Γιατί θα πάω στην εκδήλωση για την Αμμόχωστο

Είναι, όντως, περίεργο που μια αντικατοχική εκδήλωση στην Κύπρο γίνεται έξω από το προεδρικό μέγαρο και όχι σε κάποιο οδόφραγμα ή έστω πλατεία. Και είναι ακόμη πιο περίεργο για κάποιον σαν εμένα, που μέχρι πριν ένα χρόνο ήμουν «από την άλλη πλευρά της περίφραξης», όπως εύστοχα επισημαίνει ένας καλός φίλος.

Δεν θεωρώ όμως ότι η εκδήλωση αυτή είναι μια εκδήλωση εσωτερικής διαμαρτυρίας. Ούτε και πρέπει να καταλήξει ως μια εκδήλωση καλλιέργειας διχασμού μεταξύ προσφύγων και μη προσφύγων, ή μεταξύ πόλεων, ή ακόμη και σε εσωτερική πολιτική αντιπαράθεση. Σε οποιαδήποτε από αυτές τις περιπτώσεις, ο Δήμος Αμμοχώστου θα έχει πλήρως αποτύχει με την επιλογή του. Είναι η χειρότερη στιγμή για να «πλακωθούμε μεταξύ μας».

Θα πάρω όμως το ρίσκο και θα πάω στην εκδήλωση για την Αμμόχωστο. Γιατί θεωρώ ότι αυτή την ώρα, προτεραιότητα οφείλει να είναι η αφύπνιση όλων μας για τα όσα συμβαίνουν και τα όσα προμηνύεται να συμβούν με την πατρίδα μας.

Αφύπνιση, γιατί μετά που βγήκε η χώρα από την οικονομική κρίση και μετά την αποτυχία του Κρανς Μοντανά, δείχνουμε να έχουμε καθηλωθεί σε μια ιδιότυπη νιρβάνα που δεν αντιλαμβάνεται πόσο σημαντικό είναι για την εθνική αλλά και την οικονομική μας ασφάλεια το να μην αποκτήσουμε επίσημα ή ημι-επίσημα σύνορα με την Τουρκία εντός της Κύπρου.

Αφύπνιση, γιατί αφέθηκε – δυστυχώς – να δημιουργηθεί η εντύπωση ότι η επίλυση του Κυπριακού δεν είναι σήμερα η πρώτη μας προτεραιότητα. Η εντύπωση ότι μπορούμε να είμαστε ικανοποιημένοι με τη μισή Κύπρο, φτάνει να κάνουμε κουμάντο μόνοι μας, παρά με ολόκληρη Κύπρο που προϋποθέτει να μοιραστούμε πράγματα με τους Τουρκοκυπρίους.

Αφύπνιση, γιατί οι προοπτικές μας γύρω από την ενέργεια και οι συμμαχίες που έχουμε πολύ επιτυχώς κτίσει στην περιοχή, αναβαθμίζουν τρομερά μεν τη χώρα μας, αλλά επ’ ουδενί δεν την καθιστούν κάποιας μορφής περιφερειακή «υπερδύναμη», όπως δυστυχώς αφέθηκε πολλές φορές να νοηθεί. Το μεγαλύτερο κεφάλαιο της Κύπρου μπορεί να είναι μόνο η διεθνής και ευρωπαϊκή της αξιοπιστία και χρησιμότητα.


Tο Κυπριακό δεν κινδυνεύει με «Αμμοχωστοποίηση». Αυτό από το οποίο κινδυνεύει είναι η λησμονιά από μέρους των Κυπρίων και η πλήρης απαξίωση από μέρους των ξένων.


Αφύπνιση, γιατί έχω την ισχυρή πεποίθηση ότι όσοι νομίζουν ότι η σημερινή κατάσταση στην Κύπρο μπορεί να αντέξει στο χρόνο, κάνουν λάθος. Αντιθέτως, οι εξελίξεις τόσο στην περιοχή μας, όσο και στο ενεργειακό επίπεδο, αυτό που θα επιβάλουν είναι κάποιας μορφής διευθέτηση, προκειμένου το Κυπριακό να μην γίνει ξανά εμπόδιο και εστία αντιπαράθεσης που δεν θα επιτρέπει σε κανένα σχεδιασμό να προχωράει.

