Σε όποιον με ρώταγε μέχρι σήμερα την πρόβλεψή μου για το εκλογικό αποτέλεσμα, απαντούσα ότι αναμένω εκλογή Αναστασιάδη αλλά κανείς δεν μπορεί να ξέρει αν θα είναι από τον πρώτο ή τον δεύτερο γύρο πριν περάσουν τα Χριστούγεννα. Διότι στο δεκαπενθήμερο μαζεύονται στο γιορτινό τραπέζι όλες οι κυπριακές οικογένειες και όλες οι παρέες συναντιούνται συχνά σε αμέτρητες κοινωνικές δραστηριότητες. Κυρίαρχο θέμα συζήτησης στις συνευρέσεις είναι οι εκλογές και –εν πολλοίς– σε όλη αυτή τη διεργασία διαμορφώνονται οι δυναμικές που θα οδηγήσουν στο τελικό αποτέλεσμα. Κάθε υποψήφιος «θερίζει» ό,τι «έσπειρε» στην προεκλογική εκστρατεία μέχρι εκείνη τη στιγμή, ενώ οι πολίτες συζητούν και «εκτίθενται» στους δικούς τους ανθρώπους.
Το πιο εντυπωσιακό είναι ότι τα εκλογικά επιτελεία παραμένουν στο σκότος για το τι συμβαίνει. Δημοσκοπήσεις δεν πραγματοποιούνται, ενώ πληροφορίες έρχονται με το σταγονόμετρο. Το τι τελικά έγινε, το μαθαίνουμε όλοι μετά από τις μετρήσεις, αλλά και –κυρίως– από το πολιτικό αισθητήριο που μπορεί να διαθέτει ο καθένας. Τώρα που πέρασαν λοιπόν οι γιορτές και πριν από το νέο κύμα δημοσκοπήσεων, καλύτερα να καταθέσω δημοσίως την αίσθησή μου ότι πάμε για εκλογές ενός γύρου, ή –στη χειρότερη– για εκλογές δύο γύρων με τον Νίκο Αναστασιάδη να βρίσκεται τόσο κοντά στο 50%, που δεν θα έχει καμία σημασία ποιος θα είναι ο δεύτερος. Η εξήγηση είναι καθαρά πολιτική.
Ο κ. Μαλάς έχει στόχο να συσπειρώσει το ΑΚΕΛ και να περιορίσει την αποχή. Περιθώριο άντλησης ψήφων από άλλους χώρους δεν υπάρχει. Μάλλον θα είναι δεύτερος τελικά. Το σίγουρο όμως είναι ότι κανείς δεν θα τον θυμάται μετά τις εκλογές. Όχι μόνο γιατί κανείς μας δεν μπορεί να ανακαλέσει έστω μία τοποθέτηση ή ενέργειά του, αλλά και διότι ο κ. Χριστόφιας τού καταστρέφει κάθε αμυδρή ελπίδα να αναδειχθεί ως προσωπικότητα. Το ντελίριο καθημερινών δηλώσεων του Προέδρου στην απέλπιδα προσπάθεια να διασώσει κάτι από την υστεροφημία του, έχει αφαιρέσει από τον κ. Μαλά ακόμη και το χαρακτηριστικό του σοβαρού τεχνοκράτη. Τον έχουν καταντήσει «κομπάρσο», έναν «υποψήφιο φάντασμα». Η αποχή από το ΑΚΕΛ θα είναι σημαντική.
|
Η ανυπαρξία Μαλά και ο αυτοεγκλωβισμός Λιλλήκα, φερνουν εκλογή Αναστασιάδη από την 1η Κυριακή |
Ο κ. Λιλλήκας αδιαμφισβήτητα είναι η πιο ενδιαφέρουσα περίπτωση των εκλογών. Ξεκίνησε με σκοπό να σπάσει τα κομματικά μαθηματικά, διεισδύοντας σε όλους τους χώρους. Κάποια στιγμή, γύρω στον Οκτώβριο, φάνηκε να τα καταφέρνει. Δεν μπόρεσε όμως να το διαχειριστεί και αυτοεγκλωβίστηκε. Εκλογές για το αύριο μιας χώρας σε οικονομική δυσπραγία δεν κερδίζονται επειδή «τρίζουν τα κόκκαλα του Τάσσου», ούτε για το Σχέδιο Ανάν, ούτε για τα φαντάσματα και τις συνωμοσίες που επικαλείται καθημερινά. Όσοι πιστεύουν σε αυτά, είναι ήδη μαζί του. Το ζητούμενό του ήταν να πείσει ότι μπορεί να διαχειριστεί την εξουσία πιο αξιόπιστα και πιο αποτελεσματικά από τον κ. Αναστασιάδη. Ότι έχει τους ανθρώπους και το πολιτικό βάρος να ηγηθεί. Αντ’ αυτού, ο Γιώργος Λιλλήκας τρόμαξε τους πάντες με τις αλλοπρόσαλλες και επικίνδυνες τοποθετήσεις του. Από υποψήφιος του μέλλοντος κατέστη υποψήφιος του παρελθόντος. Μάλλον παρελθόν θα αποτελέσουν και αρκετοί που κάποια στιγμή είδαν με καλό μάτι την υποστήριξή του.
