Μπορεί στον δημόσιο διάλογο να ακούμε γελοία κολοκυνθίσματα για το ποιος και εάν ξεκίνησε την προεδρολογία, η πραγματικότητα όμως είναι ότι οι προεδρικές εκλογές μέσα από το ξεδίπλωμα κεντρικά σχεδιασμένων και μελετημένων προεκλογικών εκστρατειών, έχουν ξεκινήσει επισήμως ανήμερα των Χριστουγέννων. Με το εναρκτήριο λάκτισμα να αποτελούν οι συνεντεύξεις του νυν Προέδρου και της συζύγου του από τη μία και τη συνέντευξη του κ. Αναστασιάδη μαζί με τη δημοσιοποίηση αμφιβόλου εγκυρότητας δημοσκοπήσεων από την άλλη. Γεγονότα που ήθελαν να εξυπηρετήσουν πολύ συγκεκριμένες εκλογικές σκοπιμότητες.
Είναι αλήθεια ότι η διαφαινόμενη εκλογική αντιπαράθεση των δύο πόλων με αιχμή του δόρατος τους ίδιους τους ηγέτες τους, διαφαινόταν εδώ και ενάμιση περίπου χρόνο. Υπήρχε και η αίσθηση της ύπαρξης μιας αλλόκοτης πολιτικής ισορροπίας, όπου Δημήτρης Χριστόφιας και Νίκος Αναστασιάδης είχαν σοβαρές πιθανότητες εκλογής αμφότεροι, κυρίως αν θα είχε ο ένας απέναντί του τον άλλο και όχι κάποιον τρίτο. Συνέφερε και στους δύο να αναμετρηθούν μεταξύ τους.
Αυτή η ισορροπία κινδύνευσε να διαταραχθεί μετά την έκρηξη στο Μαρί, που θεωρήθηκε από ορισμένους και εντός του ΑΚΕΛ ότι μαζί με τα εμπορευματοκιβώτια, σμπαράλια έγινε και η προοπτική επαναδιεκδίκησης από τον κ. Χριστόφια. Άρχισαν να «παίζουν» ονόματα από τον «χώρο του κέντρου» και να συζητιέται η προοπτική του να επιστρέψει το ΑΚΕΛ στη θέση του κόμματος που εκλέγει αλλά δεν εκλέγεται στην προεδρία. Φυσιολογικά, η συζήτηση πέρασε και στην απέναντι όχθη, όπου από τη μία η αλλαγή των ισορροπιών μπορούσε να μειώσει τις προοπτικές νίκης, αλλά από την άλλη ο ΔΗΣΥ κέρδιζε πολλούς πόντους ως η εναλλακτική πρόταση εξουσίας.
|
Η συζήτηση για το παρελθόν θα γίνει. Για το μέλλον της χώρας όμως; |
Στην Κύπρο, κανείς Πρόεδρος δεν έφυγε από μόνος του. Όλοι οι εν ενεργεία Πρόεδροι, είτε έχασαν εκλογές είτε τη μάχη με τη ζωή. Κανόνα που με σαφήνεια δείχνει να μην έχει καμία διάθεση να σπάσει ούτε ο νυν Πρόεδρος. Η διαχείριση κρίσης που έγινε από το Προεδρικό μία βδομάδα μετά την ήττα των δημοτικών εκλογών ήταν σαφής. Ο κ. Χριστόφιας μίλησε στη «Χαραυγή», θέλοντας να απευθυνθεί πρώτα απ’ όλα στο εσωτερικό του κόμματός του, να τους υπογραμμίσει να μην τον «ξεγράφουν» έτσι εύκολα και να τους εφοδιάσει με επιχειρήματα για το γιατί. Από την άλλη, η κα Έρση Χριστόφια μίλησε στον «Φιλελεύθερο» σε μία αγωνιώδη προσπάθεια να ξανακτίσει την εικόνα του «καλού, συναισθηματικού ανθρώπου» που απώλεσε ο σύζυγός της κυρίως μετά την έκρηξη, ομολογώντας ταυτόχρονα και την επιθυμία να είναι ξανά Πρόεδρος. Ο κ. Αναστασιάδης, έσπευσε λογικά στη συνέντευξη που έδωσε επίσης στον «Φιλελεύθερο», να κεφαλαιοποιήσει τη νίκη των δημοτικών εκλογών και να «κλειδώσει» το χρίσμα του υποψηφίου.
Γίνεται συζήτηση αυτές τις μέρες για το κατά πόσο βοηθάει τον τόπο μία μακρά προεκλογική εκστρατεία. Τη μεγάλη διάρκεια όμως τη χρειάζονται και ο κ. Χριστόφιας και ο κ. Αναστασιάδης. Ο κ. Χριστόφιας για να αντιστρέψει το βαρύ κλίμα που δημιουργήθηκε από την αποτυχημένη μέχρι σήμερα θητεία και τα πολύ αρνητικά ποσοστά αποδοχής που καταγράφει. Ο κ. Αναστασιάδης για να καθιερωθεί ως οιονεί Πρόεδρος της Δημοκρατίας, κάτι στο οποίο υστερούσε.
Δεν συμμερίζομαι το ότι νομοτελειακά, η προεκλογική εκστρατεία ενός χρόνου θα κάνει ζημιά στον τόπο και στην πολιτική. Η αντίστοιχη των προηγούμενων προεδρικών έκανε καλό στην Κύπρο. Αν είναι κιόλας η μεγάλη διάρκεια, αιτία για να μπούμε στην ουσία, θα πετύχουμε το βέλτιστο.
Και αυτό ακριβώς είναι το ζητούμενο. Η συζήτηση για το παρελθόν θα γίνει, αλλά χρειάζεται πάνω απ’ όλα συζήτηση και για το μέλλον της χώρας. Σε όλα τα επίπεδα και για όλα τα θέματα. Για τον προσανατολισμό της, την κατεύθυνσή της, τις ένα σωρό επί μέρους πολιτικές και στρατηγικές που πρέπει να αναπτυχθούν, στον αντίποδα του σημερινού «βλέποντας και κάνοντας».
Θα αποτελεί ύψιστη αποτυχία του πολιτικού συστήματος να περιορίσει τις εκλογές σε ζυγαριά που θα έχει από τη μία το Μαρί και από την άλλη το Σχέδιο Ανάν. Και θα είναι η μέγιστη αποτυχία της πολιτικής, αν ο κόσμος θα καλείται να ψηφίσει κάποιον, μόνο και μόνο για να μην εκλεγεί ο άλλος.