Θέλουμε πίσω τον αυθεντικό Συναγερμό

Συνέντευξη στην Εφημερίδα “Ο Φιλελεύθερος” και τη δημοσιογράφο Ανδρούλα Ταραμουντά.

Έχει έντονες απόψεις για το τι συμβαίνει στο Δημοκρατικό Συναγερμό, τις θέσεις του, τις πολιτικές του, τις επιλογές του και δεν διστάζει να τις προβάλλει με πάθος έστω και εάν ενοχλούν συναγωνιστές του. Ο Μιχάλης Σοφοκλέους μιλά για όλους και για όλα στο «Φ». Τονίζει ότι ζητούμενο των διεργασιών που βρίσκονται σε εξέλιξη στο Δημοκρατικό Συναγερμό είναι  ο πρόεδρος που θα προκύψει στις 11 του Μάρτη, να «γεμίζει» την καρέκλα. Διαμηνύνει ότι «θέλουμε πίσω τον αυθεντικό ΔΗΣΥ».

Απορρίπτει ότι μπορεί το κόμμα του να εξελιχθεί σε ΠΑΣΟΚ της Κύπρου και αισιοδοξεί ότι θα βρουν τους κοινούς βηματισμούς τους. Με τόλμη παραδέχεται ότι ο ΔΗΣΥ ηττήθηκε στις προεδρικές. Παραδέχεται ότι υπάρχουν ευθύνες από πάνω προς τα κάτω σε διαφορετικές διαβαθμίσεις και σε βάθος χρόνου. Υπογραμμίζει την αναγκαιότητα να τα βρουν Αναστασιάδης και Αβέρωφ Νεοφύτου και καλεί τον εκλεγέντα νέο Πρόεδρο Νίκο Χριστοδουλίδη να μην επιχειρήσει να ποδηγετήσει τον Συναγερμό. 

-Ηττήθηκε ή όχι ο ΔΗΣΥ στις προεδρικές εκλογές; 

Βεβαίως και ηττήθηκε ο ΔΗΣΥ στις εκλογές. Κανείς δεν δικαιούται να πει το αντίθετο, από την ώρα που υπήρξε προεδρική εκλογή, ο 2ος γύρος, με τον Συναγερμό να είναι απών. Υπάρχουν βαριές ευθύνες για το πως φτάσαμε εδώ, που ξεκινούν από πάρα πολύ πίσω και φτάνουν στο σήμερα. Ευθύνες που έχουν να κάνουν με τις εκλογές, όσα έγιναν μεταξύ 1ου και 2ου γύρου, τον τρόπο που διαχειριστήκαμε την εξουσία. Ευθύνες που έχουν ακόμη να κάνουν με το πόσο πιστά υπηρετήσαμε τα πιστεύω μας όλα αυτά τα χρόνια, με συμπεριφορές που καταρράκωσαν την περηφάνια και αξιοπρέπεια των συναγερμικών, αλλά και με επιλογές που γίνονταν για να υπηρετήσουν την επικαιρότητα ή υπόγεια παιγνίδια εξουσίας, αντί τον τόπο και τα όσα η παράταξη εκπροσωπεί. Όλα αυτά είναι που πληρώσαμε στις προεδρικές, διότι τα προβλήματα δεν μπορούσαν πλέον να κρύβονται κάτω από το χαλί. 

Δείτε μόνο με πόση άνεση ένα στέλεχος της κυβέρνησης μπόρεσε να συνταχθεί με μέρος της αντιπολίτευσης και να γυρίσει την επιδεικτικά την πλάτη στην παράταξη. Μπόρεσε ο κ. Χριστοδουλίδης να εμφανίζεται ταυτόχρονα ως φορέας αλλαγής και ως υποστηρικτής της κυβέρνησης. Ένα  παράδοξο που ολοκληρώθηκε όταν ο κ. Χριστοδουλίδης εξελέγη ουσιαστικά με δύο σημαίες: από τη μια τον κύριο κορμό των πολιτικών μας και από την άλλη την αλλαγή προσώπων και συμπεριφορών.  

Τα κόμματα φθίνουν όταν γεμίζουν από οσφυοκάμπτες και μαλιστάκιδες. Στελέχη που αναρριχώνται γλύφοντας την εκάστοτε εξουσία, χωρίς μάλιστα κανένα ηθικό φραγμό.