Αφύπνιση, γιατί το Κυπριακό δεν κινδυνεύει με «Αμμοχωστοποίηση». Αυτό από το οποίο κινδυνεύει είναι η λησμονιά από μέρους των Κυπρίων και η πλήρης απαξίωση από μέρους των ξένων. Υπάρχει – τελευταία – μια αυξανόμενη συζήτηση για μια «λύση» δύο κρατών ή χαλαρής συνομοσπονδίας με ενιαία ευρωπαϊκή εκπροσώπηση. Κατά τη δική μου γνώμη, αυτά όχι μόνο δεν θα γίνουν ποτέ αποδεκτά από την Ευρώπη (να βάλει δηλαδή την Τουρκία από την πίσω πόρτα), αλλά, και επί της ουσίας, θέτουν την επιβίωση του Κυπριακού Ελληνισμού στη γη των πατέρων του σε αμφιβολία. Ακριβώς επειδή έχοντας την Τουρκία να αλωνίζει δίπλα μας, είτε «με την υπογραφή μας», είτε με τη σιωπηλή ανοχή μας, δεν θα αργήσουμε να είμαστε δημογραφική και οικονομική μειοψηφία εντός της μικρής μας νήσου.

Αφύπνιση γιατί εάν χάσουμε και την Αμμόχωστο, εάν η περίκλειστη πόλη ανοίξει υπό ΤΚ διοίκηση, όπως σήμερα μας απειλούν οι Οζερσάι, Τατάρ, με τις ευλογίες της Τουρκίας, τότε το παιγνίδι τελειώνει. The game is over. Τι θα διαπραγματευτούμε πια όταν τα νέα τετελεσμένα, μετά και την ανάπτυξη της Μόρφου, θα έχουν εμπεδωθεί και στην Αμμόχωστο;

Στο θέμα των γεωτρήσεων, του Πορθητή και του Γιαβούζ, πολλοί συμπολίτες μας ίσως βλέπουν τον κίνδυνο της απώλειας οικονομικών εσόδων, πέραν από την προφανή διεθνή παρανομία. Στο θέμα της Αμμοχώστου όμως, αυτό το οποίο κινδυνεύει δεν είναι μόνο η οικονομικές μας προοπτικές. Είναι η ίδια η πατρίδα μας. Και ναι, για πολλούς λόγους, η Αμμόχωστος είναι διαφορετική περίπτωση από την υπόλοιπη κατεχόμενη Κύπρο. Κατελήφθη μετά την εκεχειρία, για αυτήν υπάρχουν ειδικά ψηφίσματα του ΟΗΕ, της ΕΕ, αλλά και συμφωνίες.

Ο χρόνος μας τελειώνει και σήμερα προέχει πρώτον να καταπολεμήσουμε των εφυσηχασμό του καθενός από εμάς και δεύτερο να επανακτήσουμε την απαραίτητη διεθνή αξιοπιστία μας ως προς τη γνήσια επιθυμία μας για λύση του Κυπριακού. Η αξιοπιστία αυτή δεν είναι μόνο θέμα της κυβέρνησης. Είναι και θέμα της κοινωνίας.

Αν εμείς οι ίδιοι στεκόμαστε απαθείς στην προοπτική να χάσουμε και την Αμμόχωστο, τότε γιατί να ενδιαφερθούν οι ξένοι;

Γι’ αυτό λοιπόν θα είμαι στην εκδήλωση για την Αμμόχωστο. Και καλώ τον κάθε κύπριο πατριώτη να αφυπνιστούμε μαζί εκεί. Για εμάς, για τα παιδιά μας, για την πατρίδα μας.

Posted in Άρθρα.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *