Μας φωνάξατε;
Κατ’ αρχή η διαδικασία ήταν αίσχος. Αμφιβάλλω αν είδε κόσμος πολύς ολόκληρο το debate πέραν από τους πολύ κομματικοποιημένους. Μεγαλύτερο δράμα οι δημοσιογράφοι. Λογικό και πρέπον να ρωτήσεις για το σχέδιο Ανάν και το παρελθόν, αλλά έχεις 4 γύρους, οφείλεις να σταθείς και στο τι γίνεται σήμερα και στο μέλλον. Η βαρετή παρελθοντολογία που εξόντωσε το ενδιαφέρον είναι πρώτα απ’ όλα δική τους ευθύνη. Υπήρξαν στιγμές που ένοιωθες ότι βλέπεις βιντεοκασσέτα VHS σε βίντεο JVC.
Το Α’ ημίχρονο αναλώθηκε στην προσπάθεια και των 3 να αποδομήσουν την αξιοπιστία των ανθυποψηφίων τους. Και οι 3 όμως έχουν σοβαρές διαφοροποιήσεις και το παρελθόν και έτσι αλληλοεξουδετερώθηκαν. Ο κ. Μαλάς ήταν από τους πιο θερμούς υποστηρικτές του Ναι και το αποκύρηξε. Ο κ. Λιλλήκας ήταν το πρωτοπαλίκαρο του κ. Βασιλείου, ιδεών Γκάλι, επαναπροσέγγισης και έγινε ο πρωτοστάτης του Όχι και του Τάσσου Παπαδόπουλου. Ο κ. Αναστασιάδης πρωτοστάτης του Ναι, δήλωσε σεβασμό στο 76% και παρέπεμψε σε Εθνικό και διαπραγματευτή. Το επιχείρημα της ορθοκρισίας εξαντλήθηκε και ακυρώθηκε εξίσου ανάμεσα στους 3 υποψηφίους, στην πιο βαρετή, πολύωρη και σπαστική ανάγνωση παλαιών δηλώσεων που μπορούσε να υπάρξει ποτέ σε debate. Από όλους.
Ο κ. Μαλάς ήταν και πάλι συγκροτημένος αλλά χωρίς αιχμές. Είχε τις προκατασκευασμένες επιθέσεις του και προς τους 2 με καλές στιγμές, αλλά σαφώς δεν συναρπάζει. Χάθηκε σε κάποιες απαντήσεις αλλά φαινόταν πιο άνετος από τον κ. Λιλλήκα που είναι ο αντίπαλος του. Μεγάλο του τρωτό η απάντηση περι διαφορετικής δυνατότητας του να κρίνει ως πολίτης και ως ηγέτης, όπως και η μη γνώση περί Κυπριακού ως Υπουργός. Λες και κατέβηκε από τον ουρανό την ημέρα που χρίστηκε υποψήφιος. Ενδιαφέρον η σαφής αυτή τη φορά διαφοροποίηση του από τον κ. Χριστόφια για εποίκους και εκ περιτροπής. Θα ήταν πιο ωφέλιμο πιστεύω γι αυτόν, αν έκανε μια τέτοια διαφοροποίηση στην οικονομία. Στο Κυπριακό δεν θεωρώ ότι του προσθέτει.
|
Όταν στο Β’ μέρος ο Νίκος Αναστασιάδης απελευθερώθηκε από τους νομικισμούς, κέρδισε το debate |
Ο κ. Λιλλήκας που στα σημεία ήταν πιο στρατηγικά σωστός ως εμφάνιση στο πρώτο debate, ήταν ο μεγάλος χαμένος της βραδιάς. Πολύ αγχωμένος και επιθετικός, έψαχνε απεγνωσμένα και με κάθε μέσο να πλήξει κυρίως τον Αναστασιάδη. Τόσο πολύ και τόσο αγαρμπα που γύρισε μπούμεραγκ στο τέλος. Οι “εξυπναδίστηκες” αναφορές περί του αν διαβάζει ο Αναστασιάδης, τον Κασουλιδη ο οποίος απάντησε real time μέσω facebook, οι συνομωσιολογίες και η πολλοστή αναφορά στα εγγραφα Wikileaks ως κυριο επιχείρημα (υποκειμενικό ξαναζεσταμένο φαγητό), κούρασαν και έδειξαν κάποιον που απλά προσπαθεί από κάπου αλλού να σταθεί. Λογική η επίκληση του Τάσσου Παπαδόπουλου αλλά σε τέτοιο βαθμό που εξουθένωσε. Θες να γίνεις πρόεδρος, κάποια στιγμή πρέπει να είσαι αυτόφωτος. Οι περιπλανήσεις σε πολυπεριφεριακές και κάθε άλλης μορφής έννοιες του βιβλίου, θα γίνουν το επόμενο της βενζίνης του Μαλά. Το κλείσιμο του βγαλμένο από το παρελθόν. Η προσπάθεια να γίνουν οι εκλογές δημοψήφισμα, κατέρρευσε το 2008.
