Χρειαζόμαστε ηγεσία που να ηγείται, όχι να ποδηγετείται

Λένε πως η συχνή αναφορά στο παρελθόν είναι μία πρώτης τάξεως δικαιολογία για να καλύψει κάποιος τη γύμνια του σήμερα. Με τον ίδιο τρόπο δεν είναι και η συνεχής επίκληση στον Κληρίδη ένδειξη της σημερινής πολιτικής γύμνιας του ΔΗΣΥ;

Ο Συναγερμός περνάει μια κρίση εξαιτίας της εκλογικής ήττας των προεδρικών, με τις αιτίες που την προκάλεσαν να ξεκινούν από πολύ πριν. Όταν ένας μεγάλος πολιτικός οργανισμός, όπως είναι ο ΔΗΣΥ, περνάει μια εκτεταμένη διεργασία ανασυγκρότησης όπως τη σημερινή, είναι αναγκαίο να αναβαπτίζεται στα θεμέλια του, στις αρχές και τις αξίες που τον έκαναν αυτό που είναι. Ο Γλαύκος Κληρίδης δεν είναι ούτε εικόνισμα, ούτε άγαλμα για να προσκυνούμε, ούτε και σύνθημα κενό περιεχομένου. Η Κληριδική φιλοσοφία όμως, η ιδεολογία μας και οι αρχές μας, αποτελούν το νήμα που ενώνει εμάς τους Συναγερμικούς. Το νήμα που ξεκινά από τον Ιούλιο του 1976, φτάνει στο σήμερα και προεκτείνεται στο μέλλον, είναι η μόνη συγκολλητική μας ουσία. Μόνο σ’ αυτό το νήμα είναι που μπορεί να κτιστεί η πραγματική ενότητα. Για να θεμελιώνονται στις αρχές μας ακόμη και οι πιο σύγχρονες μας πολιτικές. Η Κληριδική φιλοσοφία είναι πλούτος και όχι γύμνια για τον Δημοκρατικό Συναγερμό.

Δεν στερήθηκαν οι Συναγερμικοί χειραψίες και κοινωνικές συνευρέσεις με αξιωματούχους, υπουργούς, βουλευτές. Αυτό που στερήθηκαν είναι την πραγματική ζύμωση και τον διάλογο. 

Η πολυφωνία στον ΔΗΣΥ θεωρείτο για χρόνια το δυνατό σημείο του κόμματος. Δεν συμφωνείτε πως αυτή ακριβώς η πολυφωνία οδήγησε στην παρουσία δύο Συναγερμικών υποψηφιοτήτων για τις προεδρικές εκλογές και κατ΄επέκταση στην ήττα;

Η ύπαρξη τάσεων και η πολυφωνία πράγματι είναι δύναμη για την παράταξη, που καμία σχέση δεν έχει με τη διάσπαση που προκλήθηκε στις προεδρικές. Κατά τη δική μου τη γνώμη, τα δύο μεγάλα προβλήματα που καλλιέργησαν το έδαφος για να φτάσουμε εκεί ήταν άλλα. Το πρώτο ήταν η εντύπωση που δημιουργήθηκε ότι ο ΔΗΣΥ, αντί παράταξη αρχών και αξιών, μετατράπηκε σε οργανισμό εξυπηρέτησης οικονομικών, πελατειακών ή μικροπολιτικών συμφερόντων. Σε αυτό συνέτειναν, από τη μια κακές συμπεριφορές που έδιναν την εντύπωση της αλαζονείας και αδίκησαν το τεράστιο κυβερνητικό έργο. Από την άλλη επιτράπηκε να αιωρείται για καιρό ότι θα μπορούσε ο Συναγερμός να συμβιβαστεί με τη διχοτόμηση, ή ότι ατόνησε στην αποστολή του να προάγει την εθνική ταυτότητα των Ελλήνων της Κύπρου, γεγονότα απαράδεκτα που συγκρούονταν με τους λόγους ύπαρξης του Συναγερμού. Το δεύτερο πρόβλημα, ήταν η μεγάλη απόσταση που δημιουργήθηκε μεταξύ ηγεσίας και βάσης. Χωρίς να παραγνωρίζω τις μεγάλες και ουσιαστικές προκλήσεις που είχαμε να αντιμετωπίσουμε, εντούτοις η βάση του κόμματος ένιωσε ότι η γνώμη της δεν λαμβανόταν υπόψη και ότι η προσφορά της δεν αναγνωριζόταν. Αυτά τα φαινόμενα ήταν που, σε συνδυασμό με το ότι χάσαμε την προνομιακή μας σχέση με την κοινωνία και ειδικά τους νέους, καλλιέργησαν το έδαφος για να μπορέσει ο Νίκος Χριστοδουλίδης να συμπεριφερθεί με τον τρόπο που συμπεριφέρθηκε.    

