Και επισήμως η Κύπρος βγήκε από το μνημόνιο στο τέλος του Μάρτη. Μέσα σε τρία χρόνια και χωρίς να αξιοποιήσει ολόκληρο το ποσό που είχε προβλεφθεί. “That was short! Cyprus bounces back!” (Αυτό ήταν σύντομο! Η Κύπρος αντεπιτίθεται!) λέει το CNBC στο σχετικό του ρεπορτάζ, κατοχυρώνοντας το κύρος και την ποιότητα της αξιοπιστίας που η χώρα μας έχει αποκτήσει τα τελευταία τρία χρόνια.
Η Κύπρος παρουσίασε ανάπτυξη 1.6% το 2015. Όχι μόνο βγήκαμε από την ύφεση αλλά πάμε καλύτερα και από τις καλύτερες των προβλέψεων. Η ανεργία δειλά δειλά άρχισε να μειώνεται, νέα μαγαζιά, επιχειρήσεις, διεθνείς επενδύσεις, δειλά δειλά, ξεμυτίζουν, οι τράπεζες αναδιαρθρώνουν με καλούς πλέον ρυθμούς δάνεια και δειλά δειλά, και πάλι, ξεκινούν να δανείζουν και να λειτουργούν ως τράπεζες.
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας ανακοίνωσε ήδη αναπτυξιακά έργα εκατοντάδων εκατομμυρίων στις επαρχίες. Το λιμάνι της Λεμεσού έχει εμπορικοποιηθεί ανοίγοντας τεράστιες προοπτικές για το εμπόριο. Το καζίνο είναι επιτέλους σε τροχιά τελικής επιλογής του επενδυτή. Κυρίως όμως έχουμε άλλους δείκτες που δείχνουν την βελτίωση της κατάστασης. Η εγγραφή νέων εταιρειών, οι πωλήσεις ακινήτων, ο τουρισμός και, κυρίως, το λιανικό εμπόριο και οι υπηρεσίες παρουσιάζουν ραγδαία άνοδο στην δραστηριότητά και τον κύκλο εργασιών τους. Στα δε κοινωνικά παντοπωλεία που υπάρχουν ακόμη, από τις 15 περίπου χιλιάδες οικογένειες που βοηθούνταν το 2014, σήμερα ο αριθμός αυτός έχει περιοριστεί στις 5 χιλιάδες.
|
Το κυρίαρχο ερώτημα όμως είναι: Γιατί ενώ τα θετικά στοιχεία είναι αδιάψευστα, το κλίμα είναι ακόμη βαρύ; |
Αυτή είναι η μεγάλη εικόνα. Και αυτά είναι τα αποτελέσματα μιας υπεύθυνης πολιτικής που προτίμησε τον δύσκολο δρόμο για να μπορεί να έχει αποτελέσματα. Δεν θα κουραστώ να λέω ότι δεν υπάρχει μεγαλύτερο παραμύθι από την φράση «οι αριθμοί ευημερούν και οι άνθρωποι δυστυχούν». Διότι αν οι αριθμοί δεν ευημερήσουν πρώτοι, οι άνθρωποι δεν θα μπορέσουν να ευημερήσουν ποτέ.
Το κυρίαρχο ερώτημα όμως είναι άλλο: Γιατί ενώ όλα αυτά τα στοιχεία είναι αδιάψευστα, το κλίμα είναι ακόμη βαρύ; Και γιατί ενώ από το εξωτερικό η Κύπρος αδιάκοπα εισπράττει συγχαρητήρια, σεβασμό και θαυμασμό, στο εσωτερικό κυριαρχεί ακόμη η μιζέρια και ο ωχαδελφισμός;
Η απάντηση υπάρχει, αλλά είναι πολύ δύσκολο να εξηγηθεί και να επικοινωνηθεί. Τα αποτελέσματα αυτής της πολιτικής δεν έχουν φτάσει στον απλό πολίτη ακόμη. Ο θυμός και το αίσθημα της αδικίας, εξακολουθούν να κυριαρχούν σε ένα λαό που φάνηκε μεν αξιοθαύμαστα ώριμος να διαχειριστεί την κρίση, αλλά δεν είναι καθόλου διατεθειμένος να αφήσει τα αίτια και τους αίτιους ατιμώρητους. Οι νέοι, εξακολουθούν (πολύ δικαιολογημένα) να μην συμβιβάζονται με την ιδέα ότι καλούνται να πληρώσουν τον λογαριασμό για λάθη των προηγουμένων. Η ατμόσφαιρα ακόμη βαραίνει από κακές συμπεριφορές και ατυχείς επιλογές δημοσίων προσώπων, που ρίχνουν συνεχώς κηλίδες που αμαυρώνουν την σαφώς πιο αισιόδοξη αλήθεια. Αλλά και αστοχίες και κακές εικόνες που απρόσεκτα δεν λαμβάνουν υπόψη την αυξημένη ευαισθησία της κοινωνίας όπως έχει διαμορφωθεί.
Η αμείλικτη πραγματικότητα είναι ότι εάν κυβέρνηση και ΔΗΣΥ επιχειρήσουν να ανατρέψουν το κλίμα εσωτερικά εξηγώντας απλά το τι παραλάβαμε και το που έχουμε φτάσει μέχρι σήμερα, το μόνο που θα πετύχουμε θα είναι μια τρύπα στο νερό. Διότι σήμερα το στοίχημα είναι να αντέξουμε, αλλά και να τρέξουμε. Να πείσουμε ότι μπορούμε και χωρίς την τρόικα. Να δείξουμε τόλμη και αποφασιστικότητα να προχωράμε σε τομές που θα κάνουν την ζωή του κάθε πολίτη καλύτερη, ακόμη και αν αυτές φέρνουν πρόσκαιρες τρικυμίες. Και, όπως εξηγήσαμε με ακρίβεια στον κόσμο το τι θα περάσουμε στην περίοδο του μνημονίου, να περιγράψουμε με σαφήνεια και το τι και πως σχεδιάζουμε για την επόμενη μέρα της Κύπρου.
Δεν υπάρχει άλλη απάντηση για να ανατραπεί και εσωτερικά το κλίμα. Οτιδήποτε άλλο, απλά θα καταστρέψει το ό,τι με τόσο κόπο έχει κτιστεί.