Ο 23χρονος Βρετανός φοιτητής Richard O’Dwyer, δημιούργησε την ιστοσελίδα tvshack, που περιείχε συνδέσμους (links), αριθμός εκ των οποίων παρέπεμπαν σε περιεχόμενο που με βάση το αμερικανικό δίκαιο ήταν παράνομα διαθέσιμο. Όχι για το βρετανικό δίκαιο ωστόσο, εφόσον ο νεαρός δεν προσέφερε παράνομο περιεχόμενο, αλλά απλώς παρέπεμπε σε αυτό.
Το περιεχόμενο αφορούσε links σε ταινίες ή τηλεοπτικά προγράμματα για τα οποία τα δικαιώματα δεν κάλυπταν τη Βρετανία. Ο Richard, ούτε φιλοξενούσε ο ίδιος το περιεχόμενο, ούτε η ιστοσελίδα του βρισκόταν στις ΗΠΑ. Την «κατέβασε» μάλιστα, μόλις ειδοποιήθηκε από την αστυνομία. Εντούτοις, προ δέκα ημερών, βρετανικό δικαστήριο αποφάσισε την έκδοσή του στις ΗΠΑ, για να δικαστεί εκεί, κάτω από το ιδιαίτερα αυστηρό αμερικανικό δίκαιο.
Την πιο πάνω ιστορία την αναφέρω για να γίνει αντιληπτός ο πόλεμος που σήμερα διεξάγεται και τα συμφέροντα που παίζονται για τη διαφύλαξη των πνευματικών δικαιωμάτων. Και την τεράστια γκρίζα ζώνη που έχει δημιουργηθεί μεταξύ της προστασίας της πνευματικής ιδιοκτησίας από τη μία και της ελευθερίας του λόγου από την άλλη.
|
Στις 18 Ιανουαρίου έγινε η μεγαλύτερη παγκόσμια εκδήλωση υπέρ της ελευθερίας |
Ο τίτλος του άρθρου παραθέτει τα ακρωνύμια των δύο νομοθεσιών που επιχειρήθηκε να περάσουν από το Κογκρέσο και την αμερικανική Βουλή. H «Πράξη για τη διακοπή της δικτυακής πειρατείας» SOPA (Stop Online Piracy Act) και η «Πράξη για την προστασία της πνευματικής ιδιοκτησίας» PIPA (Protect Intellectual Property Act). Και με τα δύο αυτά νομοσχέδια δίνονταν δυνατότητες στους αρμοδίους να κλείνουν κατά βούληση σελίδες στο διαδίκτυο με μια απλή διοικητική πράξη και με επαρκές στοιχείο μόνο την υποψία παρανομίας. Η επαναφορά της ιστοσελίδας θα μπορούσε να γίνει δε, μόνο με κανονική δικαστική διαδικασία. Τα νομοσχέδια με λίγα λόγια προέβλεπαν τη «φυλάκιση» κάποιου με την υποψία και την «αποφυλάκισή» του αφού αποδείκνυε αθωότητα πέραν πάσης αμφιβολίας.
Με βάση το SOPA, όλες οι ιστοσελίδες στις οποίες οι χρήστες μπορούν να βάζουν σχόλια, φωτογραφίες, ήχο ή βίντεο (user generated content), όπως είναι τα κοινωνικά δίκτυα (Facebook, Twitter κ.τ.λ.) και το Youtube, ή να γράφουν τη γνώμη τους (blogs, comments), μπορούν να γίνουν αντικείμενο μιας καταγγελίας η οποία μπορεί να γίνει εισαγγελική παραγγελία, επειδή κάποιος χρήστης έβαλε ένα link προς ένα «ύποπτο» site.
Η ιστοσελίδα αμέσως θα πρέπει να κλείσει και μετά να καθίσει να αποδείξει ότι δεν είχε καμία τέτοια πρόθεση. Ταυτόχρονα, θα μπορούσαν οι αρμόδιοι να κλείνουν και τον παροχέα διαδικτύου που επιτρέπει την πρόσβαση σε μία τέτοια ιστοσελίδα, αλλά και τις μηχανές αναζήτησης όπως Google και Yahoo, επειδή επέτρεψαν την εμφάνιση τέτοιων links.
Έτσι, το μπαλάκι του ελέγχου του περιεχομένου που βάζουν οι χρήστες θα περνούσε αναγκαστικά στους ιδιοκτήτες τέτοιων ιστοσελίδων, που για να προστατευθούν, θα αναγκάζονταν να ζητήσουν την άρση της ανωνυμίας όλων των χρηστών και τη λογοκρισία των σχολίων και του περιεχομένου προτού αναρτηθεί.
Θα αναγκάζονταν ταυτόχρονα να αποκλείσουν το οποιοδήποτε αμφισβητούμενο περιεχόμενο, όπως μια φωτογραφία ή ένα βίντεο, με το φόβο των Ιουδαίων. Και επιπλέον, να σταματήσουν κάθε είδους προσπάθεια για τεχνολογική αναβάθμιση, προκειμένου να επικεντρωθούν στον αστυνομικό τους ρόλο.
Την περασμένη Τετάρτη 18 Ιανουαρίου, έγινε ίσως η μεγαλύτερη στην ιστορία παγκόσμια εκδήλωση υπέρ της ελευθερίας του λόγου. 13 εκατομμύρια υπογραφές μαζεύτηκαν από την Google, 4 εκατομμύρια e-mail διαμαρτυρίας εστάλησαν και πάνω από 115 χιλιάδες ιστοσελίδες συμμετείχαν στη συσκότιση του διαδικτύου που έγινε ως ένδειξη διαμαρτυρίας.
Με πρωταγωνιστή τη Wikipedia, τη μεγαλύτερη εγκυκλοπαίδεια που έγινε ποτέ, το περιεχόμενο της οποίας γράφεται από εθελοντές και διατίθεται δωρεάν στον καθένα μας. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή προς τιμή της, κάλεσε τις ΗΠΑ να ανακαλέσουν.
Είμαστε πολίτες του κόσμου και λυπάμαι όταν βλέπω το πολιτικό μας σύστημα να αναλώνεται στην μικροπολιτική και το Κυπριακό και τα ΜΜΕ να μην παίρνουν σχεδόν χαμπάρι για το τι συμβαίνει γύρω μας. Όλη αυτή η ιστορία πέρασε στην Κύπρο σχεδόν απαρατήρητη, παρόλο που θα επηρέαζε τις ζωές μας και αυτές των παιδιών μας.
Έχουμε και τους περισσότερους κατ’ αναλογία χρήστες του Facebook να θυμίσω μόνο. Ξεκίνησα να γράφω με την ελπίδα να προκαλέσω το σύστημα, που κατά τα άλλα νοιάζεται για την πολιτική αποχή. Την ώρα όμως που γράφονταν αυτές οι γραμμές, ένα tweet με πληροφόρησε ότι οι παγκόσμιοι πολίτες και το internet νίκησαν τα συμφέροντα. Τα νομοσχέδια αποσύρθηκαν μέχρι νεωτέρας!