Να λοιπόν που ξαναέρχεται και η ώρα του Κυπριακού σε αυτή τη θητεία. Με ορόσημο την ημερομηνία ανάληψης από την Κυπριακή Δημοκρατία της ευρωπαϊκής προεδρίας, αλλά και υπό το φως των ανακαλύψεων υδρογονανθράκων. Το να υπάρχει κινητικότητα και πίεση από τον ξένο παράγοντα και προς τις δύο κατευθύνσεις ενόψει σημαντικών γεγονότων, είναι κάτι με το οποίο το κυπριακό πρόβλημα «τρέφεται».
Ας μην ξεχνάμε κιόλας ότι ο κάθε μεσολαβητής, είτε γ.γ. του ΟΗΕ είναι, είτε ειδικός αντιπρόσωπος, πρέσβης ή απεσταλμένος, αισθάνεται και προσωπικά τέτοιες ευκαιρίες ως τις τελευταίες του, για να πετύχει κάποια έστω πρόοδο προκειμένου να μην καταγραφεί και αυτός στην ατέλειωτη λίστα των αποτυχημένων διπλωματών που είχαν εμπλοκή με το Κυπριακό.
Δεν είμαι από εκείνους που πριν από κάθε «τριμερή» συνάντηση προειδοποιούν με σεισμούς, λοιμούς και καταποντισμούς, όπως κάνουν πολλοί στην Κύπρο για να εκφοβίσουν τον λαό και να συνεχίσουν να χτίζουν πάνω στο Κυπριακό πολιτικές καριέρες. Γι’ αυτό και στις δύο προηγούμενες συναντήσεις η θέση της στήλης ήταν να πέσει ο πήχης του τρόμου και να δούμε το θέμα ρεαλιστικά. Ήταν συναντήσεις μειωμένων προσδοκιών και έτσι εξελίχθηκαν κιόλας.
|
Ο κ. Χριστόφιας καλείται να διαχειριστεί τις προεδρικές μαζί με την απόδοση ευθύνης |
Η νέα «σύναξη» ωστόσο στο Greentree έχει τις προϋποθέσεις να είναι διαφορετική. Και για τους αντικειμενικούς λόγους που προκύπτουν από προεδρία και αέριο, αλλά και για τους υποκειμενικούς που προκύπτουν ένεκα των επερχόμενων προεδρικών εκλογών. Υποψήφιος στις οποίες δεν ξέρω με βεβαιότητα αν τελικά θα είναι, αλλά σίγουρα θέλει πολύ να είναι ο κ. Χριστόφιας. Οι ανάγκες του Κυπριακού βέβαια είναι πολύ διαφορετικές από εκείνες της προεκλογικής εκστρατείας. Γεγονός που στήνει γύρω του ένα σκηνικό από δύο συμπληγάδες πέτρες. Το εθνικό θέμα από τη μια και την προοπτική επαναδιεκδίκησης από την άλλη.
Ο κ. Χριστόφιας γνωρίζει καλά πως παρά το ότι εξελέγη με το κενό περιεχομένου περίβλημα του «Προέδρου λύσης», για να έχει την οποιαδήποτε πιθανότητα επανεκλογής, χρειάζεται να οδηγηθούμε σε εκλογές δύο γύρων, όπου στον δεύτερο θα πετύχει τη στήριξη από κάποιες έστω δυνάμεις του ΔΗΚΟ και της ΕΔΕΚ.
Είναι πασιφανές ότι τα δύο αυτά κόμματα έχουν απομακρυνθεί σημαντικά από τον Πρόεδρο, εκφράζοντας κυρίως ενστάσεις στο Κυπριακό με αιχμή του δόρατος την εκ περιτροπής προεδρία και τους εποίκους. ΔΗΚΟ και ΕΔΕΚ φαίνονται μάλιστα ορισμένες φορές να είναι σε απόσταση πλησιέστερη προς τον ΔΗΣΥ παρά προς το ΑΚΕΛ σήμερα.
Η επιλογή της σκλήρυνσης των θέσεων στο Κυπριακό φαντάζει να είναι για τον Πρόεδρο ο μόνος δρόμος, αν θα καταφέρει την κρίσιμη στιγμή να επαναφέρει το δίλημμα τού προ οκταετίας δημοψηφίσματος έναντι του κ. Αναστασιάδη. Το αν θα κατορθώσει, σκληραίνοντας, να κρατήσει και τη συμπάθεια των ρομαντικών της λύσης, που πίστεψαν και απογοητεύτηκαν από αυτόν εκατό φορές μέχρι σήμερα, είναι επίσης ένα πολιτικό ζητούμενο, το οποίο όμως μαθηματικά και εκλογικά έχει δευτερεύουσα σημασία.
Με δεδομένη την αναζωπύρωση της τουρκικής αδιαλλαξίας αλλά και την αναβάθμιση της σημασίας της Τουρκίας, φαινόμενα που ούτως ή άλλως ελαχιστοποιούν τις προοπτικές πραγματικής προόδου ή κάποιων θετικών εξελίξεων, ο κ. Χριστόφιας έχει ήδη δώσει το στίγμα της νέας πιο σκληρής πολιτικής του, εκφράζοντας δημοσίως και επανειλημμένα αμφιβολίες για το κατά πόσον θα πρέπει να γίνει η συνάντηση στο Greentree από την ώρα που παρατηρείται οπισθοδρόμηση αντί πρόοδος. Λίγο «φτηνό» –επιτρέψτε μου να πω– το τέχνασμα, το οποίο και δεν πρόκειται να «αγοράσει» κανείς διεθνώς. Τέτοια πράγματα θα είχαν αξία αν είχαν τεθεί ως προϋποθέσεις, κάτι που δεν έγινε. «Αν έχεις δίκιο, έλα να το αποδείξεις», θα του πούνε όλοι.
Ακριβώς εδώ, στην «απόδειξη», είναι που έγκειται και ο μεγάλος κίνδυνος. Οι συνομιλίες αυτές μάλλον θα αποτύχουν και επί της ουσίας δεν έχω καμία αμφιβολία ότι η ευθύνη ανήκει στην τουρκική πλευρά. Το θέμα όμως είναι πού θα αποδοθεί. Και για ποιο λόγο. Θα αποδοθεί για την υπαναχώρηση σε μέχρι σήμερα συμφωνηθέντα και για κατάθεση απαράδεκτων θέσεων; Θα αποδοθεί για την αδυναμία χειρισμού μιας πρόσκλησης για πολυμερή διάσκεψη ένεκα και προεκλογικών σκοπιμοτήτων; Θα αποδοθεί εξίσου και στα δύο ή και πουθενά; Ιδού το μεγάλο ερώτημα.