Ο κ. Αναστασιάδης ακολούθησε μια εντελώς συντηρητική στρατηγική, απευθυνόμενος αποκλειστικά στο κομματικό ακροατήριο του ΔΗΚΟ και του ΕΥΡΩΚΟ, από την ώρα που ο Συναγερμός ήταν ήδη συσπειρωμένος. Θέλησε να δώσει το μήνυμα της αναγκαίας επιλογής, που δεν προκαλεί μεν ενθουσιασμό, αλλά είναι η πλέον ασφαλής σε αυτή την κρίσιμη στιγμή. Το πέτυχε με την τεράστια κατάκτησή του να συνεργαστεί με το ΔΗΚΟ, τη βαρετή εκστρατεία μηδενικού ρίσκου, αλλά και την αμέριστη συνδρομή από τη ματαιοδοξία Χριστόφια και τις ακροβασίες Λιλλήκα. Σημαντικότατα γεγονότα, όπως το συνέδριο του ΕΛΚ με την παρουσία τόσων Ευρωπαίων ηγετών στο πλάι του, καθιστούν ακόμη περισσότερο την εκλογή Αναστασιάδη «αναπόφευκτη», όπως αναπόφευκτη θα είναι και η ροή ψηφοφόρων προς την υποψηφιότητά του μέχρι τις εκλογές.
Το μόνο που μπορεί να ανατρέψει το σκηνικό εκλογών ενός γύρου θα είναι μια «εξωπραγματική» παρουσία Λιλλήκα στα ντιμπέιτ ή –αντιστοίχως– μια «αυτοκτονική» παρουσία Αναστασιάδη. Δεν τα αναμένω. Ο πρόεδρος του ΔΗΣΥ είναι «παλιά αλεπού» σε κάτι τέτοια. Και το παράδειγμα προς αποφυγήν του Ομπάμα στο πρώτο ντιμπέιτ πολύ πρόσφατο.
Obama- Αναστασιάδης στην ίδια πρόταση, κείμενο…OK
to ti antikeimenikoi einai kapoioi dimosiografiskoi den legetai
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΠΡΟΣ κ. ΜΙΧΑΛΗ ΣΟΦΟΚΛΕΟΥΣ.
Εμείς οι νέοι ΔΕΝ τρόμαζουμε με την προσπάθεια ενος ανθρώπου ο οποίος θελει να προσπαθήσει να αλλάξει το ΗΔΗ σαπιμένο, διεφθαρμένο, πολιτικά ανίκανο οπως έχει αποδείξει πάμπολλες φορές, δήθεν δημοκρατικό κομματικοποιημένο σύστημα σε αυτή τη χώρα. Οι νέοι τόσα χρόνια φωνάζουμε να ξεφύγουμε απο το κατεστημένο που στοιχειώνει την λειτουργία της εκάστοτε κυβέρνησης, ξέρωντας και μαθαίνωντας απο τα τραγικα λάθη και αποφασεις που έπαιρναν οι “δήθεν ηγετες” μας.
Πραγματικά εκπλήσσομαι που προσπαθείτε με παιδικά άρθρά σαν και αυτό να μας αποδείξετε οτι η συντηρητική επιλογή, ο κ. Νίκος Αναστασιάδης είναι η σωστή επιλογή, ενω η πραγματικότητα βρίσκεται πολύ μακρυά απο αυτό.
