Ομολογώ ότι έχω ενοχληθεί τρομερά από τη δίωξη του ανθρώπου που ύβρισε τον πρόεδρο στο δρόμο. Ακόμη περισσότερο, μαθαίνοντας ότι το περιστατικό δε ήταν μεμονωμένο, αλλά το πρώτο μιας σειράς τέτοιων περιπτώσεων. Έχω εξοργιστεί ακόμη και με τον δήθεν καθωσπρεπισμό, τόσο των κομμάτων της αντιπολίτευσης, όσο και των μέσων μαζικής ενημέρωσης που θεώρησαν το γεγονός ευτελές για να ασχοληθούν ιδιαιτέρως. Διότι το θεωρώ κορυφαίο πολιτικό γεγονός που καταδεικνύει την ποιότητα της δημοκρατίας μας, τσαλαπατά το περί δικαίου αίσθημα και υπογραμμίζει τη μεγάλη ανοχή τις κοινωνίας μας σε στρεβλώσεις.
Να ξεκαθαρίσω πρώτα ότι δεν εγκρίνω συμπεριφορές υβριστικές προς τον οποιονδήποτε συνάνθρωπο μου. Όπως όμως και δεν πιστεύω στον δια επιβολής σεβασμό που απαιτεί κάποιος ηγέτης, θεωρώντας τον εαυτό του ανώτερο από τους συμπολίτες του. Αυτά ίσχυαν σε φασιστικά και κομμουνιστικά καθεστώτα. Ο σεβασμός κερδίζεται, δεν χαρίζεται. Ούτε καν προς τους προνομιούχους φέροντες αξιώματα. Είναι βέβαιο ότι κανείς συμπολίτης μας δεν θα σερνόταν στο δικαστήριο για “οχληρία” επειδή ύβρισε οδηγώντας τον επιβάτη ενός άλλου οχήματος. Εκτός αν ο επιβάτης ονομάζεται Δημήτρης Χριστόφιας. Και εδώ ξεκινάει το πρόβλημα.
|
Οι διώξεις πολιτών που έβρισαν τον πρόεδρο δημιουργούν αίσθημα αστυνομικού κράτους |
Η ποιότητα του δημοκρατικού μας πολιτεύματος σαφώς δεν είναι η πρέπουσα όταν επανειλημμένα αναδεικνύονται διακρίσεις υπέρ ενός συγκεκριμένου πολίτη. Δεν είναι η πρώτη φορά. Για τα “μάτια” του κ. Χριστόφια έχουν διακοπεί ποδοσφαιρικοί αγώνες, έχουν συλληφθεί νεαροί για την κυκλοφορία φυλλαδίων με την υποψία και μόνο ότι αυτά στρέφονταν εναντίον του, έχει διωχθεί διαχειριστής ιστοσελίδας επειδή υποτίθεται παρακινούσε κόσμο να του κάνει κακό. Για τη χάρη του προέδρου παραπέμφθηκαν σε δίκες ο νεαρός που τον αποκάλεσε “βλάκα” στο δρόμο, ο κύριος στο Παλιομέτοχο που είπε μια κουβέντα παραπάνω στο καφενείο, ο δημόσιος υπάλληλος που τον είπε “άχρηστο” σε μια ιδιωτική συνομιλία, οι δύο δασκάλες που “χειρονόμησαν” βλέποντας την προεδρική λιμουζίνα να περνάει από μπροστά τους. Δεν δίστασε μάλιστα η περιλάλητη προεδρική φρουρά να συλλάβει για λίγο τον υιό του μακαρίτη πλοιάρχου Ιωαννίδη, μέσα στην αίθουσα της εξεταστικής επιτροπής. Η αλαζονεία αυτή που παραπέμπει στα καθεστώτα του Μάο στην Κίνα, του Καίσαρα στη Ρώμη, του Χίτλερ στη Γερμανία και τόσων άλλων, δημιουργεί την αίσθηση ότι στην Κύπρο έχει εγκατασταθεί ένα αστυνομικό κράτος που διώκει αντιλήψεις και όχι τα πραγματικά κακουργήματα. Ιδιαίτερα από την ώρα που όλη η ευαισθησία εξαντλείται σε ένα και μόνο πολιτικό, ο οποίος θα έπρεπε να έχει το θάρρος και την τόλμη να δείχνει μεγαλοψυχία αντί μικροψυχία σε όσους τον κατηγορούν. Ακριβώς επειδή ό ίδιος είναι η εξουσία και όχι αυτοί.
Το περί δικαίου αίσθημα στην Κύπρο από την άλλη, για πρώτη φορά βρίσκεται τόσο χαμηλά. Έχουμε τις ιστορίες της Ήλιος, του Μαρί, του Αλ Καπόνε. Είχαμε πρόσφατα υπόθεση που τρεις μάρτυρες κατηγορίας άλλαξαν την κατάθεση τους και άλλος ένας που βρισκόταν δήθεν στο πρόγραμμα προστασίας μαρτύρων βρέθηκε στα κατεχόμενα. Ο αρχηγός της αστυνομίας είπε ότι φταίει το σύστημα. Ποιος όμως είναι το σύστημα; Ο πολίτης;
Τον πολίτη λοιπόν δεν τον ενδιαφέρουν οι νομικισμοί και τα τεχνικά για τα οποία δικηγόροι, εισαγγελείς, αστυνομία, βουλή και δικαστές επικαλούνται είτε για να πανηγυρίζουν είτε για να σέρνουν το γαϊτανάκι των ευθυνών. Τον ενδιαφέρει ότι με τον ένα και τον άλλο τρόπο ουδείς καταδικάζεται. Και θα έπρεπε να τον ενδιαφέρει ακόμη περισσότερο ότι την ώρα που η εισαγγελία απάλλασσε τους αξιωματικούς που πλαστογράφησαν τα έγγραφα του Μαρί, σχηματιζόταν δικογραφία για ένα πολίτη που είπε μια κουβέντα στον δρόμο. Βοηθός εισαγγελέας θυμίζω είναι αυτός που σε βιβλίο του αναφερόταν σε εν ενεργεία πρόεδρο, εισαγγελέα και την τότε κυβέρνηση με φράσεις όπως “ανονιμοποίητη κουστωδία” και “καραγκιόζης”.
Η παχυδερμία του όλου μας συστήματος, φαίνεται από το ότι το θέμα της δίωξης πολιτών για καθημερινές συμπεριφορές θεωρήθηκε ότι δεν εμπίπτει στην κομιλφώ ατζέντα του “καθωσπρέπει” πολιτικού μας συστήματος. Έτσι ούτε κόμματα της αντιπολίτευσης αντέδρασαν, ούτε δημοσιογράφοι ερεύνησαν, ούτε και πολλοί πολίτες αγανάκτησαν. Η βόλεψη όμως είναι κακό πράγμα. Διότι “γιορτή δική σου, παραμονή δική μου”.