Επείγουσες προτεραιότητες

Βλέπω τη χώρα να παρασύρεται με ρυθμούς χιονοστιβάδας σε ένα ανελέητο κυνήγι μαγισσών. Είναι αλήθεια ότι μόνο εάν εμπεδωθεί η διεργασία της λογοδοσίας και της ευθύνης θα ανακτηθεί η παραπαίουσα αξιοπιστία του πολιτικού συστήματος. Από την άλλη όμως, προέχει να έχει η χώρα μας σύντομα τον σχεδιασμό και τις ενέργειες για την επόμενη μέρα. Προσωπικά θα συνεχίσω να επιμένω σε αυτό, διότι και τις φυλακές να γεμίσουμε με υπευθύνους, θα είναι δώρο άδωρο αν την ίδια ώρα πεινάει όλος ο λαός.

Αυτή τη στιγμή η κοινωνία μας, αλλά και όλοι οι συνδεδεμένοι οικονομικά με τη χώρα μας διάγουμε ένα απίστευτο σοκ και μια έχουμε τεράστια αγωνία και απορία για το μέγεθος του τελικού λογαριασμού που θα κληθούμε να πληρώσουμε. Είτε σε ότι αφορά τα επίπεδα ύφεσης, τα ποσοστά ανεργίας, ή ακόμη χειρότερα για το βαθμό υποχώρησης του βοιωτικού μας επιπέδου. Αυτή η απίστευτα φορτισμένη και πιεστική κατάσταση, μόνο με ένα τρόπο μπορεί να μετατραπεί σε ευκαιρία. Αν κινηθούμε νωρίς και με τόλμη.

Τρία είναι τα επείγοντα επίπεδα δράσης. Το πρώτο είναι το αίσθημα της ηγεσίας και της ενότητας. Το δεύτερο είναι η προσπάθεια σταθεροποίησης της έκρυθμης κατάστασης. Το τρίτο είναι ο σχεδιασμός και η διάνοιξη του δρόμου για την στέρεη και αειφόρο επόμενη μέρα. Δεν έχουμε πάνω από 2-3 μήνες για να προχωρήσουμε σε αυτά, για εξαιρετικά σημαντικούς λόγους.

Ο λαός μας, έχοντας και την δραματική εμπειρία από το χάος που ακολούθησε την έκρηξη στο Μαρί, χρειάζεται ακόμη πιο έντονα να νοιώσει ότι η ηγεσία του χειρίζεται την κατάσταση με απόλυτο τρόπο. Και για να γίνει αυτό απαιτείται η φυσική παρουσία του ιδίου του προέδρου. Ο Νίκος Αναστασιάδης, είναι προφανές, έχει κάνει τεράστια δουλειά στο επίπεδο της ενότητας των πολιτικών δυνάμεων. Τους είχε δίπλα του τις κρίσιμες ώρες και δείχνει να τους ενημερώνει διαρκώς.

Από την άλλη όμως, πέραν από τα κόμματα και τις πάμπολλες συσκέψεις που όντως πραγματοποιεί καθημερινά, ο Πρόεδρος χρειάζεται να βγει και έξω από το προεδρικό για να τον δει ο κόσμος. Να κάνει συσκέψεις στα υπουργεία, πέρα από το να πηγαίνουν οι υπουργοί σε αυτόν. Να επισκεφθεί τις ουρές για το επίδομα ανεργίας, ένα υποκατάστημα τράπεζας, την ίδια την Κεντρική, χώρους όπου ακόμη πραγματοποιούνται – ή ετοιμάζονται να πραγματοποιηθούν έργα. Να δώσει δηλαδή στους πολίτες ο ίδιος, το σύνθημα της πίστης, του πείσματος και της επανεκκίνησης. Να καθησυχάσει το λαό που σήμερα νοιώθει ότι δεν ξέρει από που θα του έρθει η επόμενη καταστροφή και αμφισβητεί τα πάντα απ’ όπου κι αν προέρχονται. Τα διαγγέλματα και οι δηλώσεις σε μνημόσυνα, όσο μελετημένα και αν είναι,  δεν μπορούν να καλύψουν την ανάγκη του κόσμου να ξέρει από που πρέπει να πιαστεί.

Η σταθεροποίηση είναι η άμεση μας προτεραιότητα. Να ηρεμήσει το κλίμα, να πάθουμε όση ζημιά είναι να πάθουμε για να μπορούμε να προχωρήσουμε μπροστά. Διότι το χειρότερο είναι η εκκρεμότητα και η αβεβαιότητα. Αυτή τη στιγμή ο κόσμος μας είναι δεκτικός σε αλλαγές, προκειμένου να περιοριστεί η ελεύθερη πτώση. Η κυβέρνηση θα πρέπει να επιδείξει το θάρρος και την τόλμη να τις κάνει πράξη. Όπως ταυτόχρονα θα πρέπει να προβεί σε όλα τα απαραίτητα βήματα για να λειτουργήσει και πάλι, σταδιακά μεν, γοργά δε, η αγορά. Η μη συχνή διαφοροποίηση των περιορισμών στις τράπεζες δεν βοηθά.

Τέλος είναι το να τεθούν οι βάσεις για την επόμενη μέρα. Από σήμερα. Δεν είναι μόνο τα καζίνα, το αέριο και η διαφύλαξη του τουρισμού και των υπηρεσιών. Είναι και ένα σωρό πρωτοβουλίες σε υγεία, παιδεία, τεχνολογία και τόσα άλλα που θα φέρουν την φυσική παρουσία επενδύσεων. Χρειάζεται να ανοίξουμε το δρόμο από σήμερα. Τις κρίσιμες μέρες, κράτος και ιδιωτικός τομέας δούλεψαν πολύ στενά για να αποφύγουμε τα χειρότερα. Αυτό απαιτείται να συνεχίσει και για την επόμενη μέρα. Με συντονισμό και κεντρικό σχεδιασμό να επαναφέρουμε τη χώρα σύντομα σε τροχιά ανάπτυξης. Μόνο έτσι θα έχουμε την ελπίδα και τη ψυχολογία για να τα καταφέρουμε.