Ο Ν. Αναστασιάδης είναι προφανώς η επιλογή που καμία αλλαγη δεν θα φέρει σε αυτό το τόπο. Και παραθέτω, τα όσα εσύ προσωπικά μηδενίζεις στο αρθρο σου, για να γνωρίζεις οτι “πιανουν τόπο”, ειδικά σε εμας τους νέόυς που δεν ξεχνούμε λόγω γηρατειάς :
1) Όχι, δεν ξεχνούμε το σχέδιο Αναν, και την επιλογή του Αναστασιάδη που ήταν ΝΑΙ. 85% ψηφίσαμε ΟΧΙ κύριε Σοφοκλέους. Άρα κατα πρώτον, όχι, ο Ν. Αναστασιάδης δεν είναι η πρώτη και ασφαλέστερη επιλογή για την επίλυση του Κυπριακού προβλήματος. Θέλουμε κάποιον που ΔΕΝ θα υπογράψει ενα σχέδιο με εγγύητρια δύναμη την Τουρκία. Διότι ξανακάναμε αυτό το λάθος, και ξέρουμε που οδηγέι αυτός ο δρόμος.
2)Μνημόνιο. Ο Νίκος Αναστασιάδης δήλωσε οτι θα υπογράψει το μνημόνιο. Ο Γ. Λιλλίκκας δήλωσε οτι θα το μνημόνιο θα μελετήθει, και οτι αν και συμφωνεί με κάποια σημεία, κάποια αλλα που είναι εις βάρος μας θα προσπαθήσει να αλλάξουν.
3)Μνημόνιο VS Φυσικό αέριο. Πραγματικά, πιστεύετε οτι θα είμαστε οι μόνο χώρα στον κόσμο που δεν θα μπορέσει να πουλήσει τον φυσικό της πλούτο? Ελπίζω να καταλαβαίνετε πόσο αστείο ακούγεται, όταν υπάρχουν χώρες που προαγοράζουν 30 χρόνια προηγουμένως ( αντίθετα με εμας κύριε Σοφοκλέους, που απο το 1960 οι δήθεν πολιτικοί μας δεν έμαθαν ακόμα οτι η σωστή πολιτικη γίνεται όταν προγραμματίζεσαι για τα επόμενα 50-100 χρόνια, όχι όταν παίρνεις βεβιασμένες αποφάσεις για να γλυτώσεις απο την αυριανή μέρα ) Τί σημάίνει μνημόνιο? Σημαίνει πιο μεγάλο χρέος, πιο πολλοι τόκοι, πιο ψηλή και επιπλέον φορολογία, πιο ακριβό ρεύμα και βενζίνη. Και εμείς τι θα γίνουμε? Όταν τα 300 ευρώ που μετα δυσκολίας βγάζουμε τώρα και τα ξοδεύμε σε λογαριασμούς, τι θα γίνει όταν αυτοί οι λογαριασμοί γίνουν 400 ή 500 ευρώ? Ας παρουμε παράδειγμα την Ελλάδα για να καταλάβουμε τί είναι το μνημόνιο. Ο κόσμος είναι που πεινά και υποφέρει, όχι οι πολιτικοί και οι τράπεζες. Όπως αντεχουμέ εμείς, να αντέξει και το συστημα μέχρι να προπωλήσουμε αερίο, μια επιλογή η οποία είναι η πιο σοφή ( διότι θα ξεχρεώσουμε χωρίς να χρωστάμε σε κανένα, άρα όσα προανάφερα πιο πάνω δεν θα συμβούν, και με αυτο και μονο αυτό τον τρόπο θα βελτιωθεί η ποιότητα της ζωής μας.) Και κατι ακομα. Δεν θέλουμε να βάλουμε έμεις την ράχη μας για να σωθέι η τράπεζα και η κακή διαχείρηση των οικονομικών της κυβέρνησης, όπως έγινε με το Μαρί οπου πληρώνουμε εμείς τα σπασμένα μιας άθλιας κυβέρνησης. Ο Λιλλήκκας προτείνει ενα σχέδιο στο οποίο ΕΜΕΙΣ ο απλός κόσμος, δεν θα επηρεαστούμε και να φθασουμε σε ακόμα χειρότερο οικονομικό αδιέξοδο. Δίοτι πλέον πρέπει να ξέρεις οτι το επόμενο στάδιο είναι το φαινόμενο των άστεγων. Έχουμε ξεπεράσει το στάδιο των συσσήτιων. Μην προσπαθήσεις ούτε καν να δημιουργήσεις τον μύθο οτι όποιοδηποτε κόμμα ενδιαφέρεται για αυτό το θέμα διότι θα είναι απλά ψέματα μέσα στην μούρη μας μέσω της οθόνης του υπολογιστή μας. Ενα είναι το θέμα. Ο Αναστασιάδης θέλει να λύσει το οικονομικό μας πρόβλημα με το να δανειστούμε και άλλα λεφτα (??) Ο Λιλλήκκας προτείνει να αναπτυχθούμε για να κερδίσουμε τα λεφτα αυτά και να ξεπληρώσουμε το χρέος μας.
