδή που τη γιγάντωσαν στα χρόνια του κατατρεγμού. Το δίλημμα όμως είναι: θα αφήσουμε όλα αυτά να ακυρώσουν το τεράστιο κυβερνητικό έργο και να καταστρέψουν την παράταξη, ή θα αποτελέσουν αυτές οι αστοχίες το εφαλτήριο για να διορθωθεί ο Συναγερμός και να επανεύρει τη φυσιογνωμία που του προσέδιδαν οι αρχές και τα ιδανικά του;
Επειδή βρισκόμαστε σε προεκλογική περίοδο, σας απασχολεί το κόστος από όλες αυτές τις καταγγελίες; Όπως και το ενδεχόμενο να φορτωθείτε σε αυτή τη συγκυρία την απώλεια της πρώτης θέσεις στον κομματικό χάρτη, μετά από αρκετές πενταετίες;
Όποιος δεν ανησυχεί ειλικρινά, που οι δημοσκοπήσεις, δύο μήνες πριν τις εκλογές, δείχνουν τους μισούς Συναγερμικούς να σκέφτονται άλλες επιλογές, κατά τη γνώμη μου δεν αξίζει να είναι στέλεχος αυτής της παράταξης. Κτυπάει καμπάνα και εγώ προσωπικά την ακούω. Δεν πιστεύω ότι υπάρχει εθνικόφρονας, δεξιός, κεντροδεξιός ή φιλελεύθερος άνθρωπος, που θέλει ο Συναγερμός να χάσει την επιρροή του. Είναι το σπίτι μας, η πηγή και στέγη των ονείρων μας. Αυτές οι εκλογές, θα καθορίσουν το μέλλον και τις δυνατότητες μας ως πολιτικός χώρος. Κάτι που θα εξαρτηθεί τόσο από το κομματικό ποσοστό, όσο και από τις επιλογές που θα γίνουν εντός της παράταξης.
Θέλουμε τον Συναγερμό, μετά τις εκλογές, ανανεωμένο, κατ’ εξοχήν πολιτικό και βασισμένο στις αρχές του; Θέλουμε τον Συναγερμό επικεντρωμένο στην εθνική δικαίωση μέσα από τη λύση του Κυπριακού και την πρόοδο της χώρας μας; Ή θα έχουμε το φαινόμενο της τυφλής κομματικής αντίδρασης και επιλογών εντός του κόμματος με μόνο κριτήριο την κοινωνική συμπάθεια, που τόσο άσχημα έχουμε πληρώσει; Δική μου γνώμη είναι ότι οι Συναγερμικοί πρέπει να ψηφίσουν το κόμμα τους, κάνοντας επιλογές ουσίας, που θα διορθώνουν την παράταξη και θα μας καταστήσουν περήφανους ξανά.
Η εμπιστοσύνη στους θεσμούς θα επανέλθει από τους δημιουργούς που κτίζουν και όχι από τους δημαγωγούς που απλά γκρινιάζουν και καταστρέφουν.
Πως μπορεί όμως ο κόσμος να ξαναεμπιστευθεί την πολιτική;
Η Κύπρος υποφέρει από υπερβολικούς εγωισμούς, καμώματα και προσωπικές συγκρούσεις χωρίς ίχνος πολιτικής ουσίας. Η Ιστορία δεν επαναλαμβάνεται όμως, παρά μόνον σαν φάρσα. Οι φιλοδοξίες πολλών, από όλους τους χώρους, έχουν φτάσει στο σημείο να μην τους ενδιαφέρει τι θα γίνει η χώρα, φτάνει να κάνουν το δικό τους. Δείτε τις διαφημίσεις των αντιπολιτευόμενων κομμάτων σήμερα. Θα νομίζει κάποιος ότι ζούμε στη χειρότερη χώρα της γης. Δείτε την τοξικότητα, την μισαλλοδοξία και τον λαϊκισμό που εκπέμπουν νέα σχήματα που – κατά τα άλλα – θέλουν να αλλάξουν τον τόπο. Που θέλουν να γίνουν ρυθμιστές της ζωής μας, σπέρνοντας τον τρόμο και τη λογική του «ο θάνατός σου η ζωή μου».
Όταν ένα σπίτι έχει προβλήματα, το διορθώνεις και το ανακαινίζεις, δεν του βάζεις φωτιά. Η λύση στη διαφθορά, είναι η απόλυτη διαφάνεια παντού. Σε όλες τις εκφάνσεις της δημόσιας ζωής και σε όλες τις πράξεις του δημοσίου. Προσωπικά, έχω επικεντρωθεί σε αυτή την προσπάθεια στον ένα χρόνο που είμαι στη βουλή. Η λύση στην πολιτική κρίση, είναι πολιτικές επιλογές αρχών, αξίας και ουσίας και ένα σύγχρονο, ολοκληρωμένο όραμα για τον τόπο. Η λύση στην εθνική κρίση, είναι μια νέα προοπτική στο Κυπριακό, σε συνδυασμό με την γεωστρατηγική αναβάθμιση της χώρας. Η εμπιστοσύνη στους θεσμούς θα επανέλθει από τους δημιουργούς που κτίζουν και όχι από τους δημαγωγούς που απλά γκρινιάζουν και καταστρέφουν.