Το αποτέλεσμα των προεδρικών εκλογών, σε συνδυασμό με την θέση πρωτοκλασάτων στελεχών για στήριξη Ανδρέα Μαυρογιάννη στον β’ γύρο, έστειλε και το μήνυμα πως το Κέντρο βρίσκεται σε πλήρη απόσταση από την βάση. Πως προκλήθηκε αυτή η απόσταση; Αν εκλεγείτε με ποιο τρόπο θα φέρετε τον Συναγερμικό κόσμο πιο κοντά;

Πρωτοκλασάτα στελέχη στήριξαν και τον Ανδρέα Μαυρογιάννη και τον Νίκο Χριστοδουλίδη. Η έκφραση δημοσίως της προτίμησης του οποιουδήποτε δεν ήταν το πρόβλημα, από την ώρα της κατά συνείδηση απόφασης. Πρόβλημα όμως ήταν η ένταση και οι δημόσιες αψιμαχίες μεταξύ ορισμένων από αυτά τα στελέχη, που έδωσαν προς στιγμή την εικόνα ότι ο Συναγερμός διαλύεται. Γι’ αυτό και οι δικές μου παρεμβάσεις εκείνες τις ημέρες. Η απόσταση της βάσης από την ηγεσία δημιουργήθηκε διότι σχεδόν εξαφανίστηκε ο δομημένος διάλογος της παράταξης με τη βάση μας. Αυτόν είναι που θέλω να συνδράμω για να επανέλθει σε όλα τα επίπεδα, γιατί μόνο εκεί μπορεί κάποιος να εκφραστεί και να ληφθεί υπόψη. Δεν στερήθηκαν οι Συναγερμικοί χειραψίες και κοινωνικές συνευρέσεις με αξιωματούχους, βουλευτές, υπουργούς κοκ. Αυτό που στερήθηκαν είναι την πραγματική ζύμωση και τον διάλογο.    

Ο ΔΗΣΥ θα πρέπει να είναι αυτόνομος, να καθοδηγεί ή και να τραβάει το σχοινί όταν βλέπει ότι η πορεία των εξελίξεων είναι λανθασμένη.

Μία μεγάλη πληγή για το κόμμα θεωρείται η σχέση του Νίκου Αναστασιάδη και Αβέρωφ Νεοφύτου. Με ποιο τρόπο μπορείτε να χειριστείτε τις αντίρροπες δυνάμεις που ενυπάρχουν στον ΔΗΣΥ μεταξύ Αβερωφικών και Αναστασιαδικών;

Υπάρχει αυτό το ζήτημα, ιδιαίτερα όσο είναι νωπές οι πληγές των προεδρικών εκλογών, όποιος δεν το παραδέχεται εθελοτυφλεί. Ο μόνος όμως τρόπος να λυθεί είναι να προχωρήσει η νέα ηγεσία με αποφασιστικότητα μπροστά στην επόμενη μέρα της παράταξης. Νίκος Αναστασιάδης και Αβέρωφ Νεοφύτου ασφαλώς έχουν κάνει λάθη. Η παράταξη δεν έχει όμως την πολυτέλεια να μην αξιοποιεί την γνώση και την εμπειρία ενός πολιτικού που ηγήθηκε του κόμματος και της δημοκρατίας με αξιοθαύμαστο έργο για την οικονομία, τις μεταρρυθμίσεις, την ανάπτυξη όπως ο Νίκος Αναστασιάδης. Ούτε και ενός πρώην προέδρου της που με αυτοθυσία πολλές φορές υπερασπίστηκε τη χώρα και την παράταξη όπως ο Αβέρωφ Νεοφύτου. Τους χρειαζόμαστε όλους για να μας συνδράμουν, όχι όμως για να μας ποδηγετούν. Γι’ αυτό είναι που χρειαζόμαστε ηγεσία που θα ηγείται και όχι να ποδηγετείται.