4)Δεν χρειάζεται να γίνει έλεγχος για τις περιουσίες των υποψηφίων για να μάθουμε ποιός είναι καθαρός και ποιος όχι. Ο Λιλλήκκας 2 ή 3 φορες πίεσε τον Αναστασιάδη στο debate να δεχτεί να γίνει έλεγχος, όχι απλα δημοσιοποίηση των περιουσιακών τους στοιχείων, και των τριών, και τις 2-3 φορές ο Αναστασιάδης ούτε καν απάντησε. Νομίζω πως ακόμα και με ενα average IQ κάποιος μπορέι να συμπεράνει γιατί αυτή η στάση του Αναστασιάδη. Διοτι εχει κάτι να κρύψει κύριε Σοφοκλέους, γιαυτό το λόγο.
Εκλογές ενός γύρου λοιπόν? Δυστυχώς σαν δημοσιογράφος (εαν είσαι, δεν γνωρίζω ), η δουλεία σου είναι να μελετάς τα στοιχεία, και να πληροφορείς σωστά τον κόσμο, ακόμα και να εκφράζεις όχι την δική σου άποψη, αλλά βάση των στοιχείων, ποια είναι η πιο σωστή επιλογή για το πολίτη. Εαν η επιλογή σου εσένα, ξέρωντας όλα αυτα τα δεδομένα, και αλλα τόσα που αμα θές ζήτα μου να σου τα γράψω με πληρης λεπτομέρειες, είναι οτι ο Νίκος Αναστασιάδης είναι η σωστή επιλογή για το μέλλον της Κύπρου, μπορω να συμπεράνω μόνο 3 πράγματα.
1) Είσαι μέλος ή υπέρ του ΔΗΣΥ
2) Το επίπεδο δημοσιογραφίας και πληροφόρησης (παράπληροφόρησης κατ’ακρίβειαν) στο άρθρο σου μπορεί να χαρακτηρίστει μόνο ως “νηπιακό”.
3)Το συμπέρασμα ότι αυτες θα είναι εκλογές μιας Κυριακής, απλά δείχνουν την εντελώς αστεια αντίληψη που έχεις για την σημαντικότητα αυτών των εκλογών, και την προσπάθεια σου να αποδείξεις οτι οι πολίτες είναι πρόβατα για σφαγή.
Εχω να σε πληροφορήσω λοιπόν, ότι όχι μόνο τα πράγματα φαίνονται ξεκάθαρα για χιλιάδες απο εμας για το ποιός πρέπει να είναι ο επόμενος μας πρόεδρος και ποιος δεν πρεπει να είναι, αλλα επίσης οτι το άρθρο σου είναι επιεικώς απαράδεκτο, διότι δεν έχεις καταλάβει ακόμα ποιά ειναι η έννοια της δημοσιογραφίας, και σαν πολίτης της Κύπρου και δημοσιογράφος, θα έπρεπε να ξέρεις οτι η Κύπρος χρειάζεται ανθρώπους με όραμα και πίστη, όχι ξεπερασμένες πολιτικές πού ήδη προκαλεσαν καταστροφές σε αυτό τον τόπο πάμπολλες φορές.
Μερικοί μάθετε να ξεχωρίζετε τη διαφορά του δημοσιογράφου από αυτόν που καταθέτει την άποψη και την ανάλυση του για το τι συμβαίνει. Δεν είμαι δημοσιογράφος και δεν υπήρξα ποτέ.
Κατά τα άλλα, διαφωνείστε όσο θέλετε με επιχειρήματα κατά της δικής μου οπτικής και επί των θεμάτων που αναφέρομαι. Τα blog είναι διάλογος και διάλογος είναι δημοκρατία.
Άστε όμως τα ψευτοηθικά κυρήγματα και τους αφορισμούς. Δεν σας τιμούν.