– Από ποιους και πως όμως πρέπει να αναληφθούν όλες αυτές οι ευθύνες;

Οι ευθύνες είναι μεν συλλογικές και αφορούν όλους μας, όχι όμως όλους μας το ίδιο. Όσο πιο πάνω πας, τόσο μεγαλύτερες είναι και οι ευθύνες. Ούτε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ούτε ο πρόεδρος του Δημοκρατικού Συναγερμού, ούτε η κυβέρνηση και η ηγεσία του κόμματος, ούτε οι υπεύθυνοι της προεκλογικής εκστρατείας, ούτε και ο ίδιος ο κ. Χριστοδουλίδης είναι άμοιροι ευθυνών. Σε μια δημοκρατία όμως, οι ευθύνες και οι προοπτικές μιας παράταξης, αποδίδονται και επιλέγονται μέσα από εκλογές.

Το ότι έγιναν λάθη, δεν ακυρώνει την δημοκρατική υπεροχή του Συναγερμού να λύνει τα ζητήματά του μέσα από αρχαιρεσίες, με τη συμμετοχή μάλιστα όλων των μελών του. Ούτε τα όσα επιτεύχθηκαν σε αυτή την  προεκλογική εκστρατεία ακυρώνονται. Το ποσοστό του Αβέρωφ Νεοφύτου δεν ήταν καθόλου ευκαταφρόνητο, δεδομένης και της διάσπασης. Στην εκστρατεία προβλήθηκαν μετά από χρόνια οι αρχές του ΔΗΣΥ, φέρνοντας πίσω πολλούς ψηφοφόρους μας, ιδιαίτερα τους τελευταίους δύο μήνες. Κερδήθηκε η μάχη της νεολαίας μετά από πάρα πολλές εκλογικές αναμετρήσεις. Όλα αυτά αποτελούν επιτυχίες που δεν πρέπει να χαθούν κάτω από τη βαριά σκιά της ήττας. 

– Η επόμενη μέρα πού θα βρει το ΔΗΣΥ; Πρωτίστως πως θα τον βρει; Να ακολουθεί τ’ αχνάρια του ΠΑΣΟΚ στην Ελλάδα;

-Έχω μια πολύ απόλυτη άποψη για την προοπτική όλων των κομμάτων του δυτικού δημοκρατικού κόσμου. Τα κόμματα φθίνουν όταν γεμίζουν από οσφυοκάμπτες και μαλιστάκιδες, στελέχη που αναρριχώνται γλύφοντας την εκάστοτε εξουσία, χωρίς μάλιστα να έχουν κανένα ηθικό φραγμό. Όταν τα συμφέροντα υπερτερούν των αρχών και των πολιτικών. Όταν μια παράταξη δεν έχει συγκεκριμένη και ξεκάθαρη πολιτική αποστολή για τη χώρα. Και όταν τα παιγνίδια εξουσίας υπερτερούν των κοινών στόχων. 

Φαινόμενα που εδώ και χρόνια υπάρχουν και εντείνονται στον ΔΗΣΥ, είτε ως κόμμα, είτε ως κυβέρνηση. Με θυμάστε πολλές φορές να τα επισημαίνω, εδώ και χρόνια. Τα ξέρω από πρώτο χέρι. Ήταν αναρίθμητες οι φορές, που βρέθηκα μόνος ή σχεδόν μόνος, να στηρίζω την ορθόδοξη συναγερμική άποψη, είτε στο Προεδρικό είτε στο κόμμα. Ερχόντουσαν πολλοί μετά να μου ψιθυρίσουν ότι είχα δίκιο, αλλά στερούντο του θάρρος της γνώμης να στηρίξουν. Και άλλες τόσες οι φορές που μου έλεγαν «μόνο εσύ μπορείς να πεις στον Πρόεδρο ότι αυτό που στηρίζει είναι λάθος». Ισχύει ότι ο κόμπος πλέον έφτασε στο χτένι. Δεν πιστεύω όμως ότι ο ΔΗΣΥ θα γίνει ΠΑΣΟΚ. Είναι πολύ γερά τα θεμέλια του Συναγερμού για να διαλυθεί. Αντίστοιχη κρίση περάσαμε το 2003 μετά την ήττα του Γλαύκου Κληρίδη. Χειρότερη κρίση περάσαμε το 2004 μετά το δημοψήφισμα. Επανήλθαμε και βγήκαμε πιο δυνατοί. Αυτό πιστεύω θα γίνει και σήμερα. Γι’ αυτό θέλω κι εγώ να εργαστώ. Γνωρίζοντας καλά όμως, ότι θα χρειαστεί χρόνος και πολύ περισσότερο συνέπεια και κόπος. 