Ο κ. Αναστασιάδης εκανε ότι και οι άλλοι στο πρώτο μέρος του debate. Κούρασε ξανά διαβάζοντας ατέρμονες δηλώσεις των άλλων. Τα debate δεν είναι δικαστήριο. Ήταν όμως πολύ πιο άνετος, ήρεμος και προεδρικός από ότι στο 1ο debate. Στο Β’ μέρος ξεχώρισε. Έδωσε πολύ κάθετες και με αυτοπεποίθηση απαντήσεις για το σχέδιο Ανάν και τους “προδότες” όπου με μαγικό τρόπο σήκωσε το γάντι όταν ο κ. Λιλλήκας επιχείρησε να διαχωρίσει το 76% του Κυπριακού Ελληνισμού. Προφανώς το ένοιωσε και πιο απελευθερωμένος παρουσίασε το Κυπριακό σε μια πιο πραγματική διάσταση από τα ευχολόγια, ενώ μόνος επιχείρησε (όχι πλήρως) να δώσει ένα πλαίσιο δράσης για το μέλλον. Το κλείσιμο του για το αύριο και τη συναίνεση επικύρωσε τη στρατηγική που πέτυχε να υπηρετήσει στο 2ο μέρος. Απεδείχθει ότι προσεκτικός μεν αλλά πιο ελεύθερος ο κ. Αναστασιάδης κερδίζει πολύ περισσότερο παρά όταν είναι κουμπωμένος και “αυτοπεριορισμένος” σε νομικού τύπου στοιχεια και ανούσιες στρογγυλεμένες απαντήσεις.
Το 2ο debate βρίσκει τον Αναστασιάδη πιο δυναμωμένο εφόσον είτε συμφωνεί είτε διαφωνεί μαζί του κάποιος, είναι ο μόνος από τους 3 που έχει καποιο σχέδιο, χωρίς απλά να επικαλείται ευχες και τι δεν δέχεται. Το debate βρίσκει τη δημοσιογραφία της Κύπρου λαβωμένη εφόσον δεν πετυχαίνει να δημιουργήσει μια ενδιαφέρουσα συζήτηση. Δεν γίνεται δημοσιογράφοι να παρουσιάζονται πιο κολλημένοι και μονοθεματικοί από τους υποψήφιους. Να χάνουν την ουσία και να μυρικάζουν τηνλεπτομέρεια. Πολύ χάλια η διαδικασία με τον ίδιο δημοσιογράφο να ρωτάει 2 φορές τον ίδιο υποψήφιο και με περιορισμό του ελεύθερου διαλόγου. Γιατί; Αντί μπροστα, πήγαμε πίσω και σε τρόπο συζήτησης αλλά και στην ουσία. Debate φαντασμάτων έγραψε κάποια στιγμή σωστά ο Ανδρέας Παράσχος. Highlight του debate ασφαλώς το βιβλίο Λιλλήκα.
Μετά από σήμερα, οι swing και πιο ανοικτόμυαλοι ψηφοφόροι είναι σαφώς πιο απογοητευμένοι γενικώς. Επιβεβαιώνοντας τα γραφόμενα στο άρθρο “Οι έγκλειστοι”, οι υποψήφιοι απευθύνονταν κυρίως στο καθαρά κομματικό και φανατικο τους ακροατήριο. Εκεί είναι που διαφοροποιήθηκε ο Νίκος Αναστασιάδης στο Β’ μέρος και κέρδισε. Το ότι πολλοι πίστευαν (λανθασμένα) ότι ο πρόεδρος του ΔΗΣΥ θα δυσκολευόταν στο Κυπριακό – κάτι που κάθε άλλο παρά έγινε – τον φέρνει μετά το debate πολύ πιο κοντά σε εκλογή, ισως και από τον 1ο γύρο.