«Δεν είναι εθνικό να χαρίζεις πατρίδα»
Κριτική προφανώς ακούτε και για το Κυπριακό. Σε αυτή τη φάση πού λέτε ότι πάμε, με ποιες στοχεύσεις και με ποιες προοπτικές;
Αυτή δεν είναι η ώρα της κριτικής για το Κυπριακό. Έχουμε μπροστά μας μια διάσκεψη που θα είναι τρομερά κρίσιμη για το μέλλον του τόπου. Η Πενταμερής θα γίνει στο πλαίσιο μιας διεθνούς συγκυρίας που μπορεί να είναι για εμάς ευνοϊκή. Η Τουρκία, πέραν των τεράστιων οικονομικών της προβλημάτων, πρέπει να διαχειριστεί τα ζητήματα των S-400, της νοτιαονατολικής Μεσογείου, της Συρίας και των Κούρδων, της Λιβύης και τα κρίσιμα Ευρωπαϊκά της θέματα. Επιθυμεί μια επανατοποθέτηση των σχέσεων της με τη Δύση, τόσο με τις ΗΠΑ, όσο και με την ΕΕ και εμείς πρέπει να πετύχουμε το Κυπριακό να είναι μέρος αυτής της διεργασίας. Στόχος μας από την πενταμερή πρέπει να είναι να επαναρχίσουν εντατικά οι ουσιαστικές διαπραγματεύσεις για το Κυπριακό, στη βάση του συμφωνημένου πλαισίου και με επίκεντρο τα θέματα της πολιτικής ισότητας από τη μία και της ασφάλειας και των εγγυήσεων από την άλλη.
Δεν έχουμε άλλο χρόνο να παίζουμε για τη λύση του εθνικού θέματος. Αρκετή εκμετάλλευση έχει τύχει η εθνική μας υπόθεση, για να κτίζονται από πολλούς πολιτικές καριέρες. Δεν αντέχει άλλο κανένας, ούτε στο εσωτερικό και, κυρίως, ούτε στο εξωτερικό, τις παραφιλολογίες που ακούγονται από την πλευρά μας. Θέλω να επαναλάβω ότι η διχοτόμηση, είτε δια της υπογραφής μας, είτε δια της ανοχής μας, η ίδια διχοτόμηση θα είναι. Θα κατοχυρώνει την παρουσία της Τουρκίας εντός της Κύπρου και θα θέσει σε μεγάλο κίνδυνο την φυσική επιβίωση του Ελληνισμού στην ιδιαίτερη μας πατρίδα. Αυτές τις μέρες που γιορτάζουμε τα 200 χρόνια από την επανάσταση του ’21, ας βάλουμε σε πρώτη προτεραιότητα την αδήριτη εθνική αποστολή να μην κάνουμε δώρο τη μισή Κύπρο στην Τουρκία, για να έχουμε – υποτίθεται – το κεφάλι μας ήσυχο. Δεν είναι εθνικό να χαρίζεις πατρίδα.
Το ερώτημα σήμερα για τον κάθε πολίτη είναι εάν απλά θα γκρινιάζει ή αν θα κτίσουμε μαζί, όσοι έχουμε την ψυχραιμία και την ευγενή φιλοδοξία, την πολιτική από την αρχή και την επόμενη ημέρα της χώρας μας
ΟΙ ΔΗΜΟΣΚΟΠΗΣΕΙΣ ΔΕΙΧΝΟΥΝ ΒΟΥΛΗ – ΒΑΒΕΛ
Όπως όλα δείχνουν το αντίδοτο σε όλη αυτή την αμφισβήτηση των πάντων είναι δυστυχώς ο λαϊκισμός. Σάς προβληματίζει καθόλου ότι η επόμενη Βουλή ενδέχεται να μην είναι λειτουργική και να επικρατεί το «εγώ» η προσωπική αυτοδικαίωση και όχι το «εμείς» και μίνιμουμ κοινές συγκλίσεις;
Σήμερα, οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι η χώρα οδεύει σε μια Βουλή Βαβέλ, όπου καμία απόφαση δεν θα μπορεί να ληφθεί στα επόμενα δύο χρόνια. Κινδυνεύουμε να βιώσουμε ότι πέρασαν τα προηγούμενα χρόνια στην Ελλάδα με τον ΣΥΡΙΖΑ, την Ιταλία με τον Πέπε Γρίλο, την Ισπανία με τους Ποδέμος, την Βρετανία με το Brexit, ακόμη και τις ΗΠΑ με τον Τράμπ. Τον απόλυτο θρίαμβο του λαϊκισμού και την κυριαρχία της αδιέξοδης γκρίνιας. Ήδη βλέπουμε μικρούς και ετερόκλιτους κομματικούς σχηματισμούς να στήνουν πανηγύρι αντίδρασης, χωρίς να έχουν τίποτα να προτείνουν και καμία ξεκάθαρη θέση. Δεν πιστεύω ότι είναι αυτή η Κύπρος που θέλουμε. Και το ερώτημα σήμερα για τον κάθε πολίτη είναι εάν απλά θα γκρινιάζει ή αν θα κτίσουμε μαζί, όσοι έχουμε την ψυχραιμία και την ευγενή φιλοδοξία, την πολιτική από την αρχή και την επόμενη ημέρα της χώρας μας, διορθώνοντας ασφαλώς τα σοβαρά λάθη που έχουν γίνει.