-Το διακύβευμα της 11ης Μαρτίου στο ΔΗΣΥ τελικά ποιό είναι;

-Κάθε αληθινός συναγερμικός, ένα πράγμα ζητούμε: Θέλουμε πίσω τον αυθεντικό Συναγερμό. Αυτό είναι το διακύβευμα των εσωκομματικών εκλογών. Για όλες τις θέσεις. Εάν θα γίνει ξανά ο ΔΗΣΥ το κόμμα των αρχών και των αυτόφωτων προσωπικοτήτων. Εάν θα γυρίσει σελίδα από τη μεγάλη φθορά από τη μακροχρόνια παραμονή του στην εξουσία. Εάν θα εμπνεύσει ξανά τους πολίτες της Κύπρου και ιδιαίτερα τους νέους μας, ή αν θα πολιτεύεται διαχειριστικά. Κυρίως, εάν θα χειριστεί σωστά τη σχέση και τη στάση του απέναντι σε μια κυβέρνηση που θα θολώνει διαρκώς τις διαχωριστικές γραμμές με την παράταξη για να αποκομίζει μικροπολιτικά οφέλη. Ο Δημοκρατικός Συναγερμός οφείλει να διαφυλάξει την ταυτότητά του από οποιαδήποτε προσπάθεια αλλοτρίωσης είτε από το εσωτερικό, είτε από το εξωτερικό του.  

Αναστασιάδης και Αβέρωφ θα πρέπει να τα βρουν τις επόμενες μέρες κιόλας. Ο Συναγερμός δεν ανήκει ούτε στον έναν ούτε στον άλλον.

– Η απόφασή του ΠΓ  για ψήφο κατά συνείδηση γιατί «νοθεύτηκε» ή καλύτερα υπονομεύθηκε; Από κίστιμα; Για λόγους εσωκομματικής εκδίκησης; Για να υπηρετηθούν φιλοδοξίες;

-Κατ’ αρχάς θεωρώ σοφή την απόφαση του Πολιτικού Γραφείου. Πρώτα απ’ όλα γιατί ξεκαθάρισε ότι όποιος και αν εκλεγόταν, ο ΔΗΣΥ θα ήταν στην αντιπολίτευση. Μόνο έτσι διατηρείται η φυσιογνωμία αυτής της παράταξης και μόνο έτσι μπορεί υπεύθυνα να εξυπηρετήσει το συμφέρον της πατρίδας, από την ώρα που δεν είναι ο κύριος κυβερνητικός πυλώνας. Και  θα ήταν οξύμωρο να υποδείξουμε σε ποια κυβέρνηση προτιμούμε να αντιπολιτευθούμε. Είμαστε κόμμα ελευθέρων ανθρώπων και σωστά ζητήσαμε από τον κόσμο μας να επιλέξει με βάση τη συνείδησή του. Έχετε ωστόσο δίκιο ότι υπονομεύθηκε αυτή η απόφαση. Όχι επειδή στελέχη δημοσιοποίησαν τη δική τους επιλογή, είχαν κάθε δικαίωμα να το πράξουν. Αλλά διότι στελέχη μας έδειξαν ασέβεια και επιτίθεντο προς όσους επέλεγαν το αντίθετο από τους ίδιους, είτε τον Νίκο Χριστοδουλίδη, είτε τον Ανδρέα Μαυρογιάννη.

Η έλλειψη σεβασμού και οι επιθέσεις ήταν τεράστιο σφάλμα. Βγήκαν μαχαίρια και από συναισθηματική φόρτιση και για λόγους ρεβανσισμού και για σκοπιμότητες. Το χειρότερο όμως ήταν ότι την ώρα που οι «από πάνω» ετοιμάζονταν για το μεγάλο «αιματοκύλισμα», η συντριπτική πλειοψηφία δεκάδων χιλιάδων αγνών Συναγερμικών που δεν ανήκουν σε κανέναν, λες και δεν έφτανε το αβάστακτο δίλημμα πουη είχαν, αγωνιούσαν κιόλας και για το εάν θα έχουν παράταξη την επόμενη μέρα. Αυτός ήταν και ο λόγος της δικής μου παρέμβαση την Κυριακή των εκλογών, πολύ πριν ξέρω για το αποτέλεσμα. Μια παρέμβαση που πιστεύω βοήθησε να μπουν τα σπαθιά στα θηκάρια, όποιος και αν εκλεγόταν το βράδυ.

