Για να διαχειριστεί κιόλας τον θόρυβο που δημιουργήθηκε, έγραψε στο στάτους του στο facebook: «Θέλω να ξεκαθαρίσω τη θέση μου και να επιβεβαιώσω τη στάση μου. Ναι, επαναλαμβάνω ότι το μνημόνιο δεν το διάβασα. Δεν ασχολήθηκα, όχι με το κείμενο, αλλά ούτε καν με τις διαδικασίες της δήθεν διαπραγμάτευσης. Είχαμε μάθει να εμπιστευόμαστε τον κάθε αρχηγό, πρωθυπουργό».
Ο συγκεκριμένος πολιτικός, κατά την ψήφιση του μνημονίου και σήμερα, είναι κορυφαίος υπουργός του ΠΑΣΟΚ. Το μίνιμουμ που θα έπρεπε να κάνει, είτε ήξερε το περιεχόμενο της κορυφαίας πολιτικής πράξης, που ήταν η ψήφιση του μνημονίου, είτε όχι, θα ήταν να αναλάβει το μέρος της ευθύνης του και να εξηγήσει γιατί είχε στηρίξει εκείνη την επιλογή. Αντ’ αυτού προτίμησε να επιχειρήσει να υπεκφύγει.
|
Σε αντίθεση με τον Κασουλίδη το 2008, ο Χρυσοχοίδης έδειξε πως μπορεί να γίνει ένας πολιτικός περίγελο |
Οι πολιτικοί δέχονται σε όλο τον κόσμο, όπως και στην Ελλάδα και την Κύπρο, την επίθεση και τον χλευασμό. Για να αποκτήσουν ξανά τον σεβασμό, όμως, θα πρέπει τουλάχιστον να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων. Να στηρίζουν τις επιλογές τους με κόστος. Όταν χρειάζεται, να αναγνωρίζουν αδυναμίες και να προτείνουν διαφοροποιήσεις. Το έχω υποστηρίξει πολλές φορές ότι η πολιτική πρέπει να καθοδηγεί και όχι να καθοδηγείται από τον λαϊκισμό. Μπορεί ο λαϊκισμός ακόμη να πουλάει, αφού μεγάλο μέρος της κοινωνίας είναι εθισμένος σε αυτόν, αλλά δεν θα αργήσει να σε οδηγήσει στη γελοιοποίηση και τον εξευτελισμό.
Στο στάτους του κ. Χρυσοχοΐδη στο facebook, υπάρχουν 1500 περίπου επιθετικά σχόλια. Έχει γίνει share ίσα με 500 φορές, πολλαπλασιάζοντας τη χλεύη. Στο twitter, το hashtag (θέμα) #De_diavasa_to_mnimonio_giati… έγινε πρώτο παγκοσμίως. Δεκάδες χιλιάδες πολιτών κορόιδεψαν τον υπουργό, ολοκληρώνοντας τη φράση με διάφορα κωμικά και ευφυολογήματα. Ακριβώς επειδή τους έδωσε το δικαίωμα, επιδεικνύοντας έλλειψη πολιτικού ανδρισμού. Είχε θυσιάσει στον βωμό της σκοπιμότητας τις επιλογές του, το κόμμα του και τον αρχηγό του. Και το έκανε αναδρομικά.
Αν ο πολιτικός χάσει την αξιοπρέπειά του, τότε δεν μπορεί να σταθεί μπροστά σε κανέναν πολίτη. Θα καταστεί ο περίγελος και ο αποδιοπομπαίος τράγος του κάθε τι που πάει στραβά.
Το 2008, τη Δευτέρα μεταξύ πρώτου και δεύτερου γύρου, είχαμε μεταβεί –όπως είναι γνωστό– στο ΔΗΚΟ, για να συμφωνηθεί το πολιτικό πλαίσιο της στήριξης Κασουλίδη. Η σύνθεση της κυβέρνησης και τα συναφή είχαν ήδη συμφωνηθεί από τους αρχηγούς. Στη συζήτηση με την ηγεσία του κόμματος, ένα έμμισθο στέλεχος και μόνο, ζήτησε να μετανοήσει δημοσίως ο κ. Κασουλίδης για την επιλογή του στο Σχέδιο Ανάν. Τότε εξηγήσαμε ότι ο κ. Κασουλίδης απέδειξε τον σεβασμό του στο αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος από την επομένη της διεξαγωγής του και εξέθεσε τις θέσεις του στο Κυπριακό. Υποδείξαμε ότι κανείς Κύπριος δεν θα ήθελε να έχει Πρόεδρο αναξιοπρεπή. Στην επιμονή του συγκεκριμένου, επικοινωνήσαμε με τον κ. Κασουλίδη, ο οποίος μας έδωσε σαφείς οδηγίες να σταθούμε στη θέση μας, όποιο και αν ήταν το κόστος. Η ηγεσία του ΔΗΚΟ συμφώνησε μαζί μας και προχωρήσαμε στη σύνταξη ενός αμοιβαία αποδεκτού κειμένου-πλαισίου.
Την επομένη, το ΔΗΚΟ, για εντελώς άλλους λόγους και με την καθοδήγηση του τέως Προέδρου, επέλεξε να στηρίξει τον κ. Χριστόφια. Αν ο κ. Κασουλίδης είχε λιποψυχήσει μπροστά στην ανθρώπινη φιλοδοξία να εκλεγεί, θα είχε χάσει και πάλι τις εκλογές, αλλά θα είχε χάσει διά παντός και την αξιοπρέπειά του. Λέω την ιστορία, γιατί ήταν η ακριβώς αντίθετη συμπεριφορά με αυτήν του κ. Χρυσοχοΐδη.
Ο Πλάτωνας είχε πει ότι «Μια από τις τιμωρίες που δεν καταδέχεσαι να ασχοληθείς με την πολιτική είναι ότι καταλήγεις να σε κυβερνούν οι κατώτεροί σου». Αν οι πολιτικοί δείχνουν διαρκώς κατώτεροι όμως, τότε αυτό δεν μπορεί να συνεχίζει επ’ άπειρον. Θα αντικατασταθούν εκ των πραγμάτων.