Είναι αλήθεια ότι η δύσκολη κατάσταση στην οικονομία, αλλά και η εύλογη αγωνία για το μέλλον ακόμη και της ίδιας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, λειτουργούν αποπροσανατολιστικά σε σχέση με τις δημοτικές εκλογές. Δύο βδομάδες πριν και η αίσθηση που κυριαρχεί είναι ότι με αυτές ασχολούνται μόνο οι υποψήφιοι και ο στενός τους περίγυρος. Και όμως, μπαίνοντας στην τελική ευθεία, καλό είναι να αναλογιστούμε τα τρία επίπεδα στα οποία οι δημοτικές κινούνται.
Το πρώτο, ασφαλώς, είναι το επίπεδο των κομματικών συνεργασιών. Οι δημοτικές παρεμβάλλονται μεταξύ των βουλευτικών και των προεδρικών, έχοντας καθορίσει στο παρελθόν τη μεγάλη αναμέτρηση. Σήμερα είναι σαφές ότι δεν υπάρχει ξεκάθαρη κατεύθυνση. Είναι μεν κερδισμένο το ΑΚΕΛ εφόσον απέφυγε την απευκταία για το ίδιο πολιτική απομόνωση, φαίνεται δε ο ΔΗΣΥ να μην πετυχαίνει και πάλι ευρεία συνεργασία με το ΔΗΚΟ, αλλά το περιβάλλον είναι ακόμη πολύ θολό για τις εκλογές του 2013.
Αυτό που έχει επαναβεβαιωθεί αφορά το ΔΗΚΟ και την ΕΔΕΚ. Ο τρόπος με τον οποίο έχουν κινηθεί, δείχνει και την πρόθεσή τους να επιδιώξουν μέχρι τέλους υποψηφιότητες στις προεδρικές προερχόμενες από τους χώρους τους. Το κάθε κόμμα με τον δικό του τρόπο και τη δική του ατζέντα.
|
Κρίνονται σε λίγες μέρες οι συνεργασίες, το Μαρί αλλά και οι ίδιοι οι πολίτες |
Το δεύτερο επίπεδο έχει να κάνει με τα πολιτικά μηνύματα των δημοτικών εκλογών. Και αυτά, όσο και αν το ΑΚΕΛ και το ΔΗΚΟ προσπαθούν να ελαχιστοποιήσουν τη σημασία τους, υπάρχουν. Οι δημοτικές είναι οι πρώτες πολιτειακές εκλογές μετά την έκρηξη στο Μαρί και μετά που έγινε πλέον πασιφανής η δυσχερής οικονομική κατάσταση. Διάφορα μηνύματα επιχείρησαν να περάσουν ομάδες πολιτών από την έκρηξη και μετά, χωρίς όμως επιτυχία. Το συνταγματικά κατοχυρωμένο μήνυμα προέρχεται ωστόσο αποκλειστικά από την κάλπη.
Εάν ΑΚΕΛ και ΔΗΚΟ καταφέρουν να εμφανίσουν την ευρεία συνεργασία τους επιτυχημένη, τότε, σε κομματικό επίπεδο, θα έχουν αφήσει αρκετά πίσω τις συνέπειες της μέχρι τώρα κυβερνητικής αποτυχίας. Ενδιαφέρον θα είναι, από την άλλη, το αν ο ΔΗΣΥ, με πολλές κατά τόπους συνεργασίες με την ΕΔΕΚ και άλλα κόμματα, πετύχει την εκλογή δημάρχων χωρίς το ΔΗΚΟ. Ένα ενδεχόμενο αρκετά πιθανό, που είναι μάλιστα ακόμη πιθανότερο να τον παρασύρει σε μια «ενθουσιαστική» ανάλυση των νέων πολιτικών δεδομένων.
Όπως σε κάθε δημοτικές, υπάρχουν και οι περιοχές «κλειδιά». Για την αξιολόγηση των συνεργασιών, τα «κλειδιά» ασφαλώς είναι πρώτα η Λάρνακα και η Πάφος και ακολούθως ο Στρόβολος. Σε Λάρνακα και Πάφο αναμετρώνται το ΑΚΕΛ με το ΔΗΚΟ έναντι των ΔΗΣΥ και ΕΔΕΚ. Με υποψηφίους μάλιστα που παρουσιάζουν έντονα τοπικά και πολιτικά χαρακτηριστικά. Θα αξιολογηθεί έτσι και η δυνατότητα των κομμάτων να επιβάλλουν στους ψηφοφόρους τους επιλογές με τις οποίες δεν ήταν και πολύ ενθουσιασμένοι…
Το ευρύτερο πολιτικό μήνυμα ασφαλώς θα βγει από τη Λευκωσία και τη Λεμεσό. Έστω και αν τα φαβορί στις δύο πόλεις είναι λίγο-πολύ ξεκάθαρα, εντούτοις το ποσοστό που θα πετύχουν αλλά και τα ποσοστά της αποχής από την άλλη, οφείλουν να προκαλέσουν στα κόμματα πολύ σοβαρή μελέτη και προβληματισμό για τις επόμενές τους κινήσεις.
Το τρίτο επίπεδο των δημοτικών εκλογών έχει να κάνει με την ίδια την τοπική αυτοδιοίκηση. Διότι, αν μέχρι σήμερα επικρατούσε η πλάνη ότι οι δήμοι χρειάζονται δήμαρχο καβγατζή και διεκδικητή, πλέον είναι σαφές ότι απαιτούνται προσωπικότητες που θα μπορούν να παράγουν από μόνοι τους έργο αντί απλώς να φωνάζουν γιατί έργα δεν υπάρχουν. Και όταν λέμε έργο, δεν εννοούμε το πεζοδρόμιο και την αποχέτευση έξω από την πόρτα μας, αλλά έναν ολοκληρωτικό σχεδιασμό που θα αλλάξει και θα αναμορφώσει τις άσχημες –ως επί το πλείστον– πόλεις μας, αποφορτίζοντάς τις από τα δυσθεώρητα γραφειοκρατικά εμπόδια.
Ομολογώ ότι χαίρομαι που βλέπω –ακόμη και υποψήφιους δημοτικούς συμβούλους– να παλεύουν με όλα τα μέσα για την εκλογή τους, έστω και αν καμιά φορά αυτή η τάση δείχνει υπερβολική. Το αν η προσπάθειά τους θα πετύχει ή αν θα έχουμε μια από τα ίδια, θα εξαρτηθεί από τους πολίτες. Οι οποίοι πολίτες επίσης θα κριθούν για το κατά πόσον ψηφίζουν πλέον την προοπτική έναντι της βόλεψης.