Ούτε αστυνομικό κόμμα είμαστε ούτε μαντρί

– Με τις διαγραφές πριν από τον πρώτο γύρο τι θα γίνει; Χαρίζετε τους συναγερμικούς που έκαναν άλλη επιλογή σε άλλους πολιτικούς χώρους; Μήπως θα τους διαγράψετε όλους;

-Δεν χαρίζω κανένα Συναγερμικό στον οποιονδήποτε και πιστεύω ειλικρινά στην ελεύθερη βούληση των Συναγερμικών. Δεν είμαστε αστυνομικό κόμμα, ούτε μαντρί. Προσωπικά είχα πολύ έντονη άποψη που κατέθεσα πριν από την εξαγγελία της υποψηφιότητας Χριστοδουλίδη: για λόγους αρχής και ελάχιστης αξιοπρέπειας ενός οργανωμένου συνόλου, ο ίδιος ο Νίκος Χριστοδουλίδης με την εξαγγελία του, έθεσε εαυτόν εκτός κόμματος και θα έπρεπε αμέσως να διαγραφεί. Δεν έχουμε όμως ως Δημοκρατικός Συναγερμός κανένα δικαίωμα να διαγράψουμε τον οποιονδήποτε που, επειδή αυτό πίστευε, υποστήριξε Νίκο Χριστοδουλίδη. Ούτε και να μπούμε σε ένα κυνήγι μαγισσών. Αυτή την άποψη υποστήριξα με σθένος όλες τις φορές που εγέρθηκε το θέμα και ήταν πολλές. Την ίδια άποψη έχω και σήμερα. Αυτό το θέμα έπρεπε να λήξει από την ημέρα της εξαγγελίας Χριστοδουλίδη. Με ενοχλεί σφόδρα που από το Μάιο μέχρι και σήμερα, πολλοί συνεχίζουν να τοποθετούνται για το θέμα με βάση σκοπιμότητες και όχι με βάση αρχές. 

– Στελέχη μιλούν για «υπόγεια επιχείρηση αποδόμησης του Ν. Αναστασιάδη». Τι λέτε; Και ο αντίλογος του κομματικού πυρήνα είναι ότι βρίσκεται σε εξέλιξη επιχείρηση αποκαθήλωσης του Αβέρωφ Νεοφύτου…

-Αυτή η ιστορία πρέπει να τελειώσει χθες. Και οι δύο τους είναι ηγετικές φυσιογνωμίες αυτής της παράταξης. Θέλω να πιστεύω ότι ψύχραιμα και νηφάλια θα βάλουν οι ίδιοι, από κοινού, τέλος σε αυτή την ανώφελη συζήτηση και αντιπαράθεση. Τις αμέσως επόμενες μέρες κιόλας. Ξέρω ότι αμφότεροι έχουν ειλικρινή έγνοια για την ενότητα της παράταξης. Πρέπει και να το αποδείξουν. Ο Συναγερμός άλλωστε, ούτε του Νίκου Αναστασιάδη είναι, ούτε του Αβέρωφ Νεοφύτου, ούτε κανενός. Ο Συναγερμός ανήκει στον κόσμο και τα πιστεύω του.

Είμαι περήφανος για το Συνέδριο και το μανιφέστο αλλά η ζύμωση δεν πρέπει να σταματά. Να μην νοιώσει ποτέ ξανά Συναγερμικός ότι η γνώμη του δεν λαμβάνεται υπόψη.

-Αυτή είναι η νέα κουλτούρα του κόμματός σας; Και τα μηνύματα που θελήσατε να περάσετε με το ιδεολογικο- πολιτικό συνέδριο ήταν έπεα πτερόεντα;

-Είμαι βέβαιος ότι τα γεγονότα που επικαλείστε, η έλλειψη σεβασμού δηλαδή στην ελεύθερη γνώμη και άποψη του άλλου, ενισχύουν αντί να αποδυναμώνουν την ανάγκη να επανέλθει η κλασσική Συναγερμική κουλτούρα σε όλα τα επίπεδα της παράταξης. Και δεν δέχομαι ότι μπορεί η ιστορία του ΔΗΣΥ και των ανθρώπων του να διαγραφεί εξαιτίας λαθών που πράγματι έγιναν μεταξύ της πρώτης και της δεύτερης Κυριακής. Αυτό θα ήταν και μυωπικό και απαξιωτικό. 

