Ο Νικόλας, ο Χριστόφιας και ο Μάγος του Οζ

Παρακολούθησα – όχι και τόσο εμβρόντητος – το στιγμιότυπο από την εκπομπή  «Πρώτη Ενημέρωση» του ΡΙΚ, όπου ο κ. Νικόλας Παπαδόπουλος κατηγόρησε τον δημοσιογράφο κ. Σταύρο Κυπριανού ως κατευθυνόμενο. Κι’ αυτό γιατί ο δημοσιογράφος τόλμησε να υποδείξει την στήριξη που παρείχε το ΔΗΚΟ και ο ίδιος στην εκλογή του Δημήτρη Χριστόφια.

Είναι κλασσική τακτική προπαγάνδας να επιχειρείς να πυροβολήσεις και να ακυρώσεις τον αγγελιαφόρο μιας αλήθειας, στην απόπειρα να προσποιηθείς ότι ένα πραγματικό γεγονός δεν συνέβη ποτέ.

Πολύ περισσότερο σήμερα, στην εποχή του Ντόναλτ Τράμπ, αυτή η μέθοδος εξελίσσεται σε mainstream. Είναι οι «εναλλακτικές πραγματικότητες», όπως τις ονόμασε η επικεφαλής της καμπάνιας του Αμερικανού Προέδρου Κέλλυανν Κόνγουεη.

Είναι γνωστό ότι ήμουν ο επικεφαλής της εκστρατείας Κασουλίδη το 2008. Μετά λόγου γνώσεως λοιπόν, δηλώνω ότι ο Νικόλας Παπαδόπουλος και η ομάδα στελεχών που τον στηρίζουν, μετήλθαν κάθε μέσου για την στήριξη Χριστόφια από το ΔΗΚΟ στον 2ο γύρο και έδωσαν ότι είχαν και δεν είχαν για την τελική επικράτησή του. Στην εσωκομματική μάλιστα διαδικασία ανατράπηκε η απόφαση υπέρ Κασουλίδη της γραμματείας του κόμματος σε υποστήριξη Χριστόφια, μετά από θυελλώδη και πολύωρη συνεδρία της Κεντρικής Επιτροπής που ολοκληρώθηκε με ψηφοφορία επιλογής αντί «δια βοής» μοναρχικών μεθόδων.

Περισσότερο από την προπαγάνδα, αυτό που ενοχλεί σε αυτές τις περιπτώσεις είναι η αλαζονεία. Η απόπειρα να πείσεις το σύνολο των πολιτών μιας χώρας ότι αυτό που έζησε, δεν είναι πραγματικό γεγονός. Και – ακόμη χειρότερα – να δαιμονοποιήσεις έστω και την αναφορά σε αυτό, μέσα από την πουριτανική και κάτω από τη μέση επίθεση στον φορέα της αληθινής πραγματικότητας.

«Παίρνεις οδηγίες» είπε στον Στάυρο Κυπριανού ο Νικόλας Παπαδόπουλος για να ξεφύγει από τις ευθύνες του στην εκλογή Δημήτρη Χριστόφια. Σε μία συνέντευξη μάλιστα όπου επιχείρησε να εμφανιστεί ως αντισυστημικός, ενάντια στα κατεστημένα και μη προερχόμενος από κορυφαίο κυπριακό πολιτικό και οικονομικό τζάκι.

Αυτή την πρακτική, με αξιοθαύμαστη συνέπεια, εφαρμόζει το ΑΚΕΛ στην περίπτωση του Μαρί. Ούτε καν έξι χρόνια δεν πέρασαν από την τραγική εκείνη μέρα. Και όμως, όποιο στέλεχος του ΑΚΕΛ βρεθεί μπροστά σε οποιονδήποτε αναφέρει τη λέξη «Μαρί», τότε αμέσως μπαίνει σε εφαρμογή το σχέδιο «δολοφονίας χαρακτήρα» του εκστομίζοντα την «απαγορευμένη» αλήθεια.

Πολύ πριν από την γνωστή υβριστική επίθεση που δέχθηκα από τον βουλευτή του ΑΚΕΛ Γιώργο Γεωργίου, είχα εκπλαγεί από την αντίδραση ενός άλλου ΑΚΕΛικού βουλευτή, του Άριστου Δαμιανού,. Το βράδυ των δημοτικών εκλογών – και μετά που ο Άριστος επιχείρησε σύγκριση με τις προηγούμενες δημοτικές – του υπέδειξα ότι δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι εκείνες είχαν γίνει τέσσερις μόλις μήνες μετά το Μαρί και ήταν επηρεασμένες από το κλίμα που τότε επικρατούσε. Στο άκουσμα της λέξης, ο Άριστος άρχισε να μου κάνει κήρυγμα περί πολιτικού ήθους, για να απολογηθεί μετά – προς τιμή του – για την τυφλή επίθεση.

Και όμως, ακόμη και μετά τις ύβρεις του κ. Γεωργίου που ουδέποτε απολογήθηκε, υπάρχουν άνθρωποι που και σήμερα υποστηρίζουν ότι σε μια συζήτηση για πολιτικές ευθύνες με επίκληση επιχειρημάτων πολύ πριν από το Μαρί, η αναφορά σε αυτό προσβάλλει τον επίπλαστο πολιτικό μας καθωσπρεπισμό. Αυτό είναι μια αναπάντεχη επιτυχία των «εναλλακτικών πραγματικοτήτων».

Σε μια χώρα μικρή όπως η Κύπρος, η πολιτική και οικονομική πορεία του κράτους και του κάθε πολίτη εξαρτάται απόλυτα από το διεθνές της κύρος και τη διεθνή της αξιοπιστία. Αλαζονικές διακυβερνήσεις δεν χωράνε. Φέρνουν κόστος και μάλιστα βαρύ.

Δεν είμαστε η Τουρκία που επιτίθεται  σε οποιαδήποτε αναφορά στην Αρμενική γενοκτονία, θέλοντας  όλοι να προσποιούμαστε ότι δεν έχει συμβεί. Και θα πρέπει να έχουμε μάθει, από την σημερινή Ελληνική οικονομική τραγωδία, ότι οι Μάγοι του Οζ που εξαφανίζουν πραγματικότητες δεν μπορούν ποτέ να δώσουν λύσεις.

Βλέποντας τον Νικόλα Παπαδόπουλο στο ΡΙΚ, θυμήθηκα τον Δημήτρη Χριστόφια το 2008 και την αλήστου μνήμης αντίδραση στην εκπομπή του Μέγα, όταν επιτέθηκε στους δημοσιογράφους γιατί «τόλμησαν» να τον ρωτήσουν αν θα εφαρμόσει την συνθήκη της Λισαβώνας, παρά την απόλυτη διαφωνία του ΑΚΕΛ με αυτή. Το «ρωτάς τον επόμενο πρόεδρο της δημοκρατίας», σηματοδότησε και την αλαζονεία της καταστροφικής διακυβέρνησης που ακολούθησε.

Με το «είσαι κατευθυνόμενος» του Νικόλα σήμερα, σηματοδοτείται μια νέα μορφή αλαζονείας. Και στην κρίση αυτής της υποψηφιότητας  θα πρέπει να προσμετρηθεί όχι μόνο αν σηκώνει η Κύπρος αυτής της μορφής τον Τραμπισμό, αλλά και το κατά πόσο αυτός ο χαρακτήρας και το ύφος εξουσίας μπορεί με οποιοδήποτε τρόπο να αποβεί προς όφελος της χώρας και των πολιτών της.