Θυμάμαι να προεκλογικά να λέτε πως η πολιτική δεν είναι Instagram και likes φωτογραφίζοντας τον Νίκο Χριστοδουλίδη για πολιτική της επικοινωνίας. Η σημερινή ηγεσία του ΔΗΣΥ ωστόσο ακολουθεί κατά γράμμα αυτή την -βάσει και του αποτελέσματος- πετυχημένη συνταγή…Αυτό γιατί δεν το επικρίνετε;

Θεωρώ την Αννίτα Δημητρίου πολιτικό με περιεχόμενο και δεν είναι δίκαιο να κρίνεται χωρίς να έχει καν συμπληρώσει ένα μήνα στην ηγεσία. Η Αννίτα Δημητρίου πράγματι έχει δημοφιλία μεγάλη και αυτό είναι καλό για τον Συναγερμό. Μας δίνει την ευκαιρία να μιλήσουμε ξανά στην ευρύτερη κοινωνία. Μια ευκαιρία που θα αξιοποιήσουμε σωστά εάν με τις επιλογές που θα γίνουν στις 6 Μαίου διαμορφωθεί η νέα ηγεσία με τρόπο που θα ενισχύει ακόμη περισσότερο το πολιτικό βάθος της παράταξης και θα εξασφαλίζει ασφάλεια στην ηγεσία προκειμένου να έχουμε προοπτική στην κοινωνία.

Πάντως εσείς προσωπικά δίδετε ιδιαίτερη έμφαση στην σοβαρότητα και την ανάγκη παραγωγής πολιτικής, ωστόσο σε αυτό τον μεγάλο εσωκομματικό προεκλογικό δεν είδαμε να γίνεται ένα καθαρά πολιτικό debate ιδεολογικής προσέγγισης ή πολιτικών θέσεων ανάμεσα στους υποψηφίους που διεκδικούν θέση για την ηγεσία του κόμματος…Για ποιο λόγο;

Έχετε δίκιο στην παρατήρησή σας και λυπάμαι που δεν έχει γίνει αυτός ο δημόσιος διάλογος. Προσωπικά τον είχα προτείνει από την ημέρα υποβολής των υποψηφιοτήτων. Όλοι αντιλαμβάνονται ότι αυτές οι εσωκομματικές εκλογές θα καθορίσουν τον χαρακτήρα και τη φιλοσοφία με την οποία η παράταξη θα κινηθεί στο μέλλον. Ο ΔΗΣΥ είναι πολιτική παράταξη και στο τέλος της ημέρας πολιτικές θα είναι οι προτάσεις και οι ιδέες μας. Θλίβομαι που κάποιοι θεωρούν τον διάλογο τραύμα αντί οξυγόνο ζωής για τον Συναγερμό. Και θλίβομαι ακόμη περισσότερο όταν ακούω ότι η ανώτατη ηγεσία του ΔΗΣΥ δεν πρέπει να έχει άποψη, διότι αυτή εκφράζεται από την Πρόεδρο και τον εκπρόσωπο τύπου του κόμματος. Ο ΔΗΣΥ πρέπει να γίνει ξανά το κόμμα των πολλών προσωπικοτήτων. Και εγώ, προσωπικά, πάντοτε είχα την άποψη και το θάρρος της γνώμης μου την οποία κατέθετα χωρίς ποτέ να προκαλώ ζημιά στην κομματική συνοχή.

Σήμερα, την Κύπρο θα την πάρει πίσω ακόμη και η αναποφασιστικότητα και η αδράνεια. Οι μεγαλύτεροι φόβοι μου γι’ αυτήν την κυβέρνηση.

Ένα από τα κύρια ζητήματα που έπληξαν την διακυβέρνηση Αναστασιάδη και κατ’ επέκταση τον ΔΗΣΥ είναι το ζήτημα της διαφθοράς. Με ποιο τρόπο θα αλλάξει η αίσθηση μίας ομάδας ψηφοφόρων που πιστεύουν ότι ο ΔΗΣΥ εξυπηρετεί τα μεγάλα συμφέρονται και έκλεισε τα μάτια μπροστά σε φαινόμενα διαφθοράς;

Μόνο αν επαναφέρουμε στην προμετωπίδα της δράσης μας τις αρχές και τις αξίες μας θα το πετύχουμε αυτό. Και αν αποδεικνύουμε καθημερινά ότι κάθε τι που κάνουμε καθοδηγείται αποκλειστικά από αυτές. Επαναλαμβάνω, ο ΔΗΣΥ δεν είναι μαγαζί εξυπηρέτησης συμφερόντων. Είναι η πολιτική παράταξη που και τις δύο φορές που κυβέρνησε έφερε μεγάλη ωφέλεια στην Κύπρο και τους πολίτες της. Καμιά συμπεριφορά εκτός πλαισίου δεν επιτρέπεται να αμαυρώνει αυτή την ιστορική παράταξη. Κυρίως, δεν μπορούμε να υπονομεύουμε τον ρόλο μας ως ο πυλώνας της σταθερότητας, της ασφάλειας και της προόδου αυτής της χώρας. Ρόλο που μας αναγνωρίζουν ακόμη και οι ψηφοφόροι των άλλων κομμάτων.

