Πώς τα φέρνει η μοίρα καμιά φορά είναι απίστευτο. Τρία χρόνια προσπάθειας να κλωτσήσει ο κ. Χριστόφιας τη μπάλα έξω από το γήπεδο, πήγαν χαμένα. Όχι επειδή κάποιος μπορεί ακόμη να πει μετά πάσης βεβαιότητας ότι θα υπογράψει τελικά το μνημόνιο. Το γεγονός όμως της κατάθεσης αντιπροτάσεων από πλευράς κυβέρνησης για την συνομολόγηση μνημονίου, αποτελεί παραδοχή της αναγκαιότητας να ληφθούν σκληρά μέτρα.
Στο ίδιο καζάνι που βρίσκεται ο κ. Χριστόφιας, είναι και οι συντεχνίες. Από την ώρα που κάποιοι περίεργοι μάγοι με ακόμη πιο περίεργα δώρα δεν εμφανίστηκαν, όλοι πλέον κατανοούν ότι αν λαμβάνονταν μέτρα έγκαιρα, αυτά θα αφορούσαν μια μικρή υποδιαίρεση των όσων σήμερα φαντάζουν αναπόφευκτα. Όλοι αυτοί δηλαδή που σήκωναν τα λάβαρα της επανάστασης για το 65ο, τον εξορθολογισμό της ΑΤΑ για να απευθύνεται σε αυτούς που θα την είχαν πραγματική ανάγκη, την παγοποίηση των αυξήσεων, τη μείωση του ευρύτερου δημόσιου τομέα και ένα σωρό άλλα μικρά, σήμερα με σκυμμένο το κεφάλι πάνε να συζητήσουν τα τρισχειρότερα τους.
Η αλήθεια είναι ότι σήμερα ενταφιάζεται οριστικά η ΑΤΑ, όπως ορθώς επεσήμανε ο κ. Πισσαρίδης, ακόμη και εάν παραμείνει τυπικά στη νομοθεσία. Το 65ο, η εναλλαξιμότητα και ένα σωρό άλλα ταμπού, περιλαμβάνονται ακόμη και στα μέτρα της κυβέρνησης. Από την παγοποίηση των αυξήσεων και των προσαυξήσεων, έχουμε φτάσει σε πολύ ουσιαστική μείωση των μισθών αλλά και των κλιμάκων των νεοεισερχομένων. Μας κοροϊδεύουν όλοι για τον 13ο και η μείωση είναι πολύ μεγαλύτερη από το ύψος του. Η αναλογία 1 προς 4 μεταξύ προσλήψεων και αφυπηρετήσεων, αν εφαρμοζόταν από την αρχή σήμερα πιθανόν να μην είχαμε πρόβλημα. Δυστυχώς ο δημόσιος τομέας διογκώθηκε περαιτέρω. Τα ταμεία συντάξεων καρκινοβατούν. Η συνεισφορά των δημοσίων υπαλλήλων στις κοινωνικές ασφαλίσεις είναι μετά βεβαιότητας υψηλότερη από εκείνη για την οποία δεν δεχόντουσαν μύγα στο σπαθί τους.
|
Ο κ. Χριστόφιας θα υπογράψει αυτό που πιθανότατα θα εφαρμόσει ο κ. Αναστασιάδης |
Αν πουλούσαμε έγκαιρα τη Eurocypria, αυτή θα είχε διασωθεί. Αν πουλούσαμε έγκαιρα τις Κυπριακές Αερογραμμές, πιθανόν να είχαν μια πραγματική ευκαιρία, αντί να προσπαθούμε σήμερα να τις χαρίσουμε κάπου και κανείς να μην τις θέλει. Αν δεν αντιμετωπίζαμε το κέρδος σαν εχθρό, βοηθούσαμε τις κυπριακές επιχειρήσεις να ξεπεράσουν προβλήματα και ξένες να έρθουν στην Κύπρο, αν φτιάχναμε καζίνο, είχαμε φέρει αέριο, επενδύαμε πραγματικά στην υγεία και την παιδεία, στην επιχειρηματικότητα των νέων, και ένα σωρό άλλα “αν” που γράψαμε κατά καιρούς, δεν θα είχαμε ήδη 12% ανεργία πριν ακόμη το μνημόνιο. Πιθανόν να είχαμε και ανάπτυξη. Την όποια προοπτική της οποίας θυσιάσαμε, για να προστατευθούν υπερπρονόμια και πολυτέλειες που σήμερα δεν βρίσκονται ούτε καν σε ονειρικές φαντασίες.
Σήμερα λοιπόν, καλούμαστε εν τω μέσω προεκλογικής περιόδου να συνομολογήσουμε το σκληρότερο δυνατόν πακέτο μέτρων. Ένα πρόγραμμα που κατά πάσα πιθανότητα θα υπογράψει ο κ. Χριστόφιας και θα εφαρμόσει ο κ. Αναστασιάδης.
Το πρόγραμμα αυτό θα αποτύχει σίγουρα, αν είναι υφεσιακό, όπως προβλέπεται να είναι μέσα από τις κυβερνητικές προτάσεις. Αυτή ήταν και η ελληνική αρχική συνταγή. Να αποφεύγονται ουσιαστικές διαρθρωτικές αλλαγές και μειώσεις εξόδων από τη μια, και να επιβάλλονται ολοένα μειώσεις μισθών, έκτακτες εισφορές και υπέρογκες φορολογίες από την άλλη. Καθηλώνοντας την ανάπτυξη, εκτοξεύοντας την ανεργία, καταβαραθρώνοντας το βιοτικό επίπεδο. Η ίδια λογική που μας έφερε εδώ διαπνέει ξανά τα κυβερνητικά μέτρα. Να ισοφαρίσει τη μείωση των εξόδων με την αύξηση εσόδων. Αποτυχημένες συνταγές, διότι τα έσοδα αποδείχθηκε ότι ποτέ δεν θα αυξηθούν σε τέτοιες συνθήκες. Μοναδικό αποτέλεσμα, να καταδικάζονται επιχειρήσεις και εργαζόμενοι στο όνομα της προάσπισης των συμφερόντων τους.
Εδώ λοιπόν έρχεται και η συνευθύνη. Διότι αν το πρόγραμμα αποτύχει, τότε ο πολίτης δεν θα έχει καμία διάθεση να ακούει δικαιολογίες του τύπου “Δεν το έφτιαξα εγώ αλλά ο κ. Χριστόφιας” από τη μια, ή “Δεν το εφάρμοσα εγώ αλλά ο Αναστασιάδης” από την άλλη. Είναι και οι δύο στο ίδιο ακριβώς καζάνι. Η ευθύνη του νυν προέδρου είναι να το συνομολογήσει έγκαιρα και να μην συνδράμει αύριο στην κοινωνική αντίδραση. Είναι το ελάχιστο που οφείλει στον τόπο. Η ευθύνη του επόμενου προέδρου είναι να φροντίσει από τώρα να είναι το μνημόνιο στην κατεύθυνση επανεκκίνησης της χώρας. Αλλιώς θα καταδικαστεί αυτός από την υπογραφή Χριστόφια.