Ο Συναγερμός ονομάστηκε το 1976 Δημοκρατικός, για να εμπεδωθεί στην Κύπρο η δημοκρατία. Σήμερα, απαιτείται πολιτικός συναγερμός, για να αποκατασταθεί στην Κύπρο ο θεσμός της πολιτικής.

Ναι, ο Δημοκρατικός Συναγερμός ήταν, είναι και πρέπει να μείνει το κόμμα αρχών που καθόρισε ο Γλαύκος Κληρίδης. Χρειάζεται όμως διόρθωση. Μια επανεκκίνηση πολιτική και αξιακή που θα επαναφέρει τα ιδανικά και τη φυσιογνωμία του. Κανένας Συναγερμικός δεν θέλει πραγματικά η παράταξη του να διαλυθεί. 

Κάποια στιγμή να συνειδητοποιήσουμε ότι το Κυπριακό μπορεί μόνο να λυθεί στο πλαίσιο μιας ευνοϊκής διεθνούς ανάγκης, όπως και ότι, από μόνοι μας, είμαστε πολύ μικροί για να αντιμετωπίσουμε διαπραγματευτικά την Τουρκία. 

Η Κύπρος είναι μόλις 20η, ανάμεσα στις 27 χώρες της ΕΕ στον Δείκτη Ισότητας των Φύλων, παρά το ότι έχει ανέβει 6 ολόκληρες θέσεις τα τελευταία δέκα χρόνια. Αν δεν μιλήσουμε ειλικρινά, δεν θα επιτύχουμε ποτέ την πλήρη ισότητα.

«Είμαι της Κληριδικής σχολής, δεν είμαι της σχολής Δούντα. Δεν πρόκειται ποτέ να συμβιβαστώ με τη διχοτόμηση, να παραχωρήσουμε δηλαδή εδάφη, με την ψευδαίσθηση ότι θα έχουμε το κεφάλι μας ήσυχο»

«Οποιοσδήποτε θεωρεί ότι ο πατριωτικός ρεαλισμός του Γλαύκου Κληρίδη θα οδηγούσε σε αποδοχή διευθέτησης δεν περιλαμβάνει την Κύπρο ολόκληρη, προσβάλλει τη μνήμη του»

Στέκομαι μπροστά σας για αυτά που πιστεύω. Ξέρετε καλά ότι ουδέποτε δίστασα να υπερασπιστώ τις θέσεις μου, ακόμη και αν αυτό απαιτούσε τεράστιο προσωπικό κόστος.

Να πάμε όλες οι χώρες μαζί στη Χάγη. Το Κυπριακό και η Αμμόχωστος να μην είναι θύμα της κλιμάκωσης.
Στην οικονομία χρειαζόμαστε με τόλμη και ταχύτητα ένα νέο μοντέλο ανάπτυξης.
Συνέντευξη στon “Φιλελεύθερο”.