Ακούμε συχνά τα περί σοβαρής αντιπολίτευσης. Τι ακριβώς προϋποθέτει η σοβαρή αντιπολίτευση; Με το χέρι στην καρδιά, εσείς θα παραμείνετε μέχρι τέλους στην θέση ότι ο ΔΗΣΥ θα πρέπει να μείνει στην αντιπολίτευση; Υπάρχουν προϋποθέσεις που μπορεί να σας κάνουν να αλλάξετε γνώμη;

Δεν υπάρχει καμία προϋπόθεση που μπορεί να με πείσει εμένα ότι ο ΔΗΣΥ θα πρέπει να δεχθεί την αλλοτρίωση του χαρακτήρα, της φιλοσοφίας και της ιστορίας του για να έχει 2 ή 3 Υπουργεία σε μια κυβέρνηση. Ο ΔΗΣΥ δεν μπορεί να είναι ουρά κανενός, ούτε να γίνει ΔΗΚΟ, ουρά μάλιστα του ίδιου του ΔΗΚΟ. Σοβαρή και υπεύθυνη αντιπολίτευση σημαίνει ότι ο Συναγερμός να υπερασπίζεται με σθένος κάθε πολιτική αυτής της κυβέρνησης με την οποία συμφωνεί. Ακόμη και αν τα κόμματα που στηρίζουν την κυβέρνηση θα λιποψυχούν γιατί θα φοβούνται το πολιτικό κόστος. Από την άλλη, έχουμε εξίσου μεγάλη ευθύνη να αντιστεκόμαστε σε οτιδήποτε θα πάρει τη χώρα πίσω. Σήμερα, την Κύπρο θα πάρει πίσω ακόμη και η αναποφασιστικότητα και η αδράνεια, οι μεγαλύτεροι φόβοι μου για αυτή την κυβέρνηση. Ιδιαίτερα στα μεγάλα θέματα, το Κυπριακό, την οικονομία, αλλά και στα υπόλοιπα, ο ΔΗΣΥ θα πρέπει να είναι εκεί αυτόνομος, να μπορεί να καθοδηγεί, να σταματά ή και να τραβάει το σχοινί όταν βλέπει ότι η πορεία των εξελίξεων είναι λανθασμένη.  

Στο ενδεχόμενο εκλογής σας, ποιες θα είναι οι κύριες θέσεις που θα προτάξετε ούτως ώστε να ενισχυθεί το κόμμα και να επανακτήσει την εμπιστοσύνη των ψηφοφόρων;

Θέλω να συμβάλω ώστε ο Συναγερμός να γίνει ξανά μεγάλος, σοβαρός και αυθεντικός. Αυθεντικός για να έχει ξανά ως προμετωπίδα τις αρχές και τις αξίες του που με συνέπεια θα αποτελούν το θεμέλιο των σύγχρονων πολιτικών του. Σοβαρός στην πολιτική του παρέμβαση, το πολιτικό του βάθος, το όραμα και τις προτάσεις μας για το μέλλον της χώρας. Μεγάλος, φέρνοντας ξανά πίσω όσους έχουν απομακρυνθεί από την παράταξη, αλλά και απευθυνόμενος στην ευρύτερη κοινωνία. Ο Συναγερμός πρέπει να επανέλθει στο σημείο που θα ξεκινά τη διεκδίκηση κάθε εκλογικής αναμέτρησης με σημείο εκκίνησης το ένα τρίτο της κυπριακής κοινωνίας. Θέλω να αισθάνεται μαζί μου ο κάθε Συναγερμικός σιγουριά και ασφάλεια στην εκπροσώπηση, στον δημόσιο διάλογο και τη σωστή αντιπαράθεση, στην πολιτική κατεύθυνση, στην υπηρέτηση των αρχών και των αξιών, της πραγματικής αποστολής αυτής της παράταξης.