Το ιδεολογικό – πολιτικό μας συνέδριο και το μανιφέστο που είχε ως αποτέλεσμα, ήταν η πρώτη ουσιαστική και εφ’ όλης της ύλης πολιτική και ιδεολογική συζήτηση που έγινε στην Κύπρο μετά από δεκαετίες. Για μένα, αυτή η ευθύνη ήταν η μεγαλύτερη που θα μπορούσα να αναλάβω ποτέ ως Συναγερμικός. Είμαι πάρα πολύ περήφανος για το τι πετύχαμε. Και τιμά τον Αβέρωφ Νεοφύτου το ότι μπήκαμε σε αυτή τη διαδικασία. Η συζήτηση όμως δεν μπορεί να σταματά στο συνέδριο, η ζύμωση πρέπει να είναι διαρκής. Να μην νοιώσει ποτέ ξανά Συναγερμικός ότι η γνώμη και η άποψή του δεν λαμβάνεται υπόψη. Να πείσουμε και πάλι, να ενθουσιάσουμε το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας. Στη βάση των αρχών, των πιστεύω και των πολιτικών μας. Το αν αυτό θα γίνει πράξη ή θα μείνει στα λόγια, θα εξαρτηθεί βέβαια και από το ποια θα είναι η ηγεσία και πως θα το διαχειριστεί. 

Δεν έχουμε εμφύλιο αλλά εκλογές και μια λάθος σκληρή αντιπαράθεση

-Ιδεολογικές ή πολιτικές διαφορές υπάρχουν σε αυτό τον εμφύλιο;

-Δεν έχουμε κανένα εμφύλιο. Υπήρξε, επαναλαμβάνω μια εσφαλμένη σκληρή αντιπαράθεση, με τραύματα που πρέπει να επουλωθούν. Σήμερα, έχουμε εκλογές και στον Συναγερμό οι εκλογές είναι υγεία και δύναμη. Έτσι λύνουμε τα ζητήματα, όχι με «πόλεμο». Θεωρώ όμως κρίσιμο, από τις  εσωκομματικές εκλογές να ενισχυθεί η προσήλωση της παράταξης στις ιδέες και τις αξίες της. Στην επιμονή μας στη λύση του Κυπριακού ως πρώτη προτεραιότητα, κάτι που κλονίστηκε από την έντονη φημολογία για συζητήσεις περί δύο κρατών. Στην αποστολή μας να προάγουμε και να διαφυλάττουμε την εθνική ταυτότητα των Ελλήνων της Κύπρου, σεβόμενοι απόλυτα την αντίστοιχη εθνική ταυτότητα των Τουρκοκυπρίων. Μια αποστολή που ατόνησε μετά το 2004, όταν ορισμένοι  πίστεψαν, πολύ λανθασμένα, ότι η εθνική μας ταυτότητα λειτουργεί εις βάρος της λύσης του Κυπριακού. Στην επιμονή μας για μια ελεύθερη δυνατή οικονομία που θα δίνει όλα τα εφόδια στη μεσαία τάξη και τους νέους μας να προοδεύουν και να ευημερούν. Στο συνεχή αγώνα για να θωρακίζεται η οικονομική και κοινωνική αξιοπρέπεια κάθε πολίτη και κάθε κοινωνικής ομάδας. Αλλά και η ξεροκέφαλη εμμονή μας στην ελευθερία του ατόμου, της άποψης, της σκέψης, στη δημοκρατία και τον αλληλοσεβασμό. Χωρίς όλα τα πιο πάνω, δεν υπάρχει Συναγερμός. Η ολική επαναφορά στις αρχές μας άρχισε από το συνέδριο. Συνεχίστηκε στον προεκλογικό. Αλλοίμονο εάν εγκαταλειφθεί από την όποια ηγεσία. 

Ήμουν πάντα στρατιώτης με αυτόφωτη πορεία. Ναι, το σκέφτομαι να διεκδικήσω θέση στην ηγεσία του ΔΗΣΥ. 

