Los Presidentes

Τα μεγέθη δεν είναι καθόλου συγκρίσιμα. Οφείλω όμως να αντιπαραβάλω δύο προεδρικές αντιδράσεις σε δύο διαφορετικά μέρη της γης, καταγράφοντας απλά τα γεγονότα. Στην Χιλή, τη Λατινοαμερικανική χώρα που κάποιοι από εμάς μπορεί να θεωρούν ακόμη και υπανάπτυκτη, αλλά και στην Κύπρο.

Στη Χιλή, 33 άνθρωποι παρέμειναν για 69 ημέρες εγκλωβισμένοι 625 μέτρα κάτω από το έδαφος. Η Χιλιανή κυβέρνηση οργάνωσε με τεράστια επιτυχία την επιχείρηση διάσωσης, στήρίζοντας με όλα τα μέσα τους μεταλλωρύχους. Έδωσε σε τρεις διαφορετικές εταιρείες την ευκαιρία να αποπειραθούν να σκάψουν μέχρι τους εγκλωβισμένους. Το Ναυτικό ανάλαβε την κατασκευή του εξοπλισμού και της κάψουλας για την διάσωση, ενώ οι υπηρεσίες Υγείας έδωσαν ρεσιτάλ για να παρασχεθεί με τον καλύτερο τρόπο η σωστή υποστήριξη και περίθαλψη.

Η επιχείρηση διάσωσης στο μικροσκόπιο όλου του κόσμου. Ζωντανά από όλα τα διεθνή ΜΜΕ (εκτός από τα δικά μας, αλλά ευτυχώς που υπάρχουν ίντερνετ και δορυφορικές). Πολλά εκατομμύρια το κόστος. Η Χιλιανή Κυβέρνηση όμως δεν κλαίει τη μοίρα της, ούτε και επικαλείται τα χιλιάδες προβλήματα μιας χώρας που δεν μετρά πολλά χρόνια δημοκρατίας μετά τη δικτατορία Πινοσέτ. Αντιθέτως, διαβλέπει μέσα από την τεράστια κρίση την ευκαιρία να ανυψώσει το κύρος και την εμβέλεια της χώρας.

Το ρίσκο του Προέδρου Σεμπαστιάν Πινέρα τεράστιο όπως και η πιθανότητα κάτι να πάει στραβά. Ακάθεκτος όμως ο Πινέρα, βγάζει μέσα από την δυστυχία την πρόκληση, με το χαμόγελο μόνιμα ζωγραφισμένο στα χείλη. Ένας ένας οι μεταλλωρύχοι βγαίνουν στην επιφάνεια, ενώ 14 κάμερες μεταδίδουν στην υφήλιο ζωντανά κάθε λεπτομέρεια. Τελευταίος ο αρχηγός της βάρδιας κ. Λουίς Ουρσούα, ο οποίος μόλις “αναστήθηκε” απευθύνθηκε στον πρόεδρο του ζητώντας μέτρα για την καλύτερη και πιο ασφαλή λειτουργία των μεταλλείων.

“Σας παραδίδω τη βάρδια κι ελπίζω ότι δε θα ξαναγίνει ποτέ κάτι τέτοιο” λέει ο Ουρσούα στον Πινέρα. Ο δεύτερος αποδέχεται την ευθύνη, τον αγκαλιάζει και τραγουδούν μαζί τον Εθνικό Ύμνο. Πέρα από την διάσωση 33 ζωών, οι Χιλιανοί πέτυχαν την εξύψωση της χώρας τους στο Παγκόσμιο.

Στην Κύπρο την ίδια ώρα, ανοίγει μετά από 46 ολόκληρα χρόνια το οδόφραγμα του Λιμνίτη. Μια εξέλιξη με διεθνείς προεκτάσεις, η οποία απεγκλωβίζει σειρά κοινοτήτων που παρέμεναν μακρυά από όλες τις πόλεις. Επιτυχία για τον Πρόεδρο Χριστόφια που πάλεψε πολύ για να πετύχει τη διάνοιξη, ειδικά από την ώρα που αυτή δεν συνδυάστηκε με το άνοιγμα της Λήδρας.

Για το άνοιγμα του δρόμου χρειάστηκαν μήνες διαπραγματεύσεων, σύναψη κοινοπραξιών μεταξύ Ε/Κ και Τ/Κ κατασκευαστικών εταιρειών και χρηματοδότηση από την Ευρώπη και τις ΗΠΑ. Στην εκδήλωση παρευρίσκονται οι εμπλεκόμενοι στο Κυπριακό αλλά και ο Επίτροπος Φούλε με τον οποίο αντιμετωπίζουμε διάφορα ζητήματα ειδικά για το απευθείας εμπόριο. Είναι μια γιορτή και μια ευκαιρία να αναδείξουμε την ανάγκη οριστικής λύσης του Κυπριακού.

Ο κοινοτάρχης του Πύργου μαζί με τον πανηγυρικό, εκφράζει και το αίτημα των πολύπαθων κοινοτήτων της Τυλληρίας: “να ανοίξει το οδόφραγμα για όλον τον κόσμο, για να μεταφέρουν τα γεωργικά τους προϊόντα σε ολόκληρη την Κύπρο, διότι είναι αδιανόητο οι Τουρκοκύπριοι να μεταφέρουν τα προϊόντα τους στις ελεύθερες περιοχές ενώ οι Ελληνοκύπριοι της Τηλλυρίας όχι”. Ζητά δηλαδή, οι καρβουνιάρηδες – για παράδειγμα – από τα Πηγαίνια, να μπορούν να μεταφέρουν κάρβουνα στη Λευκωσία σε μία και όχι σε τέσσερις – πέντε ώρες όπως σήμερα.

Πυρ και μανία, όπως συνηθίζει απέναντι σε όποιον του λέει μισή κουβέντα, ο κ. Χριστόφιας του απαντά εξοργισμένος: «Σήμερα περίμενα να ακούσω ένα ευχαριστώ και πάμε παρακάτω και βλέπουμε τα προβλήματα. Όλα αυτά τα χρόνια εγώ έκανα πάρα πολλά και πολλές παραχωρήσεις για να λυτρωθείτε. Τι να πω… αυτήν την ώρα λέμε ευχαριστώ και προχωράμε».

Σκεφθείτε μόνο πως θα καταστρεφόταν η τεράστια επιτυχία της Χιλής αν ο κ. Πινέρα απαντούσε στον κ. Ουρσούα όταν του ζήτησε ασφάλεια στα μεταλλεία: “Όλους αυτούς τους μήνες εγώ έκανα πάρα πολλά με τεράστιο κόστος για να σωθείτε. Τι να πω… αυτήν την ώρα λέμε ευχαριστώ και προχωράμε”.

Μόλις τα αντιστοιχίσετε θα καταλάβετε γιατί η εγωιστική ανικανότητα του προέδρου να ακούει το οτιδήποτε, μετατρέπει κάθε ευκαιρία σε τραγωδία.