– Οι υποψήφιοι για την προεδρία θα πρέπει να καταθέσουν και πολιτικό μανιφέστο – να δώσουν πολιτικό στίγμα- για να ξέρει το κάθε συναγερμικό μέλος τι ψηφίζει;

-Οι υποψήφιοι θεωρώ πρέπει να έχουν τέσσερις πολύ διακριτές ιδιότητες. Η πρώτη, να μπορούν να επανασυγκολλήσουν την παράταξη και να την οδηγήσουν στις επόμενες εκλογικές αναμετρήσεις ενωμένη. Η δεύτερη, να πορευθούν με γνώμονα την ταυτότητα και τις αρχές μας, χωρίς να επιτρέψουν καμία νέα προσπάθεια αλλοτρίωσης. Αυτό, πρακτικά, σημαίνει την επιμονή στην παραμονή μας στην αντιπολίτευση. Εάν ο ΔΗΣΥ γίνει μέρος της κυβέρνησης Χριστοδουλίδη, τότε θα έχει αλλοτριωθεί η φυσιογνωμία του και θα ολοκληρωθεί η «ΔΗΚΟποίηση» του. Η τρίτη, να μπορούν να χειριστούν τη θέση μας στη βουλή. Για να στηρίζουμε πολιτικές προς την σωστή κατεύθυνση, να εμβολιάζουμε και να περνούμε τους προϋπολογισμούς, να συνομολογούμε ξανά συμμαχίες σε συγκεκριμένα θέματα. Αλλά και να αντιστεκόμαστε σθεναρά σε πολιτικές που διαφωνούμε. Η τέταρτη ιδιότητα, ασφαλώς, είναι ότι ο πρόεδρος που θα προκύψει στις 11 του Μάρτη, θα πρέπει να «γεμίζει» την καρέκλα.

O Νίκος Χριστοδουλίδης να μην επιχειρήσει να ποδηγετήσει το κόμμα

-Τι θα λέγατε στο νέο Πρόεδρο της Δημοκρατίας αν τον είχατε απέναντί σας; Και τι θα του ζητούσατε σε ότι αφορά το ΔΗΣΥ; 

-Σε ότι αφορά τον ΔΗΣΥ, του έχω ήδη πει να μην επιχειρήσει να τον ποδηγετήσει δια αντιπροσώπου. Θα κάνει κακό και στον ίδιο, στην παράταξη και στη χώρα. Σε ότι αφορά την Κύπρο, θα του έλεγα ότι πρέπει να πείσει τη διεθνή κοινότητα ότι δεν είναι αυτός που οι πλείστοι πιστεύουν, ότι δηλαδή θα κάνει το παν για να αποφύγει την οποιαδήποτε πραγματική εξέλιξη στο Κυπριακό. Στο εσωτερικό θα πρέπει να αντιληφθεί ότι πλέον ως πρόεδρος δεν θα έχει κανένα για να κρυφτεί από πίσω του. Ως πρόεδρος πρέπει να παίρνεις δύσκολες αποφάσεις, αν θες τη χώρα σου να προοδεύει. Αποφάσεις που ο ίδιος πρώτα θα πρέπει να υποστηρίζεις. 

Ήμουν πάντα στρατιώτης

-Εσείς  σκεφθήκατε την προεδρία του ΔΗΣΥ;

-Στην κυπριακή πολιτική πολλές φορές χάνεται το μέτρο. Δική μου υποψηφιότητα θα είχε νόημα σήμερα, μόνο εάν ήταν προϊόν μιας μεγάλης συναίνεσης. Δεν θεωρώ ότι υπολείπομαι του υπόβαθρου, των ικανοτήτων ή των εμπειριών. Είναι και άλλοι που πληρούν τα κριτήρια και δεν είναι υποψήφιοι. Υπολείπομαι όμως στο πεδίο της εκλεξιμότητας. Προσωπικά δεν ήμουν ποτέ μέρος των μηχανισμών εξουσίας της παράταξης. Ήμουν πάντα στρατιώτης, αλλά με τη δική μου αυτόφωτη πορεία και γνώμη. Δείτε μόνο τις τελευταίες βουλευτικές, όπου η αγωνία για την εκλογή συγκεκριμένου υποψηφίου οδήγησε, τόσο τον κομματικό μηχανισμό, όσο και το προεδρικό να εργαστούν εναντίον μου, θεωρώντας με ως τη μεγάλη εκλογική απειλή. Και παρά ταύτα έλαβα 7,500 περίπου χιλιάδες ψήφους. Είναι όλα αυτά που πρέπει να τελειώσουν.

– Θα διεκδικήσετε άλλη θέση στην ανώτατη ηγεσία;

Αυτό το σκέφτομαι. Εάν η δική μου παρουσία θα ενισχύσει την προσπάθεια για την ενότητα και – κυρίως – για να επανέλθει στις συνειδήσεις του κόσμου η περηφάνια του αυθεντικού Δημοκρατικού Συναγερμού, τότε ναι θα το πράξω.

Posted in Συνεντεύξεις.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *